Τη δωδεκάτη του μηνός Ιουλίου

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 10 Ιουλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 23.35

Του Αρχ. Δαμασκηνού Λιονάκη*

«Τῇ δωδεκάτῃ τοῦ μηνὸς Ἰουλίου» ἡ Ἐκκλησία τιμᾶ τήν θαυματόβρυτη εἰκόνα τῆς Τριχερούσης Θεοτόκου· «τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ» ἑορτάζει καί τήν μνήμη τῶν Νέων Ἀσκητῶν Γερασίμου τοῦ Βυζαντίου καί Ἀκακίου.

Πιστό ἀντίγραφο τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Τριχερούσης, δεῖγμα τῆς ἐξαιρετικῆς τέχνης τοῦ ἁγιογραφικοῦ οἴκου τῶν Δανιηλαίων, κοσμεῖ ἀπό ἐτῶν τήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος τῶν Τζαγκαρόλων καί ἀποτελεῖ τό νέο κειμήλιο καί θησαύρισμα τοῦ τόπου τῶν ἀσκητικῶν καμάτων καί τῆς ὁσιακῆς τελευτῆς τῶν σημειοφόρων Νέων Ἀσκητῶν.

Ἐπίσης, τήν Τετάρτη, 10 Ἰουλίου, ἀναμένεται νά φθάσουν ἀπό τήν εὐλογημένη Λέσβο στήν Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος τά πάνσεπτα καί μαρτυρικά λείψανα τῶν νεοφανῶν ἀθλητῶν τῆς Θερμῆς, τῶν λαοφιλῶν καί θαυματουργῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης, «ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη».

Ἡ λέξη «Θεοτόκος», ἀδελφοί μου, ἀποτελεῖ συμπερίληψη καί συγκεφαλαίωση τῶν ὀρθοδόξων δογμάτων, γλυκύτατο ἐντρύφημα τῶν πιστῶν, καταφυγή καί προστασία τῶν χειμαζομένων καί «ἐν θλίψεσιν ὄντων».

Ἡ Παναγία μας, μέ τήν πάναγνη ζωή της καί τήν πλήρη ἀποδοχή τοῦ θείου θελήματος, ἔγινε κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ, «τόπος ἁγιάσματος τῆς δόξης». Μακαρίζεται ἡ Ἀειπάρθενος ὡς «ἡ μόνη πρὸς Θεὸν κόσμου γέφυρα», «ἡ μετὰ Θεὸν προστασία ἡμῶν», «τὰ δευτερεῖα τῆς Τριάδος ἡ ἔχουσα».

«Αὐτή εἶναι ἡ χαρά καί ἡ ἐλπίδα μας», σημειώνει ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συνιστοῦν νά διαβάζουμε καθημερινῶς τούς Χαιρετισμούς τῆς Θεοτόκου.

Γνωστή τυγχάνει καί ἡ παράδοση τῆς ἀνάγνωσης τῶν Χαιρετισμῶν σέ ψυχορραγοῦντα, ὥστε ἐκεῖνος νά ἐνισχυθεῖ καί τά πονηρά πνεύματα νά ἀπελαθοῦν.

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι οἱ φίλοι τοῦ Θεοῦ καί οἱ μεγαλύτεροι ἀδελφοί καί βοηθοί μας, οἱ θεματοφύλακες τῶν ὀρθῶν δογμάτων καί κυματοθραῦστες τῶν αἱρετικῶν φρονημάτων, τά ἀληθινά καί ὑγιῆ πρότυπα ζωῆς.

Ἡ διαγωγή τῶν Ἁγίων ἀποτελεῖ ἐφαρμογή τοῦ Εὐαγγελίου καί μεγαλόφωνο ἱεραποστολικό κήρυγμα, προτροπή γιά μετάνοια, ἀρετή καί πνευματική τελειότητα.

Ὅλοι οἱ Ἅγιοι ἱκετεύουν ἀδιαλείπτως τόν Κύριο ὑπέρ τῆς οἰκουμένης. Παραλαμβάνουν τά αἰτήματά μας καί τά ἀνεβάζουν στόν θρόνο τοῦ τρισαγίου Θεοῦ, τόν Ὁποῖο παρακαλοῦν ἐκτενῶς «ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν».

Ἡ χριστομίμητη βιοτή μας, μέ τά λυγισμένα γόνατα, τά ὑψωμένα χέρια, τά καρδιοστάλακτα δάκρυα καί τίς ἁγνές αἰσθήσεις, χαροποιεῖ τόν Χριστό.

Ἐκεῖνος δέχεται τότε τίς ἱκεσίες τῆς Παναγίας καί τῶν Ἁγίων Του, ἐπεμβαίνει στήν ζωή μας καί τήν ἁγιάζει. Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά δεχθεῖ τίς ἱκεσίες τῆς Τριχερούσης Θεοτόκου, τῶν Ἁγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Εἰρήνης καί τῶν Ὁσίων Γερασίμου καί Ἀκακίου τῶν Νέων Ἀσκητῶν, καί νά ἐξαποστείλει τήν χάρη Του στήν πόλη τῶν Χανίων καί στόν κόσμο ὁλόκληρο.

«Ἐν ὅλῃ καρδίᾳ» εὔχομαι νά εὐλογήσει ὁ Κύριος, ἀδελφοί μου, ὥστε ἡ τελευταία λέξη μας, κατά τήν ὥρα τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα μας, νά εἶναι «Παναγία μου»! Ἀμήν.

*Πρωτοσύγκελος της Ι.Μ. Κυδωνίας και Αποκορώνου