Οι ομιλίες του Σεβ. Μητροπολίτη Γαλλίας στο Κίεβο

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 29 Ιουλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 12.18

Ακολουθούν η προσφώνηση και η πρόποση του Σεβ. Μητροπολίτη Γαλλίας κ. Εμμανουήλ, αρχηγού της Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας κατά το επίσημο Γεύμα στο Κίεβο.

Μακαριώτατοι,

Ἐξοχώτατοι κύριοι Πρόεδροι τῆς Οὐκρανίας καί τῆς Ρωσσίας,

Σεβασμιώτατε Μητροπολῖτα Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κύριε Βλαδίμηρε μετά τῆς περί ὑμᾶς σεβασμίας Ἱεραρχίας,

Σεβασμιώτατοι, Πατέρες καί ἀδελφοί,

Γευθέντες πρό ὀλίγου  τῆς «ἀθανάτου τραπέζης, ἐν ὑπερώῳ τόπῳ, ταῖς ὑψηλαῖς φρεσίν»,  ἰδού ἀπολαμβάνομεν  πάντες οἱ μετέχοντες εἰς τούς ὀργανουμένους ἐν τῷκατ’ἐξοχήν χώρῳ τοῦ ἐν χρόνῳ τελεσιουργηθέντος μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος καί τῆς εἰσόδου εἰς τήν Μίαν,Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν τῶν Ρώς τοῦ Κιέβου, καί ἐν συνεχείᾳ τῶν λοιπῶν γειτονικῶν λαῶν, τῶν ρώσσων καί τῶν λευκορρώσων καί ἄλλων πολλῶν,  ἰδού, λέγομεν,   ἀπολαμβάνομεν ἐν τῷ «Ὀρθοδόξῳ οἴκῳ τῆς Οὐκρανίας», «ξενίας δεσποτικῆς» πέριξ τῆς τραπέζης ταύτης, μεταλαμβάνοντες ἄρτου καί πάντων τῶν ἀγαθῶν τῆς γῆς.

Καί ὡς εἴπομεν προχθές καί ἐν Μόσχᾳ, ἐπαναλαμβάνομεν  καί σήμερον ἐνταῦθα κατά τήν εὔσημον καί ἱστορικήν ταύτην στιγμήν, ὁμιλοῦντες ἐκ προσώπου τοῦ ἐντολέως ἡμῶν ὡς Πατριαρχικῆς Αὐτοῦ Ἀντιπροσωπείας Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου καί τῆς Μητρός Ἐκκλησίας καί τῶν Ὀρθοδόξων Οὐκρανῶν:

«Δημιουργῶν ὁ Πατήρ πρό τῶν αἰώνων Σοφίαν, γεννᾷ ἀρχήν ὁδῶν αὐτῆς, εἰς ἔργα ἔκτισε», τά ἐπί μίαν χιλιετίαν καί πλέον  «μυστικῶς τελούμενα» ἐν Οὐκρανίᾳ, εἰς δόξαν Θεοῦ καί οἰκοδομήν τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ φύσει ἄκτιστος Λόγος «οἰκειοῦται τάς φωνάς» τοῦ οὗτινος προσείληφεν ἀνθρωπίνου φυράματος. Καί ἐν Ὀρθοδόξῳ Οὐκρανίᾳ σήμερον, τῇ εὑρισκομένῃ ἐν ἀκμῇ ὑλικῇ καί εὐημερίᾳ καί ἀνεξαρτησίᾳ καί δημοκρατίᾳ, ὑφίστανται πολλαί «φωναί», ὡς ἐπί τόπλεῖστον ἀνθρώπινοι, προβαλλόμεναι ὡς «προσκόμματα» εἰς τό ἀγαθόν τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδοξίας, καί δι’ αὐτῆς καί τοῦ ἔθνους τῶν οὐκρανῶν.  

Ὑπάρχουν καί ἀκούονται «φωναί», ἐμμένουσαι πεισμωδῶς εἰς τήν ἀνθρωπίνην ἀδυναμίαν καί μή δυνάμεναι νά ὑπερβοῦν  καταστάσεις καί νά ὁδηγηθοῦν οἱ πάντες εἰς τήν  ἑνότητα εἰς τήν ὁποίαν μᾶς ἐκάλεσε, σᾶς ἐκάλεσεν ὅλους, ἀδελφοί Ὀρθόδοξοι Οὐκρανοί,  τό Πανάγιον Πνεῦμα κατά τήν φρικτήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς, καί ἔκτοτε συνεχῶς μᾶς καλεῖ νά καταρρίψωμεν τάς κάθε εἴδους «βαβέλ» τῶν καρδιῶν μας.

Καί διαβεβαιούμεθα ὑμᾶς πάντας σήμερον, κατά τήν ἱστορικήν ταύτην στιγμήν, ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων, πάντων ὑμῶν τῶν συμμετεχόντων εἰς τήν ἱστορικήν τράπεζαν ταύτην, ὅτι τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον χάρις εἰς τάς προσπαθείας καί τήν δυναμικήν τοῦ ὁποίου ἐξεχριστανίσθη καί ἐβαπτίσθη ὀρθοδόξως ὁ εὐλογημένος Οὐκρανικός λαός, πιστόν εἰς τό χρέος, τήν εὐθύνην καί τήν ἀποστολήν αὐτοῦ, τήν μητρικήν ἐν προκειμένῳ, ἀλλά καί τήν ἀπό θέσεως αὐτοῦ ἐν τῇ ἑνιαίᾳ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ, κινεῖται πάντοτε πρός μίαν κατεύθυνσιν, τήν διαφύλαξιν καί διατήρησιν τῆς Ὀρθοδόξουἑνότητος κατά τόπους καί ὡς ἑνιαῖον ἐκκλησιαστικόν σῶμα. 

Τοῦτο ἔπραξε καί κατά τήν περιπετειώδη χιλιετῆ καί πλέον ἱστορικήν διαδρομήν τοῦ Οὐκρανικοῦ Ἔθνους, μέ ἰδιαιτέρους σταθμούς τάς περιόδους 1920-1925 καί ἀπό τοῦ 1991 μέχρι σήμερον περιόδους, κατά τάς ὁποίας κατέβαλεν ἐντόνους προσπαθείας πρός ὑπέρβασιν δυσχερειῶν καί ἀνθρωπίνων ἀδυναμιῶν καί ἐπίτευξιν ἑνότητος Ὀρθοδόξου κλήρου καί λαοῦ.

Καί θά συνεχίσῃ  τό ἱερόν αὐτοῦ χρέος τοῦτο τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, συνεργαζόμενον μετά πάντων τῶν δυναμένων καί ἐπιθυμούντων, διά τήν ὑπέρβασιν καταστάσεων διαιρουσῶν τό ἑνιαῖον σῶμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἐν τῇ Χώρᾳ ταύτῃ καί διά τήν ἐπίτευξιν τῆς ἑνότητος ὑπό ἕνα ποιμένα, ἵνα γένηται ἐν τέλει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον εἶναι μ ί α ὑπό πάντων τιμωμένη καί ἀναγνωριζομένη καί σεβομένη «Π ο ί μ ν η» ὑπό ἕνα Ποιμένα τόν Χριστόν, καί τούς κανονικῶς ἀναγνωριζομένους εἰς «τύπον καί τόπον» Αὐτοῦ ἐκλελεγμένους καί ἱσταμένους Ἐπισκόπους.

Τό μήνυμα τοῦτο ἀγάπης, εἰρήνης καί ἑνότητος μεταφέροντες  σήμερον ἐκ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου πρός τόν εὐσεβῆ Ὀρθόδοξον Οὐκρανικόν Λαόν, τήν πνευματικήν καί πολιτικήν ἡγεσίαν αὐτοῦ, καί πρός πάντας τούς βουλευομένους ἀγαθά ἐν προκειμένῳ, συγχαίρομεν ἑαυτούς καί ἀλλήλους ἐπί τῇ εὐλογημένῃ, χαρμοσύνῳ καί ἱστορικῇ ἐπετείῳ, καί δεόμεθα μετά πάντων τῶν παρόντων Μακαριωτάτων Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν ἐκπροσώπων αὐτῶν, μετά πάσης τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας ὑπό τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας καί πάσης Ρωσσίας κύριον Κύριλλον καί μετά πάντων τῶν ἐν Οὐκρανίᾳ ἀδελφῶν Ἱεραρχῶνμέ ἐπί κεφαλῆς τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Κιέβου καί πάσης Οὐκρανίας κύριον  Βλαδίμηρον, ὅπως ὁ Κύριος ἀξιώσῃ ἡμᾶς πάντας ἵνα «τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς, τόν ἄρτον ὑποδεξώμεθα, συμπαραμένοντες τῷ Δεσπότῃ, ἵνα ἴδωμεν τούς πόδας πῶς ἀπονίπτει τῶν Μαθητῶν καί ἐκμάσσει τῷ λεντίῳ, καί ποιήσωμεν ὥσπερ κατίδωμεν, ἀλλήλοις ὑποταγέντες καί ἀλλήλων τούς πόδας ἐκπλύνοντες».

Τοῦτο τό μή ν υ μ α κομίζομεν ἀπό τῆς Κωνσταντινουπόλεως,   μήνυμα  κ ε ν ω τ ι κ ῆ ς  ἀ γ ά π η ς,  διά τῆς ὁποίας καί μόνον θά ἀξιωθῶμεν κατά τούς ἀναλόγους ἑορτασμούς τῶν ἀμέσως προσεχῶν ἐτῶν πάντες ἡμεῖς, καί ἰδίως πάντες οἱ Ὀρθόδοξοι Οὐκρανοί ἡνωμένοι, «νά δοξάζωμεν συμφώνως τό Πανάγιον Πνεῦμα», διά νά γένηται χαρά καί ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς.

Μακαριώτατοι, Ἐξοχώτατοι, Ἀδελφοί καί Πατέρες,

Τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης συνδεόμενοι οἱ Ἀπόστολοι καί πάντες οἱ Ὀρθόδοξοι, ἑαυτούς τῷ δεσπόζοντι τῶν ὅλων Χριστῷ ἀναθέμενοι, εὐαγγελιζόμεθα πᾶσι τοῖς ἀδελφοῖς εἰρήνην καί ἐγείρω μετά τῶν συνοδῶν μου ἀδελφῶν μελῶν τῆς ἐκ Κωνσταντινουπόλεως Πατριαρχικῆς Ἀντιπροσωπείας τό κύπελλον τοῦτο τοῦ οἴνου καί τῆς εὐωχίας ὑπέρ τῆς ὑγείας καί εὐτυχίας κατά Θεόν πάντων ἀνεξαιρέτως, εὐημερίας δέ καί εὐλογίας τῶν ἔργων καί φωτισμοῦ ἀπό Θεοῦ τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, μάλιστα δέ τῶν εἰς οὕς ἀπό Κυρίου ἐδόθη ἡ «κράτησις» ἐν Οὐκρανίᾳ,  καί εὐχόμεθα εἰς πάντας «κραταιάν ἀγάπησιν ἰσχύος». Ἀμήν.

Διαβάστε την Πρόποση του Σεβ. Μητροπολίτη Γαλλίας κ. Εμμανουήλ κατά το επίσημο γεύμα μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας: 

Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πάσης Ρωσσίας κύριε Κύριλλε,

Μακαριώτατοι Προκαθήμενοι καί ἐκπρόσωποι τῶν ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν,

Πατέρες καί ἀδελφοί,

Ἡ Αὐτοῦ Θειοτάτη Παναγιότης, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαῖος, καί ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἀπέστειλαν ἡμᾶς ὑπό τήν εὐθύνην καί ἁρμοδιότητα Πατριαρχικῆς Ἀντιπροσωπείας ἐνταῦθα, εἰς τήν ἱστορικήν πόλιν τῆς Μόσχας, διά νά συνεορτάσωμεν μέ τόν ἐνταῦθα λαόν τοῦ Θεοῦ μίαν ἱστορικήν καμπήν, τήν ἐπί 1025 ἔτη Ὀρθόδοξον μαρτυρίαν τῶν Ρώς τοῦ Κιέβου καί ἐν συνεχείᾳ τῆς Μόσχας καί ὁλοκλήρου τῆς Ρωσσίας καί τῆς Οὐκρανίας.

Ἡ ἱστορική αὐτή ἐπέτειος  στέφεται ἀπό  μύστας,  ἀγωνιστάς καί  μάρτυρας. Πρῶτος μύστης ὑπῆρξεν ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία, ἡ ὁποία «ὠκοδόμησε τόν  ἑαυτῆς  οἶκον» εἰς τήν ἐσχατιάν ταύτην τοῦ Βορρᾶ καί τῆς ὁποίας Σοφίας τοῦ Θεοῦ τήν δόξαν κατεῖδον ὑλικοῖς, κυρίως ὅμως νοεροῖς ὄμμασιν οἱ ἀπεσταλμένοι Βλαδιμήρου τοῦ μεγάλου εἰς τόν κλεινόν ὁμώνυμον Ναόν τῆς ἐξ ἧς προερχόμεθα Κωνσταντινουπόλεως.

Μύστης ἐν συνεχείᾳ καί συνεχιστής τοῦ ἔργου τῆς Χάριτος τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας ὑπῆρξεν ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία, τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον, τό ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς Κίεβον καί Μόσχαν «ἀποστόλους, κήρυκας, εὐαγγελιστάς, μάρτυρας, ὁμολογητάς, ἐγκρατευτάς», οἱ ὁποῖοι ἐβάπτισαν καί ἐκήρυξαν καί ἐδίδαξαν τήν ὀρθήν πίστιν, τήν ὀρθοπραξίαν, τήν παράδοσιν, τό ἦθος καί τό φρόνημα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἀγωνισταί ἀκολούθως ὑπῆρξαν ὁλόκληρος στρατιά ὅσων διηκόνησαν τό «ἱερόν ἔθος» τό ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐγκεντρισθέν καί τό ἐκαλλιέργησαν καί τό ηὔξησαν, ἐν κόποις, ἐν θυσίαις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν πόνοις, ἐν ἀληθείᾳ καί δικαιοσύνῃ, διά νά τό παραδώσουν ὄχι πλέον ὡς «λεῖμμα» ἤ ὡς «μικρόν ποίμνιον», ἀλλ’ ὡς «ἄμπελον εὐκληματοῦσαν» εἰς  δοξολογίαν καί θυσίαν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ.

Καί, τέλος, μάρτυρας σηματοδοτεῖ ἡ ἐπέτειος αὐτή. Δέν εἶναι στιγμή νά ἀναφερθῶμεν εἰς τά μαρτύρια τοῦ ρωσσικοῦ καί τοῦ οὐκρανικοῦ λαοῦ, κατά τήν διάρκειαν τῶν 1025 ἐτῶν.

Τά ἔχει καταγράψει ἄν ὄχι ἡ ἱστορική μ ν ή μ η, ἡ ὁποία διαπλάττεται ὑπό τῶν ἀνθρώπων κατά τά ἴδια ἐνίοτε συμφέροντα καί τήν ὑποκειμενικήν ἑκάστοτε κρίσιν, ἀλλά ἡ  μ ν ή μ η τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ.

Καί εἰς τήν περίπτωσιν αὐτήν φανερώνεται ἡ Χάρις καί ἡ Δύναμις τῆς οἰκοδομησάσης τήν Ἐκκλησίαν ταύτην Σοφίας τοῦ Θεοῦ.

Μακαριώτατε,

Ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί ὁ σεπτός Προκαθήμενος αὐτῆς μᾶς ἀπέστειλαν ἐνταῦθα καί εὑρισκόμεθα σήμερον πλησίον Σας, μεθ’ὅλης τῆς Ὀρθοδόξου  Ἐκκλησίας, ὥστε μέ ἕν στόμα καί μίαν καρδίαν νά ἀναμνησθῶμεν τῶν ὅσων ἐπετέλεσεν ἡ  καλή ἀλλοίωσις τῆς Δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου εἰς τόν ἀγρόν τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ρωσσίας κατά τήν διαρρεύσασαν χιλιετίαν καί πλέον.

Τάς ἱστορικάς περιπετείας, τά μαρτύρια, τήν ἄγνωστον ἐνίοτε ἔκβασιν αὐτῶν, τήν ἀπελπισίαν, τήν ἀπόγνωσιν, τήν ἐξαπόρησιν καί «αὐτοῦ τοῦ ζῆν», ἐξ ἑνός, καί  τό μεγαλεῖον, τό ἀποκορύφωμα τῆς δόξης, τόν θρίαμβον τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐξ ἑτέρου.

Καί ἀναλογιζόμεθα, πέριξ τῆς ἱερᾶς τραπέζης ταύτης τῆς βρώσεως καί τῆς πόσεως τῆς «ἀπολλυμένης», τό ἄγνωστον τῶν βουλῶν τοῦ Ὑψίστου  καί τήν ἔκβασιν τῶν ἑκάστοτε ἀνθρωπίνων σχεδιασμῶν.

 Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας Κρήτης, τήν ἄγνωστον τοῖς ἀνθρώποις βουλήν τοῦ Κυρίου καί τήν «ἀλλοίωσιν» τῶν ἀνθρωπίνων προγραμματισμῶν ἐπιβεβαιῶν, Τόν ὑμνολογεῖ ψάλλων: «Οὐκ ἀγνοῶν τόν καιρόν τῆς ἡμῶν συντελείας, ὁ κρατῶν τούς αἰῶνας, τήν ἡμέραν ἀγνοεῖν προέφησεν ἐκείνην, ἀλλ’ ὅρους πᾶσι τιθείς, πρός μετριοφροσύνην».

Τούς ὅρους, λοιπόν, τῆς «μετριοφροσύνης» κατά τήν ἱστορικήν ταύτην ἡμέραν καί ὥραν, τηροῦντες, μεταφέρομεν ἀπό τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τοῦ Προκαθημένου αὐτοῦ πρός τήν Ὑμετέραν σεβασμίαν Μακαριότητα, Πατριάρχα Μόσχας καί πάσης Ρωσσίας κύριε Κύριλλε, χαιρετισμόν ἀγάπης καί τιμῆς καί ἀναγνωρίσεως τῶν συγχρόνων ἀναγεννητικῶν προσπαθειῶν Σας προσωπικῶς διά ἱεραποστολήν καί κήρυγμα εἰς τό καθωρισμένον ἐκκλησιαστικῶς ἐνταῦθα γεώργιον τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί τιμήν καί μνήμην ἀγαθήν καί ἐν εὐλογίαις πολλαῖς καί χάρισι τῆς ἐπί 1025 διακονίας, μαρτυρίας καί μαρτυρίου τῶν μυστῶν, ἀγνωνιστῶν καί μαρτύρων τοῦ σημερινοῦ «θαύματος» τῶν Ὀρθοδόξων Ρώς.

Μέ αὐτόν τόν χαιρετισμόν καί αὐτήν τήν μνήμην τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς μητρός καί ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, εἰς τήν ὁποίαν ὀφείλομεν ἅπαντες, οἱ ἐγγύς καί οἱ μακράν, τό εὖ κατά Χριστόν ζῆν, ἐγείρω εὐλαβῶς, ἐκ μέρους καί τοῦ κωλυθέντος ἵνα μετάσχῃ σωματικῶς, παρόντος δέ τῷ πνεύματι, Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κυρίου Βαρθολομαίου, τό ποτήριον ὑπέρ ὑγείας καί εὐημερίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, καί πάντων τῶν συνεργατῶν Αὐτῆς, δοξάζοντες μετά πάντων τῶν παρόντων καί τῶν ἀπόντων, τῶν ἐπ’ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων καί τῶν συνεχιζόντων σήμερον τήν σκυτάλην καί τήν τήρησιν τῆς παρακαθήκηης,  σύν τῷ Πατρί, τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, τήν ἁγίαν Τριάδα, ἐν Θεότητι μιᾷ καί βοῶντες: Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ εἰς τούς αἰῶνας Κύριε. Ἀμήν.