Απάντηση Παντελεήμονος στην επιστολή του Καλαβρύτων

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 21 Μαΐου 2009

Γράφτηκε από τον/την (του) Μητροπολίτη Καλαβρύτων κ. Αμβρόσιου 23:32

Στην τελευταία επιστολή μου, την οποία έχετε ήδη αναγνώσει από την προηγούμενη ανάρτηση στο Blog, απάντησε ο Σεβ. Μητροπολίτης

πρ. Αττικής κ. Παντελεήμων με την από απαντητική επιστολή του.

 

Κατά χρέος την παραδίδω στην δημοσιότητα, χωρίς να έχω λάβει τήν άδεια του αποστολέως.

 

Ελπίζω να μη έχει αντίρρηση ο αδελφός μας.

 

+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ & ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

21.05.2009

 

Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ:

 

Σεβασμιώτατον

Μητροπολίτην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας

κ.κ.Αμβρόσιον

 

Εις Αιγιον

 

Σεβασμιώτατε καί αγαπητέ εν Χριστώ Αδελφέ,

 

Εσκέφθην πολύ και προσηυχήθην περισσότερον διερωτώμενος αν θα έπρεπε να απαντήσω εις την από 7-4-2009 επιστολήν σας ή να την αγνοήσω όπως έπραξα και εις την από 7-5-2006 τοιαύτην.

 

Τελικώς απεφάσισα να σας απαντήσω πιστεύων ότι εξακολουθείτε να είσθε καλοπροαίρετος καί αμερόληπτος, επιτρέψατε μου δε να προσθέσω, και φίλος εμού άλλα καί φίλτατος της αληθείας, καί διότι διε- πίστωσα εκ του περιεχομένου της επιστολής σας ότι καί εσείς, όπως καί πολλοί άλλοι, είσθε θύμα της παραπληροφορήσεως καί της σκανδαλοθηρίας αδίστακτων καί αιμοδιψών Δημοσιογράφων καί Μέσων Μαζικής Ενημερώσεως, εκ της τακτικής των οποίων και εσείς έχετε προσωπικήν πικράν πείραν.

 

Εν πρώτοις θα ήθελα να σας διαβεβαιώσω και να σας δηλώσω ότι είναι μυθεύματα και εφευρήματα των γνωστών πολεμίων μου τα περί αποταμιεύσεως δισεκατομμυρίων δραχμών.

 

Ουδέποτε παρεδέχθην το τερατώδες τούτο ψεύδος, το όποιον ήρχισε από κακόπιστον δημοσίευμα τής εφημερίδος «Αυριανή» και διά το όποιον επί Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου εκλήθην από την Ίεράν Σύνοδον νά δώσω γραπτάς εξηγήσεις, όπερ και πάραυτα έπραξα.

 

Απέδειξα τότε με ακαταμάχητα στοιχεία καί επιχειρήματα ότι και το ποσόν, πού μου απεδίδετο, ήτο πολύ μεγαλυτερον του πραγματικού, αλλά και αυτό ήτο εις κοινόν λογαριασμό μετά των αδελφών μου και μόνον το ένα πέμπτον εξ αυτού ανήκε εις εμέ προοριζόμενον δι' ευαγές ίδρυμα ή κληροδότημα, το δε υπόλοιπον των τεσσάρων πέμπτων είναι καρπός σαράντα ετών εργασίας των αδελφών μου, των συζύγων των, καθώς και εισόδημα από εκποίησιν ακινήτων εις Χίον και εις Αθήνας, προερχομένων εκ κληροδοσίας συγγενικών προσώπων των γαμβρών μου.

 

Η Ιερά Σύνοδος πεισθείσα από τας λεπτομερείς και πειστικάς εξηγήσεις μου έθεσε την ύπόθεσιν αυτήν εις το Αρχείον και με απήλλαξε πάσης κατηγορίας.

 

Εις το Απολογητικόν Υπόμνημα μου προς τον Σεβ. Καρυστίας επισυνάπτω τόσον το έγγραφον των εξηγήσεων μου, όσον και την απαλλακτικήν απόφασιν της Ιεράς Συνόδου. Δυστυχώς τα Μέσα Ενημερώσεως παρακινούμενα από τους διώκτες μου όχι μόνον επανέρχονται επί της θλιβεράς αυτής υποθέσεως άλλα καί συνεχώς πολλαπλασιάζουν το ποσόν αποταμιεύσεως μου και ο Θεός γνωρίζει εις ποίον ύφος θα το ανεβάσουν.

 

Ως προς την επίμαχον φράσιν ότι δήθεν «συνεσώρευσα πλούτη δύο περίπου δισεκατομμυρίων δραχμών γιά τά γηρατειά μου» σας πληροφορώ ότι ουδέποτε ανεφέρθη υπ' εμού οιοδήποτε ποσόν, η δε φράσις «για τα γηρατειά μου» απεμονώθη με επικοινωνιακόν τέχνασμα των δημοσιογράφων από το όλον περιεχόμενον της προχείρου συνομιλίας μου μετ' αυτών, διότι δεν επρόκειτο περί συνεντεύξεως ούτε περί δηλώσεως, διά σκανδαλοθηρικούς λόγους προς αύξησιν της ακροαματικότητος.

 

Εάν οι λόγοι μου εις τήν συζήτησιν μετεδίδοντο αυτούσιοι καί χωρίς περικοπάς τότε το νόημα των λόγων μου θα ήτο τελείως διαφορετικόν, διότι προηγήθη η φράσις ότι το ποσόν δεν είναι αυτού του ύφους, ότι δεν ανήκει εις εμέ εξ ολοκλήρου καί το μικρόν μέρος πού ανήκει εις εμέ προορίζεται διά ευαγές κληροδότημα καί συντρεχούσης ανάγκης διά αξιοπρεπή διαβίωσιν εις τά γηρατειά μου.

 

Πού λοιπόν ευρίσκεται το σκάνδαλον; Εσείς, Σεβασμιώτατε, με έγγραφόν σας προς την Ιεράν Σύνοδον δεν εζητήσατε να ληφθεί μέριμνα από τήν Έκκλησίαν δια την ανετον και αξιοπρεπή διαβίωσιν των γερόντων Ιεραρχών;

 

Τι πλέον τούτου είπον εγώ εις την συνομιλίαν μου με δημοσιογράφον, το όποιον μάλιστα διευκρίνισα αναλυτικώτερον με συνέντευξίν μου εις την δημοσιογράφον Μαρίαν Παπουτσάκη μετ' ολίγας ημέρας, δημοσιευθείσαν εις την Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία»;

 

Είναι επίσης τελείως ψευδές και εφεύρημα «προβοκατόρικον» των δημοσιογράφων ότι «εάν οδηγηθώ εις τον τάφον, θα πάρω πολλούς μαζί μου». Ουδέποτε εξεστόμισα τοιαύτην φράσιν.

 

Δεν είναι Ιδιον του χαρακτήρος μου, της αγωγής μου καί της ιστορίας μου η απειλή. Ότι ελέχθη υπ' έμού εις κάποιον, κάπου, κάποτε, προδίδει έλλειψιν σοβαρότητος και εμπίπτει εις το επίπεδον του κοινώς λεγομένου «κουτσομπολιού». Φθάνετε, αδελφέ, εις το σημείον καί αυτό ακόμη να μου καταλογίσετε;

 

Μου γράφετε ότι αμφισβητώ τήν εγκυρότητα του Ν.5383/1932, τον όποιον εν τούτοις ως εκκλησιαστικός δικαστής πολλάκις εφήρμοσα. Επιτρέψατε μου να σας είπω ότι επιχειρείτε εις το σημείον αυτό απαράδεκτον και σκόπιμον γενίκευσιν.

 

Δεν αμφισβητώ, αδελφέ, την εγκυρότητα του ως είρηται Νόμου, παρά τας πολλάς καί πανθομολογουμένας ελλείψεις και ατέλειας του. Αμφισβητώ, και όχι μόνον εγώ άλλα καί πολλοί έγκριτοι νομοκανονολόγοι, την εγκυρότητα του άρθρου 160, το όποιον ουδέποτε εφηρμόσθη εις την ιστορίαν της Εκκλησίας από της θεσπίσεως του το 1932 έως σήμερον, ως αντικανονικόν καί κατ' έπέκτασιν αντισυνταγματικόν και αντίθετον προς τά στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα και είναι η πρώτη φορά πού επιχειρείται η εφαρμογή του εις το πρόσωπον μου με μεθοδεύσεις των διωκτών καί πολεμίων μου, μη δυναμένων νά επιτύχουν εκκλησιαστικώς την καταδίκην μου.

 

Ώς προς το Συνοδικόν Δικαστήριον πού με ηθώωσε, τούτο μόνον σημειώνω ότι είναι τελείως ανακριβές και αναληθές ότι οι εκκλησιαστικοί Δικασται δεν ανέγνωσαν τον φάκελλον. Επί τρεις Συνεδρίας του Δικαστηρίου ανεγινωσκετο ο φάκελλος και μάλιστα προς διευκόλυνσιν των Δικαστών τα σημαντικώτερα έγγραφα του εστάλησαν προς μελέτην εις ένα έκαστον εξ αυτών.

 

Ώς προς την παρατήρησίν σας αν είναι δυνατόν να αναλάβω πάλιν ποιμαντικά και διδακτικά καθήκοντα εις την Έκκλησίαν αρμόδιοι να απαντήσουν είναι ο ιερός Κλήρος, αι Μοναστικαί Αδελφότητες και ο πιστός καί άδολος Λαός τής Μητροπόλεως μου καί όχι οι υποκριτές καί συμφεροντολόγοι ευσεβιστές καί οι αδίστακτοι και σκανδαλοθήρες δημοσιογράφοι, οι όποιοι εις το όνομα του Θεού δολοφονούν καί εις τόν βωμόν του υλικού κέρδους καί της ακροαματικότητος είναι πρόθυμοι χωρίς ηθικούς φραγμούς νά θυσιάσουν τα πάντα.

 

Άλλωστε ο τελευταίος που θα ηδύνατο να στηριχθή εις τους δημοσιογράφους δια έξωθεν καλήν μαρτυρίαν είσθε εσείς, που εδοκιμάσατε επί εβδομάδας το δηλητήριόν των εις τηλεοπτικάς εκπομπάς και εφημερίδας και μάλιστα κορυφαίου καί κατά τεκμήριον σοβαρού δημοσιογράφου.

 

Δεν εσκανδαλίσθησαν τότε πολλοί; Με το ιδικόν σας σκεπτικόν δεν θα έπρεπε καί εσείς να ασκήτε ποιμαντικά καί διδακτικά καθήκοντα.

 

Για τις μαγνητοταινίες, στις όποιες μετά περισσής εχθρότητος αναφέρεσθε, σας πληροφορώ ότι έχω δικαιωθεί και από τα πολιτικά καί από τα εκκλησιαστικά Δικαστήρια και έχω εις χείρας μου βεβαίωσιν ειδικού επιστημονικού εργαστηρίου περί της πλαστότητός των, πέραν δε τούτων γνωρίζετε ασφαλώς ότι η χρήσις αυτών θεωρείται κακουργηματική πράξις καί τιμωρείται με βαρυτάτας ποινάς.

 

Σεβασμιώτατε, εις το τέλος της επιστολής σας ζητείτε νά παραδεχθώ, ούτε ολίγον ούτε πολύ, την ένοχήν μου, να αυτοκτονήσω ηθικώς διά να ανοίξετε διάπλατα την αγκάλην σας και να με δεχθήτε μετά περισσής στοργής.

 

Όμως λησμονείτε ότι η αγάπη δεν προσφέρεται υπό όρους καί προϋποθέσεις, όπως μας εδίδαξε με το παράδειγμα του ο Χριστός.

 

Είμαι δε ευτυχής διότι μέσα εις την δεινήν δοκιμασίαν μου αυτήν την άδολη καί ειλικρινή αγάπην, την στοργήν και τον σεβασμόν απολαμβάνω από τον ιερό Κλήρο, τις Μοναστικές Αδελφότητες και τον πιστό Λαό της Μητροπόλεως μου, που επί τέσσαρα έτη συμπάσχουν μαζί μου, με επισκέπτονται όσον οι περιορισμοί της Φυλακής επιτρέπουν, επικοινωνούν τηλεφωνικώς καθημερινώς μαζί μου, ανακουφίζουν τις πληγές μου, με στηρίζουν παντοιοτρόπως και με βοηθούν να μη λυγίσω κάτω από το βάρος του σταυρού, της αδικίας, της συκοφαντίας, της υποκρισίας καί της κακότητος των ανθρώπων, διότι με γνωρίζουν περισσότερον παντός άλλου καί δεν επηρεάζονται από την παραπληροφόρησιν των ΜΜΕ καί την κακοήθεια των γνωστών σκευωρών και αμείλικτων διωκτών μου.

 

Τέλος, σας ευχαριστώ, αδελφέ, διά τήν συμβουλήν σας προς μετάνοιαν. Όλοι έχομεν ανάγκην αυτής της θεοδιδάκτου αρετής.

 

Το κατ' εμέ προσπαθώ να την βιώνω καθημερινώς και αδιαλείπτως εκζητών το έλεος του Θεού, ίνα δια του σταυρού οδεύσω εις τήν ανάστασιν.

 

Μετά τής εν Κυρίω αγάπης σας ασπάζομαι εν Χριστώ Αναστάντι.