Αρκαλοχωρίου: "Στόχος η Εκκλησία και η Θρησκεία;"

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 30 Δεκεμβρίου 2011

Του Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου Ανδρέα - 12.03

Παρακολουθώ τα γενόμενα των χριστουγεννιάτικων ημερών και βέβαια πολλά τα ερωτήματα εκ των γενομένων.

Τελικά η κοινωνία των πολιτών και η πολυπολιτισμικότητα θεσμοθετούνται με προοπτική να στοχοποιηθεί η Εκκλησία και κατ’ επέκταση να διωχθεί η θρησκεία στην Ελλάδα και ευρύτερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση;

Πώς άλλως μπορεί να ερμηνευθεί η ελεύθερη διακίνηση όλων των άλλων, εννοώ των περί την Ιερά Μονή Βατοπαιδίου δοσοληψιών, αλλά και των άλλων με τα τόσα άλλα;

Με τις εξεταστικές των πραγμάτων επιτροπές της Βουλής μας, με την ασυλία, με τις γενναίες κρατικές κομματικές επιχορηγήσεις, με τα πολλά, τα ποικίλα, τα ωραία, με «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, μου τα πες με το πρώτο σου το γάλα …μάνα μου Ελλάς…».

Τελικά, η Ελλάδα της μεταπολίτευσης, της δημοκρατίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της λαϊκής κυριαρχίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, η θρυλούμενη πολυπολιτισμικότητα της κοινωνίας των πολιτών, με την ισονομία και την ισοπολιτεία, ολοκληρώνει την παράσταση για την πραγμάτωση του δυσεύρετου μεταπολιτευτικού της οραματισμού,  εγκλείοντας στη φυλακή τον ηγούμενο της Μονής Βατοπαιδίου, Γέροντα Εφραίμ;

Ή  μήπως εδώ και τώρα  αρχίζει με αυτή τη θαρραλέα πράξη;

Με την έκδοση του εντάλματος σύλληψης του ηγουμένου την παραμονή των Χριστουγέννων, με την ενημέρωσή μας από τα πλείονα των τηλεοπτικών μας καναλιών, με τις αστυνομικές δυνάμεις που μετέβησαν στο Άγιον Όρος και περικύκλωσαν από στεριά και θάλασσα τον «εγκληματία», τον «κακούργο» του Βατοπαιδίου!

Όπου, για να εξηγούμεθα, κατά τη δεκαετή αρχιερατική μου διακονία, αλλά και πρότερον, παρά τις σχέσεις μου με το Άγιον Όρος, ούτε διανυκτέρευσα, ούτε σε ακολουθία παραβρέθηκα.

Όμως, πάντα τα διαδραματιζόμενα, «χωρίς περίσκεψη, χωρίς λύπη, χωρίς αιδώ» από τους κρατούντες, με προβληματίζουν.

Η πολυπολιτισμικότητα, η διαφύλαξή της στην κοινωνία των πολλαπλών πολιτιστικών ταυτοτήτων, είναι θρυλούμενη από την Ευρώπη των λαών, των θρησκειών και των πολιτισμών; Τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ζητούμενο;

Η ισονομία και η ισοπολιτεία είναι επιλεκτική και λειτουργεί με άλλους αξιακούς όρους για τον ηγούμενο από το Άγιον Όρος;

Ο τελικός στόχος του μεταβαλλόμενου κόσμου είναι η Εκκλησία και η θρησκεία ευρύτερα;

Η περιθωριοποίησή της, η δίωξή της, η αντιμετώπισή της  κατά τρόπο ολοκληρωτικό και μάλιστα την παραμονή των Χριστουγέννων;

Καταλαβαίνουν όσοι  μιλούν για κοινωνική συνοχή, για αποδοχή του άλλου, για αλληλεγγύη, πού εξωθούν και πού οδηγούν;

Η Εκκλησία προϋπήρχε του Ελληνικού Κράτους, το οποίο αν και από τα μακροβιότερα των Βαλκανίων δεν εόρτασε ακόμα το δεύτερο αιώνα από την ίδρυσή  του, προϋπάρχει όμως η Εκκλησία και της πολύ νεότερης Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Και βέβαια οι πνευματικοί νόμοι είναι ελεήμονες και ανελέητοι, ανάλογα με τα έργα μας, με τις πράξεις μας και με τις πνευματικές μας ανάγκες. Και δεν εξαιρούν κανένα μας.

Οι κρατικοί λειτουργοί που, άμεσα ή έμμεσα, είχαν ή θα έχουν εξ αντικειμένου σχέση με τον Γέροντα Εφραίμ, ας γνωρίζουν μια πραγματική ιστορία.

Στα πέτρινα χρόνια, περί το 1955, με την, εντός των τειχών στην Κωνσταντινούπολη, σιωπή και περισυλλογή του Πατριάρχη Αθηναγόρα και της ιεραρχίας του Θρόνου, με τους διωγμούς και τις διώξεις στην ομογένεια, χωρίς τότε να γίνεται λόγος για ισονομία και για διάκριση εξουσιών, ειδοποιήθηκε ο Πατριάρχης, ότι υπάλληλοι της τουρκικής εφορείας από τη νομαρχία της Κωνσταντινουπόλεως  θα έλθουν για να ελέγξουν τα οικονομικά του Πατριαρχείου.

Ο Πατριάρχης τους δέχτηκε στο γραφείο του, τους κέρασε και στη συνέχεια τους ζήτησε να τον ακολουθήσουν.

Τους οδήγησε στον πατριαρχικό ναό. Μερικά κέρματα έβγαλε από την τσέπη του, τα έριξε στο παγκάρι και πήρε τέσσερα κεριά.

Προσκύνησε ο Πατριάρχης Αθηναγόρας την εικόνα, άναψε το κερί του και έδωσε στο χέρι του κάθε τούρκου υπαλλήλου από ένα κερί.

Οι τούρκοι άναψαν το κερί, το τοποθέτησαν στο μανουάλι και ο Πατριάρχης με περίσκεψη, σοβαρότητα και θλίψη τους είπε: «Τι νομίζετε, αυτά είναι τα έσοδά μας, από αυτά ζούμε».

Οι τούρκοι υπάλληλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, υπέβαλαν με σεβασμό κλίση στον Πατριάρχη, χαιρέτησαν, αποχώρησαν και δεν ξαναενόχλησαν.