Αφίχθη στο Φανάρι ο Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιήλ

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 27 Μαΐου 2009

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 13:47

Αφίχθη σήμερα το πρωί στο αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρουμανίας κ. Δανιήλ, συνοδευόμενος από 6μελή αντιπροσωπεία,

τον Επίσκοπο Κάτω Δουνάβεως κ. Κασσιανό, τον Επίσκοπο Καμπινάουλ κ. Κυπριανό, τον Αρχιδιάκονο κ. Stefan Ababei, τον Αρχιδιάκονο κ. Nicolae Dima, τον Διάκονο κ. Teodor Gradinaciuc και τον Πρεσβύτερο κ. Silviu State, εφημέριος στην Κωνσταντινούπολη της Ρουμανικής Κοινότητος.

 

Εκ μέρους του Οικουμενικού Πατριαρχείου, τον Πατριάρχη Ρουμανίας υποδέχθηκαν στην αίθουσα επισήμων του αεροδρομίου, ο Μητροπολίτης Αυστρίας κ. Μιχαήλ, ο Μητροπολίτης Σασίμων κ. Γεννάδιος καθώς και ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Αρχιμανδρίτης Ελπιδοφόρος Λαμπρυνιάδης.

 

Να αναφερθεί πως στις 12:00, στον Πατριαρχικό Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου, τελέστηκε Δοξολογία.

 

Αμέσως μετά, έγινε η επίσημη υποδοχή του Πατριάρχη Ρουμανίας κ. Δανιήλ, στην αίθουσα του Θρόνου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 

Οι επίσημες προσφωνήσεις έχουν ως εξής:

 

Προσφώνηση Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου

Μακαριώτατε Αρχιεπίσκοπε Βουκουρεστίου, Μητροπολίτα Μουντένιας και Δοβρουτσάς, Πατριάρχα Ρουμανίας και Τοποτηρητά του Θρόνου Καισαρείας της Καππαδοκίας, λίαν αγαπητέ εν Κυρίω και περιπόθητε Αδελφέ και Συλλειτουργέ κύριε Δανιήλ,

 

Hristos a înviat !

 

Με πολλήν και πηγαίαν χαράν και ιδιαιτέραν συγκίνησιν καλωσορίζομεν την Υμετέραν σεβασμίαν και επιπόθητον ημίν Μακαριότητα και την τιμίαν Αυτής συνοδείαν εις τας αυλάς της εν Κωνσταντινουπόλει αγιωτάτης Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, της κοινής πάντων ημών πνευματικής Μητρός.

 

Ως ευ παρέστητε, Μακαριώτατε! «Ως ωραίοι οι πόδες» Σας, επισκεπτομένου επισήμως το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εν ειρήνη Χριστού, το πρώτον αφ’ ης, εν ώραις αισίαις και επ’ ελπίσι χρησταίς, ανεδείχθητε, όλως επαξίως, Πρώτος εν μέσω πολλών εκλεκτών Αδελφών και Πατριάρχης της αγιωτάτης αδελφής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Ρουμανίας, μετά την εν Κυρίω κοίμησιν του αοιδίμου Προκατόχου Σας, ηγαπημένου Αδελφού ημών και φίλου, κυρού Θεοκτίστου.

 

Έχομεν την ευτυχίαν, Μακαριώτατε, να σας γνωρίζωμεν προσωπικώς από πολλών ετών και να συνεργασθώμεν αγαστώς μεθ’ Υμών κατ’ επανάληψιν εις διαφόρους εκκλησιαστικάς, διορθοδόξους και οικουμενικάς υποθέσεις. Εις το τίμιον πρόσωπόν Σας εγνωρίσαμεν τον λαμπρόν δογματικόν Θεολόγον, τον οτρηρόν εργάτην του Ευαγγελίου, τον καλόν Ποιμένα της Εκκλησίας, τον ιεροπρεπή και πάση ευαγγελική αρετή κεκοσμημένον Ιεράρχην, τον σύγχρονον εκκλησιαστικόν άνδρα με τους ευρείς ορίζοντας και τας υγιείς αντιλήψεις, τον ευθύν τη καρδία και ανυπόκριτον τοις αισθήμασιν Αδελφόν!

 

Δια τούτο και εκερδίσατε ενωρίτατα όχι μόνον την εκτενή αγάπην ημών, αλλά και την βαθυτάτην εκτίμησιν. Το όνομά Σας είναι πολύ σεβαστόν εις τον μαρτυρικόν χώρον τούτον, και η είδησις της ελεύσεώς Σας εις τα καθ’ ημάς διήγειρε πάντων των ενταύθα συγκυρηναίων της Εκκλησίας τας καρδίας εις θερμήν δοξολογίαν του Ονόματος του Θεού επί τη χαρά της υποδοχής Σας σήμερον.

 

Η παρούσα Ειρηνική Σας Επίσκεψις, Μακαριώτατε, λαμβάνει χώραν εις ημέρας αγίας αφ’ ενός, και πολύ δυσκόλους δια την ανθρωπότητα αφ’ ετέρου.

 

Σήμερον αποδίδομεν την μεγίστην εορτήν του Πάσχα, λέγομεν δια τελευταίαν φοράν εφέτος το «Χριστός ανέστη», και ετοιμαζόμεθα να εορτάσωμεν την επίσης μεγίστην Δεσποτικήν εορτήν της Θείας Αναλήψεως, κατά την οποίαν η ανθρωπίνη φύσις, εν τω Θεανδρικώ προσώπω του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, παρίσταται λελαμπρυσμένη τω Θεώ και Πατρί και συνδοξάζεται εν τοις δεξιοίς του Θρόνου της Μεγαλωσύνης, αναπλασθείσα, καθαρθείσα και αγιασθείσα δια της Ενσαρκώσεως του Λόγου, του Σταυρού, του ζωαρχικού Θανάτου και της Αναστάσεως Αυτού.

 

Αλλ’ η σύγχρονος ανθρωπότης όλη, Μακαριώτατε, με την προϊούσαν καταστροφήν της φύσεως και του περιβάλλοντος και με την από ικανών μηνών εκραγείσαν οικονομικήν κρίσιν, η οποία, όπως θαυμάσια περιεγράψατε εις την επί τω Πάσχα λαμπράν Πατριαρχικήν Εγκύκλιόν σας, είναι πρωτίστως και εις την βάσιν της κρίσις πνευματική και ηθική, κρίσις πίστεως και ηθών, ευρίσκεται εν συγχύσει και αμηχανία και αγωνία πολλή, απ’ άκρου εις άκρον της γης.

 

Ο Χριστιανικός κόσμος, εξ άλλου, με τας πολλαπλάς διαιρέσεις του και την προϊούσαν εκκοσμίκευσιν, δεν ευρίσκεται εις μικροτέραν σύγχυσιν και αμηχανίαν, αποτυχών εν πολλοίς να παραμυθήση, να στηρίξη, να βοηθήση αποτελεσματικώς, να φωτίση και να καθοδηγήση εις ευλιμένους πνευματικούς όρμους τον ταλαίπωρον άνθρωπον του 21ου αιώνος.

 

Ακριβώς ταύτα πάντα υπογραμμίζουν τας ευθύνας της Ορθοδοξίας, τας ευθύνας ημών, οι οποίοι, χάριτι και ελέω Θεού, κρατούμεν αλύμαντον την αλήθειαν του Ευαγγελίου, δηλαδή αλώβητον και απερίτμητον την αλήθειαν της ζωής.

 

Τας δυσκόλους αυτάς ημέρας της πτώσεως των ειδώλων της οικονομίας, της ιδεολογίας, της «κενής απάτης» της φιλοσοφίας και των λοιπών πολυποικίλων «σημαιών ευκαιρίας» των «δοκούντων είναί τι»,[1] οι οφθαλμοί πάντων των κοπιώντων και πεφορτισμένων συνανθρώπων μας, οι οφθαλμοί πάντων των πεινώντων και διψώντων την Αλήθειαν και την Δικαιοσύνην, ευρίσκονται προσηλωμένοι εις χείρας ημών, «ως οφθαλμοί παιδίσκης εις χείρας της κυρίας αυτής», κατά το ψαλμικόν.

 

Δια τούτο και πιστεύομεν ακραδάντως ότι πρέπει να χωρήσωμεν με προσεκτικά μεν, γοργά όμως εν ταυτώ, βήματα, προς ετοιμασίαν της Αγίας και Μεγάλης της Ορθοδοξίας Συνόδου, η οποία, αφού ρυθμίση κατά Θεόν τας επειγούσης φύσεως ενδοεκκλησιαστικάς ημών εκκρεμοτήτας, αφού δηλαδή «νοικοκυρεύση» τα του οίκου ημών όπου υπάρχει ανάγκη, θα δώση ενιαίαν και πειστικήν μαρτυρίαν ελπίδος προς τε τους οικείους της πίστεως και προς τους θύραθεν, κατά τας αποφάσεις της τελευταίας ενταύθα ευλογημένης Συνάξεως των σεβασμίων Προκαθημένων και Αντιπροσώπων των αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών τον παρελθόντα Οκτώβριον, κατά την οποίαν είχομεν την χαράν να έχωμεν εν μέσω ημών και τον υμέτερον Αντιπρόσωπον και αγαπητόν ημίν Αδελφόν, Ιερώτατον Μητροπολίτην Τρανσυλβανίας κύριον Λαυρέντιον.

 

Είμεθα βέβαιοι ότι εις τον προκείμενον τη Εκκλησία τοιούτον άγιον αγώνα θα ευρεθώμεν άπαντες ομόγνωμοι, «σύμψυχοι, το εν φρονούντες»! Και είμεθα ακόμη βεβαιότεροι ότι η Υμετέρα σεβασμία Μακαριότης, εν μια μεθ’ ημών καρδία, θα ευρίσκεται εις την πρώτην γραμμήν του κοινού χρέους, εκφράζουσα και το φρόνημα και βίωμα του ευσεβούς Ρουμανικού λαού και της αξιοθέου Ιεραρχίας του!

 

Μακαριώτατε Άγιε Αδελφέ,

 

Θα έχωμεν την αγαλλίασιν να Σας έχωμεν δι’ ολίγας ημέρας πλησίον μας, κατά τας οποίας θα μας δοθή η ευκαιρία, όχι μόνον να ανοίξωμεν τας καρδίας ημών ενώπιον αλλήλων εν πλησμονή αμοιβαίας αγάπης και εμπιστοσύνης, αλλά και να συμπνευματισθώμεν αδελφικώς και συμπροσευχηθώμεν και συλλειτουργήσωμεν, τόσον ενταύθα, εις τον πάνσεπτον και ιστορικόν Πατριαρχικόν Ναόν του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, όσον και εις την Καππαδοκίαν, η οποία ουδόλως Σας είναι ξένη, εφ’ όσον και του Τοποτηρητού του Θρόνου της κατ’ αυτήν Καισαρείας τον τίτλον τιμητικώς φέρετε.

 

Η συλλειτουργία και το κοινόν Ποτήριον θα διατρανώσουν και εκφράσουν λειτουργικώς κατά τον πλέον επίσημον τρόπον την ενότητα της Πίστεως, την αγάπην του Χριστού και την κοινωνίαν του Αγίου Πνεύματος, ήτις μας συνδέει εις το είναι «αλλήλων μέλη», κατά τον μακάριον Παύλον.

 

Παρακαλούμεν, τόσον Υμείς, όσον και τα αρχιερατικά και λοιπά μέλη της τιμίας Συνοδείας Σας, να αισθάνεσθε ότι ευρίσκεσθε εις τον οίκον Σας και να χαίρεσθε ανάλογον άνεσιν.

 

Άλλωστε, και ιστορικώς ο μαρτυρικός ούτος και άγιος Οίκος είναι ο Οίκος του Πατρός Σας, αφ’ ων ημερών η σήμερον Αυτοκεφαλία και Πατριαρχική αξία τετιμημένη αγιωτάτη Αδελφή Εκκλησία της αγιοτόκου Πατρίδος Σας διετέλει υπό το ωμοφόριον του Οικουμενικού Πατριάρχου ως Επαρχία του Αποστολικού τούτου Θρόνου, καθώς και αι λοιπαί Εκκλησίαι των Βαλκανίων, της Μεσευρώπης, της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Καλώς ήλθετε, λοιπόν, Μακαριώτατε, εις την οικίαν Σας!

 

Πολλά και άγια να είναι τα έτη Σας, επ’ αγαθώ όχι μόνον της Εκκλησίας και του λαού της Ρουμανίας, αλλά συνόλου της Εκκλησίας!

 

Και πολλών ιερών επισκέψεών Σας ενταύθα την χαράν να μας χαρίσητε εις το μέλλον! Καλώς ήλθετε και σεις λοιποί προσφιλείς Αδελφοί!

 

Ευλογητός ο Θεός ο αγαγών Υμάς πλησίον ημών, φωτεινούς, «θεοφεγγείς ως φωστήρας» και αληθείς μάρτυρας της Αναστάσεως του Υιού Του!

 

Χριστός ανέστη!

 

ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ ΔΑΝΙΗΛ

Παναγιώτατε Αρχιεπίσκοπε Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικέ Πατριάρχα, κ. κ. Βαρθολομαίε, Πανιερώτατοι και Ιερώτατοι Άγιοι αδελφοί Αρχιερείς,

 

Εντιμολογιώτατοι Άρχοντες,

Ευλαβέστατοι Πρεσβύτεροι και Διάκονοι,

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

 

Αληθώς ανέστη!

 

Εν πρώτοις, θέλομεν ίνα ευχαριστήσωμεν, Παναγιώτατε, δια την προσφώνησιν και δια τας ωραίας εκφράσεις εκτιμήσεως, αι οποίαι τιμώσιν ημάς.

 

Θεωρούμεν ότι αύται αι εκφράσεις απευθύνονται όχι μόνον ημίν, προσωπικώς, αλλά, ιδιαιτέρως, τη Ορθοδόξω Εκκλησία της Ρουμανίας, τη γεννηθείση από του κηρύγματος του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, την οποίαν Εκκλησίαν, ελέω και χάριτι Θεού, ποιμαίνομεν ως Πατριάρχης.

 

Ταυτοχρόνως, κατά την σειράν ημών, εκφράζομεν την εκτίμησιν ημών τόσον δια την αγάπην και την φιλίαν, την οποίαν η Υμετέρα Παναγιότης δείκνυσι σταθερώς προς την Εκκλησίαν και τον λαόν ημών, όσον και δια την σοφίαν και τον δυναμισμόν δια του οποίου κατατίθετε μαρτυρίαν περί της Ορθοδοξίας εν τη Κωνσταντινουπόλει και εν άλλαις μεγαλοπόλεσιν ανά τον κόσμον.

 

Όθεν, κατά την διάρκειαν των εν τη Ρουμανία επισκέψεων Υμών, είχατε την ευκαιρίαν όπως διαπιστώσητε προσωπικώς την εκτίμησιν, την οποίαν τρέφει ο κλήρος και ο ευσεβής Ρουμανικός λαός προς την Υμετέρα Παναγιότητα, ως σεβασμόν δια τον εν μέσω των ορθοδόξων Πατριαρχών πρώτον τυγχάνοντα, και δια τας παραδοσιακάς σχέσεις, τας καλλιεργημένας μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας και του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 

Επίσης, εκφράζομεν την χαράν, την οποίαν αισθανόμεθα δεδομένου ότι ευρισκόμεθα εκ νέου, Θεού θελήσαντος και ευλογήσαντος, εν τω σεπτώ τούτω Καθεδρικώ Ναώ, αφιερωμένω εις τον Άγιον Μεγαλομάρτυρα Γεώργιον, συν ιεράρχεσι, κλήρω και πιστοίς τέκνοις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας, οι οποίοι συνοδεύουσιν ημάς κατά την προσκυνηματικήν επίσκεψιν ταύτην, ενταύθα, εν τη πόλει του Αγίου Βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου του ισαποστόλου και εν τη περιοχή της Καππαδοκίας.

 

Η ημετέρα παρουσία εν τη Κωνσταντινουπόλει αποτελεί, εν πρώτοις, ειρηνικήν επίσκεψιν, την οποίαν πραγματοποιούμεν εις Υμάς Παναγιώτατε, αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ, κατά το τρέχον έτος, όταν συμπληρούνται, θελήσει Θεού, 650 χρόνια από την ίδρυσιν της Μητροπόλεως της Ρουμανικής Χώρας η της Ουγγροβλαχίας, τω έτει 1359, όταν ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, εκοιμήθη εν Κυρίω. Κατόπιν αιτήσεων του ηγεμόνος της Ρουμανικής Χώρας η της Βλαχίας, Νικολάου Αλεξάνδρου Βασσαράβου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης της Κωνσταντινουπόλεως, Κάλλιστος Α’, απένειμε τω Ιακύνθω, τω τελευταίω Μητροπολίτη της κατά Δομπρουτζάν πόλεως της Vicina, το αξίωμα του Μητροπολίτου της Ρουμανικής Χώρας και του Αρχιποιμένος της Μητροπόλεως Ουγγροβλαχίας (1359 – 1372).

 

Η πνευματική προσκυνηματική εκδρομή ημών εν τη περιοχή της Καππαδοκίας εντάσσεται, επίσης, εις τα πλαίσια των αδελφικών σχέσεων, των ανά τους αιώνας υπαρχουσών μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας.

 

Από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνας εμφανίζονται τοιαύται σχέσεις. Εάν αναγνώμεν μετά προσοχής την πράξιν του μαρτυρίου του Αγίου Σάββα από την πόλιν Μπουζέου (+372) διαπιστούμεν ότι η συγγραφή αυτής εγένετο επί ρωμαϊκού εδάφους. Απ’αυτού του εδάφους, τα ιερά λείψανα του εν λόγω Αγίου, μετεφέρθησαν εις την Καππαδοκίαν, κατόπιν της εντολής του Ιουνίου Σωράνου, κυβερνήτου της περιοχής της Μικράς Σκυθίας.

 

Ο ίδιος κυβερνητής κατήγετο από της Καππαδοκίας και μετ  ἀσφαλείας ο ίδιος διέταξε την συγγραφήν εκείνης της μαρτυρικής πράξεως, κατά τα τέλη του τετάρτου αιώνος. Ο συντάκτης της εν λόγω πράξεως ην ο Επίσκοπος Τόμιδος, Βρετάνιος, και ούτος εκ της Καππαδοκίας ορμώμενος, η άλλο πρόσωπον από το περιβάλλον αυτού.

 

Ο ίδιος ο Άγιος Βασίλειος ο Μέγας, Αρχιεπίσκοπος της Καισαρείας της Καππαδοκίας (+379) εζήτησε από τον κυβερνήτην τα ιερά λείψανα.

 

Αυτοί οι δεσμοί αιώνων αποκτούσιν επίκαιρον απόχρωσιν διότι η Ιερά Σύνοδος της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας απεφάσισε όπως το έτος 2009 ανακηρυχθή εν ολοκλήρω τω Πατριαρχείω Ρουμανίας ως Αναμνηστικόν και επετειακόν έτος του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, Αρχιεπισκόπου Καισαρείας της Καππαδοκίας (+379) -από την εις τα αιώνια εκδημίαν του οποίου συμπληρούνται 1630 χρόνια- και των άλλων Αγίων της Καππαδοκίας.

 

Πολλά προγράμματα αφιερωμένα εις τας εκδηλώσεις ταύτας επιδιώκουσιν ίνα προβάλωσι, εισέτι μίαν φοράν, την εξαιρετικήν συμβολήν του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου και των άλλων Καππαδοκών Αγίων εις την οριοθέτησιν και υπεράσπισιν της δογματικής διδασκαλίας, εις την ανάπτυξιν της ερμηνευτικής της Αγίας Γραφής, εις τον εμπλουτισμόν του λειτουργικού θησαυρού και του κανονικού δικαίου, καθώς και εις την συνεισφοράν αυτών εις την ανάπτυξιν του μοναχικού βίου, του φιλανθρωπικού και κοινωνικού έργου της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

 

Εξ άλλου, η ιδιάζουσα σχέσις της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ρουμανίας προς τον Άγιον Βασίλειον τον Μέγαν, Αρχιεπίσκοπον Καισαρείας της Καππαδοκίας, εκδηλούται ευκρινώς και δια του ημετέρου τίτλου, «του Τοποτηρητού του Θρόνου της Καισαρείας της Καππαδοκίας».

 

Αυτή η τιμή απενεμήθη πρώτον τω Μητροπολίτη Γρηγορίω Β’, της Ρουμανικής Χώρας (1760 - 1787), υπό του Οικουμενικού Πατριάρχου της Κωνσταντινουπόλεως Σωφρονίου, τη 10η Οκτωβρίου του 1776, εις ένδειξιν εκτιμήσεως και ως δείγμα ευγνωμοσύνης δια την χρηματικήν ενίσχυσιν και την γενναιόδωρον φιλοξενίαν, την οποίαν αι Ρουμανικαί παραδουνάβιαι Χώραι προσέφερον τω Πατριαρχείω της Κωνσταντινουπόλεως κατά δυσκόλους καιρούς.

 

Από του έτους 1925 και εφεξής, αυτός ο τίτλος ανήκει εις πάντας τους Πατριάρχας της Ρουμανίας, διότι αυτοί εισί ταυτοχρόνως και Μητροπολίται της Ουγγροβλαχίας (της σημερινής Muntenia και Dobrogea).

 

Ούτως η προσκυνηματική εκδρομή ημών εν τη Καππαδοκία προσφέρει ημίν την ευκαιρίαν ίνα δεχθώμεν την ευχήν και την ευλογίαν των Αγίων της Καππαδοκίας και το φως το οποίον διασκορπίζουσιν εν πνεύματι υψίστης θυσίας δια του βίου και του λόγου αυτών. Δια τούτο, η συνάντησις μετά των αγίων τόπων εις τους οποίους ησκήτευσαν οι Άγιοι της Καππαδοκίας, καθιστά, δια πάντας ημάς, πηγή χαράς εν Αγίω Πνεύματι, αγάπης, ειρήνης και ευλαβείας.

 

Τρίτον, επί τη ευκαιρία της επισκέψεως ταύτης εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον χαιρόμεθα επειδή έχομεν την δυνατότητα ίνα συναντήσωμεν ρουμάνους ορθοδόξους πιστούς, υιούς και θυγατέρας του Ρουμανικού έθνους, οι οποίοι συνιστώσι δραστήριον κοινότητα παρά τω εν Πικριδίω Ιερώ Ναώ της Αγίας Μάρτυρος Παρασκευής.

 

Η Υμετέρα Παναγιότης επροσφέρατε, γενναιοδώρως, τον Ιερόν Ναόν τούτον τη κοινότητι ταύτη προς χρήσιν και κάλυψιν των ποιμαντικών και λειτουργικών αναγκών αυτής.

 

Εν αυτοίς τοις πλαισίοις, εκφράζομεν την ελπίδα ότι ανανεώσωμεν το συμβόλαιον μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου Ρουμανίας εις ο,τι αφορά την εν συνεχεία παραχώρησιν της Εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής από της Κωνσταντινουπόλεως εις την ενταύθα Ρουμανικήν κοινότητα.

 

Αυτό το έργον χριστιανικής αγάπης αποκτά μεγαλυτέραν σπουδαιότητα κατά τας ημέρας ημών, δεδομένου ότι, λόγω του φαινομένου της μεταναστεύσεως, η αδελφική λειτουργική κοινωνία μεταξύ των Ορθοδόξων αδελφών Εκκλησιών ενισχύει ως τα πολλά δια στάσεως, συμπεριφοράς και ενεργειών την ποιμαντικήν και ιεραποστολικήν αλληλοβοήθειαν, τον αλληλοσεβασμόν μεταξύ διαφόρων εθνοτήτων, αι οποίαι αισθάνονται ηνωμέναι δι  αὐτῆς της ορθοδόξου πίστεως, δια της αδελφικής αγάπης και δια της ιεραποστολικής συνυπευθυνότητος.

 

Εν κατακλείδι, ευχαριστούμεν τω Πανοικτίρμωνι Θεώ επειδή ηξίωσεν ημάς προσκυνήσωμεν τα ιερά του σεπτού αυτού τόπου, του τόσον πλουσίου εις πνευματικάς σημασίας και πολλήν ορθόδοξον αξιοπρέπειαν.

 

Παναγιώτατε, ευχαριστούμεν ενθέρμως δια την θαλπωρήν, δια της οποίας υπεδέξασθε ημάς ενταύθα, εν τω φωτί της Αναστάσεως και της Αναλήψεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο Οποίος εστί η Πηγή της αιωνίου χαράς.