Εκλογές, παρακμιακές τακτικές & οικονομικά κοινοτήτων

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 20 Δεκεμβρίου 2009

Γράφτηκε από τον/την Εθνικός Κήρυκας - Ανάλυση Θεόδωρος Καλμούκος 21:19

Βρισκόμαστε στην εποχή που γίνονται εκλογές στις εκκλησιαστικές κοινότητες - ενορίες για την ανάδειξη καινούργιων

κοινοτικών συμβουλίων, κι όπως είναι γνωστό, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.

 

Να εξηγήσω ότι οι επισημάνσεις μου δεν περιορίζονται μόνο στην περιοχή της Νέας Αγγλίας, η οποία πλέον βρίσκεται σε παρακμιακή κατάσταση γενικά, τα σημάδια της οποίας είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού, αλλά και σε πολλές άλλες περιοχές, όπου η φθισική πορεία αγγίζει επικίνδυνα πλέον την ίδια την επιβίωση πολλών κοινοτήτων.

 

Συγκεκριμένα, σε πολλές κοινότητες δεν υπάρχει ανανέωση προσώπων στα κοινοτικά συμβούλια, αλλά ανακυκλώνονται πάλιν και πολλάκις τα ίδια και όμοια πρόσωπα, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται φατρίες, αγκυλώσεις, διαπροσωπικές διενέξεις, τις οποίες στο τέλος τις πληρώνει η κοινότητα.

 

Ειλικρινά απορώ και διερωτώμαι για πολλά και διάφορα όταν βλέπω ανθρώπους, οι οποίοι κατά κοινή ομολογία δεν προσφέρουν τίποτε το ουσιαστικό, εκτός από το να φορούν τις Κυριακές την ταμπελίτσα στο πέτο του σακακιού τους με την ένδειξη «μέλος του κοινοτικού συμβουλίου» και οι οποίοι δεν λέγουν να ξεκολλήσουν από την καρέκλα του συμβούλου.

 

Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι σε κοινοτικά συμβούλια με μακρόχρονη θητεία, οι οποίοι όχι απλώς είναι χρήσιμοι, αλλά θα φτάσω στο σημείο να διακινδυνεύσω τη γνώμη πως θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως αναντικατάστατοι λόγω των ιδιαζουσών συνθηκών και δυναμικών που έχουν διαμορφωθεί σε κάποιες συγκεκριμένες κοινότητες, οι οποίες θα μπορούσαν να υπαχθούν στην κατηγορία των εμπερίστατων.

 

Ωστόσο, η εξαίρεση δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να καταργεί τον κανόνα. Το πιο ανησυχητικό και επικίνδυνο θα έλεγα πως είναι το γεγονός ότι μεγάλες αριθμητικά κοινότητες δεν έχουν καν αρκετά μέλη-ενορίτες πρόθυμα να θέσουν υποψηφιότητα για να υπηρετήσουν στο συμβούλιο, κι αυτό είναι φανερωματικό πολλών πραγμάτων, με πιο βασικό την αδιαφορία και την απομάκρυνση υγιών στοιχείων από την κοινοτική ζωή.

 

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης γι' αυτή την κατάσταση έχουν οι ιερείς και οι τοπικοί ιεράρχες γενικώς ομιλούντες, διότι με την όλη τους συμπεριφορά, διαποίμανση και χαρακτήρα διώχνουν κυριολεκτικά τους ανθρώπους από την εκκλησία με προπηλακισμούς, με μεσαιωνικά πνευματικά δικαστήρια, με αποπομπές, χωρίς να σκέπτονται προς στιγμήν ότι οφείλουν να ενώνουν, να αγαπούν, να συμβουλεύουν τους ανθρώπους όντας ιερείς και επίσκοποι.

 

Στο κάτω-κάτω της γραφής αυτοί οι άνθρωποι τους εξασφαλίζουν τους μισθούς τους, τις ασφάλειές τους, τα ακριβά αυτοκίνητά τους, τα εξοχικά τους σπίτια, τις κρουαζιέρες τους, τη χλιδάτη ζωή τους, τα φανταχτερά και ακριβοπληρωμένα άμφια και εγκόλπιά τους.

 

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα. Κατά τα άλλα, τα μηνύματα περί πνευματικότητας, αγάπης, συμφιλίωσης, καταλλαγής εκδίδονται πληθωρικά, αποδεικνύοντας ότι η φυλή των Φαρισαίων ουκ εξέλιπε.

 

Βέβαια υπάρχουν και ιερωμένοι οι οποίοι είναι σωστά διαμάντια και αναλίσκονται «από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός» στη διακονία της Εκκλησίας βιώνοντας υπαρκτικά εκ του συστάδην τις χαρές και τις πίκρες των ανθρώπων που υπηρετούν.

 

Είναι αυτοί οι κληρικοί που κρατούν την Εκκλησία, κι όχι εκείνοι που καθηλώνονται μπροστά στις τηλεοράσεις και στους ηλεκτρονικούς τους υπολογιστές και παίζουν μετοχές στο Χρηματιστήριο ή δεν ξεκολλούν από τα γήπεδα του γκολφ ακόμα και τα καζίνα, δυστυχώς. Μπροστά στους σωστούς και έντιμους κληρικούς υποκλινόμαστε με σεβασμό και τιμή.

 

Φέτος, πολλές κοινότητες έλαβαν ξανά τα μαντάτα για την αύξηση της συνεισφοράς τους προς την Αρχιεπισκοπή κι οι άνθρωποι τραβούν τα μαλλιά τους διότι με αυτή την οικονομική κρίση οι κοινότητες αγκομαχούν να τα βγάλουν πέρα.

 

Για πολλές είναι θέμα επιβίωσης. Να μην ξεχνούμε ότι δέκα έξι εκατομμύρια έχει πληρώσει η Αρχιεπισκοπή για τα ζητήματα παιδεραστίας και ομοφυλοφιλίας ιερέων της από το έτος 2000 μέχρι σήμερα, όπως αποκάλυψε ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος στη συνέντευξη στο «Περιοδικό» του «Εθνικού Κήρυκα» 24-25 Οκτωβρίου 2009.

 

Κι ακόμα, οι κοινότητες έχουν το τεράστιο οικονομικό βάρος του μισθού του ιερέα που σήμερα έχει ξεπεράσει κάθε ανεκτό όριο, σε σημείο που δουλεύουν τετρακόσιες οικογένειες για να συντηρήσουν μία και να πληρώσουν και την Αρχιεπισκοπή, από την οποία το 25 τοις εκατό επιστρέφει στην τοπική Μητρόπολη, οπότε όσα περισσότερα στείλουν οι κοινότητες, τόσα περισσότερα θα πάρουν οι τοπικές Μητροπόλεις, κι έτσι εξηγείται η διαρκής πίεση των Μητροπολιτών και των φερέφωνών τους προς τις κοινότητες να στέλνουν όλο και περισσότερα.

 

Η χρυσοφόρα αγελάδα όμως άρχισε να στερεύει, αλλά γι' αυτό θα επανέλθουμε.