Σχόλιο σε δύο σλόγκαν!

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 16 Μαρτίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 00.50

Του Αρχιμ. Πορφυρίου, Ηγούμενου της Ι.Μ. Τιμίου Προδρόμου Βέροιας | Romfea.gr

Θα ήθελα να σχολιάσω την δημοσιοποίηση των απόψεων των νέων μας, όπως εκφράζεται σε δύο ρητά ή αποφθέγματα ή συνθήματα και ατάκες, όπως θα μπορούσε να μεταφρστεί επί το ελληνικότερον η λέξη σλόγκαν.


Το ένα το διαβάσαμε σε κάδο σκουπιδιών, και το άλλο στις σκάλες που οδηγούν στις αίθουσες διδασκαλίας ενός δημοτικού σχολείου.


«Τα όνειρά μας βρίσκονται εδώ μέσα» λέει το ένα και το άλλο: «Είναι πρωΐ, ώρα 7, γυρίζουν σκέψεις και ποτά, μες το κεφάλι».


Τί λέτε, αγαπητοί μου αναγνώστες, συνδυάζονται αυτές οι δύο ατάκες; 
Με τρομάζει το ότι πράγματι οι δύο φράσεις συνδυάζονται. Και είναι γραμμένες από παιδιά.

Η δεύτερη, που δεν ξέρω αν είναι και στίχος κάποιου τραγουδιού, βρίσκεται γραμμένη σε ένα δημοτικό σχολείο, όπου φοιτούν παιδιά μέχρι 12 ετών και η άλλη σε δημόσιο χώρο, να την βλέπουν όλοι, στην εξωτερική επιφάνεια σκουπιδοτενεκέ.


Πώς να τα δεχτούμε αυτά τα δύο νεανικά αποφθέγματα; 
Δεν τα έσβυσε κανείς και αυτό είναι τραγικό. Φαίνεται ότι εκφράζουν πολύν κόσμο, και όχι μόνο τους ελληνόπαιδες.


Ας συνδέσουμε σε πεζό πλέον κείμενο τις δύο φράσεις, με κάποια ελευθερία στον λόγο: «Εμείς, τα παιδιά, που πάμε στο δημοτικό σχολείο, και είμαστε από έξι μέχρι δώδεκα ετών, γράψαμε στον τοίχο του σχολείου μας ότι στις εφτά το πρωΐ, μέσα στο κεφάλι μας, στην σκέψη και στο μυαλό μας, γυρίζουν σκέψεις μεθυσμένες από τα ποτά που καταναλώσαμε το προηγούμενο βράδυ.

Μπορεί να μην την γράψαμε εμείς ακριβώς αυτήν την φράση, αλλά κάθε μέρα μπορούμε και την διαβάζουμε όσες ώρες βρισκόμαστε στο σχολείο.

Μέχρι στιγμής κανείς από τους δασκάλους μας δεν την έσβυσε. Αλλά και κανένας από τους γονείς μας δεν διαμαρτυρήθηκε. Και εμείς τα παιδιά, κάθε μέρα την βλέπουμε, και, γιατί όχι, την «εμπεδώνουμε».

Εσείς, οι μεγάλοι, τι λέτε;».
»Πίνουμε, λοιπόν, και οι σκέψεις μας είναι ανακατωμένες με πιοτά, ξύδια τα λέμε, και έχουμε σκέψεις μεθυσμένες.

Έτσι, και τα όνειρά μας είναι μεθυσμένα. Και τα όνειρά μας τελικά είναι πεταμένα μέσα σε έναν κάδο απορριμμάτων. Τα όνειρά μας γίνανε σκουπίδια.»


Μπορεί να μην τις έγραψαν παιδιά. Αλλά σε παιδιά απευθύνονται. Αυτά λέει η νεολαία της πατρίδας μας; Και δεν βρέθηκε κανένας μεγάλος να πάει και να σβύσει αυτές τις δύο εγκληματικές και ολέθριες φράσεις.


Η φράση του σκουπιδοτενεκέ γράφτηκε σε μεγαλούπολη γιά πρώτη φορά, πιθανώς και στην ελληνική πρωτεύουσα, στην Αθήνα, και από εκεί την αντιγράφουν σε κάθε πόλη μας.

Την άλλη την είδαμε σε δημοτικό σχολείο της Ημαθίας. Και οι δύο φράσεις μάς τρόμαξαν.
Δεν ξέρω πώς θα μας χαρακτήριζαν οι «άλλοι», γιά αυτές τις σκέψεις μας, αλλά και δεν μας πολυενδιαφέρει.

Αν όμως ζούσε εκείνος ο μεγάλος έλληνας αρχιεράρχης, σίγουρα δεν θα τις άφηνε ασχολίαστες αυτές τις δύο φράσεις.


Είναι πολύ τραγικό έτσι να σκέφτονται τα ελληνόπουλα. Είναι πολύ τραγικό στο ξεκίνημα της μέρας της ζωής σου να είσαι πιωμένος και να μην μπορείς να ξεδιαλύνεις τις μεθυσμένες σου σκέψεις. Είναι πολύ τραγικό. Τί όνειρα μπορεί να κάνει ένας μεθυσμένος; Και αν κάνει όνειρα, όταν ξυπνήσει από την παραζάλη του, θα δει ότι τα όνειρα έσβυσαν, αν τα θυμάται, και το κεφάλι του έχει μία αβάσταχτη ζάλη. Και είναι παιδί ή νέος.


Όποιος ακούει, και όποιος διαβάζει, να βοηθήσουμε τα ελληνόπουλα να πατήσουν γερά στα πόδια τους. Να βοηθήσουμε να μην χαθεί η νέα γενιά μας.

Και χάνεται όχι όποιος έχει προβλήματα, αλλά όποιος δεν αντιστέκεται στο ρεύμα των καιρών και παρασύρεται στην δύνη της κρεπάλης.
Κλάψαμε πολύ γιά τους φοιτητές της Λάρισσας.

Αλλά το ότι τα παιδιά ήταν πιωμένα το ανέφεραν οι εφημερίδες με μικρά γράμματα και κανένας δεν το σχολίασε.

Νά όμως που το σύνθημα, στο δημοτικό, που λέγαμε, έχει μεγάλη βάση. Και ήδη βρήκε εφαρμογή σε εκείνα τα δύο παιδιά, που τα έκλαψε και θα τα κλαίει γιά πάντα η μάννα πατρίδα...!


Έρχεται ο καιρός της μετανοίας. Να βάλουμε καλή αρχή, οι μεγάλοι, και να ενισχύσουμε τα παιδιά.

Τα παιδιά, που είναι σαν πρόβατα δίχως τσομπάνο. Αλλά φαίνεται πως και οι μεγάλοι χάσαμε τον τσομπάνο μας, χάσαμε τον μπούσουλα, προχωρούμε μέσα σε ομίχλη δίχως πυξίδα.


Έρχεται η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Να αγωνιστούμε να γυρίσουμε στον μόνο και μοναδικόν ποιμένα, στον καλό μας ποιμένα, στον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό.

Αδελφοί, Καλή Σαρακοστή και εφέτος.