Κισάμου Αμφιλόχιος: "Παναγία, ελπίδα απελπισμένων"

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 10 Αυγούστου 2011

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτη Κισάμου Αμφιλόχιο - 12:10

Μέσα στην ζέστη του καλοκαιριού, ανατέλλει η ελπίδα της άνοιξης. Η μεγάλη Θεομητορική εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου την ονόμασαν Πάσχα του Καλοκαιριού, γιατί προαναγγέλλει την υπέρβαση του θανάτου, την μοναδική ελπίδα του ανθρώπου.

Εορτάζομε πανδήμως την εκ της εκ γης μετάσταση, την εκ του ουρανού ερχόμενη αληθινή χαρά, την εκ του προσκαίρου θανάτου ατελεύτητη ζωή. Γλυκυπνέει  κατά τις ζεστές τούτες αυγουστιάτικες ημέρες, η δροσοβόλος χάρις της Παναγίας μας.

O,τι πολυτιμότερο είχε νά επιδείξει ἡ ανθρωπότητα τόσους αιώνες εντοπίζεται ἀναμφισβήτητα στό πρόσωπο τῆς πανάμωμης Μητέρας τοῦ Χριστοῦ. Σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας η Παναγιά είναι η "πηγή" της ελπίδας μας και της εκπλήρωσης των προσδοκιών μας.

Στη μεγάλη Μητέρα καταφεύγει ολόκληρο το ανθρώπινο γένος των πιστών στις δύσκολες ώρες. Είναι η Αγία των αγίων, η καταφυγή των καταπονουμένων, Εκείνη της Οποίας η αγιότητα ξεπέρασε τα ανθρώπινα μέτρα και έφτασε ως τον ουρανό.

Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η θύρα της αγάπης προς τον Θεό και τον κόσμο, είναι η θύρα της αλήθειας, διότι η μοναδική αλήθεια είναι η κοινωνία με τον ένα Θεό, που, επειδή αγαπά, δεν μπορεί να ανεχθεί το όποιο ψεύδος. Είναι όμως και η θύρα της ζωής που υπερβαίνει το θάνατο, γιατί θάνατος είναι η απομάκρυνση από το Θεό. Θάνατος είναι ό,τι δεν μας δίνει ευτυχία, γιατί δεν διαρκεί.

Ἡ Παναγία, Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, εἶναι ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει νὰ παρου­σιάσει ὄχι μόνον ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη ἡ κτίση. Εἶναι ἀνωτέρα ἀκόμη καὶ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, «τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ».

Σε μια εποχή όπου η οικονομία εχει υπερκυριαρχήσει της πολιτικής, η αγωνία γιά αποτροπή οικονομικής κατάρρευσης καί ο ανταγωνισμός γιά αύξηση των εσόδων απειλεί, όχι μόνον την ανθρώπινη αξιοπρέπεια αλλά καί αυτή καθ’ αυτή τή ζωή του ανθρώπου, σε μια εποχή μεγάλης αξιακής σύγχυσης καί παγκόσμιων τρομακτικών αλλαγών, σε μια εποχή όπου ένας κοινωνικός αποκλεισμός απειλεί καί πλήττει όλο καί περισσότερες κοινωνικές ομάδες, σε μια εποχή, τέλος, όπου η Πατρίδα, που όλοι πονάμε και αγαπούμε, γεύεται ποτήρια χολής και όξους, καταπληγωμένη από δικούς και ξένους, προς τίνα καταφύγωμεν άλλον, πού προσφύγωμεν, πού πορευθώμεν;

“Την δέησιν εκχεώ προς Κύριον και τη Μητρί Αυτού απαγγελώ μου τας θλίψεις”. Η γλυκιά μας Παναγιά είναι η μόνη ελπίδα και παρηγοριά μας. Σ΄ αυτή την ύστατη ώρα έρχεται η Παρθένος Μαρία να σηκώσει το βάρος και το σταυρό μας, να απαλύνει τις δυσκολίες και τις κρίσεις μας, να περιορίσει τα αδιέξοδα, να σπάσει τα δεσμά, να ελευθερώσει από τα δεινά.

«Την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξον με υπό την σκέπην Σου». Μπορούμε, λοιπόν, νά ελπίζουμε. Δεν είμαστε μόνοι. Εχουμε τήν Αγία μας Ἐκκλησία, έχουμε τήν Παναγία Μητέρα μας.

Γι' αυτό αναθέτουμε στήν Θεοτόκο ευλαβικά όλη μας τήν ελπίδα γιά τό αύριο, για τα παιδιά μας και την Πατρίδα μας, συνεχίζοντες μέ υπομονή τήν ζωή καί τόν αγώνα μας.