Eπέτειος της επανακομιδής του σκηνώματος του Αγ. Σάββα στην Ιουδαία

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 28 Οκτωβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την του Αρχιμ. Ιγνατίου* - 11.27

Την Τετάρτη 25 Οκτωβρίου 2011, στη Ιερά Λαύρα του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, στην έρημο της Ιουδαίας, εορτάστηκε με μεγάλη λαμπρότητα η 46η επέτειος της επανακομιδής του ιερού και άφθαρτου σκηνώματος του Αγίου Σάββα, από την Βενετία. Της εορτής και πανηγύρεως προεξήρχε ο Μακ. Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος.

Η αγρυπνία ξεκίνησε το βράδυ της Τρίτης, στις 9 μ.μ. και τελείωσε το πρωί της Τετάρτης, στις 7 π.μ. Με τον Μακαριώτατο, συλλειτούργησαν ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Αρίσταρχος και ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου κ. Θεοφύλακτος.

Ο ναός ήταν κατάμεστος από πλήθος προσκυνητών ιερέων, μοναχών και λαϊκών από την Ελλάδα (από το Άγιον Όρος παρέστη ο π. Αντύπας από τις Καρυές, ο οποίος και έψαλε στην  πανήγυρη), από την Κύπρο, μέχρι και ορθόδοξοι κληρικοί και προσκυνητές από την Ελβετία και την Γαλλία παρέστησαν, καθώς και πολλοί αραβόφωνοι Ορθόδοξοι από το ποίμνιο του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου μας των Ιεροσολύμων, από όλη την Αγία Γη.

Ήταν μεγάλη η ετοιμασία και η φιλοξενία του ακάματου και εκλεκτού π. Ευδόκιμου, του πνευματικού της Λαύρας, αλλά και όλων των Σαββαϊτών πατέρων.

Ο ναός, το καθολικό της μονής θύμιζε ουρανό μέσα στο πλήθος των κανδηλιών, ενώ το ιερό και ευωδιάζον άφθαρτο λείψανο του Αγίου, μέσα σε ένα πλήθος ανθέων, θύμιζε παράδεισο και δόξα των ουρανίων αγαθών και απολαύσεων.

Τον Οκτώβριο του 1965 έγινε, με πανηγυρικές τελετές, η επανακομιδή του ιερού λειψάνου του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου στην έρημο της Ιουδαίας, στην Παλαιστίνη.

Το ιερό λείψανο το είχαν κλέψει οι σταυροφόροι της  Α΄ σταυροφορίας (1096-1099) μαζί με πολλά άλλα ιερά λείψανα και το μετέφεραν στη Βενετία, όπου και το έθεσαν στον ναό του Αγίου μάρτυρος Αντωνίνου.

Μετά από, περίπου, εννέα αιώνες έμελλε να επανέλθει ο μεγάλος Ασκητής και Καθηγητής της ερήμου και της Ορθοδοξίας, στο ομώνυμο μοναστήρι του το οποίο ο ίδιος είχε κτίσει.

Πριν την παραλαβή του ιερού λειψάνου είχαν προηγηθεί, μεταξύ του Πάπα Παύλου Στ' και του Πατριάρχου Βενέδικτου Α',  συνεννοήσεις για τον καθορισμό των αντιπροσωπειών,  των ημερομηνιών, των τελετών και των άλλων θεμάτων σχετικών με την παράδοση και παραλαβή. Από πλευράς Πατριαρχείου Ιεροσολύμων ορίσθηκε τότε η αντιπροσωπεία, την οποία αποτελούσαν ο Αρχιεπίσκοπος Ιορδάνου (νυν Μητρ. Καισαρείας Βασίλειος), ο μακαριστός Σεβ. Πέτρας Γερμανός, ο μακαριστός γέροντας Σεραφείμ Ηγούμενος της Λαύρας του Αγ. Σάββα, ο μακαριστός Αρχιμ. Θεοδόσιος Ηγούμενος της Βηθανίας και ο ιεροδιάκονος (νυν Μητρ. Ναζαρέτ) Κυριακός.

Ήταν τότε μεγάλο γεγονός για τα Ιεροσόλυμα, για το Πατριαρχείο. Ο μακαριστός γέροντας Σεραφείμ συνήθιζε να μας λέει: "Δεν μας αγάπησαν στα ξαφνικά  ο Πάπας και οι λατίνοι και μας επέδωσαν το άγιο λείψανο. Αλλά μας το έδωσαν,  γιατί ο Άγιος εμφανιζόταν συχνά στον Πάπα και τον ενοχλούσε στον ύπνο του,  για να τον αφήσει να γυρίσει στο σπίτι του, στο μοναστήρι του, στα παιδιά του, στα ...καλογέρια του που κλαίγανε, που τον εορτάζανε και δεν τον είχανε κοντά τους!!!  Όταν πέθανε ο Πάπας που δεν ελάμβανε υπ' όψιν του τα λόγια του Αγίου, εμφανίστηκε και πάλι ο Άγιος στον διάδοχό του, αυτήν τη  φορά και του απαίτησε αυστηρά να τον αφήσει να γυρίσει στο μοναστήρι του, αλλιώς θα πέθαινε κι εκείνος αιφνίδια, μέσα στο 1965. Αλλά και στο ναό που βρισκόταν  ¨τεθησαυρισμένο¨  το ιερό του λείψανο μέσα σε γυάλινη λάρνακα, ο Άγιος χτυπούσε  το τζάμι, έκανε φασαρίες και τάραζε τους φύλακες και τους λατίνους μοναχούς. Οπότε αποφασίστηκε η απόδοση του ιερού λειψάνου του, πίσω, στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο  Ιεροσολύμων».

Όλα αυτά τα συμβάντα, οι πατέρες τα πληροφορήθηκαν από τους ίδιους τους λατίνους, εκεί στην Βενετία. 

Όταν δε οι πατέρες αντίκρισαν το άγιο λείψανο, δεν είχαν καμία αμφιβολία ότι επρόκειτο περί του πραγματικού αγίου λειψάνου και ότι οι δυτικοί δεν επέδωσαν στην ορθόδοξη αντιπροσωπεία κάποιο άλλο. Ο γέροντας Σεραφείμ παρατήρησε με ιδιαίτερη επιμονή το ιερό λείψανο και έψαχνε να βρει ένα σημάδι που να πιστοποιεί την αυθεντικότητά του.

Κάποια στιγμή με έκδηλη χαρά φώναξε στους υπόλοιπους: «Πατέρες, είναι το πραγματικό λείψανο!».

Πιστοποίησε τη γνησιότητα του αγίου λειψάνου, από το γεγονός ότι έλειπε το ένα από τα δύο μάτια. Γνώριζε ο π. Σεραφείμ ως ηγούμενος, από παλαιά συναξάρια της Λαύρας, ότι οι μονοφυσίτες σε μια διαμάχη που είχαν με τον Άγιο Σάββα για την ορθή πίστη, του είχαν βγάλει από την κακία και το μίσος τους, το ένα του μάτι.

Κατόπιν, όταν οι πατέρες έντυσαν τον Άγιο με τα ορθόδοξα άμφια, που είχαν ράψει οι μοναχές της Βηθανίας, παρατήρησαν ότι το σώμα του ήταν εύκαμπτο και τα χέρια του Αγίου Σάββα ήταν σαν χέρια ζωντανού ανθρώπου. Μόλις τελείωσαν όλες οι τελετές, από το μέρος των λατίνων, άρχισε το ταξίδι της επιστροφής.

Όταν το γυάλινο φέρετρο-λάρνακα έφθασε στην πλατεία του αγίου Μάρκου, στον μόλο (στον ίδιο μόλο που είχε αποβιβαστεί το άγιο λείψανο αιώνες πριν), υπήρχε μια γόνδολα η οποία θα το μετέφερε με συνοδεία σε χώρο κοντινό προς το αεροδρόμιο.

Θαυμαστό γεγονός που εντυπώθηκε στον νου όλων όσοι ήταν εκεί, ήταν τα χιλιάδες περιστέρια της πλατείας του αγίου Μάρκου τα οποία, όλα μαζί, την στιγμή που η γόνδολα με το ιερό λείψανο ξεκινούσε τον πλου της στα νερά των καναλιών, όλα μαζί τα περιστέρια σαν ένα τεράστιο κύμα πέρασαν επάνω από αυτήν, χαιρετώντας με τον τρόπο αυτόν τον μεγάλο φιλοξενούμενο που αναχωρούσε πλέον για πάντα για το μοναστήρι του. Ακόμα και η άλογη φύση συμμετείχε, ως μαρτυρία, τη στιγμή της αναχώρησης από την Βενετία με προορισμό τα Ιεροσόλυμα.

Μεγάλος υπερασπιστής και υπέρμαχος της αγίας μας Ορθοδοξίας στάθηκε ο Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος.

Πλήθος αγώνων τέλεσε, μαζί με τον φίλο του τον Άγιο Θεοδόσιο τον κοινοβιάρχη, κατά των αιρετικών. Ο Άγιος Σάββας είναι πρότυπο για μας σήμερα και ας έχουμε τις ευχές του και την μεσιτεία του. Θεωρείται και είναι ο προστάτης και ο βοηθός των καρκινοπαθών και των άτεκνων ζευγαριών. Πλήθος θαυμάτων και ιάσεων καταγράφονται σήμερα καθημερινά από τους Σαββαϊτες μοναχούς της Ιουδαϊκής  ερήμου και από τον γέροντα π. Ευδόκιμο στην Αγία Γη.

*Ο Αρχιμ. Ιγνάτιος είναι Προϊστάμενος της Ιεράς Μονής των Ποιμένων, στη Μπετ Σαχούρ,

Μετοχίου της Ιεράς Λαύρας του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου