Ο Αρχιμανδρίτης Θεοφάνης Λεμονάκης εξιστορεί τα γεγονότα στην παραίτησή του

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 11 Οκτωβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Εθνικός Κήρυκας - Θεόδωρος Καλμούκος 02:40

«Από την ημέρα που χειροτονήθηκα ξεκίνησε ‘ο Γολγοθάς μου’ από μερίδα των ‘ρασοφόρων’», αναφέρει ο Αρχιμανδρίτης Θεοφάνης Λεμονάκης στην επιστολή της παραίτησής του που έστειλε στις 2 Σεπτεμβρίου 2010 προς τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο προτού κινηθεί η διαδικασία εναντίον του, η οποία οδήγησε στην καθαίρεσή του επειδή αρνήθηκε να επιστρέψει στην Ημιαυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης από την οποία είχε πάρει απόσπαση και υπηρετούσε στο Μετόχι της Αναλήψεως της Μονής Χρυσοβαλάντου στη Φλόριδα.

Ως γνωστόν, τα διαμειφθέντα της διάσπασης στο Μετόχι της Αναλήψεως, η συνέντευξη του Επισκόπου Απαμείας Βικεντίου στον «Ε.Κ.» της 9ης Σεπτεμβρίου 2010, με την οποία διαχώριζε τη θέση του από τον ηγούμενο Μητροπολίτη Τυάνων Παϊσιο, ήταν ανάμεσα στα άλλα η αιτία της παραίτησης από την ηγουμενία της Μονής Χρυσοβαλάντου του Μητροπολίτη Παϊσίου όπως έγραψε ο «Ε.Κ.» την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010.

Από την άλλη μεριά, ο Αρχιμανδρίτης Θεοφάνης Λεμονάκης στο γράμμα της παραίτησής του προς τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης διεκτραγωδεί τα γεγονότα που αφορούν τον ίδιο και τη Μονή Χρυσοβαλάντου κατά χρονολογική σειρά.

Αναφέρει μεταξύ άλλων πως «με εντολή του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου εκφρασθείσα με αριθμό 1349/2006/2.1.2007 Πατριαρχικού Γράμματος που εστάλη προς τον Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας χειροτονήθηκα Διάκονος στις 13 Ιανουαρίου 2007 και Πρεσβύτερος στις 21 Ιανουαρίου 2007.

Αρχές Φεβρουαρίου του 2007 στέλνομαι με απόσπαση στις Ηνωμένες Πολιτείες για να υπηρετήσω την Ιερά Μονή Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου Αστόριας Νέας Υόρκης.

Τον Οκτώβριο του 2008 (μετά από συνεννόηση με τον Μητροπολίτη Ιεραπύτνης και Σητείας) αναχωρώ για την Κρήτη με σκοπό να βρεθεί έρημο μοναστηράκι προς αναστήλωση.

Τον Ιανουάριο του 2010 μετά από παράκληση του Μητροπολίτη Τυάνων επιστρέφω στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής για να υπηρετήσω το Ιερό Μετόχιο που βρίσκεται στη Φλόριδα».

Aποκαλύπτει ότι «στις 21 Μαΐου 2010 ημέρα της εορτής των Αγίων Κωνσταντίου και Ελένης πήγα να λειτουργήσω στην εκκλησία και διάβασα έκπληκτος Φαξ που μου είχε σταλεί από την Ιερά Μονή της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και μου ζητήθηκε η επιστροφή μου προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή σας».

Eπαινεί τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, γράφοντας πως «θέλω να σας τονίσω ότι δεν έχω ούτε ένα παράπονο προς την Ιερά Αρχιεπισκοπή σας και πραγματικά θέλω να σας ευχαριστήσω για την πατρική υποστήριξή σας. Σας ευχαριστώ θερμά για όλα.

Πάντοτε θα σας θυμούμαι ως έναν γνήσιο, μεγαλόκαρδο, δίκαιο Ιεράρχη. Οπως ξέρετε βρίσκομαι στις ΗΠΑ και προτιμώ να ζήσω σ’ αυτή τη χώρα που προσφέρεται για πνευματική ανάπτυξη και εξέλιξη. Εάν ‘αναπαυόμουνα’ να επιστρέψω στην Κρήτη μας, είμαι βέβαιος ότι θα είχαμε άριστη συνεργασία, διότι είστε άνθρωπος του Θεού που αφουγκράζεται τον άνθρωπο και νιώθει τις ‘ανάγκες’ και τις ‘αγωνίες’ του».

Καταγγέλλει, εμμέσως πλην σαφώς, τον Μητροπολίτη Ιεραπύτνης Ευγένιο για «αυταρχική συμπεριφορά ‘των ανωτέρων μου’ η έλλειψη διακρίσεως και αγάπης, ο επαρχιωτισμός τους με ανάγκασαν να αναχωρήσω. Και δυστυχώς διαπιστώνω ότι σήμερα εάν κάποιος θέλει να ασκητέψει ίσως ο καταλληλότερος τόπος είναι μεγάλες πόλεις και όχι τα έρημα και εγκαταλελειμμένα μοναστηράκια.

Ως εκ τούτου, μετά από πολλή προσευχή και σκέψη θέλω να σας γνωστοποιήσω την ‘παραίτησή μου’».

Και συμπληρώνει: «Λυπούμαι που ήλθαν έτσι τα πράγματα. Μακάρι να ήταν διαφορετικά. Ομως εμείς οι νεότεροι πρέπει να τολμούμε και να αποφασίζουμε ποιο δρόμο πρέπει να ακολουθήσουμε και να μη συμβιβαζόμαστε εκεί που το σύστημα πάσχει».

Αποκαλύπτει ότι «δέχτηκα προτάσεις από διάφορες εκκλησίες σε πολιτείες όπως Φλόριδα, Σικάγο κ.λπ., όμως αυτό δεν με ‘αναπαύει’. Ετσι πλέον νιώθω ελεύθερος να πορευτώ σε ‘χωρόχρονο’ που υπάρχει περισσότερη δικαιοσύνη, εν Χριστώ αλήθεια και χαρά, αποδεσμευμένος από ένα κατεστημένο που ανακυκλώνεται μιμούμενο την κοσμική πονηριά και μικρότητα».

Και τονίζει, πως «οι πράξαντες τα φαύλα ζούνε με αυτά νομίζοντας ότι κατέχουν ευφυΐα και ανωτερότητα, εγκλωβίζονται στην εικόνα τους δημιουργώντας νευρώσεις, δεσποτισμό, αυταρχικότητα με τίμημα τη μοναξιά τους και το ονομάζουν ζωή. Αποχωρώ τινάζοντας και τα ‘σανδάλια μου’ προς αυτό το κατεστημένο που οι περισσότεροι διαμαρτύρονται, αλλά ανέχονται».

Ο π. Λεμονάκης αναφέρει ακόμα πως «κάποιοι θα χαρούν με την απόφασή μου να ‘παραιτηθώ’, οι περισσότεροι θα λυπηθούν. Ομως, είμαι πεπεισμένος ότι σ’ αυτή τη νέα σελίδα της ζωής μου το Α και Ω είναι ο Θεός. Σημείο αναφοράς, ελπίδας και δικαίωσης».