Eπίσημο γεύμα προς τιμήν του Πατριάρχη Ρουμανίας

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 28 Μαΐου 2009

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 14:32

Μετά το Πατριαρχικό Συλλείτουργο σήμερα στον Πατριαρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι, παρατέθηκε επίσημο γεύμα στο Πατριαρχείο,

προς τιμήν του Πατριάρχη Ρουμανίας κ. Δανιήλ.

 

Κατά την διάρκεια του επίσημου γεύματος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος και ο Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, αντάλλαξαν τις παρακάτω ομιλίες:

 

ΟΜΙΛΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΕΥΜΑ

 

Μακαριώτατε άγιε Αδελφέ,

Ιερώτατοι Αδελφοί,

 

Λοιποί αγαπητοί συνδαιτυμόνες,

 

Μόλις προ ολίγου ετελέσαμεν επί τη αγομένη εορτή της Θείας  Αναλήψεως το ιερόν Πατριαρχικόν Συλλείτουργον, το οποίον πέραν του ότι υπήρξεν ο κολοφών του πανηγυρικού εορτασμού της μεγάλης Δεσποτικής εορτής, υπήρξεν επίσης η έκτυπος σφραγίς και μεγαλόφωνος διακήρυξις και βεβαίωσις της, χάριτι Θεού, υφισταμένης αρραγούς ενότητος ημών, «συν πάσι τοις αγίοις»,[1] εν τη σωζούση δογματική αληθεία της Πίστεως, εν τη κανονική τάξει και εκκλησιαστική δομή, εν τη εις αλλήλους και προς τον Θεόν, τον άνθρωπον και τον κόσμον αγάπη, και εν τη κοινή ελπίδι της αιωνίου Ζωής και Βασιλείας του Φωτός.

 

Μόλις εγεύθημεν, άπαξ έτι, εν μυστηρίω «την υπερβάλλουσαν της γνώσεως αγάπην του Χριστού»,[1] δια της κοινωνίας του παναγίου Σώματος και του πανακηράτου και ζωηρού Αίματός Του, και εβιώσαμε μυστικώς την αλήθειαν, την οποίαν υπογραμμίζει ο Ιερομάρτυς Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέγων ότι «η Εκκλησία του Θεού [είναι] εν σώμα, μία φρόνησις, εις νους, μία πίστις, μία αγάπη»,[1] καθώς και την υπερφυή ιεράν πραγματικότητα του είναι ημάς «συγκληρονόμους και συσσώμους και συμμετόχους της επαγγελίας του Θεού εν τω Χριστώ δια του ευαγγελίου, ου εγενόμεθα διάκονοι».[1] Δόξα τω Θεώ ένεκεν και αυτής της προς ημάς μεγάλης Του δωρεάς και ευλογίας!

 

Το παρόν Άριστον, αδελφοί, έρχεται ως επιστέγασμα και επίλογος της προλαβούσης λειτουργικής ημών εστιάσεως, προκειμένου να καλύψωμεν την προς συντήρησιν και θρέψιν ανάγκην του σαρκίου αφ’ ενός, αλλά και δια να εκφράσωμεν και δι’ αυτού την μεγάλην ημών χαράν επί τη ελεύσει παρ’ ημίν της ιεράς Κορυφής της κατά Ρουμανίαν Εκκλησίας, του λίαν ημίν αγαπητού και επιποθήτου αδελφού Μακαριωτάτου Πατριάρχου κυρίου Δανιήλ, καθώς και των συν αυτώ Ιερωτάτων αδελφών Ιεραρχών και λοιπών εκλεκτών μελών της τιμίας αυτού Συνοδείας αφ’ ετέρου. Αστράπτει και λάμπει ο Πατριαρχικός ημών οίκος δια της παρουσίας Σας!

 

Χαίρουν πάντες οι ενταύθα αδελφοί καθορώντες τα προσφιλή και σεβάσμια πρόσωπά Σας και έχοντες την ευλογημένην ευκαιρίαν της μεθ’ Υμών φιλαδέλφου συντυχίας και συνδιαλέξεως. Χαίρει άπαν το ομογενές στοιχείον της Πόλεως, καθώς και η ενταύθα Ρουμανική παροικία, η φιλοφρόνως οικονομουμένη εκκλησιαστικώς εν τω εν Πικριδίω Ιερώ Ναώ της Αγίας Παρασκευής.

 

Χαίρουν άνωθεν αι μακάριαι ψυχαί των αοιδίμων Προκατόχων ημών Οικουμενικών Πατριαρχών, και μάλιστα εκείνων οι οποίοι επί τι έζησαν και διηκόνησαν εις τας παλαιάς Παραδουναβίους Ηγεμονίας της σήμερον Ρουμανίας.

 

Χαίρουν τα πνεύματα των αειμνήστων Φαναριωτών Ηγεμόνων, οι οποίοι, εις καιρούς κατ’ εξοχήν χαλεπούς και αργαλέους, ειργάσθησαν με όσας δυνάμεις είχον, και με όσον περιθώριον εξουσίας έδιδεν η επικυρίαρχος Αυτοκρατορία, με φόβον Θεού οπωσδήποτε και με αγάπην και φιλοτιμίαν πολλήν, δια την ανακούφισιν του δουλεύοντος τότε, ως και ημείς, αδελφού και ομοπίστου Ρουμανικού λαού, και δια την διοργάνωσιν των κατά τας τέως Ηγεμονίας δημοσίων πραγμάτων, στηρίξαντες την Πίστιν και θέντες τα θεμέλια του συγχρόνου Ρουμανικού Κράτους. Πανταχόθεν, και εκ γης, και εξ ουρανού, ακούονται φωναί αγαλλιάσεως και ενθουσιώδεις χαιρετισμοί και προσρήσεις αγάπης! «Ιδού δη τι καλόν, η τι τερπνόν, αλλ’ η το κατοικείν αδελφούς επί το αυτό»![1]

Πιστεύομεν, Μακαριώτατε, ότι την παρούσαν Ειρηνικήν Επίσκεψίν Σας ενταύθα, την χαροποιούσαν γην και ουρανόν, θα ακολουθήσουν πολλαί άλλαι εις το μέλλον!

 

Όχι μόνον επίσημοι, αλλά και ανεπίσημοι, καθ’ όσον η παρουσία Σας εν μέσω ημών είναι σφόδρα επιθυμητή! Με τον αοίδιμον προκάτοχόν Σας, μακαριστόν Πατριάρχην Θεόκτιστον, είχομεν, ως ενθυμείσθε, μίαν ιδιαιτέρως θερμήν αδελφικήν κοινωνίαν και σχέσιν, εν αμοιβαιότητι εμπιστοσύνης, «τη φιλαδελφία εις αλλήλους φιλόστοργοι, τη τιμή αλλήλους προηγούμενοι, ... το αυτό εις αλλήλους φρονούντες, ... προνοούμενοι καλά ενώπιον πάντων ανθρώπων»,[1] επ’ αγαθώ όλης της Εκκλησίας.

 

Το αυτό επιθυμούμεν να συνεχισθή και μετά της Υμετέρας θεοτιμήτου Μακαριότητος. Η ανθρωπότης έχει εισέλθει εις πολύ δυσκόλους ημέρας.

 

Η Εκκλησία έχει ενώπιόν της πολλάς νέας, αγνώστους μέχρι της χθες, προκλήσεις. «Σκότος, γνόφος, θύελλα, φωνή μεγάλη»[1] επικρατεί ανά τον κόσμον! Κρίσεις οικονομικαί, κρίσεις ηθικαί, κρίσεις πνευματικαί, κρίσεις ταυτότητος, κρίσεις πίστεως, το σπουδαιότερον, ταλανίζουν τον άνθρωπον των ημερών μας, ο οποίος κραυγάζει εν απογνώσει: «Ζητείται ελπίς!»[1]

Αυτήν την ζητουμένην ελπίδα, την οποίαν του έκλεψαν ποικιλώνυμοι μαθητευόμενοι μάγοι και ποικιλόχρωμοι καρδιοκλέπται και ψυχολησταί, καλούμεθα να του προσφέρωμεν αμελητί και μετά πειθούς βιωματικής.

 

Είμεθα βέβαιοι ότι εις τούτο θα χωρήσωμεν από κοινού, εν πλήρει συμπνοία, στηρίζοντες και ενισχύοντες αλλήλους εν αφθονία αγαθών αισθημάτων, με ένθεον ζήλον και ιερόν ενθουσιασμόν!

 

Εγείρομεν, λοιπόν, το ποτήριον και προπίνομεν υπέρ υγιείας και μακροημερεύσεώς Σας, Μακαριώτατε, υπέρ σωτηρίας των υπό την Πατριαρχικήν ευθύνην Σας πιστών της αγιωτάτης Εκκλησίας της Ρουμανίας, και υπέρ ευλογίας παρά του Θεού της νέας σελίδος, η οποία ανοίγεται εις τας διμερείς σχέσεις μεταξύ Οικουμενικού Πατριαρχείου και Πατριαρχείου Ρουμανίας. Εις πολλά έτη, άγιε Αδελφέ!

 

ΟΜΙΛΙΑ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΓΕΥΜΑ

 

Παναγιώτατε,

Πανιερώτατοι και Ιερώτατοι άγιοι Αρχιερείς,

Πανοσιολογιώτατοι και Αιδεσιμολογιώτατοι Πατέρες,

Πνευματικά τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

 

Όπως υπεγραμμίσατε, Παναγιώτατε, το Πατριαρχικόν σημερινόν συλλείτουργον, το εν τη παμφώτω ταύτη ημέρα τελεσθέν, επί τη εις ουρανούς Αναλήψει του Κυρίου, εκφράζει άλλην μίαν φοράν την ιεράν κοινωνίαν, την μεταξύ των δύο Πατριαρχείων υφισταμένην, την οποίαν εκδηλούμεν ουχί μόνον εν τη ενότητι των δογμάτων και των ιερών κανόνων, αλλά και εν τη των Θείων Μυστηρίων ενότητι.

 

Αυτή η μυστηριακή ενότης εμφαίνεται πλήρως εν τη Θεία Ευχαριστία, το μυστήριον της εν θυσία και επί σωτηρίαν αγάπης του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, το οποίον ουδέποτε παύει ίνα τρέφει ημάς πνευματικώς.

 

Η Εκκλησία υπάρχει και γίγνεται κατά τον εντονώτερον τρόπον «Εκκλησία» δια της τελέσεως της Θείας Ευχαριστιακής Λειτουργίας, όταν το πλήρωμα της κοινωνίας (κλήρος και λαός) προσφέρει, εν ονόματι παντός του κόσμου, ευχαριστίαν τω Θεώ, δια πάντα και κατά πάντα δωρήματα Αυτού.

 

Λόγω τούτου, δια του συλλειτούργου, ημείς, ως αρχιποιμένες των ενταύθα αντιπροσωπευομένων Ορθοδόξων αδελφών Εκκλησιών, επιβεβαιούμεν και διατρανούμεν, καθ  ἱεράν στιγμήν, την συνοδικότητα και την ενότητα της Ορθοδοξίας, η οποία υπάρχει, ταυτοχρόνως, τοπική η εθνική, και οικουμενική η παγκοσμία.

 

Επόμενοι τη αποστολική παραδόσει και πρακτική, ημείς, οι ανήκοντες εις την Ορθόδοξον Εκκλησίαν της Ρουμανίας, διεφυλάξαμεν, μετά χαράς μεν, ιδιαιτέρως δε, εν τω των μοναστών χώρω αυτής, τον σύνδεσμον μεταξύ της Θείας Λειτουργίας, της κατανοουμένης και βιωμένης ως ευχαριστιακή κοινωνία και της αδελφικής αγάπης, της κατά συγκεκριμένον τρόπον εκφραζομένης εν τοις κοινοίς δείπνοις.

 

Αντιλαμβανόμεθα τον προαναφερθέντα σύνδεσμον ως επέκτασιν της κοινωνίας, την οποίαν προγευόμεθα εν τω ιερώ τόπω του Ναού. Τα αναρίθμητα πλήθη των πιστών, των εις προσκύνημα παραγιγνομένων εις τας μονάς και σκήτας, καθ  ὅλην την επέκτασιν της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Ρουμανίας, απολαμβάνουσι τόσον τας πνευματικάς ευεργεσίας και τους πνευματικούς καρπούς της Θείας Ευχαριστίας, «προς θεραπείαν ψυχής και σώματος», όσον και την αδελφικήν αγάπην, την δια δείπνου εν φιλοξενία εκδηλουμένην εις τα ιερά μοναστήρια.

 

Αυτή η τόσον εύμορφος και πλήρης χάριτος παράδοσις επεκτάθη ύστερον εις τα πανηγύρια των Ιερών ενοριακών Ναών, ίνα εξαίρηται εντονώτερον η αδελφική αγάπη, η ανθρωπίνη αλληλεγγύη και η χαρά, η εκ της προς τον Θεόν και τον συνάνθρωπον αγάπης πηγάζουσα.

 

Αυτό το εν αδελφική αγάπη δείπνον, του οποίου μετέχομεν, έχει σημασίαν ιδιάζουσαν, δεδομένου ότι λαμβάνει χώραν κατά την εξαιρετικήν ταύτην πανήγυριν της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

 

Ο Χριστός, ο Κύριος ημών, ο ευλογήσας τους Μαθητάς καθ  ὅν χρόνον ανελαμβάνετο εις τους ουρανούς, παρίσταται, δια της ευλογίας Αυτού, οσάκις εκζητούμεν την Αυτού ευλογίαν, όπως συμβαίνει επί παραδείγματι, προ του εκάστου δείπνου, και ασφαλώς, όπως συνέβη και προ του δείπνου τούτου, του εν τη τραπεζαρία του Οικουμενικού Πατριαρχείου παρατιθεμένου.

 

Οι της Εκκλησίας ιερείς χρίζονται η ενδύονται «δύναμιν εξ ύψους» ίνα μεταδιδώσι τοις μεταλαμβάνουσι πιστοίς την αγάπην, την προερχομένην από του Χριστού, του Υιού και Λόγου του Θεού και Πατρός, του ευλογούντος, αγιάζοντος, φωτίζοντος πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον.

 

Ως εκ τούτου, χαίρομεθα επειδή ευρισκόμεθα σήμερον εν τω ευλογημένω οίκω του πανσέπτου Οικουμενικού Πατριαρχείου, και δοκιμάζομεν την χαράν της αδελφικής κοινωνίας μετά της Υμετέρας περισπουδάστου Παναγιότητος και των προσκεκλημένων Υμών.

 

Εξ άλλου, αυτή η ιερά αγάπη της φιλοξενίας, η επέκτασιν της ευχαριστιακής αγάπης συνιστώσα, τυγχάνει και δει παραμένειν θεμελιώδης χαρακτιριστικόν γνώρισμα του βίου και της πολιτείας των Χριστιανών, όπως προτρέπει ημάς ο Άγιος Απόστολος Παύλος, ο λέγων: «Χαίρετε εν Κυρίω πάντοτε, πάλιν ερώ χαίρετε».

 

Όθεν, εγείροντες κατά την σειράν ημών, το ποτήριον, προπίνομεν εις την τιμήν Υμών, Παναγιώτατε, και εις την τιμήν πάντων των ενταύθα παρευρισκομένων, ευχόμενοι Υμίν υγίειαν, χρόνια πολλά και καλά, όπως και πολλήν παρά Θεού βοήθειαν και ενίσχυσιν εις το πλούσιον, πολλαπλόν και πολύπλευρον έργον, το υφ  Ὑμῶν εν παντί καιρώ διεξαγόμενον, προς το όφελος της Εκκλησίας και προς την χαράν των ανθρώπων.

 

Εις πολλά και ευτυχή έτη, Παναγιώτατε!

 

Εις πολλά και ευτυχή έτη, εκλεκτοί συνδαιτυμόνες!