Ιησούς Χριστός, Σημείο αντιλεγόμενο

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 29 Απριλίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 14.00

Γράφει ο Ελευθέριος Μπαλάκος

Βρισκόμαστε σε μια χώρα που σε ένα βαθμό, έστω και εθιμοτυπικά διατηρεί κάποιες παραδόσεις. Ανάμεσα σ’ αυτές, βρίσκονται και αρκετές θρησκευτικές παραδόσεις.

Τις μέρες αυτές θα διανύσουμε μιά εβδομάδα, που στη γλώσσα της Εκκλησίας ονομάζεται Μεγάλη Εβδομάδα…

Θα μου πείτε…ναι το γνωρίζουμε! Είναι αναπόσπαστο μέρος απ’ την παράδοσή μας!

Όλο και θα ”περάσουμε” από καμιά εκκλησιαστική ακολουθία την εβδομάδα αυτή…γιατί είναι πολύ κατανυκτικές και ωραίες…σαν τη Μεγάλη εβδομάδα δεν υπάρχει!

Μερικοί από ‘μας έχουμε νηστέψει και τις μέρες αυτές…είναι εξ άλλου της ”μόδας” τα τελευταία χρόνια τα καταστήματα να έχουν προϊόντα με την επιγραφή…”νηστίσιμα”.

Όλο κάπου η σκέψη και ο προβληματισμός μας θα περάσει και ”απ’ αυτά που λέγονται” περί σωτηρίας, άφεσης των αμαρτιών, αγάπης του Χριστού για εμάς που έφτασε μέχρι Σταυρού και Ανάστασής Του απ’ τους νεκρούς.

Κάποιοι από εμάς θα περάσουμε τις μέρες αυτές , ”περνώντας και μη αγγίζοντας”…άλλοι πάλι θα προβληματιστούμε σχετικά με αυτά που είναι στην  θρησκευτική επικαιρότητα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο… αλήθεια όλα αυτά ή ψέματα; Ένας ωραίος μύθος…ή κάτι αυθεντικό που σου αλλάζει τη ζωή;

Πολύς λόγος έχει γίνει για το πρόσωπο του Χριστού. Απο πιστούς και αμφισβητίες.Απ’ τους εντός  και τους εκτός Εκκλησίας… ο Χριστός ήταν , είναι και θα είναι ”σημείο αντιλεγόμενο, για να φανερωθούν οι διαθέσεις πολλών” (Λουκ. 2.34). Ο τρόπος που προσεγγίζουμε τον Ιησού διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Είναι τι θέλει να τονίσει και να δει απ’ τη ζωή Του…τι θέλει να παραθεωρήσει…και τελικά αν, και με ποιο τρόπο θέλει να γνωρίσει το Χριστό, να μάθει ποιος ήταν, τί έκανε, αν είναι αλήθεια αυτά που λέγονται για το πρόσωπό Του, και αν ο Χριστός έχει να πει κάτι στην καθημερινή ζωή του σημερινού ανθρώπου, ή ενδεχομένως Αυτός και ο λόγος Του είναι για …”τω καιρώ εκείνω”.

Τα ευαγγέλια είναι γραμμένα με τρόπο τόσο ανθρώπινο, ανεπιτήδευτο,δεν προσπαθούν να πείσουν! Παραθέτουν γεγονότα. Οι συγγραφείς είναι τόσο βέβαιοι για την αλήθεια αυτών που γράφουν, εξ’ άλλου κάνουν λόγο για τον Χριστό τον οποίο όπως μαρτυρούν ” εμείς τον έχουμε ακούσει και τον έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Μάλιστα τον είδαμε απο κοντά και τα χέρια μας τον ψηλάφησαν” (Α’ Ιωάν. 1.1).

Πολλά σημεία που σκανδαλίζουν πολλούς, για άλλους είναι ”πειστήρια” αληθείας. Τα ευαγγέλια είναι γραμμένα στην ελληνιστική κοινή…τη γλώσσα του λαού δηλαδή. Σκανδαλώδες για την εποχή αυτή… οι βιογραφίες προσώπων γράφονταν σε γλώσσα επιτηδευμένη και προσεγμένη. Οι ευαγγελιστές  επίσης δεν ακολουθούν όλοι την ίδια ιστορική συνέχεια των γεγονότων.

Άλλος τονίζει αυτά, άλλος κάποια άλλα σημεία του κηρύγματος και της ζωής του Ιησού. Συμφωνούν μεταξύ τους. Το ίδιο γεγονός μαρτυρούν. Για το Σωτήρα Χριστό μιλάνε…αλλά περιγράφουν το ίδιο πρόσωπο με τον ξεχωριστό -διαφορετικό του τρόπο ο καθένας. Σκάνδαλο για μερικούς…

Συνεχίζω…τα ευαγγέλια δεν είναι γραμμένα με τρόπο ώστε να πείσουν τον αναγνώστη. Δεν εξιδανικεύουν το πρόσωπο του Χριστού…όπως μιλάνε για την Ανάστασή Του…με τον ίδιο τρόπο παρουσιάζουν και την απιστία και απογοήτευση των μαθητών κατά και μετά το Πάθος Του… δεν φοβούνται να κρύψουν κάτι.

Μπορούμε να πούμε πολλά ακόμη …το θέμα δεν είναι να παραπέμψουμε τον αναγνώστη σε σχετική βιβλιογραφία, ούτε να γράψουμε ένα ακαδημαϊκού τύπου δοκίμιο ή να κάνουμε απολογητική.

Μια μαρτυρία θέλουμε να καταθέσουμε που παράλληλα ευελπιστούμε να είναι αφορμή για εσωτερικό προβληματισμό του αναγνώστη. Θέλουμε να μείνουμε στην απλότητα των ευαγγελικών διηγήσεων και να πούμε τα εξής:

Και φέτος θα μας δοθεί η ευκαιρία- δυνατότητα να ζήσουμε -συμμετάσχουμε στα σπουδαία γεγονότα αυτά. Στην Εκκλησία δεν κάνουμε ούτε αναπαράσταση, ούτε απλώς θυμόμαστε κάτι, δεν θυμόμαστε το παρελθόν απλά…

Είμαστε αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Αυτό το ”Σήμερον κρεμάται επί ξύλου..” που θα ακούσουμε τη Μ. Πέμπτη το βράδυ, δεν είναι ”ποιητική αδεία” λεγόμενο.

Το γεγονός αυτό και κατ’ επέκταση όλα τα γεγονότα που θυμόμαστε στη ζωή της εκκλησίας δεν τα θυμόμαστε απλώς, αλλά τα φέρνουμε στο παρόν και τα ζούμε ως αυτόπτες μάρτυρες! Αυτό είναι το ”μνείαν ποιούμεθα” που ακούμε στην εκκλησία! Αυτή τη

σημασία έχει…θυμάμαι, φέρνω στο τώρα το γεγονός και το ξαναζώ! Έχει βαθύτατη σημασία…

Ήθελα κλείνοντας, ο καθένας μας να απαντήσει μέσα του που θέλει να ανήκει.

Στον όχλο; Που άκουγε τη διδασκαλία του Ιησού, είδε πολλά απ΄ τα κορυφαία γεγονότα της ζωής Του και έμεινε στην ουσία ανεπηρέαστος;

Στους διώκτες; Που ”φυγάδεψαν” την αλήθεια απ’ τα μάτια τους;

Στους αρνητές; Που ήθελαν να πείσουν τον εαυτό τους, ό,τι κι αν συνέβαινε, ότι ο ”άνθρωπος αυτός” είναι λαοπλάνος και βλάσφημος κατά του Θεού;

Ή μήπως στους αποστόλους και τις μαθήτριες του Ιησού που ήταν ”ανοικτοί’ να δουν και να ζήσουν το γεγονός; 

Ολιγοψύχησαν, απελπίστηκαν, φοβήθηκαν, πρόδωσαν, απίστησαν, αλλά είχαν ένα χαρακτηριστικό όλοι: αναζητούσαν την αλήθεια. Ήταν ”ανοικτοί” στο να τη δεχθούν και όταν μετά την Ανάσταση αυτή η αλήθεια, ο Χριστός, τους αποκαλύφθηκε μπόρεσαν να την αναγνωρίσουν.Και η αλήθεια αυτή τους άλλαξε τη ζωή…

Έτσι και η εκκλησία φέτος θα μας κάνει κοινωνούς, εφόσον το θελήσουμε βέβαια, των κορυφαίων γεγονότων αυτών για τη ζωή μας. χωρίς διάθεση να πείσει. Μόνο δείχνει αυτό που ζει.

Αυτό που παρέλαβε…και το ζει με την αυθεντικότητα και την απλότητα των πρώτων μαθητών του Χριστού…μέσα σ’ αυτήν την κοινότητα θα μπορέσουμε να Τον γνωρίσουμε και να Τον συναντήσουμε προσωπικά…η επιλογή δική μας!

Πηγή: Pemptousia.gr