Στον Άγιο Ιωαννίκιο της Ύδρας (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 04 Νοεμβρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 13.30

Για τη Romfea.gr, Εμμανουήλ Πούλος

Κάθε χρόνο, στις 4 Νοεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη Μνήμη του Οσίου Πατρός ημών Ιωαννικίου του Μεγάλου.

Γεννήθηκε στην Βιθυνία το έτος 740 μ.Χ., διέπρεψε στο Βυζαντινό στράτευμα, παρασύρθηκε στην πλάνη της εικονομαχίας, αλλά μετανόησε και επέστρεψε στην Ορθόδοξη διδασκαλία, ανέβηκε στο όρος Όλυμπος της Βιθυνίας και ασκήθηκε εκεί, καθώς και σε άλλες περιοχές.

Έμαθε και αποστήθισε 30 από τους Ψαλμούς του Δαβίδ και μαζί έψαλε μια δική του προσευχή, που η Εκκλησία τη διατηρεί ακόμα, λίγο παραλλαγμένη: «Η ελπίς μου ο Θεός, καταφυγή μου ο Χριστός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον».

Στη συνέχεια πέρασε από πολλούς τόπους και έκανε πολλά θαύματα. Είχε αξιωθεί να έχει και το προορατικό χάρισμα. Αφού προείδε το θάνατό του, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο της Δόξης, σε 94 ετών.

Στην Ύδρα, υπάρχει ένα πανέμορφο και κατανυκτικό Εκκλησάκι του Αγίου Ιωαννικίου, όμοιο με αετοφωλιά, κοντά στο ανατολικό άκρο του Νησιού, γύρω στα 150 μέτρα πριν από τον ονομαστό Φάρο της Ζούρβας.

Το Εκκλησάκι μοιάζει να κρέμεται στον αέρα, πάνω σε ένα μεγάλο βράχο, απόκρημνο και δύσβατο, σε ύψος περίπου 150 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.

Έγραφε γι' αυτό το σημείο, ο Υδραίος συγγραφέας Γεώργιος Σαχίνης στο βιβλίο «Υδραϊκή ψυχή», τα ακόλουθα: «Πανσεβάσμια και ονειρευτή μεριά, όπυ σφιχτανταμένεται η πίστις, η θάλασσα και ο ίλιγγος του βράχου. Η ομορφιά, η σεμνότης και το ανυπέρβλητο κάλλος των τοπίων του Νησιού μας».

Το Εκκλησάκι, χτίστηκε κατόπιν θαυμαστής διάσωσης με αρκετό πλήρωμα, το οποίο κινδύνευσε στο ανοιχτό πέλαγος, απέναντι από αυτήν την περιοχή.

Τότε ο πλοίαρχος, προσευχήθηκε μαζί με τους ναύτες και έταξαν να χτίσουν Εκκλησάκι στο βράχο εκείνο, στο όνομα του Αγίου Ιωαννικίου, που εόρταζε εκείνη την ημέρα, όπως και έγινε.

Σε αυτό το σημείο, όπου ακόμη σώζεται δίπλα στο Ναό ένα μικρό σπήλαιο, έζησε για αρκετό διάστημα ο Άγιος Μακάριος ο Νοταράς, ως πρώην Κορίνθου.

Εδώ, ήρθε και τον συνάντησε ο νεαρός τότε Νικόλαος, μετέπειτα Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, και διδάχθηκε πολλά από αυτόν, ενώ σε συνάντηση του Αγίου Μακαρίου, έφθασε ο Αθανάσιος Πάριος, μεγάλος Δάσκαλος της Εκκλησίας μας και μέλος του Κολλυβαδικού κινήματος, καθώς και ο Όσιος Σίλβεστρος ο Καισαρεύς.

Στα χρόνια πριν την Επανάσταση του 1821, έμεινε εκεί ασκούμενος και εντελώς έγκλειστος ένας ερημίτης μοναχός, ο οποίος μόνο μια φορά το χρόνο, την ημέρα του Πάσχα, έβγαινε και επισκεπτόταν τα αγροτόσπιτα που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση, αντάλλασε με τους βοσκούς τον Πασχάλιο χαιρετισμό, έπαιρνε το κόκκινο αυγό και επέστρεφε στην άσκησή του. Κάποια στιγμή, χάθηκε χωρίς κανείς να τον ξαναδεί ποτέ...

Στον Ιταλογερμανικό πόλεμο, δυο Ελληνικά πλοία γεμάτα πολεμοφόδια που έπλεαν ανοιχτά του Αγίου Ιωαννικίου, έγιναν αντιληπτά από Γερμανικά αεροπλάνα και κατέφυγαν στον όρμο, ακριβώς κάτω από το Εκκλησάκι.

Από το Μοναστήρι της Ζούρβας, οι Μοναχές έβλεπαν να αεροπλάνα να βομβαρδίζουν τα πλοία, όμως καμία βόμβα δεν βρήκε ως στόχο τα πλοία, αλλά έπεσαν όλες στη θάλασσα και όταν νύχτωσε και σταμάτησαν οι πτήσεις, τότε τα πλοία, σώα και αβλαβή, βγήκαν από τον όρμο, αποδίδοντας τη διάσωση σε θαυμαστή παρέμβαση του Αγίου Ιωαννικίου.

Πριν από αρκετά χρόνια, κάποιος τολμηρός, κατέβηκε κάτω από τον Άγιο Ιωαννίκιο, σε δύσβατο σημείο, για να μαζέψει κάπαρη (χόρτο της περιοχής), όμως δυσκολεύθηκε πάρα πολύ να ανέβει και μέσα στο φόβο του άρχισε να φωνάζει «Άγιε Ιωαννίκιε σώσε με», οπότε είδε κάποιον άγνωστο μοναχό να τον αρπάζει από τα μαλλιά και να τον σηκώνει, μέχρι που τον ανέβασε στο Εκκλησάκι του Αγίου.

Τα τελευταία χρόνια, ο μακαριστός και φιλομόναχος Μητροπολίτης Ύδρας Ιερόθεος, έκτισε πίσω από το Εκκλησάκι ένα μικό σπίτι, με δυο δωμάτια και μικρή στέρνα, για όσους κληρικούς ήθελαν να μείνουν εκεί για περισυλλογή και μελέτη.

Εκεί, πήγαινε σε τακτά χρονικά διαστήματα, ο μακαριστός Γέροντας Τιμόθεος Θανόπουλος για άσκηση, προσευχή και μελέτη, ενώ μέχρι σήμερα έχουν μείνει εκεί δυο βιβλία του και σημειώσεις με το γραφικό χαρακτήρα του, ως αψευδής μάρτυς της διελεύσεώς του.

Κάθε χρόνο, ομάδα ευλαβών Υδραίων συνδρομητών, πηγαίνει εκεί, ετοιμάζει το Εκκλησάκι και στις 4 Νοεμβρίου, με οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες, τελείται πανηγυρικά, με την ομορφιά της απλότητας, η Θεία Λειτουργία με αρτοκλασία και λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος του Αγίου.

Είναι ένα θέαμα πανέμορφο, να βλέπεις τους προσκυνητές, σχεδόν σκαρφαλωμένους σε βράχια, να λιτανεύουν τον Άγιο και ο ιερεύς να δέεται υπέρ του σύμπαντος κόσμου και υπέρ τωνναυτικών που βρίσκονται στη θάλασσα.

Αξίζει να σημειώσουμε, ότι τα τελευταία 33 χρόνια, λειτουργός σε αυτό το Εκκλησάκι είναι ο Υδραίος Πρωτοπρεσβύτερος και Εφημέριος του Ιερού Ενοριακού Ναού Αγίου Δημητρίου Ύδρας π. Ιωαννίκιος Καλαφάτης, που φέρει το όνομα του Αγίου και τον τιμά με ευλάβεια.

Ευχή από καρδιάς, ο π. Ιωαννίκιος να φθάσει και να ξεπεράσει την ηλικία του Αγίου Ιωαννικίου, διδάσκοντας και αυτός με το παράδειγμά του όλους μας να πορευόμαστε στη ζωή μας σύμφωνα με το Νόμο του Ευαγγελίου, και να τον στηρίζει ο Θεός στην εκπλήρωση της υψηλής αποστολής του, δηλαδή, να ανεβάζει τον άνθρωπο στον ουρανό.

Μακάρι ο Πανάγαθος Θεός, να μας καθιστά πάντα έτοιμους για την προσωπική ανατολή της αιώνιας ημέρας, ώστε να φθάσουμε στο ασφαλές λιμάνι της Βασιλείας των Ουρανών, βιώνοντας απόλυτα το νόημα της Προσευχής του Αγίου Ιωαννικίου και αναπέμποντας πάντα την καταληκτήρια Δοξολογία που προσέθεσε σε αυτήν η Εκκλησία μας: «Η ελπίς μου ο Πατήρ, καταφυγή μου ο Υιός, σκέπη μου το Πνεύμα το Άγιον˙ Τριάς Αγία, δόξα σοι».