Απάντηση Ιδρύματος η "Παναγία Ακρωτηριανή"

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 28 Νοεμβρίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr

Με έκπληξη αλλά και θλίψη το ΔΣ του Ιδρύματος «ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΝΗ» έλαβε γνώση της «Παραγγελίας» του κ. Εισαγγελέως

του Αρείου Πάγου, με την οποία διατάσσεται  «έρευνα για το όργιο παρανομιών», μέσω των οποίων η Ιερά Μονή Τοπλού “ιδιοποιήθηκε” (κατά τον κ. Σανιδά) χιλιάδες στρέμματα του Δημοσίου!...

 

Το Ίδρυμα, σε αντίθεση με το σύνολο, σχεδόν, των εφημερίδων, δεν έχει πρόσβαση στο κείμενο της εισαγγελικής παραγγελίας. Θα προσφύγει, λοιπόν, κατ’ ανάγκην στα δημοσιεύματα του τύπου.

 

Το Ιδρυμα δηλώνει εκ προοιμίου ότι σέβεται απολύτως την Ελληνική Δικαιοσύνη και τον θεσμικό ρόλο του εκάστοτε Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου.

 

Σέβεται όμως ακόμη περισσότερο τις αμετάκλητες αποφάσεις του Αρείου Πάγου καθώς και τις αποφάσεις των Εφετείων που είναι τα μόνα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιοδοτικά όργανα..

 

Επίσης, δηλώνει ότι θα ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμα να διαφωνήσει με τα όσα φέρεται ότι αποδέχεται ο κ. Σανιδάς και που τον οδήγησαν στο να παραγγείλει όσα παρήγγειλε.

 

Και τέλος, δηλώνει ότι θα ασκήσει και το δικαίωμα να προστατεύσει την τιμή και την υπόληψη των μελών του Διοικητικού του Συμβουλίου και των συνεργατών του που βαναύσως θίγει η εν λόγω εισαγγελική παραγγελία.

 

Ερωτάται λοιπόν ο αξιότιμος κ. Εισαγγελεύς:

 

1ον. Από πού οδηγήθηκε στο συμπέρασμα ότι με βάση τις αποφάσεις του Εφεδροταμείου είχαν περιέλθει στη Μονή μόνο 3.000 στρέμματα;

 

Προέβαλε ποτέ τέτοιο ισχυρισμό το Δημόσιο;  Ελαβε γνώση ο κ. Σανιδάς της υπ΄αρ. 67 αποφάσεως της αρμόδιας κατά νόμο Επιτροπής (μεταγεγραμμένης στο Υποθηκοφυλακείο Σητείας, τόμος 51, αριθ. 38.800, το σωτήριο έτος 1926), η οποία εχάραξε τα όρια μεταξύ της ακινήτου περιουσίας που απέμεινε στη Μονή, δηλ. των δύο πέμπτων της αρχικής;

 

Ανέτρεξε ο κ. Σανιδάς στον τόμο ΚΓ της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας (εκδόθηκε τη δεκαετία του 1930), στο λήμμα Μονή Τοπλού, όπου ο αείμνηστος  Ι.Ν. Παπαδάκης,  διευθυντής του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, γράφει, μεταξύ άλλων, τα εξής: ΄΄Εκ των κτημάτων τούτων άλλα μεν κατελήφθησαν υπό των Τούρκων.....και άλλα περιήλθον εις την κατοχή του Εφεδρικού Ταμείου δια τους Εφέδρους Πολεμιστάς. Αλλά και ούτως εις την Μονή έμεινε εκτεταμένη περιοχή 60.000 στρεμμάτων΄΄. Μήπως και ο αείμνηστος Παπαδάκης εμερολήπτησεν υπέρ της Μονής, πιεσθείς από πολιτικούς παράγοντες ή παραπλανηθείς από υπηρεσιακούς παράγοντες;

 

2ον. Από πού συνεπέρανε ότι με κάποια (άγνωστη σε μας)  έκθεση του 1994 περιήλθαν στη Μονή (και από πού;)  38.339 στρέμματα;  Επικαλέσθηκε ποτέ η Μονή για τη θεμελίωση των ιδιοκτησιακών της δικαιωμάτων τέτοια έκθεση; Πού αλλού στήριξε τα συμπεράσματά του; Στην αναφορά του κ. Αλαβάνου, της οποίας εμείς δεν έχουμε γνώση; Και δεν έκρινε ότι για ένα τέτοιο τεχνικό θέμα θα έπρεπε τουλάχιστον να καλέσει το Ιδρυμα και τη Μονή να του παράσχουν εξηγήσεις, πριν διαπομπεύσει και διασύρει το όνομά τους και όχι μόνο; Μήπως τελεί εν πλάνη ότι η Μονή απέκτησε από το Ελληνικό Δημόσιο και όχι το Ελληνικό Δημόσιο από τη Μονή, όπως είναι η πραγματικότητα;

 

3ον.  Οποιοσδήποτε κάνει τον κόπο να επισκεφθεί την περιοχή μας θα αντιληφθεί ότι η ιδιοκτησία της Μονής, στο μέγιστο τμήμα της, δεν είναι δασική και ότι οι τα αντίθετα υποστηρίζοντες ψεύδονται. Εν πάση περιπτώσει, ο κ. Εισαγγελεύς φρονεί άραγε, αδικαιολογήτως πλανώμενος, ότι εάν η έκταση ήταν δασική, τότε (κατ΄αυτόθροον συνέπεια) θα ήταν και δημόσια; Αγνοεί ο κ. Εισαγγελεύς ότι ακόμη και αν η έκταση ήταν δασική, αυτό κατ΄ουδέν επηρεάζει το ιδιοκτησιακό της καθεστώς;  Eρωτάται ο κ. Σανιδάς: ειδικά για την Κρήτη, υπάρχει τεκμήριο κυριότητος υπέρ του Δημοσίου σε ό,τι αφορά στις δασικές εκτάσεις; Μήπως, χωρίς να το πάρουμε είδηση, έχει καταργηθεί το άρθρο 62 παρ. 1 του Ν. 998/ 1979;

 

4ον.  Ο νομικός ισχυρισμός επί του οποίου το Δημόσιο θεμελίωσε τις διεκδικήσεις του επί της περιουσίας της Μονής Τοπλού είναι ο εξής, με δύο σκέλη:

 

Α. Oι εκτάσεις είναι δασικές και ως εκ τούτου επί Τουρκοκρατίας ανήκαν στο Οθωμανικό Δημόσιο.  Μετά την Ενωση της Κρήτης περιήλθαν στο Ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του Οθωμανικού !!!

 

Β. Το Οθωμανικό Δίκαιο δεν αναγνώριζε τη χρησικτησία ως τρόπο κτήσεως κυριότητος.  Ο Κρητικός Αστικός Κώδιξ που άρχισε να ισχύει στις 23.7.1904 αναγνωρίζει τη χρησικτησία αλλά μέχρι τις 11.9.1915 δεν είχε συμπληρωθεϊ η εικοσαετία...

 

Ερωτάται, λοιπόν, ευσεβάστως ο κ. Εισαγγελεύς:  τους ως άνω ισχυρισμούς του Δημοσίου τους αποδέχεται; τους προσυπογράφει;  Πιστεύει δηλαδή (σε αντίθεση με τον Αλέξανδρο Σβώλο και άλλους ειδικούς) ότι η Κρητική Πολιτεία ήταν μη κυρίαρχο κράτος; Πιστεύει ότι ήταν μία απλή επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπως π.χ. η Μακεδονία;  Ο Κρητικός Αστικός Κώδιξ έχει νομική αξία καθ¨όλες του τις διατάξεις ή όχι;  Αναγνωρίζει ή όχι ο Κρητικός Αστικός Κώδιξ τον προδιαδραμόντα χρόνο χρησικτησίας; Συμπληρώνεται ή όχι ο χρόνος χρησικτησίας πέντε χρόνια μετά την θέση σε ισχύ του Κρητικού ΑΚ, δηλαδή την 23η Ιουλίου 1909;

 

5ον.  Οπως, τουλάχιστον αναγράφεται στον Τύπο, ο κ. Σανιδάς φρονεί ότι με βάση ψευδή, κατ΄αυτόν, έγγραφα εκδόθηκαν από το Εφετείο Κρήτης οι αποφάσεις 330/1998 και 331/1998 που δικαίωσαν τη Μονή.

 

Οι δικαστές που τις εξέδωσαν ήταν αφελείς ή επιέσθησαν; Είναι σίγουρος ο κ. Σανιδάς ότι μελέτησε τις αποφάσεις αυτές, πριν αμφισβητήσει την ορθότητά τους και τη νομική τους πληρότητα και πριν θίξει με βαρύτατους υπαινιγμούς το κύρος τους και το κύρος των δικαστών που τις εξέδωσαν; Η στάση αυτή του κ. Σανιδά μαρτυρεί σεβασμό του θεσμού της Δικαιοσύνης;

 

Και μία τελευταία παρατήρηση: ακόμη και η όχι συμπαθώς διακείμενη απέναντι στο Ιδρυμα εφημερίδα Ελευθεροτυπία (φύλλο της 21ης Νοεμβρίου 2008. σελ. 2)  ψέγει τον κ. Εισαγγελέα για το ύφος του και γράφει χαρακτηριστικά αφ΄ενός μεν  ότι ο κ. Σανιδάς ΄΄φαίνεται να έχει καταλήξει στο πόρισμα΄΄ και αφ΄ετέρου ότι  ΄΄ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου το αποτέλεσμα της εξέτασης πριν καν ξεκινήσει και πριν εξεταστούν οι ύποπτοι΄΄.  Κρίμα ..

 

Για λόγους που άλλοι υποψιάζονται και άλλοι αδυνατούν να συλλάβουν και ερμηνεύσουν, το Ιδρυμα και οι συνεργάτες του υφίστανται επί έτη συκοφαντικές επιθέσεις και είναι θύματα αδίστακτης λασπολογίας.

 

Η παραγγελία του κ. Σανιδά προκάλεσε την αγαλλίαση των λασπολόγων και των πάσης φύσεως εχθρών της σχεδιαζομένης επενδύσεως.

 

Μετά βεβαιότητος, οι τελευταίες εξελίξεις θα καθυστερήσουν και άλλο το προγραμματισμένο έργο προς απογοήτευση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κατοίκων της Επαρχίας Σητείας αλλά η ευθύνη για την καθυστέρηση δεν βαρύνει ούτε το Ιδρυμα ούτε την Ανάδοχο.

 

Με πίστη στην Ελληνική Δικαιοσύνη, με καθαρή συνείδηση και με καρτερία,  το ΔΣ του Ιδρύματος και οι συνεργάτες του θα αντιμετωπίσουν και τη νέα αυτή δοκιμασία, όντες βέβαιοι ότι και αυτή την φορά η αλήθεια θα θριαμβεύσει.

 

Εξ άλλου, στο τέλος, τα τεκμηριωμένα επιχειρήματα αποδεικνύονται ισχυρότερα των συκοφαντικών φληναφημάτων και των κροτίδων που μόνο στόχο έχουν τη δημιουργία εσφαλμένων  εντυπώσεων.