Άνθιμος «Διορισμοί και μισθοδοσία του εφημεριακού κλήρου»

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 13 Μαρτίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθιμος 11:13

Ανησυχία επικρατεί στις τάξεις του εφημεριακού κλήρου της Εκκλησίας της Ελλάδος, εξαιτίας των συνεπειών που προέκυψαν από την οικονομική κρίση, η οποία έθεσε υπό δοκιμασία όλο τον ελληνικό λαό, και επομένως και τους πνευματικούς ποιμένες της Εκκλησίας μας.

Το πρόβλημα έγινε πιο άμεσο, όταν το αρμόδιο υπουργείο, στο προληπτικό μέσο που εξήγγειλε, ότι «πέντε θα συνταξιοδοτούνται και ένας θα διορίζεται εκ των υπαλλήλων», διαβεβαίωσε ότι το μέτρο αυτό θα ισχύσει και για τον εφημεριακό κλήρο.

Η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος, αφού ε ξετίμησε την διαμορφουμένη κατάσταση, υπέβαλε την πρόταση, όπως δοθεί η έγκριση στην Εκκλησία να χειροτονηθούν συνολικά 300 νέοι κληρικοί, για να κατανεμηθούν σε όλες τις Μητροπόλεις, ώστε να καλυφθούν, κατά το δυνατό, το έτος 2011, τα κενά από το πλήθος των υπό συνταξιοδότηση διατελούντων ιερέων εφημερίων.

Επί του παρόντος το ζήτημα αυτό δεν έχει ακόμη αποσαφηνισθεί. Το σημαντικότερο είναι, όμως, ότι επεβλήθη αναστολή των χειροτονιών, γεγονός πρωτοφανές και έναντι των Ιερών Κανόνων ατόπημα.

Η άποψή μας είναι, και την δια τυπώνομε με όλο τον σεβασμό, ότι η Διαρκής Ιερά Σύνοδος δεν αντιμετώπισε στον βαθμό που επεβάλλετο, το σοβαρότατο αυτό ζήτημα, ούτε στη φάση προ της συγκλήσεως της Ιεραρχίας, ούτε μετά την πρόταση της για την χειροτονία των 300 νέων κληρικών.

Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος σε κατ' ιδίαν συζητήσεις διαβεβαίωσε ότι είχε επικοινωνήσει σε υπουργικό επίπεδο για το πρόβλημα αυτό, αλλά δεν έχομε ακόμη καμία επίσημη διαβεβαίωση για το ποια είναι η λύση του.

Εκείνο που διαφεύγει της προσοχής των εκάστοτε κυβερνώντων, είναι ότι n τάξη των ανθρώπων του εφημεριακού κλήρου είναι ιδιότυπη και ευαίσθητη περισσότερο από όλες τις τάξεις των Ελλήνων πολιτών. Και προς Θεού!

Όχι ότι εμείς είμεθα καλύτεροι από τους αδελφούς μας των άλλων υπηρεσιών και επιτηδευμάτων. Είμεθα ίσοι με όλους, αλλά ο Θεός εμάς θα μας κρίνει αυστηρότερα.

Πρέπει επί πλέον να διευκρινήσωμε ότι οι υποψήφιοι για την ιερωσύνη δεν συνωστίζονται στις «ουρές» των κρατικών και δημοτικών οργανισμών για να εξασφαλίσουν μια σύμβαση εργασίας και που είναι προς τιμήν τους.

Στην Εκκλησία όμως παραλαμβάνομε, μετά από έλεγχο, έναν υποψήφιο και τον οδηγούμε στο μυστήριο της χειροτονίας, βάσει της οποίας μετατρέπομε όλη την προσωπικότητά του.

Τον καθιστούμε ένστολο μέχρι του θανάτου του με το τίμιο ράσο, καλύπτομε την κεφαλή του και του επιβάλλομε ειδική γενική κόμμωση.

Οι ιερείς εφημέριοι είναι πρώτοι στην πολυτεκνία και η κοινωνική προσφορά τους στην Ελλάδα είναι αμέριστη.

Οι ιερείς δεν δύνανται ποτέ να απεργήσουν και δεν έχουν τρόπο να διεκδικήσουν κάποιο από τα δικαιώματά τους.

Είναι n πλέον εύτακτη, ευπειθής, παραδοσιακή και υπομονητική τάξη των Ελλήνων πολιτών, που το ένδυμά τους, το τίμιο ράσο, είναι έμβλημα των αγώνων των Ελλήνων για την ελευθερία της πατρίδος και για την ιστορία της. Αυτή την τάξη των Ελλήνων πολιτών θα αφήσωμε αβοήθητη και αδικημένη. Μη γένοιτο.

Αποφασίσαμε να θέσωμε αυτό το ερώτημα μέσω της «Κ» επειδή διαβάζομε σε άλλα έντυπα, και ακούμε ψιθύρους για την διακοπή της μισθοδοσίας του εφημεριακού κλήρου στην Ελλάδα!

Οι ιερατικές συνειδήσεις εξανέστησαν. Μα είναι ποτέ δυνατή μια τέτοια απαίτηση;

Και ερωτάμε, ποιοι είναι οι διατάκτες και οι απαιτητές; Και η απάντηση δεικνύει όργανα της Ε.Ε.

Ναι, αλλά στην Ευρώπη υπάρχουν χώρες, όπως το Βέλγιο και κάποιες σκανδιναβικές χώρες, οι οποίες μισθοδοτούν όλους τους εκκλησιαστικούς λειτουργούς.

Στην πατρίδα μας, την Ελλάδα, η μεγίστη πλειονοψηφία του ελληνικού λαού θέλει την ενορία της και τον εφημέριο της, αλλά και στο εξωτερικό κάθε ελληνική παροικία ζητεί να έχει τον ιερέα της.

Στα παραμεθόρια χωριά μας και στα μικρά νησιά, ο ορθόδοξος παπάς με τους ολίγους ενορίτες του, είναι οι μόνοι υπερασπιστές που απέμειναν για να φυλάσσουν τα σύνορά μας και την ελληνικότητα της ακριτικής γης μας, μαζί με την εκπλήρωση των ορθοδόξων χριστιανικών καθηκόντων τους.

Στη σοβαρή υπόθεση της μισθοδοσίας του εφημεριακού κλήρου, μερικοί συμπατριώτες μας έχουν εύκολη και την πονηρή λύση: «Η Εκκλησία να πληρώσει τους παπάδες από την μεγάλη ακίνητη περιουσία της» λένε.

Αλλ' αυτή n άποψη είναι τόσο ανέφικτη, όσο και ψευδής, αλλά και άδικη. Τα μεγάλα και αξιόλογα ακίνητα της Εκκλησίας της Ελλάδος τα πήρε το ελληνικό κράτος εδώ και 150 χρόνια.

Όταν διαλύθηκαν 416 ιερές μονές και η περιουσία τους έγινε κρατική, το ΙΑ' ψήφισμα της Εθνοσυνελεύσεως του Άργους καθώρισε ότι τα χρήματα από αυτή την μοναστηριακή περιουσία θα διατίθενται για την συντήρηση του ιερού κλήρου.

Η αρπαγή αυτή επανελήφθη.

Κατά δε το έτος 1952 η Εκκλησία παρεχώρησε στο ελληνικό Δημόσιο 770 χιλιάδες στρέμματα γης υπό την προϋπόθεση ότι το ελληνικό Κράτος θα συνεχίσει να επιφορτίζεται με την μισθοδοσία του ορθοδόξου κλήρου, όπως συνέβη και κατά τις προηγηθείσες παραχωρήσεις.

Μεγίστη επίσης η προσφορά σε χρυσά και αργυρά αφιερώματα, για την περίθαλψη των προσφύγων του 1922. Αλλά η προσφορά της Εκκλησίας δεν αποτιμάται μόνον με τα ακίνητα.

Η Εκκλησία της Ελλάδος ως θεοΐδρυτος πνευματικός οργανισμός κρατεί ως συνεκτική δύναμη την ισορροπία της ελληνικής κοινωνίας.

Εκτιμήσατε την πρωτοφανή εγκληματικότητα τούτων των τελευταίων χρόνων στην πατρίδα μας, εξαιτίας της ανεξέλεγκτης εισόδου λαθρομεταναστών, ξένων προς την πίστη μας και στα ήθη μας, και θα έχετε τα συμπεράσματα.

Εάν ερωτηθούν όλοι οι εφημέριοι τι έχουν να δηλώσουν για όλα αυτά, θα μας πουν: «Έγινε και σε μας μια περικοπή στις μηνιαίες αποδοχές μας, όπως σε όλους τους υπαλλήλους. Δεκτό και δίκαιο. Κατά τα άλλα, κάτω τα χέρια από την μισθοδοσία μας. Εμείς δεν έχομε δικαίωμα να ασκήσωμε άλλη εργασία. Είμεθα εκκλησιαστικοί λειτουργοί. Αναμένομε εναγωνίως».

Για όσους εκινήθη το ενδιαφέρον για τα διοικητικά και τα οικονομικά της Εκκλησίας τούς παραπέμπομε στο ισχύον Σύνταγμα, άρθρα 3, 13, 18 και 72, στον Νόμο 590/1977 περί του Καταστατικού Χάρτου της Εκκλησίας της Ελλάδος, στον A.N. 2200/1940, στον Κανονισμό 8/1979, στον A.N. 536/1945, στον A.N. 469/1968, και πλήθος άλλο νομοθετημάτων και νομολογιών.

Σήμερα στην Εκκλησία μας έχει μείνει το 3% εκ του συνόλου της εδαφικής περιουσίας της, και αυτό είναι δεσμευμένο από το ελληνικό Δημόσιο.

Ας αναλάβουν οι αρμόδιοι τις ευθύνες τους για τον ορθόδοξο εφημεριακό κλήρο.

(Καθημερινή της Κυριακής)