"Η Ελλάδα του 2010 μέσα από παλαιά ποιήματα"

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 10 Μαρτίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 19:27

Παρακάτω ακολουθεί ερανισμός υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου.

Ποιός είδε κράτος λιγοστό

σ’ όλη τη γη μοναδικό,

εκατό να εξοδεύει

και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,

νά’χει επτά Πρωθυπουργούς,

ταμείο δίχως χρήματα

και δόξης τόσα μνήματα;

Νά’χει κλητήρες για φρουρά

και να σε κλέβουν φανερά,

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε

τον κλέφτη να γυρεύουνε;

(Γ. Σουρής)

 

*******

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,

κλέφτες χωρίς μια πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,

ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί

ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

(Γ. Σουρής)

*******

Όλα σ’αυτή τη γη μασκαρευτήκαν

ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,

οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν

δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

(Γ. Σουρής)

*******

Ο Έλληνας δυό δίκαια ασκεί πανελευθέρως,

συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

(Γ. Σουρής)

*******

Δεν έχω κέφι για δουλειά,

πάλι με δέρνει τεμπελιά

και κάθομαι στο στρώμα...

Βρίσκω το σώμα μου βαρύ

και όλη η γη δεν με χωρεί

κι ο ουρανός ακόμα.

Κακά νομίζω τα καλά

και βλέπω μιά στα χαμηλά

και μιά κοιτώ απάνω...

Σ’αυτόν τον κόσμο τον χαζό

ας ημπορούσα να μη ζω,

μα... δίχως να πεθάνω!

(Γ. Σουρής)

*******

Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!

σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

(Γ. Σουρής)

*******

Πώς πάει το Έθνος;

Είδες ποτέ να μαδάνε την κότα

και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα;

Έτσι πάει το Έθνος!

(Διον. Σολωμός)

*******

Για ένα τριάρι, για λίγη βενζίνα, για μιά φασουλάδα,

πώς τα’κανες έτσι τα μαύρα παιδιά σου, Ελλάδα, Ελλάδα!

(Ν. Γκάτσος)

*******

Γι’αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,

σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

(Γ. Σουρής)

*******

Το πολιτικό μεθύσι

μ’έζησε και θα με ζήσει

θέλω να’χω κ’εξουσία

πήτε τήνε και μανία...

Να με ιδεί εξουσιαστή

η Πατρίδα κι ας χαθεί!

λυτρωτή της να με κράξει

και, στο διάολο, ας βουλιάξει!

Εμέ η δόξα μου να ζήσει,

και το Έθνος ας ψοφήσει!

(Ανδρέας Λασκαράτος)

*******

Ο ορισμός της λέξεως «κόμμα» είναι ο ακόλουθος: ομάς ανθρώπων ειδότων να αναγινώσκωσι και ν’αρθρογραφώσιν, εχόντων χείρας και πόδας υγιείς, αλλά μισούντων πάσαν εργασίαν, οίτινες, ενούμενοι υπό έναν οιονδήποτε αρχηγόν, ζητούσι ν’αναβιβάσωσιν αυτόν διά παντός μέσου εις την έδραν πρωθυπουργού, ίνα παράσχη αυτοίς τα μέσα να ζώσι χωρίς να σκάπτωσι.

(Εμμ. Ροϊδης)

*******

Λαέ, σε κλέβουν, σε γελούν μεγάλοι τσαρλατάνοι!

πριν φας εσύ την κότα σου, την τρώει η αλεπού!

...Μα, τα’χασες και συ, λαέ,! είν’ η Πατρίδα κόμμα,

σε ζώνει σε συνδιασμό αδιάντροπο, φρικτό

και σε ζαλίζ’ η φοβερή της ρουσφετίλας βρώμα!

(Κλεάνθης Τριανταφύλλου)

*******

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,

πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...

αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,

δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

(Γ. Σουρής)

*******

Αυτή η εισβολή χειρός είναι γνωστή πανδήμως.

Αλλά επιτυγχάνεται και διεξάγεται νομίμως.

Με τρόπον γενικώς ταυτόσημον,

που όλο επεκτείνεται, διότι δεν έχει ορόσημον.

Μ’ένα χαρτάκι τόσο δα, που λέγεται «...όσημον»!

Και έχουμε λοιπόν - μετράτε «όσημα»:

Ιατρόσημα, εργολαβόσημα, μηχανόσημα,

αστυνομικόσημα, υπαλληλόσημα

–τα τελευταία δια κρατήσεων καταλλήλων

3% υπέρ του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων

και βιβλιόσημα, παπαδόσημα, δικηγορόσημα και

επαγγελματοαυτοκινητόσημα, εκτελωνιστόσημα,

συμβολαιογραφόσημα, φαρμακόσημα και άλλα

πλείστα –όσημα, όλα βιώσιμα και καταναλώσιμα......

Είναι αυτό το  -όσημο, της χώρας μας οικόσημο

παχύ, καλοφαγώσιμο.

(Π. Παπαδούκας)

*******

Στ’ακάθαρτα κυλήστε μας του βούρκου

και πιό βαθειά! Πατήστε μας με κάτι

κι από το πόδι πιό σκληρό του Τούρκου.

Διαβασμένοι, ντοτόροι, σπιρουνάτοι,

ρασοφόροι, δασκάλοι, ρουσφετλήδες,

οικοπεδοφαγάδες, αβοκάτοι,

κομματάρχηδες και κοτζαμπασήδες,

και της γραμματικής οι μανδαρίνοι

και της πολιτικής οι φασουλήδες,

ταρτούφοι, ραμπαγάδες, ταρταρίνοι...!

(Κ. Παλαμάς)

*******

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,

ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.

Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,

λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,

κάτι μισό-μαθε κι όλα τα ξέρει.

Κι από προσπάππου κι από παππού

συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

Και ψωμοτύρι και για καφέ

το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς

σαν πιάσει πόστο: δερβέναγας.

Θέλει ακόμα  -κι αυτό είναι ωραίο-

να παριστάνει τον ευρωπαίο.

Στα δυό φορώντας τα πόδια που’χει

στο’να λουστρίνι, στ’αλλο τσαρούχι.

(Γ. Σουρής)

*******

Σκύλος κοκκαλο-γλύφτης φέρνει γύρα

κρακ – κρακ της γειτονιάς τους τενεκέδες,

ο ποσα-παίρνεις με τον θεση-θήρα

για την Πατρίς, καυγάς στους καφενέδες.

(Γ. Σουρής)

*******

Ζαγάρια και τσακάλια και κοκόροι

σηκωτοί κάθε τόσο στο ποδάρι,

μόρτηδες, λούστροι, αργοί, λιμοκοντόροι.

Στον αφέντη χαρά που τους λανσάρει!

και ποιά είναι τα σωστά, ποιά τα μεγάλα

που την ορμή τους δίνουν και τη χάρη;

Πρόδότες οι Τρικούπηδες; κρεμάλα!

Και οι Ψυχάρηδες; Γιούχα! πλερωμένοι!

Να, η Ελλάδα! Αρσακιώτισσα δασκάλα!

με λογιώτατους παραγιομισμένη.

Κι ο Ρωμιός; Αφερίμ! Μυαλό; κουκούτσι!

Από τον καφενέ στην Πόλη μπαίνει,

του ναργιλέ κρατώντας το μαρκούτσι.

(Κ.Παλαμάς)

*******

Σαράντα σβέρκοι βωδινοί με λαδωμένες μπούκλες,

σκεμπέδες σταβροθόλωτοι και βρώμιες ποδαρούκλες,

ξετσίπωτοι, ακαμάτηδες, τσιμπούρια και κορέοι

ντυμένοι στα μαλάματα κ’επίσημοι κι ωραίοι.

Σαράντα λύκοι με προβιά(γι’αφτούς βαρά η καμπάνα)

καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!

κι απέ ρεβάμενοι βαθιά ξαπλώσανε στο τζάκι

κι αβάσταγες ενιώσανε φαγούρες στο μπατζάκι.

Όξ’ ο κοσμάκης φώναζε: -Πεινάμε τέτοιες μέρες,

γερόντοι και γερόντισσες, παιδάκια και μητέρες,

κ’οι των επίγειων αγαθών σφιχτοί νοικοκυρέοι

ανοίξαν τα παράθυρα και κράξαν: -Είστε αθέοι.

(Κ. Βάρναλης)

*******

-Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!

-Φταίει ο Θεός που μας μισεί!

-Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

-Φταίει πρώτ’απ’όλα το κρασί!

(Κ. Βάρναλης)

*******

Ενας γερουσιαστήςμας με το στόμα γελαστό,

Σούτσ’ ελεύθερα με λέγει, συχαρίκια σε ζητώ

Πρόβαλα υπέρ του τύπου δεκαπέντε άρθρα νόμου

Και ιδού το σχέδιόν μου:

Ειν’ ελεύθερος ο τύπος φθάνει μόνο να μη θίγει

της αρχής τους υπαλλήλους, τους κριτάς,

τους υπουργούς μας, και των υπουργών τους φίλους.

Είν’ελεύθερος ο τύπος, φθάνει μόνο να μη γράφει!

(Αλεξ. Σούτσος)

*******

Ήσυχα και ταπεινά, πάντα μ’εκείνον που νικά.

(Κ. Βάρναλης)

*******

Θ’απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,

κι αν ο μωρός αυτός δεν μ’εκτιμήσει,

θα πάγω στον αντίπαλό του το Γρυπό.

Κι αν ο ηλίθιος αυτός δεν με προσλάβει

πηγαίνω ευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ’τους τρεις.

Κι είναι η συνείδησίς μου ήσυχη

για το αψήφιστο της εκλογής.

Βλάπτουν κ’ οι τρείς των την Συρία το ίδιο.

(Κ. Καβάφης)