Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας αποκλειστικά στην Romfea.gr

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 22 Ιουνίου 2008

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης

Αποκλειστική συνέντευξη στο Πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων Romfea.gr , παραχώρησε ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρος Β΄, στην έδρα του στην Αλεξάνδρεια.

 

Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας μιλώντας στον Διευθυντή του Πρακτορείου κ. Αιμίλιο Πολυγένη, αναφέρθηκε σε θέματα Ιεραποστολής, αναφέρθηκε στην επίσκεψη του στην Νότια Αφρική, μίλησε για τον διάλογο με την Καθολική εκκλησία, αλλά και για την αναγέννηση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας τα τελευταία χρόνια.

 

Αιμίλιος Πολυγένης: Μακαριώτατε στην σημερινή εποχή πολύ θεωρούν ότι η Μαύρη Ήπειρος παραμένει αδικημένη, και οι λαοί της θύματα εκμετάλλευσης ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.

Θα ήθελα Μακαριώτατε, σ΄ αυτές τις συνθήκες, πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Ιεραποστολικού έργου του Παλαιφάτου Πατριαρχείου Αλεξανδρείας;

 

Πατριάρχης Αλεξανδρείας:  Αγαπητέ μου Αιμίλιε θα ήθελα καταρχάς να σε ευχαριστήσω για τον κόπο που κάνεις να ευρίσκεσαι κοντά μου, αυτό για μένα είναι μια θυσία, μια εκδήλωση αγάπης, σεβασμού προς το Πατριαρχείο μας, αλλά και προς το ταπεινό μου πρόσωπο.

 

Όντως όπως άκουσες και το πρωί που υποδέχθηκα τον Γενικό Γραμματέα του ΠΣΕ κ. Samuel Kobia, είναι μια ήπειρος που πεινάει και διψάει για δικαιοσύνη.

 

Ο Θεός το θέλησε να αφήσω το νησί μου την Κρήτη και να βρεθώ στην Ρωσία, και μετά να φύγω από εκεί και να είμαι Ιεραπόστολος για πολλά χρόνια σ΄ αυτή την ήπειρο του μέλλοντος, στην ήπειρο όπου κρίνεται ο κόσμος όπως έλεγε και ο Πατριάρχης Παρθένιος.

 

Έτσι λοιπόν υπάρχει μια μεγάλη αδικία, μια φτώχεια, πείνα, δυστυχία, που όμως; Σε μια ήπειρος που είναι πλουσιότερη πάνω στο πλανήτη της γης.

 

Ακριβώς διότι οι άνθρωποι που γνώρισαν αυτή την ήπειρο, δεν έδωσαν αυτό που έπρεπε, η δίδαξαν τους ανθρώπους εκεί να σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο.

 

Εκμεταλλεύοντας και οι λευκοί, αλλά και αυτοί που διοικούνε την ήπειρο που λέγεται Αφρική.

 

Το Πατριαρχείο μας άρχισε την Ιεραποστολή εδώ και 60 χρόνια, ξεκινώντας από τον Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη, ο οποίος είναι ο πρώτος Πατριάρχης, που βλέπει το μέλλον σ΄ αυτήν την ήπειρο.

 

Έτσι λοιπόν δημιουργεί τις πρώτες Μητροπόλεις στην Νότια Αφρική.

 

Έρχονται μετά οι επόμενοι Πατριάρχες να κάνουν Μητροπόλεις στην Κένυα στο Τάρες Σαλάμ, που είναι η πρώτη Ιεραποστολική Επισκοπή Ειρηνουπόλεως, με πρώτο ποιμενάρχη τον Νικόλαο τον 6^ο  και μετέπειτα Πατριάρχη.

 

Έτσι λοιπόν το Πατριαρχείο μας εκτός από την ιστορία των 2.000 χρόνων στον Θρόνο εδώ του Απ. Μάρκου στην Αλεξάνδρεια, 60 χρόνια τώρα δίνει αλλά και θα δίνει ένα δυναμικό παρόν, σ΄ αυτούς τους ανθρώπους που έχουν «που την κεφαλή κλίναι».

 

Αιμίλιε ξέρεις ότι εδώ ζω σαν Πατριάρχης τις δυσκολίες, τις αδικίες, και τρέχω όπως γνωρίσεις πολύ καλά, όπως πολλές φορές τα έχεις γράψει στο Πρακτορείο σου με ρεπορτάζ, που είναι πολύ σπουδαίο, και να ξέρουν όλοι αναγνώστες ότι η Αφρική είναι μια αδικημένη ήπειρος.

 

Διότι δεν βρήκε ακόμη τον δρόμο, επειδή οι μεγάλη της γης δεν θέλησαν να βοηθήσουν αυτούς τους ανθρώπους να βρούνε τον δρόμο τους.

 

Αιμίλιος Πολυγένης:  Πριν λίγες μέρες Μακαριώτατε επιστρέψατε από ποιμαντική επίσκεψη  στην Μητρόπολη Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας, με αφορμή τα 100 χρόνια της Ελληνικής Κοινότητας Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά και τα 80 χρόνια από την ίδρυση της Μητρόπολης Ιωαννουπόλεως.

Πείτε μας Μακαριώτατε μερικά γεγονότα, αλλά και συναισθήματα από την εκεί σας επίσκεψη στην Νότια Αφρική.

 

Πατριάρχης Αλεξανδρείας: Στην Νότια Αφρική ζει το περισσότερο ποίμνιο μας, το οποίο υπολογίζεται σε 60.000 χιλιάδες.

 

Έτσι λοιπόν κάθε χρόνο μια φορά πηγαίνω οπωσδήποτε στην Νότια Αφρική, έτσι αυτή φορά πήγα για να εορτάσουμε τα 80 χρόνια της Μητρόπολης Ιωαννουπόλεως που ιδρύθηκε από τον μεγάλο Πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη.

 

Επίσης να εορτάσουμε τα 100 χρόνια της κοινότητας Κωνσταντίνου και Ελένης στην Κεντρική Ενορία, ακόμα και τα 100 χρόνια της Ενορίας του Ευαγγελισμού στην Πρετόρια και μετά κατέβηκα κάτω στο Ντέρμπαν.

 

Εκεί εγκαινιάσαμε στην Μητρόπολη Καλής Ελπίδος, υπάγονται αυτά τα μέρη, του Αγίου Νικολάου.

 

Κατόπιν όδευσα με αυτοκίνητο πάνω από 2.500 χλμ για να βρεθώ στο Port Elisabeth, ώστε να εορτάσουμε τα 50 χρόνια της Ενορίας, αλλά και τα 40 χρόνια της δημιουργίας της 2^ης  Ι.Μ. Καλής Ελπίδος.

 

Και τις 2 Μητροπόλεις τις διαποιμένουν δύο εξαίρετοι Αρχιερείς καταγόμενοι από την Κύπρο, δύο αδελφοί της Ιεράς Μονής Κύκκου, ο Σεβασμιώτατος Ιωαννουπόλεως Σεραφείμ και ο Σεβασμιώτατος Καλής Ελπίδος κ. Σέργιος.

 

Βρέθηκα με πολύ αγάπη κοντά τους ήταν όμως και μια συγκινητική ευκαιρία, διότι είχα μαζί μου το γέροντα Μητροπολίτη Μέμφιδος κ. Παύλο, που είχε διατελέσει 30 ολόκληρα χρόνια Μητροπολίτης Ιωαννουπόλεως.

 

Ήταν μια ευκαιρία να του πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, και να του εκφράσω την ευγνωμοσύνη της Εκκλησίας μας, και να τον τιμήσω με τον Σταυρό και τον Αστέρα του Ταξιάρχου Λέοντος της τιμής του Πατριαρχείου μας.

 

Όμως ενώ παλιά ξέραμε πως είναι κομμάτι του Παραδείσου εκεί, αυτήν την φορά Αιμίλιε συνάντησα πάρα πολλά προβλήματα, και ιδίοις όμασι έγινα μάρτυς φοβερών γεγονότων έξω από την Εκκλησία του Αγ. Κων/νου και Ελένης όταν γιορτάζαμε τα 100 χρόνια.

 

Εκεί έγινε πολεμική σύρραξη μεταξύ των φυλών, κυρίως των γηγενών εναντίον των ξένων Αφρικανών, και περισσότερο των Ζιμπαμπουανών.

 

Εκείνη την ημέρα είχαμε πάνω από 25 νεκρούς, και τα γεγονότα έγιναν έξω από την Εκκλησία, και εγώ παρακάλεσα το ποίμνιο να μένει στην θέση του, και να μην φοβούνται γιατί έχουμε την βοήθεια του Θεού.

 

Η Νότια Αφρική είναι μια πανέμορφη χώρα, πράσινη και με πάρα πολύ ορυκτό πλούτο, αλλά κυρίως τώρα φαίνεται το μεγάλο πρόβλημα που δεν υπήρχε παλιά, δηλαδή η διαμάχη μεταξύ των φιλών.

 

Αιμίλιος Πολυγένης: Μακαριώτατε όταν είχαμε γράψει στην «ΡΟΜΦΑΙΑ» σχετικά με την επίσκεψη σας, στα παιδιά του δρόμου, δηλ. στο ίδρυμα της Μητρόπολης Ιωαννουπόλεως με την ονομασία «Κέντρο παιδιά του δρόμου», λάβαμε δεκάδες email που ο κόσμος σας συγχαίρε για την μεγάλη αγάπη που δείχνετε για τα ορφανά, τα οποία είναι από χωρισμένες οικογένειες, η από οικογένειες που πέθαναν από την μάστιγα του AIDS.

Μακαριώτατε πείτε μας πως ο κόσμος που βρίσκεται στην Ελλάδα, μπορεί να συμβάλει στο μεγάλο αυτό Ιεραποστολικό έργο του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας;

 

Πατριάρχης Αλεξανδρείας: Πάντοτε από τότε που ξεκίνησα Ιεραπόστολος στο Καμερούν, στο Ζιμπάμπουε στην Αγκόλα, κυρίως αγαπητέ μου Αιμίλιε έχω μια ευαισθησία σ΄αυτά τα ωραία πλάσματα του Θεού που είναι τα παιδιά, είναι πλασμένα από τον ίδιο Θεό και όχι πλάσματα ενός κατώτερου Θεού.

 

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην Αφρικανική ήπειρο, με συγκινούνε αυτά τα ματάκια τα Αφρικάνικα, αυτά τα κοκαλιασμένα χέρια που έρχονται να πάρουν αντίδωρο, που για πρώτη φορά βλέπουν αυτό το μικρό τεμάχιο που λέγεται ψωμί.

 

Βρέθηκα στην Νότια Αφρική και εκεί είδα το ποίμνιο των Ελλήνων, τις Ιεραποστολές μας αλλά κυρίως ήθελα να συναντήσω αυτά τα παιδιά του δρόμου.

 

Θερμά συγχαρητήρια στον Μητροπολίτη μας Ιωαννουπόλεως κ. Σεραφείμ, που με του συνεργάτες του πήραν αυτό το σπίτι και συγκεντρώνουνε κάθε μέρα εκατοντάδες παιδιά του δρόμου.

 

Ξέρουν ότι εκεί θα βρούνε λίγο φαγητό, θα βρούνε ένα ρούχο όταν δεν έχουνε, αλλά κυρίως θα βρούνε μια ζεστή γωνιά να κουρνιάσουνε κυριολεκτικά και να ξεκουραστούνε από την παγωνιά της νύχτας του δρόμου.

 

Είναι ένα ωραίο και μεγάλο άγιο πρόγραμμα που έχει αρχίσει, που το ίδιο έχει εφαρμόσει και ο Μητροπολίτης κ. Σέργιος στο Port Elizabeth, στο Κεϊπτάουν, στο Ντέρμπαν.

 

Είναι μικρά σπίτια που φιλοξενούνε παιδιά του δρόμου και αναλαμβάνουνε λόγω ότι δεν έχουμε την δυνατότητα να πληρώνουμε προσωπικό, είναι όλοι τους εθελοντές.

 

Κυρίες, κοπέλες και νέα παιδιά που αναλαμβάνουν εθελοντικά να μαζέψουν αυτά τα παιδιά, να τα διδάξουν κάτι, να τα βοηθήσουνε στο φαγητό, η να έρθουν γιατροί να τα εξετάσουν λόγω του ότι τα περισσότερα υποφέρουν από ασθένειες, ενώ πολλά από αυτά Αιμίλιε ήδη είναι φορείς του AIDS.

 

Έρχεται όμως η εκκλησία σαν μάνα αγάπης, όπως ο ίδιος ο Χριστός το θέλει, να τους δώσεις μια ζεστή γωνιά, και νομίζω ότι αυτά τα σπίτια φιλοξενίας είναι πρώτη μας φορά που το κάνουμε, έχει επιτύχει και ελπίζω σιγά-σιγά να εξαπλωθεί και σε άλλα μέρη της Αφρικής.

 

Αιμίλιος Πολυγένης: Σε λίγες μέρες Μακαριώτατε ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος θα επισκεφθεί τον Πάπα Βενέδικτο XVI.

Πως κρίνετε Μακαριώτατε τον διάλογο με την Καθολική Εκκλησία, δεδομένου ότι η εκκλησία που ίδρυσε ο Απ. Μάρκος, πολλές φορές διαδραμάτισε ρόλο σε Διαχριστιανικό επίπεδο, όπως όταν προκάτοχο σας εκλήθη να κρίνει την διαφορά των Πατριαρχείων Παλαιάς και Νέας Ρώμης;

 

Πατριάρχης Αλεξανδρείας: Βεβαίως Αιμίλιε μέσα στον τίτλο του Πατριάρχου Αλεξανδρείας είναι και αυτό.

 

Βέβαια όλοι σεβόμαστε και αγαπούμε το Οικουμενικό μας Πατριαρχείο, ο Πατριάρχης μας ο Οικουμενικός, είναι ο Πατριάρχης του γένους, που όλοι μας τον σεβόμεθα και τον αγαπούμε και χαίρομαι διότι υπάρχει μια ομοψυχία των Ελληνοφώνων Πατριαρχείων, και όλοι και εγώ προσωπικά, και από συναισθηματικούς λόγους, που η καταγωγή μου είναι από το νησί της Κρήτης, που είναι εκλεκτή θυγατέρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

 

Έτσι λοιπόν πιστεύω στον διάλογο, ο Παναγιώτατος πηγαίνει ως ο πρώτος των επισκόπων, για να ανταποδώσει ως ο νέας Ρώμης τον ασπασμό αγάπης στην Παλαιά Ρώμη.

 

Όπως γνωρίζεις Αιμίλιε η στήλη της Εκκλησίας στο ξεκίνημα των πρώτων Χριστιανικών χρόνων, είναι η Ρώμη, η Αλεξάνδρεια, η Αντιόχεια.

 

Περνάνε τα χρόνια και όταν η Κωνσταντινούπολης γίνεται και αυτή Πατριαρχείο – Εκκλησία έχουμε την πενταρχία αναβιβάζεται στην Πατριαρχική αξία τα Ιεροσόλυμα, και έτσι έχουμε Ρώμη, Κωνσταντινούπολη, Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Ιεροσόλυμα.

 

Τώρα όμως είμαστε τα τέσσερα Πατριαρχεία, και πιστεύω πως ο διάλογος πρέπει να γίνεται αλλά εμείς θα δείχνουμε πάντα, το θησαυρό που έχουμε που λέγεται ορθοδοξία.

 

Δεν προδίδουμε, δεν αφήνουμε από τα δικαιώματα μας, αλλά δυναμικά του λέμε ότι έχουμε την αλήθεια, γι΄ αυτό και δεν φοβούμεθα τον διάλογο.

 

Έχουμε αυτό το καθαρό νερό, την διαύγεια του πνεύματος και έτσι πηγαίνουμε να κουβεντιάσουμε, αλλά πάντοτε με την πίστη σ΄ αυτά που δίδαξαν οι πατέρες μας, και επαναλαμβάνουμε τα του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού « Ουκ αρνησόμεθα σε, ω φίλη Ορθοδοξία».

 

Αιμίλιος Πολυγένης : Μακαριώτατε πριν λίγες μέρες άκουσα τον Πατριάρχη Μόσχας και πασών των Ρωσιών κ. Αλέξιο Β΄, να μιλάει για την αναγέννηση της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.Εκεί ο Πατριάρχης έκανε λόγο για τα εκατοντάδες νέα Μοναστήρια που ιδρύθηκαν τα τελευταία 15 χρόνια, τα ιδρύματα, τα κέντρα αλλά και πολλά ακόμη επιτεύγματα.

Μακαριώτατε πιστεύω ότι εσείς είστε ο καταλληλότερος να ρωτήσω να μου πείτε για την εκεί πορεία της Ρωσικής Εκκλησίας, αφού υπηρετήσατε εκεί και ως Μητροπολίτης Κυρήνης δέκα ολόκληρα χρόνια.

 

Πατριάρχης Αλεξανδρείας: Είναι γεγονός αγαπητέ μου Αιμίλιε, πως ένα κομμάτι από την ζωή μου δέκα ολόκληρα χρόνια τα πέρασα στην Θηβαϊδα του Βορρά.

 

Ποίος ήταν η αιτία; Ο αγαπημένος μου Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, τον οποίο παρακαλούσα να γνωρίσω την αγιασμένη Ρώσικη γη.

 

Όταν πήγα στην Οδησσό το 1985, όπου έμεινα μέχρι και το 1995 γνώρισα τότε ως Τάλιν και Εσθονίας τον Αλέξιο, τον Πατριάρχη νυν Πατριάρχη της Ρωσίας.

 

Συνδέθηκα μαζί του με μια πνευματική φιλία από τότε, και αυτό με έκανε να τον αγαπώ, να τον εκτιμώ, όπου πριν από λίγο έκανα την ειρηνική μου επίσκεψη και είχα να τον συναντήσω 12 ολόκληρα χρόνια.

 

Ενώ Αιμίλιε με ήξερε ως Αρχιμανδρίτη τότε, τώρα συναντηθήκαμε ως ο Πατριάρχης Πάπας Αλεξανδρείας Θεόδωρος Β΄ και αυτός ως Πατριάρχης Πασών των Ρωσιών Αλέξιος Β΄.

 

Ήτανε μια ευκαιρία να τα πούμε όπως τα λέγαμε και παλαιά λόγω ότι γνωρίζω την Ρωσική τους γλώσσα, αλλά κυρίως να δω από κοντά αυτήν την αναγέννηση της Ρωσικής Εκκλησίας.

 

Αρχίζει από τότε που βρίσκομαι στην Οδησσό το 1985, όπου δειλά-δειλά το 1988 γιορτάζουμε τα 1.000 χρόνια του Χριστιανισμού των Ρώσων, και τότε αρχίζει μια αναγέννηση.

 

Μου έλεγε Αιμίλιε ο Πατριάρχης Αλέξιος, ότι χειροτόνησε μέχρι και σήμερα 222 νέους επισκόπους, μόνο στην Μόσχα άνοιξαν 560 Εκκλησίες.

 

Παντού υπάρχει μια αναγέννηση του πνεύματος της Ορθοδοξίας, σε Μοναστήρια σε Ναούς, σε Ιδρύματα και σε σχολεία.

 

Την εκπαίδευση την Ανωτέρα την έχει τώρα η Εκκλησία, όχι μόνο στις Θεολογικές Ακαδημίες, αλλά και σε ιδιωτικά σχολεία και χιλιάδες Ρώσοι στέλνουν τα παιδία τους για να πάρουν Χριστιανική διαπαιδαγώγηση στα σχολεία της Εκκλησίας.

 

Εγώ Αιμίλιε έζησα την σκληρή περίοδο τότε, πολύ δύσκολες μέρες, αλλά έβλεπα το Φως της Ορθοδοξίας ότι δεν είχε σβήσει ποτέ.

 

Ούτε στα δύσκολα χρόνια, γιατί πίστη και Ορθοδοξία είναι ένα με την σάρκα, με το αίμα, με τα οστά του Ρώσου.

 

Έτσι λοιπόν αυτή η αγιασμένη Ρώσικη γη, με τις χιλιάδες των μοναχών, των νεομαρτύρων παραμένει μια ζωντανή εκκλησία του από τις στάχτες τώρα αναβιώνει όλα τα παλαιά ήθη και έθιμα, δίδει δυναμική παρουσία σε όλο τον κόσμο, και είναι μια εκκλησία με την οποία από τα παλιά χρόνια έχουμε ανταλλάξει αντιπροσωπείες.

 

Ο Έξαρχός μας στην Μόσχα είναι ο Επίσκοπος Κυρήνης κ. Αθανάσιος, και ο Πατριάρχης έχει στείλει τον Αρχιμανδρίτη Λεωνίδα που είναι στο Καϊρο.

 

Η υπάρξη μετοχίων από εκατοντάδες πριν χρόνια δεικνύει τις φιλικές σχέσεις, που είχε πάντοτε η Αλεξάνδρεια με την Μόσχα, κυρίως όμως σε περιόδους δύσκολους οικονομικά, έφευγαν οι Πατριάρχης να πάνε να ζητήσουν λογία στις αχανείς περιοχές της αγίας Ρώσικης γης.

 

Τέλος εύχομαι σε όλο τον Ρωσικό λαό να διατηρήσουν μέσα στην καρδιά τους πάντα, την ευσέβεια και την ευλάβεια όπως την διδάχθηκαν από τις γιαγιάδες τους και τους παππούδες τους.

 

Αιμίλιος Πολυγένης:  Τέλος Μακαριώτατε την Τρίτη το πρωί αναχωρείτε για ακόμη μια ποιμαντική επίσκεψη, με προορισμό την Γκάνα, πείτε μας Μακαριώτατε για την εκεί επίσκεψη σας στην Δυτική Αφρική.

 

Πατριάρχης Αλεξανδρείας: Πρώτα ο Θεός την Τρίτη το πρωί Αιμίλιε αναχωρώ από το Καϊρο για την Γκάνα, όπου αρχίζει η επίσκεψη της Δυτικής Αφρικής.

 

Στην Γκάνα θα με αναμένει ο Επίσκοπο μου Δαμασκηνός, γιατί έχουμε ένα ποίμνιο Αφρικανών βέβαια πάνω από 400.000 χιλιάδες.

 

Είναι η πρώτη μου επίσκεψη, που πηγαίνω στην Δυτική Αφρική, αλλά είναι μια πολύ δυναμική παρουσία της Εκκλησίας μας εκεί.

 

Μέσα στο πρόγραμμα είναι και η Ακτή του Ελεφαντοστού η Λιβερία και ακόμη αν μπορέσουμε και επισκεφθώ και τις διπλανές χώρες, όπως είναι η Σιέρα Λεόνε που εκεί ένα Άγιος Κληρικός ο π. Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος, μετά την διακονία του στην Κένυα, βρίσκεται τώρα στην Λιβερία και Σιέρα Λεόνε όπου Αιμίλιε θα σου αναφέρω ένα παράδειγμα.

 

«Εκεί υπάρχει ένα μικρό εργοστάσιο που παράγει τεχνητά πόδια και χέρια, που δίδει σε ανθρώπους που έχουν ακρωτηριαστεί από τις νάρκες, αλλά και χέρια σε παιδάκια που και αυτά έχουν ακρωτηριαστεί, ώστε να μπορούν να μάθουν μια τέχνη, ώστε ένα μην σέρνονται κυριολεκτικά πάνω στο χώμα.

 

Έχοντας δυο κλαδιά δένδρων, η δύο πανιά που τυλίγουν τα κομμένα μέλη τους, και σέρνονται όπως ανέφερα κυριολεκτικά στο χώμα.

 

Έρχεται όμως η Εκκλησία μας να τους δώσει αυτά τα πράγματα, είναι ένα πρόγραμμα αγάπης γι΄ αυτούς τους ανθρώπους που βλέπουνε την ορθόδοξη εκκλησία μας, όχι σαν κάτι που περιμένουμε ένα αντάλλαγμα.

 

Εμείς δεν κάνουμε, ούτε θα κάνουμε ποτέ προπαγάνδα, αλλά βρισκόμαστε για να τους βοηθήσουμε όπου μπορούμε, γιατί είναι άνθρωποι που το καλοδέχονται χωρίς να περιμένουν από εμάς τίποτα άλλο.

 

Διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι είμαστε μια εκκλησία, με λίγα οικονομικά μέσα, και όμως όταν μας γνωρίσουνε έρχονται κοντά μας, γιατί βρίσκουνε αυτό που ζητάει η καρδιά τους Αιμίλιε, ΑΓΑΠΗ, ΑΓΑΠΗ , ΑΓΑΠΗ.