Βαρθολομαίος: "Ευχαριστώ το Θεό γιατί έγινα υπηρέτης του θαύματος"

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 22 Οκτωβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την ΑΠΕ - ΜΠΕ 13.24

Με την συμμετοχή των Πατριαρχών Σερβίας Ειρηναίου και Γεωργίας Ηλία, του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου, Ιεραρχών του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την Ευρώπη, τις ΗΠΑ, την Κρήτη τα Δωδεκάνησα, και τις μητροπόλεις των "Νέων Χωρών", των Πρεσβευτών στην 'Άγκυρα των ΗΠΑ της Ελλάδος, της Σερβίας και της Γεωργίας, εορτάσθηκε ή εικοστή επέτειος της εκλογής του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, σε δείπνο που παρέθεσε στη Κωνσταντινούπολη ο αρχιεπίσκοπος Αμερικής κ.κ. Δημήτριος και οι 'Άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου στις ΗΠΑ .

Ο Αμερικανός πρόεδρος κ. Μπαράκ Ομπάμα, ο Πρόεδρος τη Τουρκικής Δημοκρατίας κ Αμπντουλάχ Γκιούλ, ο πρωθυπουργός της Τουρκίας κ Ταγίπ Ερντογάν, και οι υπουργοί Εξωτερικών των ΗΠΑ κ Χιλαρυ Κλίντον και της Τουρκίας ό υπουργός Εξωτερικών κ Αχμετ Νταβούτογλου συμμετείχαν στον εορτασμό συγχαρητήρια τηλεγραφήματα που έστειλαν

"Είσθε ό διακονών Πατριάρχης, εν μέσω ημών", είπε ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος κάνοντάς την μικρή αναδρομή στο μεγάλο έργο που έγινε την περίοδο αυτή της Πατριαρχίας του Βαρθολομαίου.

Ευχαριστώ το θεό γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να γίνω "υπηρέτης του θαύματος που ονομάζεται Οικουμενικό Πατριαρχείο", απάντησε συγκινημένος ό Πατριάρχης Βαρθολομαίος, που χαρακτήρισε την Πατριαρχική του θητεία ως "Μέγιστον το αξίωμα και βαρυτάτη η ευθύνη".

Ο Πατριάρχης αναφέρθηκε στον ναύαρχο Κωνσταντίνο Κανάρη που λέγεται ότι είπε σ ‘ αυτους που θέλησαν να τον τιμήσουν ότι «ευχαριστώ τον Θεό που επέτρεψε σε έναν μικρό ναύτη ενός ελληνικού νησιού, από τα πιο μικρά, να κάνει για την Πατρίδα του κάτι».

«Ευχαριστούμεν και ημείς τον Θεόν διότι ηυδόκησε και ηυλόγησε τον ομιλούντα, προερχόμενον και αυτόν από ένα μικρό και άσημο νησί, να κάνει κάτι δια να κρατηθεί ζωντανή η πίστις και αδούλωτον το φρόνημα του Γένους», είπε εμφανώς συγκινημένος.

Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ:

Μακαριώτατοι Πατριάρχαι Σερβίας κύριε Εἰρηναῖε καὶ Γεωργίας κύριε Ἠλία καὶ Ἀρχιεπίσκοπε Τιράνων καὶ πάσης Ἀλβανίας κύριε Ἀναστάσιε,
Ἱερώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἐξοχώτατε κύριε Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος,
Εὐλαβέστατοι ἱερεῖς, διάκονοι καὶ μοναχοί,
Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ἰδού, «κυκλόθεν ἡμῶν στέφανος ἀδελφῶν, ὡς βλάστημα κέδρου ἐν τῷ Λιβάνῳ καὶ κυκλοῦσιν ἡμᾶς ὡς στελέχη φοινίκων» (πρβλ. Σοφ. Σειρ. ν΄ 12), χαίροντες μεθ’ ἡμῶν καὶ ἐκδηλοῦντες τὰ φιλάδελφα καί φιλοπάτορα αἰσθήματα αὐτῶν.

Μετὰ πάσης περιχαρείας διαπιστοῦμεν τὴν συμμετοχήν, ἅπαξ ἔτι, τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς τὴν χαρμόσυνον ταύτην ἀμφιετηρίδα τῆς ἡμῶν Μετριότητος, καθότι ὁ ἀπὸ κοινοῦ πανηγυρισμὸς ἐπαυξάνει τὴν εὐφροσύνην, ἐπιβεβαιῶν τὴν στενότητα καὶ τὴν γνησιότητα τοῦ συνδέσμου τῆς ἀγάπης μεταξὺ ἡμῶν, ἐπειδή, κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, «τὸ χαίρειν μετὰ χαιρόντων οὐ σφόδρα ρᾴδιον» (Ἐγκώμιον εἰς τὸν Ἅγιον Μάρτυρα Ρωμανόν, P.G. 50, 607).

Καὶ εἶναι ἀφορμὴ χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσεως ἡ συμπλήρωσις εἰκοσαετίας ἀπὸ τῆς ἐκλογῆς ἡμῶν εἰς τὸν πανίερον Οἰκουμενικὸν Θρόνον, οὐχὶ διότι τοιουτοτρόπως ἀπεκτήσαμεν ἐξουσίαν ἢ προβολήν, ἀλλὰ διότι οὕτως ἐκδηλοῦται τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Κυρίου, τοῦ Ὁποίου ἡ ἄμαχος δύναμις ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τελειοῦται (Β΄ Κορ. ιβ΄ 9), «καὶ χάριν ἔχω τῷ ἐνδυναμώσαντί με Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ὅτι πιστόν με ἡγήσατο, θέμενος εἰς διακονίαν» (Α΄ Τιμ. α΄ 12).

Ὁ Θρόνος οὗτος εἶναι θρόνος διακονίας συμπάσης τῆς ὑπ’ οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τό σημεῖον αὐτὸ ἔγκειται τὸ πρωτεῖον αὐτοῦ ἐν τῷ συστήματι τῶν Ἐκκλησιῶν, ἡ δὲ ἀνάρρησις εἰς αὐτὸν σημαίνει τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς «μερίμνης πασῶν τῶν Ἐκκλησιῶν» (πρβλ. Β΄ Κορ. ια΄ 28).

Πρὸ εἰκοσαετίας, ὑπακούοντες εἰς τὴν κλῆσιν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, παρελάβομεν, ὡς εἴχομεν τότε εἴπει, «τὸν σταυρὸν Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, εἰς συνέχισιν τῆς ἀνόδου εἰς τὸν Κρανίου τόπον, εἰς συσταύρωσιν ἡμῶν τῷ Κυρίῳ καὶ τῇ Αὐτῷ συνεσταυρωμένῃ Ἐκκλησίᾳ», ἀλλὰ καὶ «εἰς συντήρησιν τοῦ φωτὸς τῆς Ἀναστάσεως».

Οὕτω, πρὸ τοῦ μεγέθους τῆς κλήσεως, κατὰ τὰς διαρρευσάσας δύο δεκαετίας, ἐβιώσαμεν, εἴπερ ποτὲ καὶ ἄλλοτε, τὸ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν...ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν» (Β΄ Κορ. δ΄ 7-11).

Ὅθεν, δοξάζομεν τὸ μέγα καὶ ὑπερύμνητον ὄνομα τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ ἡμῶν ἐπὶ τῇ ἀφάτῳ Αὐτοῦ πρὸς τὴν ἡμῶν Μετριότητα φιλανθρωπίᾳ, ὅτι ἱκάνωσεν ἡμᾶς ἐπί τοσαῦτα συναπτὰ ἔτη εἰς τὴν ἄρσιν τοῦ σταυροῦ τῆς Πατριαρχίας, ἐπιδαψιλεύων ἡμῖν τιμίους συνεργάτας συγκυρηναίους, στιγμὰς εὐτυχεῖς, ἀλλὰ καὶ σθένος εἰς τὴν ἀντιμετώπισιν τῶν παντοίων δυσχερῶν περιστάσεων, διότι «κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν ἡμῶν ἐν τῇ καρδίᾳ ἡμῶν αἱ παρακλήσεις Αὐτοῦ ηὔφραινον τὴν ψυχὴν ἡμῶν» (Ψαλμ. 93, 19).

Ἠγωνίσθημεν, ὅση ἡμῖν δύναμις, ἀπὸ τῆς ἡγιασμένης καὶ ἐνδόξου ἐπάλξεως τοῦ Φαναρίου, ὁμοῦ μετὰ τῶν προσφιλῶν ἀδελφῶν καὶ συνεργατῶν ἡμῶν, πρὸς τοὺς ὁποίους καὶ κατὰ τὴν εὔσημον στιγμὴν ταύτην ἐκφράζομεν τὸν δίκαιον ἔπαινον καὶ τὴν εὐγνώμονα ἡμῶν εὐχαριστίαν διὰ τὴν πολύτιμον ἀρωγὴν καὶ ποικιλότροπον συμπαράστασίν των.

Δὲν ἐπιχειροῦμεν νὰ ἐκτιμήσωμεν τὸν βαθμὸν τῆς ἀνταποκρίσεως ἡμῶν εἰς τὰς ὑψηλὰς ἀπαιτήσεις τοῦ ὑπουργήματος, ἢ τὰ ἐπιτεύγματα τῆς εἰκοσαετοῦς ἄχρι τοῦ νῦν διακονίας ἡμῶν ἐκ τῆς θέσεως ταύτης.

Ὁ Δεσπότης Χριστὸς κατὰ πρῶτον καὶ ἡ ἱστορία κατὰ δεύτερον λόγον θὰ κρίνουν αὐτά. Ἄλλωστε, «ἐξ Αὐτοῦ καὶ δι’ Αὐτοῦ καὶ εἰς Αὐτὸν τὰ πάντα. Αὐτῷ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ρωμ. ια΄ 36). Ἡμεῖς καὶ ἐφεξῆς, ὡς καὶ ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἡμῶν διακονίας, ἀναθέτομεν «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» τῷ Κυρίῳ Παντοκράτορι, «τῷ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἢ νοοῦμεν» (Ἐφ. γ΄ 20).

Ἵνα δὲ καὶ ἐπὶ τοὺς ἐργασθέντας διὰ τὴν ἀποψινὴν πάντων ἡμῶν ἐπὶ τὸ αὐτὸ συναγωγὴν ἔλθωμεν, ἐκφράζομεν εὐχαριστίας καὶ συγχαρητήρια διὰ τὴν διοργάνωσιν πρὸς τὸν Ἐντιμολογιώτατον κ. Παντελεήμονα Βίγκαν, Ἄρχοντα Μέγαν Χαρτοφύλακα τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας, ὡς καὶ εἰς τὴν νεολαίαν τῆς Ὁμογενείας τῆς Πόλεως ἡμῶν, τέκνα προσφιλῆ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, καὶ πρὸς ἅπαντας τοὺς μοχθήσαντας, ἀλλὰ ἰδιαιτέρως πρὸς πάντας τοὺς «ἐκ δυσμῶν καὶ βορρᾶ καὶ θαλάσσης καὶ ἑῴας» (κανὼν τοῦ Πάσχα, ᾠδὴ η΄, τροπ. β΄) προσδραμόντας ἐνταῦθα ἁγίους ἀδελφοὺς Ἱεράρχας καὶ ἐν γένει ὁμόδοξα τέκνα καὶ ἀδελφοὺς τῆς ἡμῶν Μετριότητος.

Μετὰ ἰδιαιτέρας τιμῆς καὶ χαρᾶς χαιρετίζομεν τὴν ἐν μέσῳ ἡμῶν παρουσίαν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κυρίου Εἰρηναίου καὶ τῶν τιμίων συνοδῶν αὐτοῦ, Ἀρχιερέων τῆς κατὰ Σερβίαν Ἁγιωτάτης θυγατρὸς καὶ νῦν προσφιλοῦς ἀδελφῆς Ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος ἄρχεται ἐντεῦθεν τῶν εἰρηνικῶν αὐτοῦ ἐπισκέψεων κατὰ τὴν ὑπάρχουσαν διὰ πάντα ἐκλεγόμενον Προκαθήμενον παράδοσιν καὶ τάξιν, ἵνα ἡ ἀμοιβαία πνευματικὴ ἑνότης πρός τε τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει Μεγάλην τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καὶ πρὸς τὰς ἄλλας αὐτοκεφάλους ὀρθοδόξους τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας ζῶσα καὶ ἀκμαία καὶ ἐν πᾶσιν ἀπαραμείωτος διατηρῆται.

Ἐπίσης χαιρετίζομεν ἐν συγκινήσει καὶ χαρᾷ καὶ μετὰ πλείστης τιμῆς τοὺς προφρόνως ἐλθόντας εἰς συνεορτασμὸν Μακαριωτάτους ἀδελφοὺς Προκαθημένους τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Ἀλβανίας, ἡ πολύτιμος παρουσία τῶν ὁποίων πολλαπλασιάζει καὶ ἐπαυξάνει τὴν χαρὰν πάντων καὶ ἰδιαιτέρως τῆς ἡμετέρας Μετριότητος, διὸ καὶ ἐκφράζομεν εἰς αὐτοὺς προσωπικῶς καὶ εἰς τοὺς συνοδούς των τὰς θερμὰς ἡμῶν εὐχαριστίας.

Ὄντως, καλὸν καὶ τερπνὸν τὸ κατοικεῖν, ἔστω καὶ ἐπ'ὀλίγον, ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ συμμετέχειν εἰς τὴν χαρὰν καὶ τὴν εὐφροσύνην ἀλλήλων.

Ἀδελφοὶ καὶ τέκνα ἐν Κυρίῳ λίαν ἀγαπητά,

Εὐχαριστοῦμεν καὶ πάλιν καὶ πολλάκις διὰ τὴν παρουσίαν ὑμῶν εἰς τὴν διοργανωθεῖσαν ἐκδήλωσιν ταύτην ἐπὶ τῇ σὺν Θεῷ συμπληρώσει εἴκοσιν ἐτῶν ἡμετέρας Πατριαρχικῆς Διακονίας.

Εἴη Κύριος ὁ Θεὸς μετὰ πάντων ὑμῶν πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς σας, ἐπιδαψιλεύων εἰς ὑμᾶς τά τε ἐγκόσμια καὶ τὰ ὑπερκόσμια ἀγαθὰ Αὐτοῦ. Ἀμήν.