ΑΜΗΧΑΝΟΣ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ…

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 09 Απριλίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 17.55

Του π. Ανδρέα Κονάνου στην Romfea.gr

---

Θυμάμαι
όταν ήμουν μικρός
μια μέρα χτύπησε ο πατέρας μου
στη δουλειά
και πιάστηκε το χέρι του
και πονούσε.

Ήμουν ανίσχυρος μπροστά του,
ένα μικρό παιδάκι
νηπιαγωγείου,
ανήμπορο
και άσοφο.

Δε μπορούσα
να του προσφέρω
κάτι.

Μόνο τον κοίταζα
συνέχεια
που υπέφερε,
άκουγα
τον αναστεναγμό του,
και πονούσα
κι εγώ.

Κι απορούσα,
πώς,
ο παντοδύναμος
- στα παιδικά μου μάτια –
πατέρας,
πονά,
κι αδυνατεί να σηκώσει
ένα ποτήρι νερό!

Αυτό θυμήθηκα ¨σήμερον¨
που ο Χριστός
¨κρεμάται επί ξύλου¨,
τόσο Μόνος,
Παρατημένος
κι Αβοήθητος!
Κι εγώ,
πάλι (!)
να μη μπορώ
να κάνω
κάτι.

Μόνο που τώρα,
εκτός
απ’ το ίδιο
παιδικό βίωμα της ανημπόριας
κι αμηχανίας,
αισθάνομαι
ταυτόχρονα
πολύ αγαπημένος.

Απέραντα.