Η εορτή του Αγίου Στεφάνου στα Χανιά (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 27 Δεκεμβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Κυδωνίας - 15.48

Με μεγαλοπρέπεια και κάθε ιεροπρέπεια εορτάστηκε πανηγυρικά στον ομώνυμο Ιερό Ναό της πόλεως μας, η εορτή του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Αγίου Στεφάνου.

Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο μέγας πανηγυρικός Εσπερινός ενώ ανήμερα της εορτής τελέστηκε Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Κυδωνίας κ. Δαμασκηνού, συλλειτουργούντων του Πρωτοσυγκέλλου Αρχιμ. Δαμασκηνού Λιονάκη και των ιερέων Πρωτ. Εμμανουήλ Παπαδοκωσταντάκη, Πρωτ. Μιχαήλ Μπακατσάκη, του οικείου εφημερίου Πρωτ. Ιωάννου Τσιτσιρίδη, του Πρωτ. Νικολάου Πατσουράκη, του Πρωτ. Εμμανουήλ Τζατζάνη, του Πρωτ. Βασιλείου Φραγκιαδάκη, του Πρεσβ. Νεκταρίου Βαϊγκούση και του διακόνου π. Δημητρίου Δερμιτζάκη.

Στο κήρυγμα του ο Σεβασμιώτατος τόνισε της αρετές του Αγίου Στεφάνου, του Αγίου που διακόνησε έως εσχάτων τον συνάνθρωπο και κατ' επέκτασιν τον Δημιουργό του ανθρώπου τον ίδιο τον Θεό.

Η ζωή του Αγίου Στεφάνου ήταν μία ομολογία του ονόματος του Χριστού, γι' αυτό και τον αξίωσε ο Θεός να φτάσει σε αυτό το σημείο αγιότητος.

Ο Άγιος Στέφανος ακόμα και την ώρα του μαρτυρίου του, συγχώρεσε τους δυνάστες και εκείνους που τον λοιδόρησαν, δείχνοντας ακόμα την ωραιότητα του μεγαλείου της αληθινής αγάπης, του μεγαλείου της πραγματικής πίστεως προς τον Θεό.

Μέσα σε αυτό το πνεύμα διακονίας και αγάπης θα θέλαμε μέσα από την ψυχή μας, να τιμήσουμε με ευαρέσκεια της Ιεράς Μητροπόλεως και τον π. Ιωάννη Τσιτσιρίδη, ο οποίος εορτάζει 50 χρόνια ιεροσύνης και ο οποίος διακονεί 50 χρόνια την Εκκλησία μας, διακονεί καθημερινώς τους ανθρώπους, διότι αυτή είναι η πραγματική έννοια της λέξεως διακονία.

Στη συνέχεια ο Πρωτοσύγκελλος αναφέρθηκε στη ζωή και την δράση και καλοσυνάτου π. Ιωάννου Τσιτσιρίδη αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι συναχθήκαμε σήμερα για να τιμήσουμε τη συμπλήρωση πεντηκονταετούς πολυκάρπου, καλλικάρπου, ευόρκου και ευδοκίμου διακονίας ενός αγαπητού σε όλους μας εργάτη του Αμπελώνος του Κυρίου, τον Πρωτοπρεσβύτερο Ιωάννη Τσιτσιρίδη, ευγενές και ευκλεές τέκνο της λεβεντογέννας περιοχής των Σφακίων.

Ο σήμερα τιμώμενος συμπρεσβύτερος αδελφός μας απάντησε θετικά στην κλήση του Κυρίου και αφιέρωσε τη ζωή του σε Αυτόν! Δέχθηκε ή μάλλον ανέλαβε το θείο χάρισμα της ιερωσύνης, το οποίο χαρακτηρίζεται και ως «Αγγελικό», αφού ασκείται μεν επί της γης, ανήκει όμως στην «τάξη των επουρανίων».

Και αυτό βέβαια πρέπει να θεωρείται εύλογο, αφού την Ιερωσύνη «δεν την καθίδρυσε ούτε άνθρωπος, ούτε άγγελος, ούτε αρχάγγελος, ούτε κάποια άλλη κτιστή δύναμη, αλλά ο ίδιος Ο Παράκλητος, ο Οποίος την έκανε τέτοια, ώστε να φαίνεται ότι ασκείται από αγγέλους, αν και ασκείται από σαρκικά όντα – ανθρώπους», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στον τρίτο Λόγο του περί Ιερωσύνης ο Χρυσούς την γλώτταν Ιωάννης. Δύο είναι τα κυριώτερα σημεία του υπερφυσικού χαρακτήρος της Ιερωσύνης: η τέλεση της Θείας Ευχαριστίας από τους Ιερείς και η χορηγηθείσα σ΄ αυτούς εξουσία του «δεσμείν και λύειν» τις αμαρτίες των ανθρώπων.

Και οι δύο αυτές δωρεές του Θεού και δυνατότητες εκχωρήθηκαν μόνο στους ανθρώπους, τους οποίους η Χάρη κατέστησε Λειτουργούς του Υψίστου. Έτσι, καταλαβαίνουμε τον λόγο του αγίου Πατρός: «Ιερωσύνης προκειμένης, ή τοσούτον ανωτέρω βασιλείας έστηκεν, όσον πνεύματος και σαρκός το μέσον» (Λόγ. Γ΄ 5) κι όσο απέχει από τη γη ο ουρανός (Λόγ. Γ΄1).

Είναι συνεπώς πολύ μεγάλη η τιμή και πολύ μεγαλύτερες σαφώς οι υποχρεώσεις των ιερέων, «εφόσον αυτοί γίνονται πατέρες των πιστών, προσφέρουν την συγγνώμην, αγωνίζονται για την αναγέννηση και σωτηρία των ψυχών, προσεύχονται δι΄ όλην την οικουμένην και προσεγγίζουν τον Θεό» (Λόγ. Γ΄ 4,5) Και ο αγαπητός μας π. Ιωάννης, στα πενήντα χρόνια της Ιερωσύνης του αναδείχθηκε άξιος αυτής της τιμής, αλλά και δυνατός αχθοφόρος της ευθύνης! Γόνος πτωχής αλλά – και ίσως γι` αυτό- ευσεβούς και πολύτεκνης οικογένειας, με τα χαρίσματα, που του προσέφερε ο Κύριος, την ψυχική δύναμη και την αγωνιστικότητα, κατόρθωσε να διαμορφώσει την προσωπικότητά του και να μορφωθεί υπερβαίνοντας τους περιορισμούς της πτωχείας και αποδεικνύοντάς μας ότι αν η ανθρώπινη θέληση στηριχθεί στη βοήθεια και τη Χάρη του Θεού, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.

Αξίζει εδώ να μνημονεύσουμε τους συνοδοιπόρους του στη δύσκολη αυτή ανοδική πορεία προς την προσωπική του ολοκλήρωση, τους αείμνηστους κατά σάρκα γεννήτορές του, Ευστράτιο και Αγγελική, το γένος Τσιρινδάνη, οι οποίοι θήλασαν το μικρό Ιωάννη με το πνευματικό γάλα της αγνής και άδολης πίστης στο Χριστό και της αγάπης προς την Εκκλησία και το συνάνθρωπο.

Η πολύτεκνη κατ`οίκον Εκκλησία που δημιούργησαν, υπήρξε για τον Ιωάννη και τους αδελφούς του θερμοκήπιο πίστης και το πρώτο σχολείο της ζωής, όπου εσπάρησαν οι σπόροι της μελλοντικής πορείας, τους οποίους επότισαν και καλλιέργησαν οι διδάσκαλοί του, τόσο της θύραθεν όσο και της θεολογικής παιδείας.

Τις θεολογικές του σπουδές, που ξεκίνησαν από την Εκκλησιαστική Σχολή της Κρήτης, τις ολοκλήρωσε με άριστα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, στην κοιτίδα του Γένους και της Εκκλησίας μας, εκεί όπου φτερουγίζει αιχμάλωτος ο υψιπέτης αετός της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Σε ηλικία 25 ετών χειροτονείται διάκονος και πρεσβύτερος από τον αοίδιμο Μητροπολίτη Λάμπης και Σφακίων Ισίδωρο στον Ιερό Ναό του Αγίου Παύλου Ρεθύμνης.

Από το 1964 μέχρι το 1991 διακονεί τις Ιερές μας Μητροπόλεις, Λάμπης και Σφακίων, Πέτρας και Κυδωνίας και Αποκορώνου και μέχρι το 2000 στην Ιερά Μητρόπολη Γερμανίας, μέχρι που, σαν περιπλανώμενος Οδυσσέας βρήκε την Ιθάκη του σ` αυτόν τον Ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου Χανίων. Παράλληλα, άσκησε και το λειτούργημα του Εκπαιδευτικού σε Σχολεία της Ρεθύμνης, του Λασιθίου και της Γερμανίας, και απεσπάσθη στην Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης ως Επιστημονικός Συνεργάτης, όπου εξεδήλωσε τις οργανωτικές του ικανότητες και το εύρος των γνώσεών του, τιμηθείς με έπαινο και από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Με την εκλεκτή ομόζυγό του, τέκνο ιερατικής οικογενείας, την ευγενεστάτη Αικατερίνη Δημητρακάκη, στο πρόσωπο της οποίας βρήκε τον Κυρηναίο του, απέκτησαν μια άριστη οικογένεια, που σήμερα καμαρώνει τα παιδιά της, ως νεόφυτα ελεών, να διαπρέπουν στην επιστήμη και την τοπική μας κοινωνία. Ο Επίσκοπος Αχρίδος Νικόλαος, ο οποίος έχει ονομασθεί "Χρυσόστομος της σερβικής Εκκλησίας" έγραψε ότι Όταν ασπάζεστε το χέρι του ιερέα σας, ασπάζεστε όλη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους αποστόλους μέχρι σήμερα...Ασπάζεσθε όλους τους επιγείους Αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, που όταν ήταν στη γη εκοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό...»! Ασπαζόμεθα το χέρι σου, π. Ιωάννη.

Μέσα από τον αγώνα και τις αγωνίες της ζωής, με τη γεμάτη διάκριση ζωή σου, την εύγλωττη σιωπή σου, την ιεροπρεπή και αξιοπρεπή παρουσία σου, έγινες ένας ακόμα χρυσός κρίκος στη χρυσή αλυσίδα της αποστολικής διαδοχής, που αρχή έχει τον Χριστό. Μια μέρα ο βασιλιάς της Γαλλίας Ερρίκος ο Δ΄ ρώτησε τον ονομαστό για την αγιότητά του κληρικό Κοτόν: - Αν ερχόταν ένας άνθρωπος και σας εξωμολογείτο, ότι έχει σκοπό να με δολοφονήσει, θα μου το λέγατε; Και ο Κοτόν αποκρίθηκε: -Ασφαλώς όχι Μεγαλειότατε, διότι η Εξομολόγηση είναι απολύτως απόρρητη! -Τι θα εκάνατε τότε; Θα αδιαφορούσατε για τον βασιλέα σας; - Θα έβαζα το σώμα μου μπροστά σας, για να χτυπήσει εμένα ο άνθρωπος αυτός, απάντησε ο άξιος πνευματικός!!!

Αυτό το γενναίο και ιερό φρόνημα σε χαρακτήρισε στα 50 χρόνια της ιερατικής σου προσφοράς! “Αξιοπρεπής και απερηφάνευτος και αυστηρός και γλυκομίλητος και επιβλητικός και κοινωνικός και αδέκαστος και εξυπηρετικός και ταπεινός και ανεπηρέαστος και ορμητικός και πράος...με μοναδικό οραματισμό σου την οικοδομή της Εκκλησίας, όπως, χωρίς να σε ξέρει, σε περιέγραψε ο ιερός Χρυσόστομος. Αγάπησες το Χριστό, γι` αυτό και αγάπησες το ποίμνιό σου και αγαπήθηκες και αγαπάσαι δίκαια απ` αυτό, διότι ενωτίσθηκες το Χρυσοστομικό λόγο «αν οι μητέρες δείχνουν τόση φιλοστοργία στα τέκνα τους, πολύ περισσότερον πρέπει ο ιερεύς να δείχνει μεγάλη φροντίδα και επιμέλεια για το ποίμνιό του»! Με γνήσιο Εκκλησιαστικό φρόνημα, φύλαξες και φυλάττεις την παρακαταθήκη, που έλαβες ανόθευτη, με υπακοή στον Επίσκοπο, αφοσίωση στους ιερούς Κανόνες και την Εκκλησιαστική Τάξη!

Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος χρησιμοποιεί μία ωραιοτάτη εικόνα για να φανερώσει το κατ΄ εξοχήν ζητούμενο στην Εκκλησία, αυτό για το οποίο ιδιαίτερα προσευχήθηκε και ζήτησε ο Κύριος από τον Θεό Πατέρα στην Αρχιερατική Του προσευχή, την συμφωνία και την ενότητα. Παρουσιάζει τον επίσκοπο και το ιερατείο ως συμφωνική ορχήστρα με τον μαέστρο, ως κιθάρα με πολλές χορδές, όπου η κάθε μία δίνει το δικό της ήχο, χωρίς παραφωνίες όμως, αλλά με υπακοή στο γενικό πρόσταγμα, και παράγεται συμφωνία και εναρμόνιον μέλος θεολογίας. Χωρίς να ισοπεδώνεται το ανθρώπινο πρόσωπο από τον οδοστρωτήρα της ομοιομορφίας, εκούσια, συνειδητά και έλλογα υπακούει ο κάθε κληρικός στους θεσμούς και τα πρόσωπα της Εκκλησίας, μαθητεύει στην πείρα και αγιότητα των προγενεστέρων, σέβεται τον κόπο των άλλων, όπου και αυτός εισήλθε, εισηγείται και αναφέρεται, διότι «ανήρ ασυμβούλευτος, πλοίον ακυβέρνητον» (Μ. Βασίλειος).

Και όλα αυτά για την αποφυγή των σκανδάλων, των σχισμάτων και των αιρέσεων, δηλαδή την απώλεια της ενότητος, της χάριτος και της σώζουσας αλήθειας.

Η ζωή σου όλη και η διακονία σου, πολυσέβαστε π. Ιωάννη, ένας ήχος γλυκύτατης αρμονίας, υπό τη συνετή καθοδήγηση του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου κ. Δαμασκηνού, ο οποίος πατρικά αντιπελαργίζει την αγάπη σου. Η διακονία σου μια διαρκής θυσία αγάπης, που προστίθεται στη Θυσία του Χριστού, καθώς γεύτηκες το ίδιο ποτήρι της αχαριστίας των ανθρώπων, τα χείλη σου συχνά γεύθηκαν το ίδιο ξύδι της κακίας τους, η καρδιά σου μαύρισε από την ίδια χολή της αμετροέπειάς τους! Χαρακτηριστικό και αυτό των πιστών Οικονόμων του Κυρίου, των αληθινών μαθητών Του και εκλεκτών φίλων Του, που ορίζονται με το αλάθητο κριτήριο, ει και εμέ εδίωξαν, και υμάς διώξουσι! Βίωσες την Ιερωσύνη και ως Μυστήριο, με πίστη και ευλάβεια, ως κριτήριο, με καθαρότητα και φόβο Θεού, και ως μαρτύριο, με ηρωισμό και αυταπάρνηση! Και απολαμβάνεις, σήμερα, το δίκαιο έπαινο της Εκκλησίας μας! Και δέχεσαι το μεγαλύτερο βραβείο, την αγάπη του ποιμνίου σου! Να σε έχει ο Θεός καλά, σώο, μακροημερεύοντα και υγιή, για να μας διδάσκεις, να μας παραδειγματίζεις και να μας στηρίζεις στη δύσκολη πορεία μας! ΑΞΙΟΣ!

Στη συνέχειο ο συνεφημέριος του Ιερού Ναόυ π. Νεκτάριος Βαϊγκούσης αναφέρθηκε εκτενώς στην πνευματική διακονία του π. Ιωάννη, που όπως είπε χαρακτηριστικά έχει μία πατρική αγκαλιά για όλο τον κόσμο, προσφέροντας του εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίο έναν ιερατικό σταυρό, ενώ τα παιδιά των κατηχητικών σχολείων τίμησαν τον π. Ιωάννη με μία ανθοδέσμη γεμάτη από παιδικά συναισθήματα.

Τέλος τον λόγο έλαβε φανερά συγκινημένος ο π. Ιωάννης Τσιτσιρίδης, ο ταπεινός ιερέας, ο άξιος διδάσκαλος, ο οποίος ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο, τον Πανοσιολογιώτατο Πρωτοσύγκελλο μας, τον συνεφημέριο του ναού καθώς και όλο τον κόσμο που τον τίμησε στο χρυσόν ιωβηλαίο της ιεροσύνης του, προσφέροντας με τη σειρά του, μία αγιογραφημένη εικόνα στον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας ως ανάμνησιν της ημέρας.