ΕΚΛΟΓΕΣ 2012: Ειδικό αφιέρωμα της Romfea.gr

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 02 Μαΐου 2012

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 00.55

 

Ενόψει των εκλογών της 6^ης Μαϊου η δημοσιογραφική ομάδα της Romfea.gr παρουσιάζει ένα ειδικό αφιέρωμα υπό τον τίτλο «ΕΚΛΟΓΕΣ 2012: Η Εκκλησία με τα μάτια των πολιτικών».

Στο πλαίσιο του αφιερώματος φιλοξενούμε συνεντεύξεις και άρθρα πολιτικών προσώπων που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στην πολιτική σκηνή του τόπου - προέρχονται από όλους τους χώρους- και η άποψή τους έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για το παρόν και το μέλλον της Εκκλησίας. 

Στις συνεντεύξεις και τα άρθρα ζητήσαμε να τοποθετηθούν πάνω σε επίκαιρα θέματα που έχουν απασχολήσει πολύ τα τελευταία χρόνια τον κλήρο και τον λαό, αλλά και το ρόλο που μπορεί να έχει η Εκκλησία μελλοντικά.

Οι αναγνώστες μας θα παρατηρήσουν πως ορισμένες ερωτήσεις στις συνεντεύξεις είναι κοινές για όλους τους πολιτικούς, ώστε να είναι εύκολη η σύγκριση πάνω στις θέσεις που εκφράζουν για τα μεγάλα θέματα που αφορούν την Εκκλησία.

Μιλούν και γράφουν αποκλειστικά στη Romfea.gr

Τετάρτη 2/5: Γ. Καλαντζής, Γ.Γ. Θρησκευμάτων, μέλος Εκλογικής Επιτροπής ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Κυριάκος Μητσοτάκης, Υποψήφιος Ν.Δ. Β' Αθήνας

Πέμπτη 3/5: Ανδρέας Λοβέρδος, Υπουργός Υγείας, Υποψήφιος ΠΑ.ΣΟ.Κ. Β' Αθήνας

Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, Αν. Υπουργός Παιδείας, Υποψήφιος Ν.Δ. Α' Πειραιώς και Νήσων

Παρασκευή 4/5: Δημήτρης Παπαδημούλης, Υποψήφιος ΣΥΡΙΖΑ Β' Αθήνας

Γεώργιος Γεωργίου, Αντιπρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ., Υποψήφιος Βουλευτής στο Νομό Βοιωτίας

 

Ο Γ. Καλαντζής, Γ.Γ. Θρησκευμάτων κάνει γνωστές μέσω της Romfea.gr τις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για όλα τα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία

 

«Το θέμα της μισθοδοσίας των Κληρικών έχει κλείσει οριστικά από την Άννα Διαμαντοπούλου»

Στις θέσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. στα μεγάλα θέματα που απασχολούν την Εκκλησία και κυρίως στο ζήτημα της μισθοδοσίας των κληρικών αναφέρεται στη συνέντευξή του στη Romfea.gr ο Γ.Γ. Θρησκευμάτων κ. Γ. Καλαντζής.

Το ζήτημα έχει κλείσει οριστικά με την κίνηση της Άννας Διαμαντοπούλου να εντάξει τους κληρικούς στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών, σημειώνει ο κ. Καλαντζής αφήνοντας αιχμές για όσους προσπαθούν να εκμεταλλευτούν πολιτικά το θέμα.

Το μέλος της εθνικής εκλογικής επιτροπής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και υπεύθυνος για την πολιτική θρησκευμάτων του κόμματος επισημαίνει ακόμη πως τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχουν ξεκαθαρίσει τη θέση τους για το αν θα διατηρήσουν και στο μέλλον την Κοινή Επιτροπή Εκκλησίας – Πολιτείας. Αναλυτικά η συνέντευξη έχει ως εξής:

Πως αξιολογείτε την κοινωνική προσφορά της Εκκλησίας μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης;

Ο κληρικός ήταν πάντα εκείνος που στεκόταν δίπλα στον πόνο, την ανάγκη, τη λύπη αλλά και τη χαρά των ενοριτών. Ο κληρικός δεν είναι μόνο για την τέλεση των Μυστηρίων και της Θείας Λειτουργίας.

Είναι μια σημαντική πηγή κοινωνικής προσφοράς που εν πολλοίς παραμένει αναξιοποίητη ακόμα και σήμερα με ευθύνη και της Πολιτείας και της Εκκλησίας. Γι’ αυτό λοιπόν δεν με εκπλήσσει η συνεισφορά της Εκκλησίας σ’ αυτή τη δύσκολη στιγμή.

Η ταχύτητα και η ικανότητα όμως που επέδειξε, οφείλεται κυρίως στην ηγεσία ενός συγκεκριμένου ανθρώπου, του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου διότι ο Πρώτος δίνει το πιο ισχυρό παράδειγμα.

Εκείνος προτίμησε να αφιερώσει όλες τις δυνάμεις της Εκκλησίας στην στήριξη του λαού μας και μάλιστα με τρόπο διακριτικό, με τρόπο που να προστατεύει την αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Ο Μακαριώτατος δεν πήρε μικρόφωνα, πήρε ψωμί και το μοίρασε εκεί που υπήρχε ανάγκη.

Ένα πολύ μεγάλο τμήμα της ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας είναι δεσμευμένο από την Πολιτεία με αποτέλεσμα να μην μπορεί να το αξιοποιήσει. Πιστεύετε πως η κυβέρνηση που θα προκύψει πρέπει να την αποδεσμεύσει, όπως ζητούν επίμονα τα τελευταία δέκα χρόνια και ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος και ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος;

Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας δεν πρόκειται να λυθεί όσο το αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά. Ο Γιώργος Παπανδρέου πήρε μια μεγάλη και πολύ σημαντική πρωτοβουλία για τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας.

Θεσμοθέτησε την Επιτροπή για την μελέτη και επίλυση των θεμάτων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Η Επιτροπή αυτή λειτούργησε και έδωσε αποτελέσματα, κυρίως όμως πρόσφερε το αναγκαίο έδαφος για έναν θεσμικό διάλογο.

Το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας ετέθη και στην Επιτροπή, οι πολιτικές εξελίξεις όμως που οδήγησαν στην παραίτηση του Γιώργου Παπανδρέου, πάγωσαν το έργο της.

Η Επιτροπή πρέπει να λειτουργήσει κανονικά μετά τις εκλογές και μάλιστα με διευρυμένο ρόλο και αποστολή. Γνωρίζω ποια είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ, δεν γνωρίζω, όμως, ποια είναι η θέση των άλλων πολιτικών δυνάμεων.

Επιθυμούν την ύπαρξη μιας θεσμικής διαδικασίας ή προτιμούν την επιστροφή στο παρελθόν των διαπροσωπικών σχέσεων και των αποσπασματικών λύσεων; Διότι, να είστε βέβαιοι, ότι αν καταργηθεί η Επιτροπή το θέμα της Εκκλησιαστικής περιουσίας δεν πρόκειται να λυθεί.

Η Εκκλησία δεν βρήκε σχεδόν κανένα στήριγμα από όλες τα κόμματα, όταν ανακοίνωσε πως θέλει να δημιουργήσει ένα φωτοβολταϊκό πάρκο στο Πεντελικό Όρος, ταυτόχρονα με τη δημιουργία ενός μεγάλου σε έκταση δάσους.  Πώς, από τη μία, επικροτείτε το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και, από την άλλη, δεν την στηρίζετε ουσιαστικά ώστε να εξασφαλίσει πόρους για τη συνέχισή του;

Η Εκκλησία έκανε μια κεντρική επιλογή που ήταν πολύ σωστή. Προέκρινε την επένδυση στην πράσινη ενέργεια και ταυτόχρονα την δημιουργία ενός νέου δάσους με την συντήρηση και την προστασία του.

Ο Μακαριώτατος είπε ότι τα χρήματα θα κατευθυνθούν για την ενίσχυση του κοινωνικού έργου της Εκκλησίας. Γιατί τότε μια τέτοια πρόταση απορρίφθηκε «μετ’ επαίνων»; Θα σας δώσω μιαν εξήγηση που καλύπτει κάποιες πλευρές, όχι όλες.

Όσοι ονειρεύονται να καταπατήσουν και άλλες δασικές εκτάσεις, κατάλαβαν ότι αν προχωρούσε η πρόταση της Εκκλησίας δεν θα είχαν ελπίδες. Έτσι στράφηκαν στους Δημάρχους των περιοχών ασκώντας τρομερές πιέσεις επικαλούμενοι κάθε πιθανή και απίθανη δικαιολογία. 

Οι Δήμαρχοι ανήκουν σε συγκεκριμένη πολιτική παράταξη και με τη σειρά τους πίεσαν τους Βουλευτές αυτής της παράταξης οι οποίοι ήξεραν ότι έρχονταν οι εκλογές. Ταυτόχρονα μια σειρά οικολογικών οργανώσεων και πολιτών που έχουν ιδιαίτερες ευαισθησίες για την προστασία των δασικών εκτάσεων, άρχισαν κι εκείνοι να κινούνται εναντίον της επένδυσης.

Άλλοι έκρυψαν κάτω από τον οικολογικό μανδύα, ακραίες αντιλήψεις που στοχεύουν στην εξαφάνιση της Εκκλησίας. Άλλοι είδαν ανταγωνιστικά την Εκκλησία και φοβήθηκαν ότι με την επένδυση αυτή θα αύξανε τις δυνατότητές της και άρα θα έχαναν εκείνοι έδαφος. Άλλοι σκέφθηκαν ότι θα ήταν μια καλή ευκαιρία να υπονομεύσουν τον Αρχιεπίσκοπο.

Υπήρξε λοιπόν μια ταυτόχρονη πίεση, μια σύμπτωση συμφερόντων από διαφορετικές πλευρές που αύξησε εντυπωσιακά το πολιτικό κόστος. Ο αρμόδιος Υπουργός, ο κ. Παπακωνσταντίνου, βρέθηκε εν κενώ μαζί με την κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του η οποία δεν είναι πια η πλειοψηφία στη Βουλή κι έτσι μια ακόμα επένδυση χάθηκε.

Η κίνησή του όμως να αποσύρει την τροπολογία με τον τρόπο που το έκανε, διατηρεί «ζωντανό» το θέμα. Αυτό είναι μια κρίσιμη παράμετρος που πρέπει να αξιολογηθεί θετικά. Το θέμα της Πεντέλης πρέπει να έρθει στην Επιτροπή για την μελέτη και επίλυση των προβλημάτων της Εκκλησίας.

Μιλάτε συνέχεια για την Επιτροπή. Όμως σ’ αυτή την Επιτροπή δεν μετέχει η Εκκλησία της Κρήτης. Δεν είναι ένα πρόβλημα αυτό; Πώς βλέπετε το μέλλον της Επιτροπής;

Πρέπει να διδαχθούμε από την μέχρι τώρα εμπειρία για να χτίσουμε έναν θεσμό με περισσότερες δυνατότητες. Είναι αλήθεια ότι στην απόφαση του Πρωθυπουργού δεν προβλεπόταν η συμμετοχή και εκπροσώπου της Εκκλησίας της Κρήτης. Επειδή όμως τα προβλήματα είναι κοινά, η τότε Υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου πάντοτε προσκαλούσε και εκπρόσωπο της Εκκλησίας της Κρήτης στις συνεδριάσεις της Επιτροπής.

Η Επιτροπή αυτή πρέπει να εξελιχθεί σε Επιτροπή Διαρκούς Διαλόγου Εκκλησίας – Πολιτείας με την θεσμοθετημένη συμμετοχή της Αρχιεπισκοπής Κρήτης αλλά και την παρουσία παρατηρητών από τα Πρεσβυγενή Πατριαρχεία.

Ταυτόχρονα σε επίπεδο Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων θα πρέπει να συσταθεί Επιτροπή Διαλόγου Θρησκευτικών Κοινοτήτων ώστε επιτέλους, να υπάρξει ένας θεσμός διαρκούς διαλόγου και επικοινωνίας μεταξύ όλων των θρησκευτικών κοινοτήτων της χώρας. Έχουμε την ίδια πατρίδα γιατί να μην μιλάμε μεταξύ μας;

Η μισθοδοσία των κληρικών είναι συμβατική υποχρέωση της Πολιτείας και προβλέπεται σε μία σειρά νόμων του κράτους. Αν η τρόικα πίεζε αφόρητα και για νέες περικοπές θα τους προτείνατε να περικόψουν τη συγκεκριμένη κρατική δαπάνη;

Υπάρχει ο εύκολος και δημοφιλής δρόμος της δαιμονοποίησης της Τρόικα. Για όλα τα δεινά μας φταίει το μνημόνιο και τρεις ξένοι, που μάλιστα είναι άθεοι ή οτιδήποτε άλλο εκτός από ορθόδοξοι χριστιανοί.

Αυτή ακριβώς η εξήγηση είναι λαϊκίστικη, υποτιμά τη νοημοσύνη μας, κρύβει την αλήθεια και θα μας οδηγήσει σε χειρότερες καταστροφές από αυτή που ζούμε. Όταν πρωτοήρθε εδώ η Τρόικα δεν συναντούσε καν Υπουργούς.

Συνομιλούσε μόνο με συμβούλους. Ξέρετε από πότε η Τρόικα άρχισε να συνομιλεί με Υπουργούς και τελικά με τον ίδιο τον Πρωθυπουργό; Όταν εμείς οι ίδιοι αποτύχαμε να τιμήσουμε την υπογραφή μας, όταν εμείς ως έθνος αποτύχαμε να κάνουμε τις μεταρρυθμίσεις που έπρεπε όχι μόνο γιατί το είχαμε υποσχεθεί αλλά γιατί αυτό ήταν το συμφέρον μας.

Σας θυμίζω ότι τότε όπως και τώρα τα άκρα ήταν και είναι ενάντια σε κάθε αλλαγή. Θέλουν να μείνουν όλα όπως ήταν. Δεν γίνεται, η Ελλάδα των δανεικών τελείωσε γιατί κανείς πια δεν μας δανείζει.

Η Τρόικα δεν ασχολήθηκε ποτέ με τις σχέσεις Εκκλησίας – Πολιτείας στην Ελλάδα ούτε ζήτησε ποτέ να κοπεί η μισθοδοσία των Κληρικών ειδικά.

Όποιος τα λέει αυτά, παίζει με τον φόβο για να κερδίσει λίγες ψήφους. Η Τρόικα λέει κάτι πολύ απλό. Πρέπει να ζείτε με όσα βγάζετε, βρείτε από πού θα μειώσετε τις δαπάνες σας ή θα αυξήσετε τα έσοδά σας. Είναι λοιπόν δικό μας θέμα. Η θέση και των δύο υπεύθυνων κομμάτων των οποίων η φωνή έχει ισχύ στην Ευρώπη είναι σαφής.

Το Κράτος πρέπει να μισθοδοτεί τους Κληρικούς και θα συνεχίσει να το κάνει. Δεν είναι διαπραγματεύσιμο. Όμως οφείλουμε να δούμε ξανά με ποιους όρους γίνεται αυτό. Δηλαδή ποια είναι τα απαραίτητα τυπικά προσόντα, σε ποιες περιοχές διακονούν για να μην υπάρχει υπερσυγκέντρωση σε αστικές περιοχές και μεγάλα κενά στα χωριά ή τα σύνορα κλπ.

Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί η μισθοδοσία ως κίνητρο για την αύξηση του μορφωτικού επιπέδου ενός υποψήφιου Κληρικού;

Γιατί να μην συζητήσουμε την υποχρέωση ενός νεομισθοδοτούμενου Κληρικού να επιτελέσει το λειτούργημά του σε μια μεθοριακή ενορία ή σε μια ιεραποστολή για τα δύο πρώτα χρόνια της διακονίας του;

Γιατί να μην συνδέσουμε την μισθοδοσία με την υποχρέωση διαρκούς επιμόρφωσης και εκμάθησης νέων δεξιοτήτων αλλά και γλωσσών; Συζητάμε το γενικό θέμα της μισθοδοσίας που έχει εύκολες απαντήσεις, γιατί στην πραγματικότητα φοβούμαστε να συζητήσουμε το ουσιαστικό θέμα πού είναι πολύ πιο δύσκολο: ποιος είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος που πρέπει να υπηρετεί η μισθοδοσία του Ιερού Κλήρου από το Κράτος.

Είναι αλήθεια ότι οι Ιερείς εντάχθηκαν στην Ενιαία Αρχή Πληρωμών;

Ναι. Αυτή η πράξη ήταν μια ξεκάθαρη και οριστική απάντηση στο θέμα της μισθοδοσίας των Κληρικών. Ήταν μια σημαντική μεταρρύθμιση που διασφαλίζει την μισθοδοσία του Κλήρου και έγινε χωρίς τυμπανοκρουσίες και θριαμβευτικές ανακοινώσεις.

Το θέμα της μισθοδοσίας των Κληρικών έχει κλείσει οριστικά από την εποχή που ήταν Υπουργός Παιδείας η Άννα Διαμαντοπούλου. Όποιος το επαναφέρει, παίζει με τις αγωνίες και τις ευαισθησίες του λαού μας για να κερδοσκοπήσει στις κάλπες. Να σας πω και κάτι ακόμα που δεν έχει εκτιμηθεί επαρκώς γιατί δεν διαφημίστηκε ποτέ.

Η Άννα Διαμαντοπούλου ως Υπουργός Παιδείας, έδωσε και κέρδισε μια πολύ σημαντική μάχη εντός και εκτός χώρας. Επέβαλε να μην απολυθεί κανένας εκπαιδευτικός και κανένας κληρικός.

Για να το πετύχει βέβαια αυτό πήρε αποφάσεις που δυσαρέστησαν πολλούς, όπως η μείωση των μεταθέσεων και η επιστροφή χιλιάδων αποσπασμένων εκπαιδευτικών στις τάξεις.

Δεν δίστασε να αναλάβει αυτό το πολιτικό κόστος για να κερδίσει το μείζον.

Να λοιπόν δύο καθαρές πράξεις που δείχνουν ποια είναι η αλήθεια. Ο καθένας ας κρίνει αν προτιμά να πιστέψει στις πράξεις αυτές που διασφαλίζουν θέσεις και μισθοδοσία ή αν προτιμά να πιστέψει στις ανεύθυνες κινδυνολογίες πολιτευτών των άκρων.

Είστε υπέρ της μείωσης των προσλήψεων και των κληρικών μαζί με όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, έστω κι αν δημιουργούνται κενά;

Η Εκκλησία δεν ζήτησε να εξαιρεθεί από τον γενικό περιορισμό των προσλήψεων που ήταν μια συλλογική και αναγκαία απόφαση της Κυβέρνησης.

Και το έπραξε πολύ σοφά διότι αν σε αυτούς τους καιρούς στους οποίους πρέπει οι μισθοδοτούμενοι από το Δημόσιο να μειωθούν κατά 150.000 συμπολίτες μας, η Εκκλησία ζητούσε να κάνει όσες και όποιες προσλήψεις ήθελε, τότε και τις προσλήψεις δεν θα έκανε και θα έδινε άφθονα επιχειρήματα σε όσους την εχθρεύονται.

Για μια φορά ακόμα η σώφρονα πολιτική του Αρχιεπισκόπου έσωσε πολλούς και πολλά.

Τι σημαίνει για εσάς, στην πράξη, ο χωρισμός της Εκκλησίας με την Πολιτεία; Είστε υπέρ ή κατά;

Το 1944 όπως και το 1974 ήταν μια κρίσιμη στιγμή που θα μπορούσε να είχε οδηγήσει στον βίαιο διαχωρισμό Πολιτείας – Εκκλησίας γιατί ο Μεταξάς, ο Παπαδόπουλος και ο Ιωαννίδης είχαν επιχειρήσει να ταυτίσουν την Εκκλησία με τις δικτατορίες τους.

Όλοι οι φασίστες σ’ αυτή τη χώρα, που κατά τα άλλα δηλώνουν πιστοί ορθόδοξοι χριστιανοί, ήθελαν την Εκκλησία θεραπαινίδα της εξουσίας τους και τίποτα άλλο. Να αναφέρω επίσης ότι δεν είναι μόνο η κομμουνιστική Αριστερά που διακηρύσσει τον διαχωρισμό της Εκκλησίας από την Πολιτεία.

Υπάρχουν και χειρότερες εκδοχές. Αν η «Χρυσή Αυγή» έπαιρνε την εξουσία, οι Εκκλησίες θα έκλειναν και οι Ιερείς θα κατέληγαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η «Χρυσή Αυγή» είναι φανατικά αντιχριστιανική οργάνωση γιατί θέλει να επαναφέρει την ειδωλολατρία.

Ο Χίτλερ ήταν σαφής και σ’ αυτό το θέμα, θυμίζω τον πόλεμο που διεξήγε εναντίον των Εκκλησιών τον οποίο σταμάτησε μετά την ήττα στο Στάλινγκραντ. Όσοι μιλούν για διαχωρισμό Πολιτείας – Εκκλησίας στην Ελλάδα, πρέπει να ξέρουν ότι ο ένας δρόμος προϋποθέτει αλλαγή του πολιτειακού καθεστώτος και θα είναι βίαιος.

Ποιος θέλει κάτι τέτοιο; Ο άλλος δρόμος είναι μια σοβαρή συζήτηση, που δεν βλέπω κανέναν να θέλει να την κάνει, με τουλάχιστον δεκαετή προοπτική εφαρμογής για όσα αποφασιστούν.

Γι’ αυτό ας αφήσουμε τα ποδοσφαιρικά συνθήματα που είναι τα εύκολα για όλους και ας πάμε στην ουσία. Να συζητήσουμε με τρόπο θεσμικό και καθαρό τι ακριβώς σημαίνουν οι διακριτοί ρόλοι.

Να συζητήσουμε πώς η ελληνόφωνη ορθοδοξία θα συνεχίσει να είναι η πνευματική υπερδύναμη της Ορθοδοξίας, πώς η Εκκλησία της Ελλάδος θα είναι η ζωοδότρα πηγή των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων.

Να συζητήσουμε ποια είναι η γενική πολιτική θρησκευμάτων στην χώρα μας και να σταματήσουμε την σημερινή υποκρισία που καθένας κάνει περίπου ότι θέλει γιατί δεν υπάρχει σαφές νομικό πλαίσιο.

Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να αποκτήσουν πολιτική θρησκευμάτων και να σταματήσουν να οχυρώνονται πίσω από εύκολα συνθήματα.

*******************************************************

«Ήρθε η ώρα το Κράτος να εμπιστευτεί περισσότερο την Εκκλησία»

 Του Κυριάκου Μητσοτάκη*

Οι έννοιες της Εκκλησίας και της κοινωνίας στην ορθόδοξη παράδοση δεν είναι παράλληλες, αλλά, μάλλον, συνώνυμες. Η Εκκλησία είναι κοινωνία. Και η κοινωνία στην πλήρη και τέλεια μορφή της είναι Εκκλησία.

Πρόκειται δε για μια σχέση διαχρονική, η οποία σφυρηλατήθηκε μέσα από δυσκολίες, κακουχίες, διωγμούς, αλλά και νίκες απέναντι στο κακό και στα προβλήματα.

Στο πλαίσιο αυτό, ειδικά σήμερα, η Εκκλησία καλείται να αναδείξει τον κοινωνικό της ρόλο συμβάλλοντας με κάθε τρόπο στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι συμπολίτες μας. Με τα δεκάδες συσσίτια που γίνονται σε πολλές πόλεις και γειτονιές της Ελλάδος, με πρωτοβουλίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, με τη στήριξη άπορων παιδιών, ανθρώπων της τρίτης ηλικίας ή κακοποιημένων γυναικών.

Η Εκκλησία κάνει σήμερα φιλανθρωπία μεγάλη, που δεν μπορεί να προσφέρει ούτε το συντεταγμένο Κράτος. Έχει πλειάδα ιδρυμάτων κοινωνικής προσφοράς, που δεν έχει παρόμοια το Κράτος. Κάνει έργο προνοιακό, ανακουφίζει φτωχούς, επιδοτεί άπορες οικογένειες, αποφυλακίζει φυλακισμένους για χρέη, τρέφει ορφανά, σιτίζει δωρεάν γέροντες και αστέγους.

Σε ένα Κράτος που καθημερινά αδυνατεί να ανταποκριθεί στις κοινωνικές και προνοιακές του υποχρεώσεις, που αδυνατεί να σταθεί αρωγός και αλληλέγγυο στις πιο αδύναμες κοινωνικές ομάδες, η Εκκλησία μας θα μπορούσε να αναλάβει πιο ενεργά το ρόλο στήριξης και λειτουργίας κοινωνικών δομών που έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και υπολειτουργούν ή κινδυνεύουν να κλείσουν.

Η Εκκλησία θα μπορούσε να δώσει μία δυναμική ώθηση στην εθελοντική δράση των πιστών-πολιτών.

Η εθελοντική δράση είναι βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του Χριστιανού αποτελώντας εκδήλωση της πίστης του να βοηθήσει το συνάνθρωπό του και να βελτιώσει τον κοινωνικό του περίγυρο.

Ο εθελοντισμός συμβάλει σημαντικά στην ανεύρεση λύσεων σε κοινωνικά προβλήματα, αναπτύσσει σύμπνοια και συμπαράσταση, ενθαρρύνει τη συμμετοχή, προωθεί την κοινωνική συνοχή και προστατεύει ευαίσθητες και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες ενάντια στην οικονομική και κοινωνική απομόνωση και περιθωριοποίηση.

Πιστεύω δηλαδή ότι ήρθε η ώρα το Κράτος να εμπιστευτεί περισσότερο τις αποτελεσματικές δομές της Εκκλησίας, που βρίσκεται σε κάθε περίπτωση πιο κοντά στην κοινωνία και επιπλέον η παροχή των υπηρεσιών δεν έχουν, ή αν έχουν, κόστος αυτό είναι μικρό. Σε αυτή την περίπτωση είμαι σίγουρος ότι τα αποτελέσματα θα είναι σημαντικά.

*Υποψήφιος Βουλευτής Β’ Αθηνών ΝΔ – Τομεάρχης Περιβαλλοντικής Πολιτικής