Ο Οικουμενικός Πατριάρχης προεχείρησε σε Αρχοντα υμνωδό τον Χρ. Αηδονίδη

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 01 Δεκεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr / I.M. Διδυμοτείχου 06:15

Με την ευκαιρία της μνήμης του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου,  ιδρυτού της Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και της Θρονικής εορτής του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός επικεφαλής ομίλου προσκυνητών, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη κατά το διήμερο 29 και 30 Νοεμβρίου.

Το απόγευμα της 29 Νοεμβρίου οι προσκυνητές και ο Σεβασμιώτατος μετέβησαν στον Ιερό Πατριαρχικό Ναό του Αγ. Γεωργίου στο Φανάρι όπου τελέστηκε Εσπερινός χοροστατούσης της Α. Θ. Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου.

Μετά το τέλος της ακολουθίας ο Παναγιώτατος προεχείρησε σε Άρχοντα υμνωδό του Οικουμενικού Πατριαρχείου τον εκ Καρωτής Διδυμοτείχου καταγόμενο Μουσικολογιώτατο κ. Χρόνη Αηδονίδη.

Αμέσως μετά ακολούθησε εκδήλωση προς τιμήν του Χρόνη Αηδονίδη στο Προξενείο της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη, την οποία παρακολούθησαν ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Δαμασκηνός και οι προσκυνητές.

Την επόμενη ημέρα 30 Νοεμβρίου επί τη εορτή του Αγίου Ανδρέου, τελέστηκε Πατριαρχική και Συνοδική Θεία Λειτουργία στον Ι. Ναό Αγ. Γεωργίου στο Φανάρι.

Το μεσημέρι η Α. Θ. Π. ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος παρέθεσε γεύμα προς τιμήν των Αρχιερέων και των επισήμων στο οποίο παρακάθησθε και ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Δαμασκηνός.

Προσφώνησις της Α.Θ.Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατά την χειροθεσίαν του κ. Πολυχρόνη Αηδονίδη, εις Άρχοντα Υμνωδόν της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας.

Εντιμολογιώτατε,

Συνηθίζει παλαιόθεν η Μήτηρ Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως να τιμά δι’ οφφικίων επίλεκτα τέκνα της, τα οποία με την χριστιανικήν αρετήν των και με την μεγάλην των προσφοράν είτε εις τον πολιτισμόν, τα γράμματα και τας τέχνας, είτε εις τον κοινωνικόν στίβον και τας του Γένους ανάγκας, διεκρίθησαν των πολλών και κατέστησαν σημεία αγαθής αναφοράς όχι μόνον των συγχρόνων των, αλλά και των επιγενομένων.

Τα οφφίκια ταύτα είναι αρχοντίκια, τα οποία παραπέμπουν εις ευκλεεστέρας ημέρας του Γένους, ξυπνούν μνήμας ιεράς, γεννούν συγκινήσεις μεγάλας, υπενθυμίζουν το χρέος του «περισσεύειν μάλλον» του Ευαγγελίου και του «αιέν αριστεύειν» των αρχαίων ημών προγόνων.

Περισσεύειν εις παν έργον αγαθόν και ευάρεστον τω Θεώ. Αριστεύειν εις την πολύμοχθον προσωπικήν και κοινωνικήν αρετήν. Περισσεύειν εις φιλοτιμίαν. Αριστεύειν εις αγιασμόν!

Τον Πολυχρόνην Αηδονίδην, τέκνον ευλαβούς ιερατικής οικογενείας, από ετών παρακολουθούμεν μακρόθεν αγωνιζόμενον φιλοπόνως την αρετήν, βιούντα εν ευθύτητι καρδίας το περιεχόμενον του Ευαγγελίου και εργαζόμενον μετά ζήλου θερμού εις την διαφύλαξιν και διάδοσιν της μεγάλης μουσικής παραδόσεως της ευάνδρου Θράκης.

Ιεροψάλτης σεμνός και ευλαβής εκτελεστής των ιερών της Εκκλησίας ύμνων εις την σεβασμίαν θεοτερπή βυζαντινήν μουσικήν, δεν ώκνησεν εκ παραλλήλου να εγκύψη μετά πολλής αγάπης και εις την θύραθεν ωραίαν παραδοσιακήν μουσικήν της πατρίδος του, να φέρη εις το προσκήνιον σπουδαία άσματα και μελίσματα προ πολλού εν γωνία και παραβύστω απολησμονηθέντα η υπό του εκφύλου συρμού περιφρονηθέντα τέως και παραγκωνισθέντα, να τα αναδείξη μετά σπουδής και, αποδίδων αυτά περιπαθώς με την μελιηδείαν φωνήν του, να τα καταστήση οικεία και αγαπητά όχι μόνον εις τους νεοέλληνας, αλλά και εις όλους τους θιασώτας της καλής και όντως ψυχαγωγούσης και μη διασκεδαζούσης μουσικής.

Οι Θράκες, εντεύθεν και εκείθεν του Έβρου, ήκουσαν από το ηδύμολπον στόμα του την γλυκείαν φωνήν της πατρίδος, οι δε του ημετέρου Γένους το παράπονον και τους καημούς της Ρωμηοσύνης. Δεν θα ήτο ίσως υπερβολή να είπωμεν  ότι ο σήμερον τιμώμενος οτρηρός εργάτης της Παραδόσεως είναι πράγματι το «Αηδόνι της Ανατολής» και όχι ψιλώ ονόματι Αηδονίδης.

Η βαθύχρονος φωνή της Θρακικής Μούσης. Ο γλυκύς λυγμός της πολυπάθου Ρωμέϊκης ψυχής! Μας εφανέρωσεν όχι μόνον τα «Μυστικά του κήπου» του, αλλά και αυτά «Της καρδιάς του τ’ ανοιχτά». Τοιουτοτρόπως τον εγνωρίσαμεν, τον εξετιμήσαμεν και τον ηγαπήσαμεν! Όπως τον γνωρίζει, τον εκτιμά και τον αγαπά, τόσον η τοπική Εκκλησία της γενετείρας του, όσον και η όπου γης Ομογένεια, παντού όπου οι δρόμοι τους συναντιούνται.

Τούτων ούτως εχόντων, εκρίναμεν ότι ο Χρόνης Αηδονίδης έπρεπε να κατακοσμηθή με ιερόν Πατριαρχικόν αρχοντίκιον, και, ιδού, απόψε, εν ημέρα επισήμω και εν ώρα ιερά, αρχομένου του εορτασμού της Θρονικής Εορτής του Αγιωτάτου Αποστολικού και Πατριαρχικού Οικουμενικού Θρόνου της σεβασμίας Κωνσταντινουπόλεως, υπό την σκέπην του Πρωτοκλήτου Αποστόλου Ανδρέου και του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου, με την ευχήν της Παμμακαρίστου Υπεραγίας Θεοτόκου, εν πληθούση εκκλησία, δια χειροθεσίας Πατριαρχικής απονέμεται εις τον πολιόν διδάσκαλον το οφφίκιον  του Άρχοντος Υμνωδού της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Σας ευχόμεθα, Εντιμολογιώτατε και Μουσικολογιώτατε Άρχων Υμνωδέ κύριε Πολυχρόνη Αηδονίδη, υγιείαν απερικλόνητον και μακρότητα ειρηνικών ημερών.

Να χαρήτε την τιμήν της Μητρός Εκκλησίας μετά της αγαπητής οικογενείας σας και των πολλών μαθητών σας, άδων και ψάλλων θεαρέστως τω Κυρίω μέχρις εσχάτου γήρους και πρεσβείου, σεμνύνων το οφφίκιόν σας και σεμνυνόμενος υπ’ αυτού. Άξιος!