Ο Ιωανουπόλεως απαντά στο Καλαβρύτων μέσω της Romfea.gr

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 25 Νοεμβρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Ο Μητροπολίτης Ιωανουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ - Πριν λίγες μέρες αναδημοσιεύσαμε ένα άρθρο του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβρόσιου με τίτλο «Ο Πάπας, ο Πατριάρχης και η…ένωση των εκκλησιών»

από το προσωπικό του blog.

 

Σήμερα όμως ο Μητροπολίτης Ιωανουπόλεως και Πρετορίας κ. Σεραφείμ Κυκκώτης, απαντά στα σχόλια του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου, για τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. κ. Βαρθολομαίο, αποκλειστικά μέσω του Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr»

 

Η απάντηση του Ιωανουπόλεως κ. Σεραφείμ έχει ως εξής:

 

Σε μια εποχή που οι κοινωνικές ανάγκες επιβάλλουν τον Διάλογο για την αντιμετώπιση σοβαρών προβλημάτων για την επιβίωση της Ανθρωπότητας, οι σημαντικές πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου πρέπει να στηριχθούν από όλους μας, διότι ως η Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας μαρτυρεί, οφείλει να ανταποκριθεί εις την υψηλή αυτή ποιμαντική αποστολή του διά την επικράτηση της ειρήνης των λαών και τη προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

 

Είναι λυπηρόν όταν κορυφαίοι Ορθόδοξοι σεβαστοί Αρχιερείς, όπως είναι ο άγιος Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος, ο οποίος γνωρίζει άριστα τις αποφάσεις των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών για τα θέματα που χειρίζεται  ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, να συμμαχεί με φωνές, που έχουν τον ζήλον όχι όμως και την ιστορική γνώσιν.

 

Όλοι αυτοί οφείλουν με σεβασμό να προσεύχονται για τον Οικουμενικό μας Πατριάρχη και να είναι σίγουροι ότι γνωρίζει άριστα καλύτερα από τον καθένα μας πως να χειρισθεί σοβαρά θέματα, όπως είναι ο διάλογος μετά των Ρωμαιοκαθολικών.

 

Σε μια εποχή που οι Τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες ενθαρρύνουν τη συμμετοχή μας σε Διαθρησκειακούς Διαλόγους για την προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο Διάλογος με άλλες Εκκλησίες και Δόγματα επιβάλλεται περισσότερο.

 

Άλλωστε ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης, ως κι οι υπόλοιποι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών κινούνται μέσα στα πλαίσια των κοινών αποφάσεων των Διορθοδόξων Συναντήσεων.

 

Διά του λόγου του αληθές παραπέμπω στη συνέχεια την σχετική απόφαση για Διάλογο και επαφές της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

 

Δ΄. Απόφαση για Διάλογο της Ορθόδοξης Εκκλησίας μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

 

« Εν πρώτοις εγένοντο ωρισμέναι διαπιστώσεις επί των σημειωθεισών, από της Γ΄ Πανορθοδόξου Διασκέψεως της Ρόδου και εφεξής, θετικών εξελίξεων εν ταις σχέσεσι μεταξύ των δύο Εκκλησιών, και ανεγνωρίσθη, συμφώνως και προς τα εν ταις Γενικαίς Συνελεύσεσι λεχθέντα υπό τινων Αντιπροσωπειών, ότι διά των σχέσεων τούτων εδημιουργήθη εποικοδομητική εν πολλοίς ατμόσφαιρα μεταξύ των δύο Εκκλησιών.

 

Διεπιστώθη όμως εκ παραλλήλου, ότι ενιαχού του Ορθοδόξου κόσμου εσημειώθησαν και ωρισμέναι τινές εκδηλώσεις από Ρωμαιοκαθολικής πλευράς, αίτινες και εφείλκυσαν την προσοχήν των μελών της ημετέρας Επιτροπής, κυρίως από της πλευράς των δυναμένων να έχωσιν αύται επιπτώσεων επί των περαιτέρω αδελφικών σχέσεων, των απαραιτήτων διά τον Θεολογικόν Διάλογον και ανακοπτουσών την άμεσον ανάληψιν του Διαλόγου τούτου.

 

Η ημετέρα Επιτροπή, υπό το φως των διαπιστώσεων τούτων και πιστή προς το πνεύμα των αποφάσεων των προγενεστέρων Πανορθοδόξων Διασκέψεων της Ρόδου, μετά την γενομένην οικοδομητικήν συζήτησιν, συνεφώνησε επί των εξής βασικών σημείων:

 

α) Όπως συνεχισθώσιν αι εκατέρωθεν, ήτοι μεταξύ των κατά τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, επαφαί και εκδηλώσεις αδελφικής αγάπης και αμοιβαίου σεβασμού, προς τελικήν υπερπήδησιν των υφιστάμενων δυσχερειών δι’ ένα καρποφόρον Θεολογικόν ή θεωρητικόν διάλογον.

 

β) Όπως γένηται ταις επί μέρους Ορθοδόξοις Εκκλησίαις σύστασις περί της συνεχίσεως της περαιτέρω συστηματικής προπαρασκευής του Θεολογικού ή Θεωρητικού τούτου Διαλόγου μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, και

 

γ)  Όπως το θέμα τούτο της μελέτης των επί μέρους του Διαλόγου τούτου γένηται παρ’ εκάστη Ορθοδόξω Εκκλησία διά των καταλληλοτέρων μέσων και μεθόδων θεολογικής μελέτης, εξακολουθώσι δε αι Εκκλησίαι ανταλλάσσουσαι μεταξύ αλλήλων τα πορίσματα των μελετών αυτών, ως και πάσαν άλλην σχετικήν πληροφορίαν».   (Bλέπε βιβλίο, Σεραφείμ Κυκκώτη, Μητροπολίτου Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας, «ΕΝΌΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟ ΣΥΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ» Πρακτικά Δ’ Διορθοδόξου Διασκέψεως της Γενεύης, σελ. 94 - 95, εκδόσεις Νεκτάριος Παναγόπουλος, Αθήνα, 2005).

 

Τα σημεία που αναφέρει ο άγιος Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιος ότι για να προχωρήσει ο διάλογος με τους Ρωμαιοκαθολικούς πρέπει να ανταποκριθούν εις τα αιτήματα των Ορθοδόξων για τα προβλήματα που δημιουργούν με την Ουνία και τον προσυλητισμό σε βάρος των ορθοδόξων, όλοι συμφωνούμε και είναι ένα από τα σημεία που τονίζει κι ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης.

 

Το γεγονός ότι η παρουσία του Οικουμενικού μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου σε σημαντικές συνάξεις των Ρωμαιοκαθολικών έχει ως αποτέλεσμα για πρώτη φορά στην ιστορία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας να μη γίνεται αναφορά στο Σύμβολο της Πίστεως στην κακοδοξία του Filioque, είναι κι αυτή μια σημαντική επίτευξη για τη θετική έκβαση του Διαλόγου αυτού.

 

Το να παρουσιάζει ως συνήγορό του για τις θέσεις του ο άγιος Καλαβρύτων τον άγιον Αυστραλίας κ. Στυλιανό, είναι ό,τι χειρότερο μπορούσε να κάνει, γνωρίζοντας όλοι μας τα ποιμαντικά προβλήματα που δημιουργεί καθημερινά για την ενότητα της τοπικής Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αυστραλίας.

 

Η ανοχή και η σιωπή του Οικουμενικού μας Πατριάρχου δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως αδυναμία, αλλά ως επιλογή της πορείας του Γολγοθά, όπου σηκώνει το Σταυρό της Οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με προσευχή, πίστη και υπακοή στο Θείο Θέλημα του Θεού, έχοντας ως παράδειγμα τον Εσταυρωμένον μας Ιησού  Χριστόν.

 

Άλλωστε οι μεγάλες μορφές της Εκκλησίας μας λειτουργούν πάντοτε στις συνηδήσεις των ανθρώπων ως «σημείον αντιλεγόμενον». Μια τέτοια μορφή είναι κι ο Οικουμενικός μας Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος.

 

Όπως τόνισε τελευταίως κι ο Αλεξανδρινός Προκαθήμενος κ. Θεόδωρος Β’, εκράζοντας την παρακαταθήκη της πίστεως των Μακαριωτάτων Προκαθημένων των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, «η Ορθόδοξη Εκκλησία έχει συνείδησιν, ότι στους διαλόγους που συμμετάσχει, κατέχει την όλην αλήθειαν κι απλώς στην διαλογική της πορείαν γνωστοποιεί αυτήν την αλήθεια σ’ αυτούς που δεν την κατέχουν ελπίζοντας εις την εν Χριστώ σωτηρίαν τους».