Αμερική: "Μέγιστο πρόβλημα"

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 14 Απριλίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Εθνικός Κήρυξ (Θεόδ. Καλμούκος)

Ανάμεσα στα πολλά και σοβαρά θέματα που αντιμετωπίζει η Εκκλησία μας στην Αμερική, είναι αναμφίβολα

και το θέμα των προβληματικών κληρικών.

 

Πρόκειται για εκείνους, δηλαδή, οι οποίοι λόγω ψυχολογικών διαταραχών, προσαρμογής, συνεργασίας, διαπροσωπικών σχέσεων ή άλλης μορφής προβλημάτων, δεν μπορούν οι άνθρωποι να στεριώσουν και να υπηρετήσουν σε καμία κοινότητα, αλλά μετατίθενται από κοινότητα σε κοινότητα κι απ’ όπου περνούν αφήνουν πίσω τους ερείπια και καταστροφή.

 

Οι προϊστάμενοί τους Επίσκοποι, λόγω ανθρωπισμού, αλλά και λόγω έλλειψης ιερέων, τους μεταθέτουν από κοινότητα σε κοινότητα για να μπορούν να επιβιώνουν ένα, δύο, τρία χρόνια το πολύ και μετά πάλι από την αρχή, ενώ υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι παραμένουν μόνο μερικούς μήνες σε κάθε κοινότητα.

 

Κάποια στιγμή οι Μητροπολίτες φτάνουν στο σημείο που δεν μπορούν πλέον να τους διορίσουν ή να τους επιβάλλουν σε καμία κοινότητα, κι έτσι παραμένουν αδιόριστοι, αντιμετωπίζουν πρόβλημα οικονομικό και επιβίωσης, οπότε δημιουργείται κι ένα ανθρώπινο δράμα.

 

Κατ’ αρχήν, θα πρέπει να επισημάνουμε το πρόβλημα εν τη γενέσει του, πράγμα που σημαίνει ότι δεν έπρεπε καν να είχαν χειροτονηθεί, άρα λοιπόν τα προβλήματα ξεκινούν από την ίδια τη Σχολή.

 

Άλλωστε, δεν γίνεται κάποιος προβληματικός έπειτα από τη χειροτονία του, αλλά είναι προβληματικός εξ’ υπαρχής ως λαϊκός.

 

Ούτε είναι σωστό να σκέφτεται κάποιος ότι κατά κάποιον μαγικό τρόπο διά της χειροτονίας κάποιος που είναι εκ φύσεως προβληματικός ή ψυχικά ασθενής, θα θεραπευθεί.

 

Ούτε φυσικά είναι σωστό και τίμιο να μετατίθεται ένας προβληματικός ιερεύς από κοινότητα σε κοινότητα, με αποτέλεσμα να διαλύονται οι

κοινότητες.

 

Θα πρέπει κάποτε οι έχοντες την ευθύνη της διοικητικής διαποίμανσης της Εκκλησίας να τολμήσουν και να πουν στους προβληματικούς κληρικούς ότι κακώς χειροτονήθηκαν και ότι καλό θα είναι να αναζητήσουν κάπου αλλού εργασία, αλλάζοντας επαγγελματικό προσανατολισμό, τόσο απλά.

 

Μερικοί εξ’ αυτών έχουν και μέγιστες απαιτήσεις, λες και τους χρωστά κι από πάνω η Εκκλησία, ενώ δεν αποκλείεται να καταφύγουν και σε ένδικα μέσα.

 

Μάλιστα, εκεί καταντήσαμε σήμερα συμμαζεύοντας κάθε καρυδιάς καρύδι στον κλήρο για να τακτοποιηθούν διά βίου.

 

Πουθενά ο Ευάγγελος

 

Ηταν κι αυτό από τα ακατανόητα αν όχι ακόμα και από τα απαράδεκτα, το εξής:

 

Ενώ η Νέα Ιερσέη είναι σχεδόν κολλητή με τη Νέα Υόρκη, μόνο το ποτάμι τις χωρίζει, κι ενώ πολλές κοινότητες και σχολεία της Μητρόπολης Νέας Ιερσέης συμμετείχαν στην παρέλαση της Νέας Υόρκης συν ιερεύσι και διδασκάλοις, εν τούτοις ο οικείος ποιμενάρχης, ο Μητροπολίτης Νέας Ιερσέης Ευάγγελος δεν ήταν παρών, διότι ο οικείος ποιμενάρχης της Νέας Υόρκης, ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος, δεν τον προσκάλεσε τον άνθρωπο πουθενά.

 

Αν είναι δυνατόν, μια πόρτα είναι που λέγει ο λόγος, ή σ’ έναν όμορο ιεράρχη για να το πούμε στην εκκλησιαστική γλώσσα, δεν είπε ο Δημήτριος έλα βρε αδελφέ να παρελάσουμε μαζί για την Ελλάδα!

 

Κι από ό,τι πληροφορηθήκαμε δεν ήταν η πρώτη φορά, ποτέ δεν τον έχει προσκαλέσει να συλλειτουργήσουν την 25η Μαρτίου, να πάνε μετά μαζί στη δεξίωση και στη συνέχεια στην Παρέλαση.

 

Μα θα μου πείτε αυτά είναι μικρά πράγματα και απαντώ ουδεμία αμφιβολία, είναι μικρά και σίγουρα δεν ταιριάζουν σε μεγάλους ανθρώπους.

 

Να πούμε και τούτο, όχι πως ήταν υποχρεωμένος ο Δημήτριος να προσκαλέσει τον κ. Ευάγγελο, αλλά ούτε είχε και το δικαίωμα όμως να συμπεριλάβει στην εγκύκλιό του για την Παρέλαση και την Επαρχία του Ευαγγέλου.

 

Τουλάχιστον μία φιλάδελφη και φιλόφρονη κίνηση του Δημητρίου προς τον Ευάγγελο για χατίρι της Ελλάδος δεν θα έβλαπτε.

 

H κάνουμε λάθος;

 

 

ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ ΣΑΒΒΑΤΟ 12 - ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008