Εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως Δαμασκηνός

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 05 Νοεμβρίου 2011

Γράφει ο Αιμίλιος Πολυγένης - 03.09

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες της Romfea.gr, εκοιμήθη πριν από λίγο (01.30 ώρα Ελβετίας) ο Σεβ. Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως κυρός Δαμασκηνός σε ηλικία 75 ετών.

Να αναφερθεί ότι ο μακαριστός Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως, το 1982 κατεστάθη πρώτος Μητροπολίτης Ελβετίας της ομωνύμου αρτισυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Μητροπολίτης Ελβετίας κ. Ιερεμίας και ο Επίσκοπος Λαμψάκου κ. Μακάριος, συμπαρίσταντο καθημερινά τον μακαριστό Μητροπολίτη Αδριανουπόλεως.

Τέλος ο μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Δαμασκηνός, νοσηλευόταν σε νοσοκομείο της Γενεύης από τις 11 Αυγούστου 2011.

Βιογραφικό σημείωμα:

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Αδριανουπόλεως, υπέρτιμος και έξαρχος παντός Αιμιμόντου κ. Δαμασκηνός (Παπανδρέου) εγεννήθη εν Κατω Χρυσοβίτση Αιτωλίας το έτος 1936.

Τα εγκύκλια μαθήματα παρηκολούθησεν εις το Γυμνάσιον του Θερμου.

Εσπούδασε Θεολογίαν εις την Ι. Θεολογικήν Σχολήν της Χαλκης του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ της οποίας απεφοίτησε το έτος 1959.

Το ίδιον έτος εχειροτονήθη Διάκονος και συνέχισε μεταπτυχιακάς σπουδάς εις τας Θεολογικάς και Φιλοσοφικάς Σχολάς των Πανεπιστημίων Βοννης και Μαρμπουργκ (1959-1965), εις την Γενικήν Εκκλησιαστικήν Ιστορίαν και εις την Φιλοσοφίαν της Θρησκείας.

Κατά την διάρκειαν των μεταπτυχιακών σπουδών, εχειροτονήθη Πρεσβύτερος (1961) και προεχειρίσθη εις Αρχιμανδρίτην.

Η διδακτορική διατριβή αυτού υπό τον τίτλον « Ιδρυσις και οργάνωσις της Αρμενικῆς Εκκλησίας μέχρι της Α´ Οικουμενικής Συνόδου» εις την Θεολογικήν Σχολήν του Πανεπιστημίου Αθηνών (1966) έχει μεταφρασθή και εις την αρμενικήν γλώσσαν.

Αποφάσει της Αγίας και Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου ωρίσθη Ηγούμενος του νεοσυστάτου ορθοδόξου μοναστικού κέντρου εις το Τaize της Γαλλίας (1965).

Το έτος 1969 διωρίσθη Προϊστάμενος του εν Chambesy Γενεύης Ορθοδόξου Κεντρου του Οικουμενικού Πατριαρχείου, αναλαβών συγχρόνως και την ευθύνην της Γραμματείας επί της προπαρασκευής της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία εδρεύει εις το Ορθόδοξον Κεντρον.

Το οφφίκιον του Μ. Αρχιμανδρίτου της Αγίας του Χριστού Μ. Εκκλησίας έλαβε το έτος 1969 υπό του αοιδίμου Πατριάρχου Αθηναγόρου.

Το έτος 1970 εξελέγη υπό της Αγίας και Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτης Τρανουπόλεως, το δε έτος 1975 η Μητρόπολις Τρανουπόλεως ανυψώθη εν τω προσώπω αυτού εις την τάξιν των εν ενεργεία Μητροπόλεων του Θρόνου.

Το έτος 1982 κατεστάθη πρώτος Μητροπολίτης της αρτισυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως Ελβετίας. Εξεπροσώπησε το Οικουμενικόν Πατριαρχείον εις αποστολάς και συνέδρια.

Κατ’ Ιανουάριον του έτους 2003 μετετέθη εις την Ιεράν Μητρόπολιν Αδριανουπόλεως. Είναι Αντεπιστέλλον Μελος της Ακαδημίας Αθηνών, Πρόεδρος του Ιδρύματος Διαθρησκειακών και Διαπολιτισμικών ερευνών και διαλόγων, Μελος της Διεθνούς Συμβουλευτικής Διαθρησκειακής Επιτροπής της UNESCO, Μελος της Διεθνούς Εταιρείας Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, Αντιπρόεδρος του διεθνούς Ιδρύματος Fondation Latsis Internationale, Επίτιμον Μελος του Ιδρύματος Ρro Oriente της Βιέννης και Μελος της Διεθνούς Ακαδημίας Θρησκευτικών Επιστημών.

Διετέλεσε Καθηγητής της ρωμαιοκαθολικής πανεπιστημιακής Θεολογικής Σχολής της Λουκέρνης, εις εκ των Προέδρων της Διασκέψεως Ευρωπαϊκών Εκκλησιῶν (1986-1992), Πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Θρησκευτικών Επιστημών, Πρόεδρος των Διορθοδόξων Επιτροπών του Διαλόγου της Ορθοδόξου Εκκλησίας μετά της Παλαιοκαθολικής Εκκλησίας, και μετά των Αρχαίων Ανατολικών Εκκλησιῶν, Πρόεδρος, από χριστιανικής πλευράς, των διμερών Ακαδημαϊκῶν Συναντήσεων μετά του Ιουδαϊσμού και του Ισλάμ και Πρύτανις του παρά τω Ορθοδόξω Κεντρω του Οικουμενικού Πατριαρχείου Ινστιτούτου Μεταπτυχιακών Σπουδών Ορθοδόξου Θεολογίας.

Ετιμήθη δια του τίτλου του Επιτίμου Διδάκτορος υπό των Ορθοδόξων Θεολογικών Σχολών του Βουκουρεστίου (1981), του Βελιγραδίου (1982), του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1985), του Πρέσωβ (1987), του Εθνικού καίΚαποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (1990), της Θεολογικής Ακαδημίας Μοσχας (1992), του Πανεπιστημίου « Αγιος Κλήμης Αχρίδος» της Σοφιας (1999), και του Πανεπιστημίου « Αλέξανδρος Ιω. Κούζα» του Ιασίου (1999)· υπό των Ρωμαιοκαθολικών Θεολογικών Σχολών του Πανεπιστημίου της Βοννης (1986) και του Ποντηφικού Πανεπιστημίου « Αγιος Θωμάς» της Μανίλας των Φιλιππίνων Νησων (1998)· υπό της Παλαιοκαθολικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Βερνης (1987) και υπό της Αυτονόμου Προτεσταντικής Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Γενεύης (1999), υπό του Κρατικού Πανεπιστημίου του Μινσκ της Λευκορρωσίας (1998) και υπό του Τμήματος Ιστορίας- Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (1998).

Δια την ποικίλην προσφοράν αυτού εις την προώθησιν των τε διορθοδόξων και των διεκκλησιαστικών σχέσεων της Ορθοδόξου Εκκλησίας έχει τιμηθή δια των ανωτάτων τιμητικών διακρίσεων πολλών Πατριαρχείων και Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

Είναι ο πρώτος εις ον απενεμήθη την 5ην Δεκεμβρίου 1992, το βραβείον Abt Emmanuel Heufelder της ρωμαιοκαθολικής Μονής των Βενεδικτίνων του Niederaltaich, εις επιβράβευσιν της διακονίας αυτού δια την ενότητα των Εκκλησιών.

Η βιογραφία αυτού περιλαμβάνεται εις τον τόμον «Θεολογικά Πορτραίτα. Ελβετοί και Ελβετίδες Θεολόγοι εις τον 19ον και τον 20ον αιώνα», όστις εκυκλοφορήθη επ’ ευκαιρία της 150ης επετείου της Ελβετικῆς Συνομοσπονδίας (1998).