Εκοιμήθη ο μητροπολίτης Πτολεμαϊδος Παλλάδιος

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 05 Αυγούστου 2010

Γράφτηκε από τον/την Πατριαρχείο Ιεροσολύμων 10:11

Το εσπέρας της Τρίτης, 21ας Ιουλίου / 3ης Αυγούστου 2010, εξεδήμησε προς Κύριον ο Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κυρός Παλλάδιος.

Ο εκλιπών Ιεράρχης εφησύχαζε τα τελευταία έτη της ζωής αυτού εις την Ιεράν Μονήν του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου, γηροκομούμενος υπό του ηγουμένου αυτής Αρχιμανδρίτου π. Χρυσοστόμου. Εις την Μονήν ταύτην παρέδωκε την τελευταίαν αυτού πνοήν προς τον Κύριον.

Η νεκρώσιμος αυτού ακολουθία  εψάλη την 11^.30 π.μ. ώραν της επομένης, Τετάρτης, 22ης Ιουλίου / 4ης Αυγούστου 2010, εις τον Μοναστηριακόν Ναόν των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, προεξάρχούσης της Α. Θ. Μακαριότητος του Πατρός Ημών και Πατριάρχου Ιεροσολύμων  κ. κ. Θεοφίλου.

Εις την εξόδιον αυτού ακολουθίαν συμμετέσχον οι Αρχιερείς του Πατριαρχείου, πάντες σχεδόν οι Αγιοταφίται πατέρες, ωρισμένοι μακρόθεν ελθόντες, έγγαμοι ιερείς του ποιμνίου, παρουσία του Γενικού Προξένου της Ελλάδος εις τα Ιεροσόλυμα κ. Σωτηρίου Αθανασίου και τη συμμετοχή πολλών μελών της Ελληνικής παροικίας και του αραβοφώνου ορθοδόξου ποιμνίου και μοναχών και μοναζουσών.

Τον επικήδειον λόγον εξεφώνησεν ο Γέρων Αρχιγραμματεύς Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος ως έπεται:

«Μακαριώτατε Πάτερ και Δέσποτα,

Σεβασμία των Ιεραρχών χορεία,

Εκλαμπρότατε κ. Γενικέ Πρόξενε της Ελλάδος,

Ευλαβές ιερατείον,

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί,

Χρέος εκκλησιαστικόν και αγιοταφιτικόν συνήγαγεν ημάς σήμερον εις τον ιερόν ναόν τούτον των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της Γεραράς ημών Αγιοταφιτικής Αδελφότητος. Το χρέος δηλονότι της τελέσεως της νεκρωσίμου ακολουθίας του εκδημήσαντος προς Κύριον, αγαπητού, σεβαστού και πολιού Αγιοταφίτου Ιεράρχου, αειμνήστου Μητροπολίτου Πτολεμαΐδος κυρού Παλλαδίου.

Την ακολουθίαν ταύτην τελούμεν εν πενθίμω ψυχής διαθέσει, παραμυθουμένη και ενισχυομένη υπό της εις Χριστόν πίστεως και ελπίδος ημών. Εν τω γεγονότι του θανάτου του συνανθρώπου και αδελφού ημών, συναντώμεθα και ημείς μετά του επικειμένου προσωπικού ημών θανάτου, μετά του καθολικού τούτου γεγονότος της ανθρωπίνης ημών φύσεως, εφ’ όσον κατά την Γραφήν «απόκειται τοις ανθρώποις άπαξ αποθανείν» (Εβρ. 9,27). Εν τω γεγονότι περί ημάςμυστηρίω τούτω συνειδητοποιούμεν τα όρια της ανθρωπίνης υπάρξεως ημών. Διερωτώμεθα, εν απορία που η εξουσία, που η δύναμις, που το κάλλος, που τα ηδέα και τερπνά του κόσμου τούτου; Πάντα ταύτα εξηφάνισται, επελθόντος του θανάτου. Πάντα σκια, πάντα ονείρου απατηλότερα. Τα πάντα άρα παρήλθε; Τι εναπομένει; Εν τω θανάτω άρα υπάρχει και το τέλος της ανθρωπίνης υπάρξεως ημών, του ανθρωπίνου ημών είναι; Ναι, τούτο, όντως ούτως θεωρείται  δια «τους λοιπούς, τους μη έχοντας ελπίδα», (Θεσ. Α’, 4,13) τους απέλπιδας άνευΘεού εν τω κόσμω ταλαιπωρουμένους συνανθρώπους ημών.

Ημείς όμως, οι ηλεημένοι εις Χριστόν πιστεύειν, ενισχυόμενοι υπό του θανάτου και της εκνεκρών αναστάσεως Αυτού, προσβλέπομεν εις το υπάρχον πέραν των ορίων του κόσμου τούτου, εις το επέκεινα, εις «την μένουσαν ημών πόλιν» (Εβρ. 13,14), την κατοικίαν ημών την μόνιμον, την οποίαν ητοίμασεν ημίν, ο πρωτότοκος εκ των νεκρών, ο σταυρωθείς και αναστάςΚύριος ημών Ιησούς Χριστός. Εις ταύτην πιστεύομεν ότι οδεύομεν τω πνεύματι, αποθνήσκοντες,αφήνοντες ενταύθα το φθαρτόν ημών σκήνωμα και φέροντες μεθ’ ημών όσα εν τω βίω αγαθά ηφαύλα επράξαμεν, ελπίζοντες εις το έλεος του φιλανθρώπου και αδεκάστου Κριτού.

Τον εύσπλαχνον Κριτήν τούτον παρακαλούμεν, όπως επίδη και επί τα έργα τα αγαθά του προκειμένου αγαπητού και σεβαστού ημών νεκρού. Όπως επίδη εις το γεγονός ότι ούτος εκνεαράς ηλικίας απετάχθη τω κόσμω και ενετάχθη εις την ιεράν των Αγιοταφιτών χορείαν. Ότιμετ’ επιμελείας και φιλοπονίας εσπούδασε την Θεολογίαν εις την Ιερατικήν Σχολήν της Χάλκης.Ότι υπηρέτησεν εις πλείστας διακονίας του Πατριαρχείου μεθ’ υπακοής, υπομονής και συνεπείας. Εις την Αρχιγραμματείαν και την Αγίαν και Ιεράν Σύνοδον επί έτη.  Εις την Εξαρχίαν του Παναγίου Τάφου εν Αθήναις, εις το σεπτόν προσκύνημα της Βηθλεέμ ως ΠατριαρχικόςΕπίτροπος, εις την εκπαίδευσιν ως Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας εις το ποίμνιον ωςΜητροπολίτης Πτολεμαΐδος, ως εφησυχάζων κατά τα τελευταία έτη εις την Ιεράν Μονήν τουΑββά Γερασίμου του Ιορδανίτου.

Η Αγιοταφιτική ημών Αδελφότης έσται μνήμων ες εσαεί των υπηρεσιών αυτού προς αυτήν καιοφειλετικώς δέεται νυν προς τον αρχηγόν της ζωής και του θανάτου, τον ελεήμονα και φιλάνθρωπον Θεόν ημών, όπως επίδη επί τα έργα τούτου τα αγαθά, επί την διακονίαν αυτού εις την Εκκλησίαν και λογίση αυτώ ταύτα ως χρεωλύσια προς σωτηρίαν, παρορών παν ο,τι ως άνθρωπος εκουσίως η ακουσίως ήμαρτε και κατατάσσων αυτόν εν χώρα ζώντων μετά δικαίων και οσίων. Είη η μνήμη αυτού αιωνία».

Πλείονα βιογραφικά στοιχεία του εκλιπόντος Ιεράρχου δύναται να εύρη τις εις την μερίδα αυτού εις το ημερολόγιον του Πατριαρχείου, η οποία παρατίθεται κάτωθι ως έχει:

«Ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος κ. Παλλάδιος (κατά κόσμον Βασίλειος) Αντωνίου, εγεννήθη τω 1935 εν Αμαλιάδι Ηλείας Πελλοπονήσου. Εις Ιεροσόλυμα αφίκετο τω 1955.

Απεφοίτησε της Πατριαρχικής Σχολής. Εκάρη Μοναχός και εχειροτονήθη εις Διάκονον τω 1957. Εσπούδασε την Ιεράν Επιστήμην εν τη κατά Χάλκη Θεολογική Σχολή.

Εχειροτονήθη Πρεσβύτερος τω 1964 και προήχθη εις Αρχιμανδρίτην τω 1965. Τω 1968 απεστάλη δια μετεκπαίδευσιν και εκμάθησιν της Αγγλικής γλώσσης εν Αγγλία και τω 1972 διωρίσθη Μέλος της Αγίας και Ιεράς Συνόδου.

Υπηρέτησεν ως Γραμματεύς εν τοις Πατριαρχικοίς Γραφείοις, μέλος της Σχολικής Εφορείας των εν Ιεροσολύμοις Σχολείων και τη 23η/5/1975 διωρίσθη Έξαρχος του Παναγίου Τάφου εν Ελλάδι.

Τον Οκτώβριον του 1976 εξελέγη και εχειροτονήθη Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου. Διετέλεσε Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Δικαστηρίου και τη 28η/4/1981 διωρίσθη Πατριαρχικός Επίτροπος εν Βηθλεέμ. Τω 1983 διωρίσθη Πρόεδρος του Εκκλησιαστικού Εφετείου. Τω 1985 διωρίσθη μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής. Τω 1998 ωνομάσθη Μητροπολίτης Πτολεμαΐδος.

Μετέσχεν ως μέλος της Πατριαρχικής Αντιπροσωπείας εις την Δ  Γενικήν Συνέλευσιν του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών εν Ουψάλα»