Κισάμου: "Ας αφήσουμε, λοιπόν την πολεμική κατά της Εκκλησίας'

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 17 Οκτωβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτης Κισάμου Αμφιλόχιος - 20.27

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί απάντηση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλοχίου σε δημοσιεύματα εναντίον της Εκκλησίας.

Το κείμενο του Σεβασμιωτάτου έχει ως εξής:

Αξιότιμε κύριε διευθυντά, σε πρόσφατο άρθρο στην έγκριτη εφημερίδα σας ο κ. Α. Χαρχαλάκης, συγγραφέας - μελετητής, ισχυρίζεται ότι η Εκκλησία εξαιρείται από τους φόρους, που πρόσφατα επιβλήθηκαν στον ελληνικό λαό στην προσπάθεια ανόρθωσης ή μάλλον διάσωσης της ελληνικής οικονομίας και κατ’ επέκταση της Ελλάδος απο επικείμενη πτώχευση.

Κλείνοντας το ιδιαίτερα ενδιαφέρον άρθρο του μιλεί για την αλήθεια που ελευθερώνει τον άνθρωπο, «μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς», όπως λέγει χαρακτηριστικά.

Επειδή η δική του «αλήθεια» πόρρω απέχει από την όντως αλήθεια των πραγμάτων και επειδή όπως σε άλλο σημείο του άρθρου του σημειώνει ότι δεν πρέπει να σιωπούμε ενώπιον αυτής της αλήθειας, επιτρέψτε μου να καταθέσω, μαζί με τον προβληματισμό μου και την άλλη όψη του νομίσματος.

Θεωρώ δεδομένη την καλή προαίρεση του αρθρογράφου, όπως λέγει και ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος θα πρέπει να έχουμε πάντα τον «καλό λογισμό» για τους ανθρώπους, το δηλώνει εξάλλου και ο ίδιος ότι δεν είναι πολέμιος της Εκκλησίας, αυτοπροσδιορίζεται ως πεθερός ιερέως - πρωτοσύγκελου, βέβαια οι πρωτοσύγκελοι είναι κατά κανόνα άγαμοι.

Βάζοντας, λοιπόν, αυτόν τον καλό λογισμό οδηγούμαι στο συμπέρασμα ότι ο αρθρογράφος ή έχει παντελώς εσφαλμένη ενημέρωση για τα τόσο σοβαρά αυτά θέματα ή δεν είναι καθόλου ενημερωμένος. Ομως ό,τι κι από τα δύο να συμβαίνει δεν δικαιολογείται κάποιος να εκφράζει άποψη χωρίς να έχει γνώση - πληροφόρηση του θέματος που επεξεργάζεται.

Γιατί το λέω αυτό; Γιατί η Εκκλησία φορολογείται κανονικά, κανονικότατα, για τα περιουσιακά της στοιχεία και καλώς συμβαίνει αυτό. Ο π. Αντώνιος Σαπουνάκης, πρόεδρος εφημερίων της Ι.Μ. Κυδωνιάς και Αποκορώνου, σε επίσης πρόσφατο δημοσίευμά του - απάντηση ανέφερε λεπτομερώς την πλήρη φορολογική κλίμακα στην οποία υπόκειται η Εκκλησία.

Η επανάληψη περιττεύει. Δεν απαλλάσσεται, λοιπόν, η Εκκλησία από κανέναν απολύτως φόρο, εκτός από τον τελευταίο φόρο που επιβλήθηκε μέσω της ΔΕΗ, από τον οποίο εξαιρούνται οι χώροι λατρείας και τα Κοινωφελή Ιδρύματα, όχι χαριστικά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά όλων των Θρησκειών και δογμάτων. Εξαιρούνται δηλαδή οι χώροι που ανήκουν στον λαό και είναι για τον λαό: χώροι πνευματικής και κοινωνικής προσφοράς.

Διερωτώμαι: Ούτε αυτό το γνωρίζει ο αρθρογράφος ή μήπως σκοπίμως το αποσιωπά; Διερωτώμαι επίσης: Είναι δυνατόν ένα Ιδρυμα, μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, κοινωνικής προσφοράς και αλληλεγγύης να κατηγορείται γιατί δεν φορολογείται γι’ αυτό που κάνει και προσφέρει.

Επιλεκτικά αναφέρει ο αρθρογράφος μετοχές της Εκκλησίας, ακίνητα «φιλέτα», όπως τα ονομάζει, οικοδομικά τετράγωνα κ.ά. Δεν γνωρίζω τι και ποια απ’ όλα αυτά ισχύουν. Μου προκαλεί, όμως, εντύπωση το γεγονός ότι σιωπά παντελώς την κοινωνική προσφορά της Εκκλησίας.

Δεν γνωρίζει π.χ. ότι μόνον στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών μοιράζονται καθημερινά 10.000 μερίδες φαγητού σε ενδεείς και εμπερίστατους συνανθρώπους μας; Δεν γνωρίζει ότι στα δεκάδες Κοινωφελή Ιδρύματα, περί τα 750, που με δικούς της πόρους συντηρεί η Εκκλησία, βρίσκουν περίθαλψη, ζεστασιά και καταφύγιο δεκάδες - εκατοντάδες άποροι, γέροντες, κοινωνικά αποκλεισμένοι, ενδεείς και εμπερίστατοι συνάνθρωποί μας, οι οποίοι, αν έλειπαν αυτά τα Ιδρύματα, θα ήταν ξεχασμένοι και πεταμένοι στη λησμονιά της, κατά τα άλλα, καθωσπρέπει κοινωνίας μας;

Δεν γνωρίζει ότι για το τρέχον έτος και μέχρι τώρα η Εκκλησία έχει διαθέσει 100 εκατομμύρια ευρώ για το φιλανθρωπικό της έργο; Δεν γνωρίζει ο αρθρογράφος ότι και οι Μητροπόλεις της Κρήτης πρωτοπορούν στην προσφορά αυτή; Τολμώ να πω, όχι για διαφήμιση, αλλά για ενημέρωσή του, ότι εδώ στην Κίσαμο, μια από τις φτωχότερες και μικρότερες Μητροπόλεις, προσφέρει καθημερινά, μέσω του Αννουσάκειου Ιδρύματός της, περίθαλψη σε 100 ηλικιωμένους (διαμονή, διατροφή, φροντίδα, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη κ.ά.), 500 μερίδες φαγητού σε μηνιαία βάση σε νεόπτωχους, ανέργους, αστέγους, οικονομικούς μετανάστες κ.ά... περίθαλψη και φροντίδα σε μηνιαία βάση σε 250 άτομα και οικογένειες μέσω των δύο προγραμμάτων «Κατ’ οίκον βοήθειας» που λειτουργεί το Ιδρυμα και πλήθος άλλων δράσεων που ανακουφίζουν τον ανθρώπινο πόνο της διπλανής πόρτας. Τίποτα απ’ όλα αυτά, αλήθεια, δεν είναι στη γνώση του αρθρογράφου, μόνο τα... «φιλέτα» της Αττικής;

Να πω και κάτι άλλο: Αν για όλα αυτά υπάρχει άγνοια, απορώ πως δεν γνωρίζει ο αρθρογράφος τη διαχρονική προσφορά της Εκκλησίας στο γένος των Ρωμιών από τη μακρά βυζαντινή περίοδο μέχρι τα τώρα, ιδιαίτερα στους δύσκολους αιώνες της σκλαβιάς του: Δεν γνωρίζει ότι η Εκκλησιά ήταν εκείνη που σφυρηλάτησε την εθνική συνείδηση, αναζωογόνησε την εθνική παράδοση και διακράτησε την πνευματική ελευθερία των Ρωμιών;

Παλαιών Πατρών Γερμανός, Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωακείμ, ιεροεθνομάρτυς Κύριλλος ο Λούκαρις, Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, Πατριάρχης Ιωακείμ Γ΄, ιεροεθνομάρτυς Γρηγόριος Ε΄, Χρυσόστομος Σμύρνης, επίσκοπος Χρύσανθος Φιλιππίδης και πλειάδα άλλων αρχιερέων, ιερέων και μοναχών, που με τη θυσία τους διατήρησαν ζωντανή σε χαλεπούς καιρούς τη χριστιανική πίστη και την εθνική συνείδηση.

Αν δεν τα γνωρίζει όλα αυτά, τότε μπορεί να προστρέξει στα απομνημονεύματα των αγωνιστών του 1821, του Μακρυγιάννη, του Κολοκοτρώνη, του Φωτάκου κ.ά., για να δει τι και ποια είναι η Εκκλησία. Να πούμε για την προσφορά της Εκκλησίας στην ανάπτυξη της παιδείας;

Ολη σχεδόν η ιστορία της νεοελληνικής παιδείας αρχή και τέλος έχει την Εκκλησία: λόγιοι, σχολεία, χειρόγραφα, βιβλία, πνευματική κίνηση εκκινεί και τερματίζει σε αυτήν. Από τη Μεγάλη του Γένους Σχολή ως το κοινό σχολείο του τελευταίου χωρίου του ευρύχωρου Ελληνισμού η Εκκλησία είναι παρούσα ως κινητήριος δύναμη.

Ακόμη και ο αντικληρικαλιστής διαφωτιστής Αδαμάντιος Κοραής δέχεται ότι οι περισσότεροι διδάσκαλοι «των ευρωπαϊκών μαθήσεων» ήσαν ιερωμένοι: Ευγένιος Βούλγαρις, Νικηφόρος Θεοτόκης, οι Μηλιώτες Κωνσταντάς και Γαζής, Αγιος Αθανάσιος ο Πάριος, Άγιος Νικόδημος Ο Αγιορείτης και πλήθος άλλων. Αυτή είναι η Εκκλησία: τα ματωμένα ράσα των αγώνων και του Γολγοθά, το φως το ανέσπερον της παιδείας, του πολιτισμού και της παραδόσεως, της θυσίας και της Αναστάσεως, του πάθους και της λυτρώσεως.

Η Εκκλησία των Αγίων κληρικών μας.

Ας αφήσομε, λοιπόν, τις μυθολογίες, την προπαγάνδα και την πολεμική κατά της Εκκλησίας με το επιχείρημα ότι δήθεν η Εκκλησία δεν φορολογείται και το επίσης αναληθές ότι οι μισθοί των κληρικών είναι «σχεδόν αφορολόγητοι και χωρίς καθόλου ελέγχους».

Τόση άγνοια, λοιπόν, ή μήπως... σκοπιμότητα; Προφανώς έγιναν και ίσως να γίνονται ανθρώπινα λάθη από πλευράς της Διοικούσας Εκκλησίας.

Δεν είναι, όμως, η Εκκλησία αυτό που ο αρθρογράφος θέλει να παρουσιάσει. Αυτό και άδικο είναι και αναληθές.

Κλείνω τον φτωχό αυτό συλλογισμό μου δανειζόμενος τον προβληματισμό ενός σύγχρονου φωτισμένου ιεράρχη: «Βλέπω μπροστά μου τον πόλεμο για την ιστορία μας και δυστυχώς ο πόλεμος αυτός γίνεται από σύγχρονους Εφιάλτες, από ανθρώπους με ελληνική φωνή, αλλά πουλημένους στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν να τσακίσουν τους Έλληνες».

Και καταλήγω με μια ευχή και προτροπή: Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς μη λησμονούμε ποτέ τον ποιητή που μ’ έναν στίχο του αφήνει παρακαταθήκη στον λαό μας: «Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά, του Πατριάρχη».