Οφειλομένη απάντησις στον Μητροπολίτη Ζακύνθου

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 15 Φεβρουαρίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 15:14

Προς τον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμον και τους Σεβασμιωτάτους Αγίους Αρχιερείς τους συγκροτούντας την Ιεράν Σύνοδον της Ιεραρχίας

της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 

Μακαριώτατε.

 

Σεβασμιώτατοι  Άγιοι Αρχιερείς.

 

Επ΄ αφορμή της προσφάτως αναπτυχθείσης περί το πρόσωπόν μου «δαιμονολογίας», ελκούσης την προέλευσίν της εκ του ασθενούς καλάμου του Μητροπολίτου Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, όν κατονομάζω ένεκα της Αρχιερωσύνης αυτού, κατ΄ απόλυτον εκκλησιαστικήν τάξιν και ακρίβειαν, διά της ιεροκανονικής προσαγορεύσεως αυτού, καίτοι ο τελευταίος εξ αλογίστου προσωπικής εμπαθείας ορμώμενος, αγνοεί σκοπίμως την αυτήν προσαγόρευσιν ως προς εμέ, αποκαλέσας με εις το προσφάτως δημοσιοποιηθέν έγγραφόν του απλώς «Γιοσάκην», προάγομαι ίνα καταστήσω Υμίν τε και Υμίν, τα ακόλουθα, προς έκλαμψιν δικαίου και γνώσιν της πάντας ελευθερώσης αληθείας υπέρ ης ο Χριστός Απέθανε και Ανέστη!

 

Εν τη δολία καὶ μεταποινίω προσπαθεία του, όπως αμαυρώση έτι περαιτέρω την εικόνα μου, και καλύψη τας κακοβούλους άμα και παρανόμους κατ΄  εμού ενεργείας του, ένεκα των οποίων ενήγαγον ούτον ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, ο Μητροπολίτης Ζακύνθου εύρε την πολυπόθητον δι΄ αυτόν ευκαιρίαν ως «ταις παρθένοις την μέλλουσαν επιφαίνεσθαι αυταίς κάθαρσιν»[1] και προέβη εις την σύνταξιν της από 12ης  Φεβρουαρίου ε. έ.,  επιστολής του, δι΄ ής, «τὸν μῦθον λόγον ἐποίησεν»[2] ένθα ως έτερος φιλόμωμος Κρωβύλος[3], «ὁμιλεῖ περὶ ἐμοῦ μὲ ψευδομένην γλῶσσαν, μὲ περιβάλλει μὲ κακοβούλους λόγους καί μου ἐπιτίθετε ἀναιτίως»[4] Καθήμενος κατὰ τοῦ ἀδελφοῦ του καταλαλεί, καὶ κατ΄ αὐτοῦ θέτει σκάνδαλον».[5]

 

Καταχρώμενος της μακροθυμίας και της ανεξικακίας μου ο εν λόγω Μητροπολίτης εις το παρελθόν έπληξεν βαναύσως διά δημοσίων δηλώσεών του αίτιναι προεβλήθησαν εκ των ΜΜΕ το πρόσωπόν μου, προκειμένου, ως ίδιος προκλητικώς καθομολογεί, να πλήξη τότε το σεπτόν πρόσωπον του μακαριστού, ήδη, Αρχιεπισκόπου κυρού Χριστοδούλου.

 

Θορυβηθείς, λοιπόν, ο πολυταρβής Μητροπολίτης Ζακύνθου από δημοσίευμα απογευματινής εφημερίδος, ήτις εδημοσίευσε σχετικήν Απόφασιν της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, δι΄ ής ηκυρώθη, ως παρανόμως επιβληθείσα η εις βάρος ημών πράξις του τότε Μητροπολίτου Αττικής Σεβ. Παντελεήμονος, αφορώσαν εις προσωρινήν απαγόρευσιν τελέσεως ιεροπραξιών, ομιλεί περί χειραγωγουμένης «παραπληροφορήσεως», καίτοι καλώς γινώσκει ότι ουδεμία απολύτως σχέσις υφίσταται μεταξύ εμού και του προμνησθέντος δημοσιογραφικού εντύπου, καθ΄ ου εις ανύποπτον χρόνον έχω στραφεί δικαστικώς, δια τα περί το πρόσωπόν μου συκοφαντικά δημοσιεύματα αυτού.

 

Ως εκ τούτου, και παρά την τεχνήασα προσπάθειαν του προρρηθέντος Μητροπολίτου να εξυπονοήση ότι, δήθεν η ως άνω «παραπληροφόρησις» προέρχεται εξ εμού, δήλον καθίσταται ότι η υπαινισομένη «παραπληροφόρησις», ουδεμίαν απολύτως σχέσιν έχει με το πρόσωπον και την ιδιότητά μου.

 

Περαιτέρω, επισυνάπτω Υμίν, φωτοστατικόν αντίγραφον της Αποφάσεως της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και την προς αυτήν στοιχηθείσα γνωμοδότησιν του ειδικού νομικού συμβούλου Της κ. Θεοδώρου Παπαγεωργίου.

 

Εκ της απλής αναγνώσεως της ως άνω Αποφάσεως και της αυτή στοιχηθείσης γνωμοδοτήσεως, ευχερώς συνεφέλκεται ότι ουδεμία παρανόησις περί την δικαίωσίν μου υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου υφίσταται, άλλωστε, έδει να μη λησμονήται ότι εις ανύποπτον χρόνον εδημοσιεύθη η προεκτεθείσα Απόφασις της ΔΙΣ και εις ύστερον χρόνον η υπό του Μητροπολίτου Ζακύνθου μνημονευομένη, δι΄ ην ο τελευταίος ούτος, κατέβαλε πάντα <ένθεον> (βλ. κακόβουλον) ζήλον και πάσαν σπουδήν διά την έκδοσίν της.

 

Παρά τα περί αντιθέτου δολίως διαθρυλούμενα υπό του μυθοπλόκου επιστολογράφου, Προστάτης μου τυγχάνει μόνον ό Άγιος Θεός και η Δικαιοσύνη, ήτις διά σειράς αμετακλήτων, ήδη, Αποφάσεών της εδικαίωσε τους κόπους και τους αγώνας μου προς καταισχύνην των διωκτών μου. Ούτω, τα περί δήθεν προστατών του «Γιοσάκη» καταγγελλόμενα υπό του αμετροεπούς λόγου του Μητροπολίτου Ζακύνθου, καταρρίπτονται άρδην εκ των ακολούθων και ήδη γνωστών τη Ιερά Συνόδω, Αποφάσεων της Ελληνικής Δικαιοσύνης.

 

Μνημονεύω όλες τας ποινικές διώξεις αίτιναι ησκήθησαν εναντίον μου, διά να καταδείξω Υμίν ότι, ουδεμίαν αξιόποινον συμπεριφοράν εξεδήλωσα καθ' όλην την μέχρι της σήμερον ζωήν μου, πολύ περισσότερον δε, κατά την διάρκειαν της εικοσιτετραετούς μέχρι σήμερον Ιερατικής ημών διακονίας. Τούτο δε, αποτελεί, πλέον, πασίδηλον γεγονός, όπως, καταφανώς, απεδείχθη δια:

 

1) του υπ΄ αριθμόν 2178/2005 Βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών, το οποίον ήδη έχει καταστεί αμετάκλητον, αφορώντος επί περιουσιακών στοιχείων του αοιδίμου Μητροπολίτου πρώην Λήμνου και πνευματικού ημών πατρός, κυρού Παντελεήμονος Μερτύρη, καθολικός κληρονόμος του οποίου κατέστην. Ειδικότερον, Το Συμβούλιον Πλημ)κών Αθηνών, συγκροτούμενον υπό του Προέδρου Πρωτοδικών Αθηνών, Κωνσταντίνου Γκανιάτσου, και τους Πρωτοδίκας Αθηνών, Αικατερίνη Σέττα και Ειρήνη Νικολάου, με την σύμφωνον γνώμην της Εισαγγελέως Πρωτοδικών Αθηνών, Γεωργίας Αδειλίνη, έκρινεν ότι δεν πρέπει να γίνη κατηγορία κατ΄ εμού  δια το αδίκημα της απάτης κατ' εξακολούθησιν, κατ' επάγγελμα και κατά συνήθειαν, με συνολικόν όφελος και ζημία υπερβαίνουσα το ποσόν των 25.000.000 δρχ. και δια ηθικήν αυτουργίαν εις ψευδήν βεβαίωσιν επί σκοπώ προσπορισμού εις άλλον αθεμίτου οφέλους, δια παρανόμου βλάβης ετέρου, με συνολικόν όφελος και συνολικήν βλάβην, υπερβαίνουσαι το ποσόν των 25.000.000 δρχ».

 

2) του υπ΄ αριθμόν 2373/2005 Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, το οποίον ήδη έχει καταστεί αμετάκλητον. Ειδικότερον, Το Συμβούλιον Εφετών Αθηνών συγκροτούμενον υπό του τότε Προέδρου Εφετών Αθηνών, Γεωργίου Πετράκη [ήδη Αρεοπαγίτου] και τους Εφέτας Αθηνών, Παρέσσα Τσαντεκίδου [ήδη Πρόεδρο Εφετών] και Χρήστο Βρυνιώτη, με την σύμφωνον γνώμην του Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών, Παναγιώτη Νικολούδη [ήδη Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου], έκρινεν, «ότι δεν πρέπει να γίνη κατηγορία κατ΄ εμού  δια το αδίκημα της ηθικής αυτουργίας εις παράβασιν καθήκοντος κατά συρροήν, ενώ το ίδιο συμβούλιον έκρινεν ότι δεν έπρεπε να γίνη κατηγορία δια παράβασιν καθήκοντος εναντίον των συγκατηγορουμένων μου, Αντωνίου Μύτη του Νικολάου [ήδη Αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου] και Γεωργίου Κριμπά του Παναγιώτου [Εφέτη Πειραιώς], δικαστικών λειτουργών και κατοίκων Αθηνών.

 

3) του υπ΄ αριθμόν 327/2005 Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Πειραιώς, το οποίον ήδη έχει καταστεί αμετάκλητον. Ειδικότερον, Το Συμβούλιον Εφετών Πειραιώς, συγκροτούμενον υπό του τότε Προέδρου Εφετών Πειραιώς, Γεωργίου Γεωργάτου και τους Εφέτας, Μαρία Βαρελά και Κων)ίνον Πιτταράν, με την σύμφωνον γνώμην της Εισαγγελέως Εφετών Ξένης Δημητρίου, έκρινεν, ότι δεν πρέπει να γίνη κατηγορία κατ΄ εμού, δια το αδίκημα της υπεξαιρέσεως και της ηθικής αυτουργίας εις υπεξαίρεσιν αρχαίων αντικειμένων υπό τας επιβαρυντικάς περιστάσεις του Ν.1608)1950, αφορώντος εις υπεξαίρεσιν βυζαντινών και μεσαιωνικών έργων τέχνης και ιστορικής αξίας παλαιοτέρας του 1830 [ιερών εικόνων], εις υπεξαίρεσιν αντικειμένων ιδιαίτερα μεγάλης αξίας εις βάρος της Ιεράς Μητροπόλεως Κυθήρων [κώδικας - ιερά βιβλία] και εις  υπεξαίρεσιν από κοινού κινητών αντικειμένων ιδιαιτέρως μεγάλης αξίας [ιερά κειμήλια - αρχιερατικά άμφια - εγκόλπια χρυσά, ράβδοι και μίτρες με πολύτιμους λίθους].

 

4) της υπ΄ αριθμόν 99/2006 Αποφάσεως του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιώς, διά της οποίας εκρίθην ομοφώνως αθώος της κατηγορίας της υπεξαιρέσεως αρχαίων αντικειμένων υπό τας επιβαρυντικάς περιστάσεις του Ν.1608/1950, μετά από ακροαματικήν διαδικασίαν ήτις διήρκεσε πέραν των τριών μηνών και την κατάρριψιν του σαθρού κατηγορητηρίου, ύστερα από έν έτος μαρτυρικού κυριολεκτικώς  - λόγω της ιδιότητός μου - εγκλεισμού εις την δικαστικήν φυλακήν Κορυδαλλού. Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Πειραιώς, συγκροτούμενον υπό της Προεδρευούσης Εφέτου Γεωργίας Σωτηροπούλου και τους Εφέτας, Χαράλαμπον Μαχαίραν και Νικόλαον Δαύρον, με έκρινε ομοφώνως αθώον του αδικήματος της υπεξαιρέσεως αρχαίων αντικειμένων υπό τας επιβαρυντικάς περιστάσεις του νόμου 1608/1950.

 

5) του υπ΄ αριθμόν 2707/2007 Βουλεύματος του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, το οποίον ήδη έχει καταστεί αμετάκλητον. Ειδικότερον, Το Συμβούλιον Εφετών Αθηνών, απεφήνατο να μην γίνη κατηγορία κατ΄ εμού  διά σαράντα (40) κακουργηματικές και πλημμεληματικές κατηγορίες, αφορώσες εις την φερομένην συμμετοχήν ημών εις το αποκαλούμενον παραδικαστικόν κύκλωμα, αίτιναι ελαφρά τη καρδία είχον απαγγελθεί εις ημάς, ενώ είναι βέβαιον, ότι κατά την διάρκειαν της ακροαματικής διαδικασίας εις το ακροατήριον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, προκειμένου να δικαστώ δια τας εναπομείνασας αβασίμους κατηγορίας, το σαθρόν κατηγορητήριον θα καταρρεύση και η δικαιοσύνη θα κρίνη ημάς διά πολλοστήν φοράν αθώον, όπως και εις τας προεκτεθείσας περιπτώσεις και θα αποδώση ημάς και πάλι πάλλευκον εις την κοινωνίαν.

 

6) Ταις ως άνω κρίσεσι προσθετέαι εισί και αι άρτι δημοσιευθείσαι τη 12η Φεβρουαρίου ε. έ., ομόφωναι αποφάσεις του εν Στρασβούργω εδρεύοντος Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταδικάσαντος την Ελληνικήν Δημοκρατίαν διά την άδικον και θυελλώδην εις βάρος ημών αδικοπρακτικήν δράσιν των οργάνων αυτής και αποστείλαντος ούτω πως ηχηρόν και σαφές μήνυμα προς πάσαν κατεύθυνσιν!

 

Ο δε Μητροπολίτης Ζακύνθου αποκρύπτει τα ως άνω επιμελώς, ενόψει της προσωπικής αντιδικίας του με την ελαχιστότητά μου, ενώπιον των εν Αθήναις Πολιτικών Δικαστηρίων.

 

Η περί του <από μηχανής Θεού> επέμβασις διά την κάθαρσιν εις την πρόσφατον τραγωδίαν της Εκκλησίας ην επικαλείται ο Μητροπολίτης Ζακύνθου, στοχεύσας κακοβούλως διά μίαν εισέτι φοράν και κατά παράβασιν του τεκμηρίου αθωότητος εις το πρόσωπόν μου, συντόμως θα ελεχθή ενώπιον των αρμοδίων δικαιοδοτικών οργάνων δοθέντος ότι, επί τέλους, ο προμνησθείς, όστις εκαυχάτο ότι θα κρεμούσε τους αντιδίκους του εις πλατείας, θα κληθή να εισπράξη τα επίχειρα της αδικίας του.

 

Ο θορυβοποιός Μητροπολίτης Ζακύνθου, όστις διά των αντιεκκλησιολογικών θέσεών του, άτινας εξέφρασεν εις το παρελθόν εις το ακραίον σκανδαλοθηρικόν περιοδικόν «ΠΕΝΘ ΧΑΟΥΖ» προκαλέσας σκάδαλον μέγα και οδηγηθείς έως του Συνοδικού Δικαστηρίου, είναι ο τελευταίος όστις δύναται να ομιλή περί καθάρσεως και τραγωδίας.

 

Συγχωρήσατέ μοι την παρρησίαν. Εἰς τούτους μεν τοὺς λόγους ήγαγεν ουχί ασφαλώς η ανάγκη της απολογίας, αλλά η αποκατάστασις της αληθείας, διά να διδαχθή ο Σεβ. Ζακύνθου να εκβάλη πρώτον τον δοκὸν «εκ των οφθαλμών αυτού»[6] και «ἔπειτα να ἐξάγη τὰ ἀλλότρια κάρφη»[7].

 

Συνεπώς, διά να αποσαφηνισθούν τα πράγματα: Η πρώτη Συνοδική Απόφασις δι΄ ής ηκυρώθη η παρανόμως επιβληθείσα εις εμέ αργία εξεδόθη την 15η Ιανουαρίου ε. έ., ενώ μόλις την 5η  Φεβρουαρίου ε. έ., εξεδόθη η υπό του Μητροπολίτου Ζακύνθου μνημονευομένη, δι΄ όν λόγον, άλλωστε,  και η ευθύνη απὸ του νυν βαρύνει τον εν λόγω Μητροπολίτην, όστις ψεύδεται όταν ισχυρίζεται ότι επενέβη ο <από μηχανής Θεός> διά την έκδοσιν της δευτέρας Συνοδικής Αποφάσεως, αφού καλώς γινώσκει ότι διά την έκδοσίν της επενέβη ο ...από μηχανής <διάβολος>, προκειμένου να αποστερηθώ και αυτού του μηνιαίου μισθού μου και τοιουτοτρόπως να καταδικαστώ είς ένδειαν, ομού μετά της προστατευομένης χήρας μητρός μου, της οποίας η δικαία αγανάκτησις θα τον κατατρέχει έως τας δυσμάς του βίου του.

 

Εκ μεγίστης σκληροκαρδίας, απυθμένου εμπαθείας και εξ ιδίας αποκλειστικής υπαιτιότητος και ευθύνης ο Μητροπολίτης Ζακύνθου εξετέθη, προδήλως.

 

Μη ισχυρισθεί και πάλιν ότι  ο Αρχιμανδρίτης Ιάκωβος Γιοσάκης φωνασκεὶ αναιτίως. Η παρούσα εγράφη, ακριβώς, δια τον λόγον τούτον, ίνα μη προβάλη πλέον τον αήθη ισχυρισμὸν τούτον.

 

Ίσως αναρωτηθεί ο άγιος Ζακύνθου εις την υπόθεσίν μου, ως άλλος Απόστολος Παύλος: «τολμά τις υμών πράγμα έχων προς τον έτερον κρίνεσθαι επί των αδίκων και ουχί επί των αγίων».

 

Πως, δηλαδή, τολμάω να καταφεύγω εις την κρίση των κοσμικών και όχι εις την κρίση των αγίων. Όμως, εν προκειμένω, <από μηχανής Θεός> αποδεικνύεται μόνον το Ευρωπαϊκόν Δικαστήριον Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τα οποία (δικαιώματα) ο Μητροπολίτης Ζακύνθου γράφει εις τα παλαιότερα (αν έχει) των υποδημάτων του, το οποίον, ως απέδειξε με την διπλήν πρόσφατον δικαίωσίν μου, δεν αποβλέπει εις πρόσωπον ανθρώπου, αλλ΄ αποδίδει το δίκαιον προς καταισχύνην των παρανομούντων εν Ελλάδι οργάνων διοικήσεως.

 

Άλλωστε, σύμφωνα με τον Αποστολικόν λόγον: «Oύτε πόρνοι, ...ούτε ομοφυλόφιλοι, ούτε σοδομίτες, ούτε κλέφτες, ούτε πλεονέκτες, ...ούτε κακόγλωσσοι, ούτε άρπαγες, θα κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού» (Α΄ Κορ. 6:11).

 

Συνεπώς ο ανεπέρειστος ισχυρισμός περί τραγωδίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο περί καθάρσεως τοιούτος, του εν λόγω επιστολογράφου Μητροπολίτου, υπαινισσομένου την δήθεν συμμετοχήν μου εις το αποκληθέν< παραδικαστικόν κύκλωμα>, πριν ή αποφανθώσι τα αρμόδια Δικαστήρια, κατά πρόδηλον παράβασιν του τεκμηρίου της αθωότητος, αποδεικνύεται λόγος βέβηλος και κενός «Στενάζων βαρούμενος»[8], εκ της προσγενομένης μοι αδικίας και εκ της συνεχούς  και αδιαλείπτου πολεμικής του Μητροπολίτου Ζακύνθου, ουδόλως καμπτόμεθα, αλλά διατηρούμεν όσον ζήλον δυνάμεθα, ειδότες ότι και ο καταποθεὶς υπὸ του κήτους ηξιώθη της σωτηρίας και δεν απελπίσθη, αλλ΄ εβόησεν προς τον Κύριον[9].

 

Ο επιστολογράφος θα έδη να επιδείξη την συνάδουσα προς το επώνυμόν του, αλλ΄ ατυχώς ελλείπουσα παρ΄ αυτώ, σύνεσιν!

 

Λησμονεί, προφανώς, ότι: «Πρόσκαιρος ἡ δυναστεία, μονόωρος ἡ ἰσχύς, παροδεύεται ἡ εὐημερία, σκιὰς μιμεῖται καὶ ὀνείρατα καὶ ὁ πλοῦτος καὶ ἡ τοσαύτη τιμή»[10], καθὼς επίσης και ό,τι ο μέγιστος εκείνος της Εκκλησίας πατήρ, διαγορεύει: «Οἱ  ἐπιχαίροντες  ἐπὶ πτώσει  ἑτέρων͵  ἑαυτοὺς πτωματίζουσιν. Οἱ ἐπιθυμοῦντες τὰ ἀλλότρια͵ τὰ ἴδια  προδιδοῦσι  καὶ  ἀπόλονται…»[11].

 

Αθήνα, 15η Φεβρουαρίου 2009

 

Ο αδίκως προκληθείς και απαντών

 

+Αρχιμ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΓΙΟΣΑΚΗΣ

 

[1] Aetius Med.: Iatricorum liber xvi 80^ο , στ. 7.

[2] In Platonis Gorgiam comm.: Κεφ. 40, παρ. 3,  στ. 13.

[3] Διογένους Λαερτίου,<Βίοι Φιλοσόφων>, ΙΒ΄:47.

[4] Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ὁμιλία εἰς τόν  ΜΘ΄ Ψαλμόν.

[5] Ψαλ.108.

[8] Β΄Κορ.5:4.

[9] Ἰων. 2, 2:3.

[10] Πρβλ. Ἀκολουθία εἰς κεκοιμημένους.

[11] Κυρίλλου  Ἀλεξανδρείας, Περὶ ἐξόδου ψυχῆς͵ καὶ περὶ τῆς δευτέρας παρουσίας. MPG  τ.77, σελ.1088.