Άρσις του επιτιμίου στον Σημάτη από τον Αμβρόσιο

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 22 Ιανουαρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 16:36

Σε μια αξιέπαινη απόφαση προχώρησε ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιος, καθώς έκανε άρση του επιτιμίου στον Θεολόγο κ. Σημάτη

 

 

Κύριον

Παναγιώτην Σημάτην

Καθηγητήν Θεολόγον

Οδ. Θουκυδίδου και Μεγ. Σπηλαίου

251 00 ΑΙΓΙΟΝ

 

Αγαπητέ μοι κ. Σημάτη,

 

Πάλιν και πολλάκις μέχρι σήμερα σας παρεκάλεσα να έλθετε εις το Επισκοπείον μας, προκειμένου να «διαλεχθώμεν» εν πνεύ-ματι αγάπης και αληθείας. Επιθυμία μου ήτο και παραμένει να πραγματοποιήσωμεν μίαν έντιμον συζήτησιν, ώστε να αποσαφηνι-σθουν ζητήματα, τα οποία σας έχουν απασχολήσει και τα οποία έχουν δημιουργήσει παραπικρασμόν μεταξύ μας.

 

Η προσπάθειά μου απέβη άγονος, προσκρούσασα σταθερώς εις τον εκ μέρους σας διατυπούμενον σκόπελον: «Ο Μητροπολίτης να μου απαντήση δη-μοσίως εις τα κατά καιρούς δημοσιεύματά μου εναντίον του».

 

Εκ παραλλήλου προσεπάθησα να χρησιμοποιήσω τας «καλάς υπηρεσίας» ωρισμένων προσώπων, συνδεομένων φιλικώς μετά της υμετέρας αγάπης. προκειμένου να επιτευχθή μία συνάντησις υμών και ημών, ακόμη και εις την κατοικίαν σας, εάν αυτό θα σας διηυ-κόλυνε. Αλλά και πάλιν αι προσπάθειαι όλων απέβησαν άγονοι.

 

Ολίγον προ των Χριστουγέννων επανέλαβον και πάλιν την πρόσκλησιν, όπως προσέλθετε εις το Επισκοπείον, ώστε –προσεγ-γίζοντες προς την μεγάλην εορτήν- να αποκαταστήσωμεν οδόν ε-πικοινωνίας. Άτυχώς και πάλιν η στάσις σας υπήρξεν αρνητική.

 

Σας πληροφορώ εντίμως, ότι δεν αισθάνομαι τύψεις δια την μέ-χρι σήμερον στάσιν μου απέναντί σας, ως και δια την πορείαν μου επί του ανακύψαντος ζητήματος. Επιθυμία μου ήτο να σας επανα-φέρω εις την οδόν της λογικής, της συνέσεως και της ευπρεπείας.

 

Άλλωστε η παράδοσις της Εκκλησίας παρέχει τοις Επισκόποις ε-ξουσίαν πνευματικήν, εναντίον της οποίας ουδεμία αμφισβήτησις χωρεί. «Λάβετε Πνεύμα Άγιον. Αν τινων αφήτε τας αμαρτίας, αφί-ενται αυτοίς, αν τινων κρατήτε, κεκράτηνται» είπεν ο Κύριος. Ά-παξ και εδέθητε υπό του Επισκόπου σας καμμία άλλη δύναμις, πλην της μετανοίας, δεν ημπορεί να σας απαλλάξη από του επιτι-μίου.

 

Ο Επίσκοπος είναι «ο επιβλέπων και φρουρών» (Αριθμ. 4,16, Κριτών 9,28, Β Βασιλ. 11,15) Είναι ο «εις τύπον και τόπον Χριστού» υπάρχων και ενεργών» και «η ορατή κεφαλή της Εκκλησίας» (Κλη-μης Ρώμης, Ιγνάτιος Αντιοχείας κ.α.). Ήλπιζα ότι η αποστέρησις της θείας Ευχαριστίας θα οδήγει τα βήματά σας εις την οδόν της συνέσεως. Υμείς θεωρείτε τον εαυτόν σας υπέρμαχον της Ορθοδο-ξίας, τον δε Επίσκοπόν σας αρνητήν αυτής!

 

Εις την ζωήν μου πρότυπον και οδηγός μου τυγχάνει ο Άγιος Αμβρόσιος, του οποίου αναξίως φέρω το όνομα. Εις την ακολου-θίαν του Μικρού Εσπερινού ο Άγιος Αμβρόσιος υμνείται και δοξά-ζεται δια των εξής: «Ζήλω σεμνυνόμενος....Βασιλέα ήλεγξας ....και τούτον είργεις ευθαρσώς, εις ναόν θείον εισελθείν Άγιε, όνπερ και εξεπαίδευσας ...πατρικαίς νουθεσίαις σου» (3ον στι-χηρόν). Η ανύμνησις επαναλαμβάνεται σαφέστερον εις τον Μεγά-λον Εσπερινόν δια των εξής: «Τον ευσεβή Βασιλέα, ημαρτηκότα ποτέ, παρρησία ελέγξας, Αμβρόσιε παμμάκαρ, τούτον σαφώς, αφορισμώ καθυπέβαλες, και μετανοία παιδεύσας, θεοπρεπώς, συνηρίθμησας τη ποίμνη σου» (3ον στιχηρόν). Επιβάλων σοι εν επιτίμιον ενήργησα απροσωπολήπτως, αποβλέπων μόνον και μό-νον εις την σωτηρίαν της ψυχής σας. Ταύτα πάντα από της πλευ-ρας μου.

 

Ας επισκοπήσωμεν τώρα το ζήτημα από της ιδικής σας πλευράς. Παρατηρούμεν απ’αρχής μίαν εριστικήν διάθεσιν, μίαν προκατάληψιν και επίσης μίαν υπερπαραγωγήν γραπτών κειμέ-νων, θεολογικών πραγματειών και δημοσιευμάτων, διαμαρτυριών, αιτιάσεων κλπ., δι’ ων αμφισβητείτε την ακεραιότητα του ορθοδό-ξου φρονήματός μου, με υβρίζετε δε και με συκοφαντείτε. Τελευ-ταία πράξις εις την άφρονα ταύτην πορείαν σας είναι μία επιστολή σας, ήτις απεστάλη εις τους Σεβ. Ιεράρχας, ανηρτήθη εις το διαδί-κτυον (Βλ.«romfea.gr», «natapoume.pblogs.gr» κλπ.) και εδημοσιεύ-θη εις τον τοπικόν τύπον, η οποία όμως ουδέποτε έφθασεν εις εμέ ως πρωταρχικόν παραλήπτην, όπως η δεοντολογία επιβάλλει. Το άκρον άωτον αυτής της ασυνέτου πορείας καταδεικνύεται από ση-μερινόν δημοσίευμα τοπικής μας εφημερίδος με τίτλον: «Ο Σεβα-σμιώτατος με απειλεί επανειλημμένα!!!».

 

Μελετών επισταμένως το περιεχόμενον αυτής της ιδιότυπης «επιστολής» σας, εκυριεύθην υπό βαθυτάτης πικρίας και συγχρό-νως υπό μεγάλης απορίας. Πικρίας μεν, διότι εν αυτή περιέχονται αυθαίρετοι συλλογισμοί η συμπεράσματα, απορίας δε διότι κατέ-στη πλέον πεποίθησίς μου, ότι από της πλευράς σας υπάρχει τόση και τόσης εκτάσεως παρανόησις των πραγματικών περιστατικών, τόση σύγχυσις εις την σκέψιν σας και τόσον πάθος εις την καρδίαν σας, ώστε ουδείς διάλογος θα ήτο ποτέ δυνατόν να καρποφορήση, όσον καλόπιστος και εάν είναι. Ας αφήσωμεν λοιπόν εφ’ εξής κα-τά μέρος «μωράς ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας», εφ’ όσον αύται κατέστησαν ήδη «ανωφελείς και μάταιοι» (Τιτ. γ’, 9).

 

Το έσχατον σημείον της εκ μέρους σας σημειωθείσης παρανοή-σεως περιέχεται εις το ακόλουθον απόσπασμα του φερομένου ως κειμένου σας: «Ελπίζω ο Σεβ/τος να τηρήσει την δημοσιογραφι-κή δεοντολογία και να αναρτήσει και τη δική μου απάντηση στην ιστοσελίδα της Ι. Μητροπόλεως». Αλλά πως, αγαπητέ μοι, να αναρτηθή ένα κείμενον, το οποίον ουδέποτε ελάβομεν επισή-μως εκ μέρους του συντάκτου του; Ποίος μας εγγυάται, ότι αυτό εί-ναι ιδικόν σας κείμενον;

 

Αγαπητέ μοι κ. Σημάτη,

 

Η οδός, την οποίαν έχετε επιλέξει δεν οδηγεί κάπου. Είναι η ο-δός μιας στείρας αρνήσεως, η οποία και σας καταξιώνει ενώπιον των οφθαλμών σας. Ευρισκόμεθα λοιπόν ενώπιον μιας πολώ-σεως. Υπάρχει πραγματικόν αδιέξοδον!
Τούτων ούτως εχόντων, κατόπιν ωρίμου σκέψεως και πολλής προσευχής, απεφάσισα να θέσωμεν Κριτήν μεταξύ υμών και ημών τον Κύριον, τον ετάζοντα νεφρούς και καρδίας. Οδηγός μου εν προκειμένω είναι οι λόγοι του Αποστόλου Παύλου προς τον μαθη-τήν του Τίτον: «Τον άνθρωπο, που ακολουθεί πλανημένες διδα-σκαλίες, συμβούλεψέ τον μια δυο φορές, κι αν δεν ακούσει ά-φησέ τον, με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί κι αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του» .

 

Με πλήρη επίγνωσιν και με άφατον νηφαλιότητα σας παραδίδω εφ’εξής εις το έλεος και την ευσπλαγχνίαν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Έχω ήρεμον την συνείδησίν μου, ότι έπραξα κατά χρέος, άπερ έπραξα, προκειμένου να σας οδηγήσω εις την αλήθειαν, γε-γονός το οποίον και η Ιερά Σύνοδος ανεγνώρισεν ήδη δια του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 2370 Διεκπ. 2325/22.10.2007 συνοδικού εγγράφου. Η Ιερά Σύνοδος, γράφει, «έκρινεν ότι η υμετέρα Σεβασμιότης ενήργη-σεν ορθώς...».
Κατόπιν τούτου το από της Μεγάλης Πέμπτης του έτους 2006 επιβληθέν εις υμάς επιτίμιον, της αποχής δηλονότι από του Μυ-στηρίου της Θείας Ευχαριστίας, (και ουχί του αφορισμού, όπως αυταρέσκως ισχυρίζεσθε), φιλανθρωπίαν χρώμενος, από της λή-ψεως του παρόντος αίρεται. Αίρεται μόνον και μόνον, επειδή μέ-χρι σήμερον τούτο όχι μόνον δεν επέφερε το προσδοκώμενα απο-τελέσματα, αλλά τουναντίον κατέστη εις υμάς ανώφελον και αλυ-σιτελές.

 

Είσαι του λοιπού ελεύθερος από του επιβληθέντος σοι επιτι-μίου. Σας εμπιστεύομαι και σας παραδίδω εις την πρόνοιαν του Κυρίου μας. Σας ευχαριστώ δι’ όσα κατ’ εμού άδικα, ψευδή, ανυπό-στατα, ενίοτε δε και υβριστικά, διετυπώσατε κατά καιρούς και σας συγχωρώ από καρδίας. Σας εύχομαι καλήν μετάνοιαν και καλόν Παράδεισον.
Παρακαλώ και σεις να με συγχωρήσετε δι’ όσα είπον η έγραψα περί υμών η καθ’ υμών και τα οποία σας προυκάλεσαν ζημίαν η θλί-ψιν. Ειρηνεύετε και υγιαίνετε!
Επί δε τούτοις διατελώ

 

Υμέτερος προς Κύριον ευχέτης

 

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

 

Αριθμ. Πρωτ. 22 18η Ιανουαρίου 2008