Koch: "Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν την ένωση, που είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος"

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 13 Ιουλίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης 02:33

Την 1^η Ιουλίου 2010, μετά από παραίτηση του Καρδινάλιου Βάλτερ Κάσπερ, από την θέση του Προέδρου του Ποντιφικού Συμβουλίου για την ενότητα των Χριστιανών, ανέλαβε ο επί 15 έτη Επίσκοπος Βασιλείας της Ελβετίας Kurt Koch, ο οποίος αμέσως μετά τον διορισμό του ανυψώθηκε σε Αρχιεπίσκοπο.

Το Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Romfea.gr», μετέφρασε αποκλειστικά από τα Ιταλικά την πρώτη συνέντευξή του, στο Πρακτορείο ZENIT.

Η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πως δεχθήκατε, τον διορισμό Σας, σε Πρόεδρο του Ποντιφικού Συμβουλίου για την Ενότητα των Χριστιανών;

Για μένα είναι μια μεγάλη τιμή. Ο Άγιος Πατέρας μου εξέφρασε τον Φεβρουάριο, σε προσωπική ακρόαση, την επιθυμία του να ηγηθώ της υπηρεσίας αυτής.

Για μένα είναι μεγάλη χαρά, γιατί ο Οικουμενισμός υπήρξε πάντα στην καρδιά μου, διότι στη χώρα μου την Ελβετία, οι Προτεστάντες είναι πολύ κοντά μας. Επίσης έχω μεγάλο ενδιαφέρον για τις Ορθόδοξες Εκκλησίες.

Ποίες είναι οι κύριοι στόχοι του γραφείου αυτού;

Στην αρχή είναι αναγκαίο να τηρηθεί ένα πλήρης πανόραμα. Ήμουν μέλος αυτού του Συμβουλίου από το 2002, και συμμετείχα στο διάλογο με τους Ορθοδόξους.

Θέλω πρώτα να μιλήσω με όλους τους συνεργάτες μου, και τον Νοέμβριο θα έχουμε την πρώτη ολομέλεια. Ο πρώτος στόχος είναι να προετοιμάσουμε σωστά την συνάντηση αυτή, για να έχουμε μια συνολική ιδέα του Οικουμενισμού και να δούμε πως μπορούμε να προχωρήσουμε.

Ποια ήταν η εμπειρία Σας, ως Επίσκοπος Βασιλείας, ιδίως όσον αφορά τον Οικουμενισμό;

Οι Εκκλησίες και οι Εκκλησιαστικές Κοινότητες που γεννήθηκαν από την Μεταρρύθμιση στην Ελβετία είναι μια ειδική περίπτωση. Η μεγάλη πρόκληση είναι ο Οικουμενικός διάλογος μεταξύ Καθολικών και Ορθοδόξων.

Έχουμε ένα θεμέλιο πίστης, αλλά μια μεγάλη διαφορά κουλτούρας, ενώ στις Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης το θεμέλιο της πίστης δεν είναι τόσο κοινό, το κοινό όμως είναι η κουλτούρα.

Μαζί τους υπάρχει ένας άλλος τρόπος να κάνουμε Οικουμενισμό, πράγμα που δεν είναι πάντα εύκολο.

Και η εμπειρία Σας, ως Προέδρου της Συνόδου των Επισκόπων της Ελβετίας;

Υπήρξα Αντιπρόεδρος για εννέα χρόνια και για τρία Πρόεδρος. Ήταν μια καλή εργασία. Ως Πρόεδρος άνοιξα πολύ το βλέμμα προς την Εκκλησία στην Ευρώπη, όμως η εργασία στην επαρχία μου συνεχιζόταν, γι΄ αυτό έπρεπε να αναζητηθούνε κοινά, πράγμα όμως που δεν είναι πάντα εύκολο.

Ποίος ο ρόλος της επιτροπής στο διάλογο με τους Εβραίους;

Σχετικά με τις σχέσεις μεταξύ Καθολικών και Εβραίων σ΄ αυτό το συμβούλιο των θρησκευτικών σχέσεων, ο Καρδινάλιος Κάσπερ έκανε πολλά για τη βελτίωση και την εμβάθυνση του διαλόγου.

Είναι πολύ σημαντικό να γνωριστούμε και να εμβαθύνουμε τις θρησκευτικές διαστάσεις σ΄ αυτές τις σχέσεις.

Ο πρώτος λόγος δεν αφορά στις πολιτικές σχέσεις, αλλά στις θρησκευτικές. Οι επισκέψεις του Αγίου Πατέρα στις Συναγωγές της Πολωνίας, της Νέας Υόρκης και της Ρώμης είναι σημάδια πολύ σημαντικά.

Πως αξιολογείτε τις προσπάθειες του Πάπα Βενέδικτου 16^ου , όσον αφορά τις σχέσεις με Χριστιανούς άλλων ομολογιών;

Νομίζω ότι ο Άγιος Πατέρας έχει κάνει πολλά. Στην πρώτη ομιλία μετά την εκλογή του, δήλωσε ανοιχτά ότι ο «οικουμενισμός είναι μια πρόκληση που προέρχεται από τον Ιησού Χριστό και ότι ο διάλογος θεμελιώνεται στα κείμενα της Β΄ Βατικάνιας Συνόδου.

Κυρίως στα ποιμαντικά του ταξίδια, πάντα υπάρχει ένα τμήμα αφιερωμένο στον Οικουμενισμό. Ας πάρουμε για παράδειγμα το ταξίδι του, στην Αγγλία τον  Σεπτέμβριο.

Δεν θα είναι εύκολο γιατί η κατάσταση των Αγγλικανών δεν είναι απλή, λέγεται όμως ότι ο Βενέδικτος ο 16^ος , θέλει κυρίως τον Οικουμενικό διάλογο με τους Ορθόδοξους.

Για μένα είναι εντυπωσιακό.  Ο Άγιος Πατέρας μου ζήτησε να κάνω αυτή την εργασία και ένα θέμα που υπογράμμισε πάρα πολύ, είναι ότι θέλει έναν επίσκοπο που γνωρίζει τις Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης όχι μόνο από τα βιβλία, αλλά με βάση την πείρα του.

Αυτό μας δίνει να καταλάβουμε, πόσο σημαντικές είναι οι Εκκλησίες της Μεταρρύθμισης για τον Άγιο Πατέρα. Ως Καθηγητής έχει εργαστεί πολύ στον τομέα αυτό.

Ποίοι είναι ποιο σημαντικοί καρποί αυτών των διαλόγων;

Είναι πάντα δύσκολο να βλέπουμε τους καρπούς, γιατί βάση του Οικουμενισμού είναι η πνευματικότητα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν την ένωση, που είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος.

Μπορούμε να εμβαθύνουμε τον θεολογικό διάλογο και διάλογο της αγάπης, κυρίως όμως ευνοείται από τον Άγιο Πατέρα κατά τις συναντήσεις του, ο διάλογος της Αγάπης.

Ας μιλήσουμε για τις θρησκευτικές σέκτες. Πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αυτή την πρόκληση;

Καταρχάς, η Εκκλησία πρέπει να αναρωτηθεί γιατί ο κόσμος πηγαίνει στις σέκτες. Γιατί δεν έρχονται σε εμάς; Γνωρίζω ότι η Σύνοδος για την διδασκαλία της πίστης έχει κάνει σημαντικά βήματα με τους Επισκόπους για να εξετάσει το θέμα αυτό.

Και πιστεύω ότι αυτό που έχει ξεκινήσει σωστά, μπορούμε να το συνεχίσουμε και να το εμβαθύνουμε.