Έκθεση: "Το Άγιον Όρος στην Ελληνική Τέχνη"

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 17 Ιανουαρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Aπό τις 24 Ιανουαρίου 2008 στο Μέγαρο Εϋνάρδου (Αγίου Κωνσταντίνου 20 - δίπλα στο Εθνικό Θέατρο)

το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης παρουσιάζει την έκθεση με θέμα: «Το Άγιον Όρος στην ελληνική Τέχνη»

Η έκθεση, που πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Αγιορείτικη Πινακοθήκη, αφορά, με επίκεντρο τις δεκαετίες 1920-1930, κυρίως τους παλαιότερους καλλιτέχνες (γεννημένους προ του 1930) και αρχίζει από τους καλλιτέχνες του 19ου αι., περιλαμβάνοντας έργα των Θ. Ράλλη, Λ. Κογεβίνα, Σπ. Παπαλουκά, Φ. Κόντογλου, Ν. Πεντζίκη, Πολ. Ρέγκου και άλλων.

 

Στην έκθεση παρουσιάζονται 180 περίπου έργα (πίνακες, χαρακτικά, βιβλία) 43 συνολικά καλλιτεχνών, που άλλα ανήκουν στην Αγιορείτικη Πινακοθήκη της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, άλλα ανήκουν στη συλλογή του Μ.Ι.Ε.Τ. και τα περισσότερα σε ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές από όλη την Ελλάδα.

 

Το Άγιον Όρος είναι σίγουρα γνωστό για τους δικούς του καλλιτεχνικούς θησαυρούς παρά για την επίδραση που έχει ασκήσει στη διαμόρφωση της καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Ελλάδα. Τόσο με την πνευματική παράδοση την οποία διακονεί όσο και με την ομορφιά της φύσης και τα πλούτη της τέχνης του, το Όρος άσκησε στους καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένους, ιδιαίτερη γοητεία και βρέθηκε συχνά να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην ιδεολογική περιδίνηση του νέου ελληνισμού.

 

Κατά τον 20ο αιώνα κυρίως, πλήθος καλλιτέχνες και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, επισκέπτονται τον Άθω, η επίδραση του οποίου υπήρξε καταλυτική για το έργο τους.

 

Πρώτος σημαντικός καλλιτέχνης που επισκέφτηκε το Όρος πρέπει να θεωρηθεί ο Θεόδωρος Ράλλης, που βρέθηκε εκεί το 1885 και το προσέγγισε από τη σκοπιά της ακαδημαϊκής τέχνης του 19ου αιώνα.

 

Από την άλλη, πολλοί ζωγράφοι αντίκρισαν τον Άθω ως απλοί τοπιογράφοι· μας έδωσαν όμως μεγάλο αριθμό σημαντικών έργων με απόψεις του Όρους, στα οποία διερευνάται επίμονα η δυνατότητα ενός σύγχρονου εικαστικού ιδιώματος για την αποτύπωση του ελληνικού τοπίου.

 

Πρώτος και καλύτερος ανάμεσά τους ο αναμφισβήτητα μείζων Σπύρος Παπαλουκάς, ένας από τους κορυφαίους ζωγράφους του νεότερου ελληνισμού.

 

Το χρονολογικό τόξο της έκθεσης ακουμπά από τη μια στον Θεόδωρο Ράλλη και καταλήγει στους καλλιτέχνες που γεννήθηκαν ως το 1930. Ανάμεσα σε αυτά τα συμβατικά, ούτως ή άλλως, όρια, διερευνάται η σχέση του Όρους με την ελληνική ζωγραφική, ενώ το κέντρο βάρους εντοπίζεται αναπόφευκτα στο Μεσοπόλεμο, περίοδο κατά την οποία παρατηρείται μια σημαντική πύκνωση του ενδιαφέροντος για τον Άθω, τόσο από καλλιτέχνες όσο και από σημαντικούς ανθρώπους των γραμμάτων.

 

Η έκθεση επιχειρεί να ξετυλίξει προσεχτικά το νήμα μιας αφήγησης, με τις συνέχειες και τις παύσεις της, και να αναδείξει κάποιους συνδέσμους της. Δεν στέκεται μόνο στα έργα που θεωρούνται μείζονα, αλλά συμπεριλαμβάνει και άλλα στοιχεία, κάποτε δευτερεύοντα ή ελάσσονα στην ιεραρχία των αισθητικών αξιών, τα οποία όμως αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της αφήγησης και εξηγούν, συχνά με τρόπο σαφέστερο από ότι τα μείζονα, την παρουσία του Όρους ως εικαστικού θέματος στην ελληνική τέχνη.

 

Την επιμέλεια της έκθεσης την έχει ο ζωγράφος Μάρκος Καμπάνης.

 

Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 23 Μαρτίου 2008.

Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Κυριακή 10 π.μ.-2 μ.μ. Τρίτη & Πέμπτη 6 - 8 μ.μ.