Η Πνευματική κλίμαξ της Μεγάλης Εβδομάδος

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 10 Απριλίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 17.49

Γράφει ο π. Γεώργιος Οικονόμου | Romfea.gr

---

Δεκαοκτώ εβδομάδες, δηλαδή περισσότερο από το ένα τρίτο του ενιαυτού, διαρκεί ο εκκλησιαστικός λειτουργικός κύκλος περιστρεφόμενος γύρω από την εορτή της Αναστάσεως.

Από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου έως την Κυριακή των Αγίων Πάντων. Ένα λειτουργικό ταξίδι πλούσιο σε λατρευτικές και πνευματικές εμπειρίες.

Μια γλυκειά χαρμολύπη. Πένθος κατά Θεόν, που οδηγεί διά του Σταυρού στην Ανάσταση.

Και, όπως συμβαίνει σε όλες τις λειτουργικές παραδόσεις της αγίας μας Εκκλησίας, και σε αυτόν τον εορτολογικό κύκλο φανερώνεται η σοφία των διαταξαμένων αγίων πατέρων.

Όχι για να ακολουθούμε τυπολατρικά διατάξεις αλλά για να εμβαθύνουμε στην ουσία, που δεν είναι άλλη από το προαιώνιο σχέδιο της θείας οικονομίας.

Προς την κατεύθυνση αυτή το παρόν κείμενο ανακεφαλαιώνει τα γεγονότα της Μεγάλης Εβδομάδος ως κλίμακα νοερά και πνευματική, που οδηγεί τους πιστούς στην προσκύνηση των σεπτών Παθών και της ενδόξου Αναστάσεως του Σωτήρος.

Το Σάββατο του Λαζάρου, θα μπορούσε να θεωρηθεί ο πρόλογος, το προοίμιο αυτής – το πρώτο σκαλοπάτι –, καθώς η έγερση του φίλου του Χριστού Λαζάρου γίνεται λίγο πριν το Πάθος του Κυρίου αλλά και προεικονίζει την δική Του ένδοξη Ανάσταση.

Ο Ιησούς, ο οποίος εδάκρυσεν πορευόμενος προς το μνημείο, όπου ετάφη ο φίλος Του, ομιλεί προς τον τετραήμερο νεκρό και τον προστάζει με τα γνωστά λόγια˙ Λάζαρε δεύρο έξω.

Την ίδια στιγμή ο Λάζαρος αναστήθηκε με τα λόγια Εκείνου, ο Οποίος είναι ο Ίδιος η Ανάσταση και η Ζωή. Εκείνου, ο Οποίος ενεφύσησεν πνοήν ζωής στον Αδάμ και ζωὴν ἔχει ἐν ἑαυτῷ.

Έτσι, ερμηνεύεται θεολογικά και η δική Του εκ νεκρών Ανάσταση μετά την κάθοδο στον άδη αλλά και βεβαιώνεται η δική μας προσδοκία στην Ανάσταση των νεκρών και την ζωή του μέλλοντος αιώνος.

Με την προσδοκία της Ανάστασης, λοιπόν, εισερχόμαστε στην Μεγάλη Εβδομάδα, για να συμπορευτούμε και να συσταυρωθούμε αλλά και να συναναστηθούμε εν τέλει ενωμένοι με τον Κύριό μας.

Την Κυριακή των Βαΐων εορτάζουμε την λαμπρή και ένδοξη πανήγυρη της εισόδου του Κυρίου στην Αγία Πόλη των Ιεροσολύμων.

Έρχεται, όπως ακριβώς προφήτευσε ο Ζαχαρίας στην Παλαιά Διαθήκη, ἰδοὺ ὁ βασιλεὺς σου ἔρχεταί σοι, δίκαιος καὶ σῴζων αὐτός, πραΰς καὶ ἐπιβεβηκὼς ἐπὶ ὑποζύγιον καὶ πῶλον νέον.

Πράος, καθήμενος στο γαϊδουράκι, δίκαιος και σώζων, για να υποστεί την τέλεια αδικία και την άκρα ταπείνωση, δι' αυτών όμως των Παθών και, κυρίως, του Σταυρού, να χαρίσει την σωτηρία στον πεπτωκότα άνθρωπο.

Να εκπληρώσει το σχέδιο της Θείας Οικονομίας και να ανοίξει πάλι την πόρτα του Παραδείσου ως σπλαγχνικός Πατέρας, που ποτέ δεν παύει να αγαπά τα παιδιά Του.

Την Μεγάλη Δευτέρα θυμάται η Εκκλησία τον μακάριο Ιωσήφ τον πάγκαλο. Τον γιο του Ιακώβ, που θέλησαν τα αδέρφια του να σκοτώσουν επαναλαμβάνοντας την φρικτή αδελφοκτονία του Κάιν εξαιτίας του φθόνου τους.

Υπέστη φρικτό bulluing από τα ίδια του τα αδέρφια. Ο Θεός, όμως, τον φύλαξε από τον θάνατο, πουλήθηκε σε εμπόρους, οδηγήθηκε αιχμάλωτος στην Αίγυπτο, αγοράστηκε από τον Πετεφρή και, όταν αρνήθηκε να αμαρτήσει με την γυναίκα του, κατασυκοφαντημένος και αδικημένος φυλακίστηκε.

Και εκεί, όμως, ενήργησε η Χάρις του Θεού και όχι μόνο ελευθερώθηκε αλλά έγινε ο έμπιστος συνεργάτης του Βασιλιά.

Στα πάθη του παγκάλου Ιωσήφ αλλά και στην αγάπη του, με την οποία συγχωρεσε τα αδέλφια του, είδε η Εκκλησία να προεικονίζονται τα Πάθη του Κυρίου και η δική Του, τέλεια αγάπη, και για αυτό ορίστηκε να τιμάμε την μνήμη του την Μεγάλη Δευτέρα.

Την ίδια μέρα θυμόμαστε και το γεγονός της ξηρανθείσας συκής, με το οποίο φανερώνεται το άγιο θέλημα του Θεού να αγωνιζόμαστε, να πολλαπλασιάζουμε τα τάλαντα που μας εμπιστεύτηκε και να αυξάνουμε την παρακαταθήκη της χάριτος, ώστε να μας χαρίζει την πνευματική καρποφορία.

Διαφορετικά, όπως είπε ο Κύριος στην επί του όρους ομιλία˙ πᾶν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται. Όπως συνέβη με την ξηρανθείσα συκή.

Την Μεγάλη Τρίτη θυμόμαστε την παραβολή των δέκα παρθένων. Με την παραβολή αυτή καλούμαστε να καλλιεργούμε την νήψη, την εγρήγορση, καθώς δεν γνωρίζουμε την ώρα ή την ημέρα, που θα κληθούμε στον ουράνιο γάμο με τον Νυμφίο Χριστό και κινδυνεύουμε να μην έχουμε έλαιον εν τοις αγγείοις.

Να είναι τα χέρια μας άδεια, επειδή δεν έχουμε έλεος και αγάπη, επειδή είμαστε ενδεχομένως ανελεήμονες και σκληρόκαρδοι μπροστά στην ανάγκη του πλησίον.

Την Μεγάλη Τετάρτη θυμόμαστε την πόρνη γυναίκα, που άλειψε με μύρο τον Κύριο λίγο προ του Σωτηρίου Πάθους. Μία πράξη και ένα πρόσωπο, που πιθανότατα θα σκανδάλιζε και εμάς!

Πώς τολμά μια τέτοιου είδους γυναίκα να προσεγγίζει τον Ιησού! Ο Κύριός μας, όμως, αγαπά όλα τα παιδιά Του. Δεν αποκλείει κανένα παιδί Του από τη σωτηρία και μας διδάσκει να μην κρίνουμε, για να μην κριθούμε.

Και, όντως, η πόρνη αυτή γυναίκα διά της μετανοίας σώθηκε, όπως ο συσταυρωθείς ληστής, όπως ο Ζακχαίος αλλά και αναρίθμητα ακόμα παραδείγματα από την ιστορία της Εκκλησίας.

Έτσι, προσκαλούμαστε και εμείς ακόμα και αν είμαστε βεβυθισμένοι στην αμαρτία και απελπισμένοι για τις πράξεις μας να αναθαρρήσουμε από την παναγάπη του ελεήμονος Θεού και να του προσφέρουμε καρδία συντετριμμένη και τεταπεινωμένη, για να την θεραπεύσει και να κτίσει μέσα μας καρδίαν καθαράν.

Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη εορτάζει η Εκκλησία, τον ιερό Νιπτήρα, τον Μυστικό Δείπνο, την υπερφυά προσευχή και την προδοσία.

Την έμπρακτη διδασκαλία της άκρας ταπεινώσεως και της θείας αγάπης, την παράδοση του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, την θαυμάσια Γεθσημάνεια Αρχιερατική Προσευχή αλλά και την φιλήματι δολίω προδοσία του Ιούδα.

Επιθυμεί ο Ιησούς να φάγει με τους μαθητές Του, ετοιμάζει και τις λεπτομέρειες ακόμα του δείπνου και τους υποδέχεται διακονών, πλένοντας γονατιστός τα πόδια τους και εισοδεύοντάς τους στο τραπέζι.

Εκεί παραδίδει το μυστήριον των μυστηρίων και σφραγίζει την Καινή Διαθήκη με το ίδιο Του το Αίμα.

Αλλά και δίνει ακόμα μία ευκαιρία μετανοίας στον Ιούδα προλέγοντας ότι αυτός θα τον προδώσει, ὁ δὲ παράνομος Ἰούδας οὐκ ἠβουλήθη συνιέναι.

Την Αγία και Μεγάλη Παρασκευή επιτελούμεν τα Σωτήρια και φρικτά Πάθη και προπάντων τον Σταυρό και τον Θάνατο του Κυρίου αλλά και την εν τω σταυρώ σωτήριον ομολογία του ευγνώμονος ληστού.

Σταυρώθηκε υπέρ ημών και έπαθε και ετάφη γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ.

Το Μέγα Σάββατο σιγεί πάσα σαρξ βροτεία, καθώς εορτάζουμε την θεόσωμο ταφή και την εις άδου κάθοδο του Σωτήρος. Ήδη όμως ο τάφος δεν χωρά τον Κύριο της δόξης. Και εμείς προγευόμαστε την αναστάσιμη χαρά. Και στον εσπερινό της Ανάστασης, που ψάλλεται το πρωΐ του Μεγάλου Σαββάτου, αναφωνούμε στρώνοντας και πάλι βάϊα Ἀνάστα, ὁ Θεός, κρῖνον τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι.

Διά της πορείας και της κλίμακος αυτής και την ενσυνείδητη συμμετοχή στην θαυμάσια λατρευτική ζωή της Εκκλησίας ολοκληρώνεται και φέτος, όπως κάθε χρόνο, η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και ο πνευματικός αγώνας των πιστών.

Καθώς λοιπόν, φτάνουμε αισίως στην Κυριακή του Πάσχα, είθε να αξιωθούμε διά της Θείας Χάριτος να προσκυνήσουμε και φέτος, την ένδοξον και ζωηφόρον Ανάστασιν.