Οικουμενικός «Ο Απόστολος Ανδρέας είναι ο αιώνιος άγγελος της Εκκλησίας της Νέας Ρώμης»

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 01 Δεκεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 09:45

Παρακάτω ακολουθούν οι ομιλίες του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κατά την Θρονική Εορτή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.

Ομιλία της Α.Θ.Παναγιότητος, του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου εις τον εσπερινόν της Θρονικής Εορτής

Ιερώτατοι αδελφοί,
Ευλογημένα τέκνα της Εκκλησίας!

Η αέναος ροή του χρόνου μας έφερε δια μίαν ακόμη φοράν εις την ετήσιον μνήμην του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου, ουρανίου προστάτου της αγιωτάτης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

Ανδρέας ο επώνυμος της ανδρείας, ο την περιβόητον φωνήν «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν» εκφωνήσας μόλις συνήντησε τον Ιησούν, ο ευαγγελιστής των Αποστόλων και Πρωτόκλητος, εκήρυξε το ευαγγέλιον και εις την εύανδρον Θράκην και ίδρυσε την Εκκλησίαν του Βυζαντίου. Αυτός είναι απόψε και αύριον το τιμώμενον πρόσωπον.

Αυτός προεξάρχει της σεμνής ημών πανηγύρεως. Αυτός δέχεται τον άξιον ύμνον των τέκνων του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Αυτός είναι ο εστιάτωρ της ημέρας και μας προσφέρει την πνευματικήν τράπεζαν της λογικής ορθοδόξου λατρείας. Αυτός είναι ο θερμός προστάτης μας, ο σταθερός υποστηρικτής μας, ο ισχυρός πρέσβυς μας προς τον Θεόν. Αυτός είναι ο γλυκύς πατέρας όλων μας. Αυτός είναι ο αιώνιος άγγελος της Εκκλησίας της Νέας Ρώμης!

Αυτόν τον ελληνώνυμον Απόστολον, τον αγιάσαντα την αχαϊκήν γην με τον σταυρόν του και το αίμα του, τον λίαν αγαπητόν και ενταύθα,και εις την Ελλάδα, και εις την Σκωτίαν, και εις την Κύπρον, και εις την Ουκρανίαν, και εις την Ρουμανίαν, και εις πλείστας άλλας χώρας, συνήλθομεν δια να τιμήσωμεν και δια να λάβωμεν την ευχήν του. Και είναι μεγάλη χαρά ότι μαζί μας είναι, πλην των αγίων Ιεραρχών που συνέτρεξαν από των περάτων της γης και των Καθηγουμένων εξ Αγίου Όρους, Κρήτης, Έσσεξ ταής Αγγλίας και αλλαχόθεν, και φερέλπιδες φοιτηταί της περισέμνου Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, εκκολαπτόμενοι εργάται του Ευαγγελίου, υπό την ηγεσίαν των Καθηγητών των Ιερωτάτου Μητροπολίτου Αρκαλοχωρίου κ. Ανδρέου και Εντιμολ. κ. Μιλτιάδου Κωνσταντίνου.

Ομοίως παρίστανται και φοιτηταί της Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας της ιδίας ευκλεούς μεγαλουπόλεως της Μακεδονίας, υπό την ηγεσίαν του Ελλογ. κ. Χριστοφόρου Κοντάκη, Προέδρου αυτής, και άλλων Καθηγητών, ελθόντες και αυτοί «προς ανακαμίνωσιν πίστεως και λήψιν ευλογίας».

Δυστυχώς δεν είναι εδώ να τους υποδεχθούν φιλαδέλφως οι φοιτηταί της περιπύστου Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Το διατί, όλοι το γνωρίζετε.

Ας κάμωμεν προσευχήν αυτό να συμβή του χρόνου, «ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη»!.. Τους καλωσορίζομεν, λοιπόν, ημείς όλους και ευχόμεθα ο μέγας Απόστολος να ανάψη εις την καρδίαν των ένθεον αποστολικόν ζήλον κατ’ επίγνωσιν, δια να αναλάβουν την ιεράν σκυτάλην και να συνεχίσουν το άγιον εκκλησιαστικόν έργον όπου έκαστος ταχθή. 

Παρίστανται επίσης Κρήτες πιστοί εκ των ενοριών Πλατανιά και Μασταμπά Ρεθύμνου, υπό την ηγεσίαν του Ποιμενάρχου των Ιερωτάτου Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ. Ευγενίου, ο οποίος εγκαινιάζει αξιεπαίνως την ποιμαντορίαν του εις την Μητρόπολιν, τα ηνία της οποίας μόλις προ ολίγων εβδομάδων ανέλαβε, με ευλαβή προσκύνησιν της Μητρός Εκκλησίας.

Καλώς ήλθατε, ευσεβή τέκνα της ευάνδρου Μεγαλονήσου. Παρίσταται, ακόμη, αντιπροσωπεία της Διακοινοβουλευτικής Συνελεύσεως της Ορθοδοξίας, κομίζουσα τον σεβασμόν πάντων των εν τη Συνελεύσει μετεχόντων Κοινοβουλίων εις την εορτάζουσαν πρωτεύθυνον Ορθόδοξον Εκκλησίαν, το περικλεές και μαρτυρικόν Οικουμενικόν Πατριαρχείον.

Τους καλωσορίζομεν μετά τιμής και αγάπης και παρακαλούμεν να διαβιβάσουν εις το σύνολον των συναδέλφων των την στοργήν της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας και τας πατρικάς ευχάς και την Πατριαρχικήν ευλογίαν της ημετέρας Μετριότητος.

Παρίσταται μικτός όμιλος προσκυνητών, Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών, εξ Αγίου Φραγκίσκου Αμερικής, υπό την ηγεσίαν του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Αγίου Φραγκίσκου κ. Γερασίμου και του Ρωμαιοκαθολικού ομολόγου του Σεβ. Αρχιεπισκόπου κ. George Niederauer.

Ομοίως τους υποδεχόμεθα μετά τιμής και αγάπης πολλής. Μετά των αυτών αισθημάτων υποδεχόμεθα τόσον την ομάδα προσκυνητών εκ του ΚΑΠΗ Θέρμης Θεσσαλονίκης, υπό την ηγεσίαν του εορτάζοντος τα ονομαστήριά του κ. Ανδρέου Βιολιτζή, εις ον και ευχόμεθα έτη πολλά, όσον και τα μέλη του Σωματείου Παναγίας Γάλαξας Θαλασσοκρατούσας εκ του ιστορικού Γαλαξειδίου, και πάντας τους εκ διαφόρων μερών και χωρών καταφθάσαντας εις Κωνσταντινούπολιν δια την χαράν της Εκκλησίας.

Ως ωραίοι οι πόδες όλων των μακράν οδόν πορευθέντων προκειμένου να μας δείξουν την αγάπην των, την αφοσίωσίν των, την ευλαβή προσήλωσιν εις όσα ο θεότευκτος θεσμός του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκφράζει και εκπροσωπεί.

Η παρουσία σας μας ενισχύει τα μάλα και μας δίδει δυνάμεις δια την συνέχισιν της άρσεως του καθ’ ημέραν σταυρού. Είθε όλοι να έχετε ακέραιον τον μισθόν σας παρά Κυρίου και είθε ο Πρωτόκλητος των Αποστόλων να είναι δια βίου βοηθός και αντιλήπτωρ σας. Να έλθετε, αγαπητοί, και πάλιν.

Όσας φοράς και αν έλθετε, η Κωνσταντινούπολις δεν πρόκειται να σας απογοητεύση. 

Όσας φοράς και αν μας επισκεφθήτε δεν θα λάβωμεν κορεσμόν εκ της παρουσίας σας. Να έχετε όλοι την Πατριαρχικήν ημών ευλογίαν και ολοκάρδιον ευχήν και να είναι τα έτη σας πολλά, υγιεινά και κατά πάντα ευλογημένα και σωτήρια! Ιδιαιτέρας ευχάς απευθύνομεν εις όσους και όσας εορτάζουν τα ονομαστήριά των!

Καλά Χριστούγεννα!

Προσφώνηση Οικουμενικού Πατριάρχη προς την Ρ/Καθολική Αντιπροσωπεία

Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύριε Kurt Koch, μετά της τιμίας υμών συνοδείας, οι εκπροσωπούντες την Αυτού Αγιότητα τον Επίσκοπον της πρεσβυτέρας Ρώμης και αγαπητόν ημίν εν Κυρίω αδελφόν Πάπαν κύριον Βενέδικτον και την ης ούτος προΐσταται Εκκλησίαν,

Μετά πολλής χαράς χαιρετίζομεν την παρουσίαν υμών κατά την Θρονικήν Εορτήν της καθ  ἡμᾶς Αγιωτάτης Εκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, και εν ευγνωμοσύνη ευχαριστούμεν τον αποστείλαντα υμάς αδελφόν εν Κυρίω Πάπαν Βενέδικτον ΙϚ’ δια την ευγενή αδελφικήν χειρονομίαν αυτού όπως συμμετάσχη δι  ὑμῶν εις την εόρτιον πανήγυριν της ιεράς μνήμης του ιδρυτού της εν Βυζαντίω Εκκλησίας Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.

Από πολλών ήδη ετών έχει καθιερωθή όπως ανταλλάσσωνται επισκέψεις επισήμων αντιπροσωπειών κατά τας θρονικάς εορτάς εκατέρας των Εκκλησιών ημών εις ένδειξιν των μεταξύ αυτών αδελφικών δεσμών αγάπης και τιμής, χαίρομεν δε διότι και εφέτος τηρείται η ωραία αύτη παράδοσις.

Ιδιαιτέρως χαιρετίζομεν την δια πρώτην φοράν παρουσίαν εν μέσω ημών ως εκπροσώπου της Αυτού Αγιότητος της υμετέρας Σεβασμιότητος, συγχαίροντες αυτή επί τη αναλήψει του υψηλού αξιώματος της προεδρίας του Ποντιφικού Συμβουλίου δια την προώθησιν της ενότητος των χριστιανών, ως και επί τη προσφάτω ανυψώσει αυτής εις το αξίωμα και την τιμήν του Καρδιναλίου.

Εκτιμώντες μεγάλως την βαθείαν θεολογικήν κατάρτισιν και την ευγένειαν του χαρακτήρος της υμετέρας Σεβασμιότητος, ως και την προσήλωσιν αυτής εις την ιεράν υπόθεσιν της προωθήσεως της χριστιανικής ενότητος, προσβλέπομεν εις την συνεργασίαν υμών μετά του καθ’ημάς Οικουμενικού Πατριαρχείου δια την περαιτέρω σύσφιγξιν των αδελφικών σχέσεων μεταξύ των Εκκλησιών ημών, επ’αγαθώ της προωθήσεως της ενότητος, υπέρ της οποίας εδεήθη ο Κύριος εις τον Πατέρα Αυτού ολίγον προ του πάθους Του.

Μετά πολλής χαράς σημειούμεν ότι κατά το τρέχον έτος συνεπληρώθησαν πεντήκοντα έτη ζωής και δράσεως του Ποντιφικού Συμβουλίου δια την ενότητα των χριστιανών, του οποίου ηγείται ήδη η υμετέρα Σεβασμιότης. Η σκέψις ημών ανατρέχει προς τον αείμνηστον Πάπαν Ιωάννην τον ΚΓ , όστις εν έτει 1960 προέβη εις την ίδρυσιν του Συμβουλίου τούτου, αρχικώς υπό την μορφήν Γραμματείας, ομού μετά της συγκλήσεως της Β  Συνόδου του Βατικανού, ήτις δια θαρραλέων ιστορικών αποφάσεων ήνοιξε τον δρόμον δια την συμμετοχήν της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας εις την προσπάθειαν προς αποκατάστασιν της χριστιανικής ενότητος.

Μεταξύ των καρπών της ιστορικής ταύτης πρωτοβουλίας του αειμνήστου Πάπα κυρίαρχον θέσιν κατέχει η ανάπτυξις αδελφικών σχέσεων μεταξύ της Ορθοδόξου και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, τας οποίας σχέσεις ενεκαινίασαν οι μεγάλοι εκκλησιαστικοί ηγέται, ο Πάπας Παύλος ο Ϛ’ και ο αοίδιμος προκάτοχος ημών Οικουμενικός Πατριάρχης Αθηναγόρας, εσυνέχισαν δε και ενίσχυσαν έτι περαιτέρω οι διάδοχοι αυτών Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β’ και ο Οικουμενικός Πατριάρχης Δημήτριος. Χάρις εις τας αόκνους προσπαθείας του υμετέρου Συμβουλίου δια την χριστιανικήν ενότητα, μάλιστα δε εκείνας των αειμνήστων πρωτοπόρων προέδρων αυτού Καρδιναλίων Augustino Bea και Johannes Willebrands, βοηθουμένων υπό ειδημόνων περί την ιστορίαν και την ζωήν των Ορθοδόξων Εκκλησιών, ως οι αείμνηστοι Επίσκοπος Pierre Duprey και Mgr Eleuterio Fortino, αι σχέσεις των Εκκλησιών ημών ανεπτύχθησαν έτι μάλλον δι  ἀμοιβαίου σεβασμού και αδελφικής αγάπης.

Τας σχέσεις ταύτας εκαλλιέργησαν μετά της αυτής επιμελείας και οι προκάτοχοι της υμετέρας Σεβασμιότητος εν τη προεδρία του Συμβουλίου Καρδινάλιοι Edward Cassidy και Walter Kasper, συνεπικουρούμενοι υπό ικανών συνεργατών. Προς πάντας τους ανωτέρω εκφράζομεν τας θερμάς ευχαριστίας ημών δι  ὅσα εκοπίασαν υπέρ της αποκαταστάσεως της πλήρους κοινωνίας των Εκκλησιών ημών.

Εν τω πλαισίω των αδελφικών τούτων σχέσεων ήρξατο και διεξάγεται επί τριάκοντα ήδη έτη ο επίσημος θεολογικός διάλογος μεταξύ των Εκκλησιών ημών.

Και τούτο, διότι η ενότης εν τη αγάπη εις ουδέν ωφελεί, εάν δεν είναι συγχρόνως και ενότης εν τη πίστει και τη αληθεία. Ούτως, «αληθεύοντες εν αγάπη», κατά την προτροπήν του Αποστόλου (Εφ. 4, 15), διεξάγομεν τον θεολογικόν τούτον διάλογον κατόπιν ομοφώνου αποφάσεως και πασών των Αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών προς εξέτασιν εν αγάπη και ειλικρινεία των τε ενούντων και των εισέτι διαιρούντων ημάς θεολογικών ζητημάτων, «μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως», κατά την προτροπήν του ιδίου Αποστόλου (Εφ. 4, 13).

Την πορείαν του θεολογικού τούτου διαλόγου παρακολουθούντες μετ  ηὐξημένου ενδιαφέροντος και ημείς εκ του Οικουμενικού Πατριαρχείου προσευχόμεθα δια την ευόδωσιν αυτού, ιδία κατά την παρούσαν φάσιν, κατά την οποίαν συζητούνται ακανθώδη θέματα, γενόμενα κατά το παρελθόν αιτίαι οξειών αντιπαραθέσεων μεταξύ των ημετέρων Εκκλησιών.

Η πρόσφατος εν Βιέννη συνάντησις της ολομελείας της Επιτροπής του διαλόγου, υπό την συμπροεδρίαν της υμετέρας Σεβασμιότητος και του Ιερωτάτου αδελφού και συνεργού ημών Μητροπολίτου Περγάμου κυρίου Ιωάννου, κατέδειξε τας υφισταμένας δυσκολίας, αλλά και την πρόθεσιν και αποφασιστικότητα πάντων των μελών της Επιτροπής, όπως υπερβούν αυτάς και εν αγάπη, αλλά και πιστότητι προς την παραδοθείσαν ημίν εκ της πρώτης χιλιετίας πίστιν και ζωήν της Εκκλησίας, και χωρήσωμεν εις την επίλυσιν των υφισταμένων διαφορών.

Εορτάζοντες σήμερον την ιεράν μνήμην του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου δεν είναι δυνατόν ειμή να έχωμεν την σκέψιν ημών εστραμμένην και προς τον αυτάδελφον αυτού Πέτρον τον Πρωτοκορυφαίον.

Οι δύο ούτοι αδελφοί, συνδεόμενοι δια του εξ αίματος δεσμού, συνεδέθησαν προσέτι και δια του απείρως σπουδαιοτέρου δεσμού της μετά του Χριστού και εν τω Χριστώ κοινωνίας. Τον δεσμόν τούτον της εν Χριστώ κοινωνίας διετήρησαν αδιάσπαστον επί μίαν όλην χιλιετίαν και αι εκ του κηρύγματος και του μαρτυρίου των Αποστόλων τούτων προελθούσαι Εκκλησίαι, αι της Ρώμης και της Κωνσταντινουπόλεως, τον αυτόν δε δεσμόν κοινωνίας οφείλομεν να ανακτήσωμεν και πάλιν, δια να αποδειχθώμεν άξιοι συνεχισταί της παρακαταθήκης των.

Εις την αναγνωσθείσαν κατά την σημερινήν Θείαν Λειτουργίαν ευαγγελικήν περικοπήν ηκούσαμεν ότι ο Ανδρέας γνωρίσας προσωπικώς τον Χριστόν σπεύδει να γνωρίση Αυτόν και εις τον Πέτρον.

Το αυτό πράττει και ο Φίλιππος προς τον Ναθαναήλ, και ούτως ο κύκλος των μετά του Χριστού κοινωνούντων διευρύνεται έως ου δια του αποστολικού κηρύγματος επεκταθή εις πάντας τους ανθρώπους.

Η Εκκλησία του Χριστού αποδεικνύεται τοιουτοτρόπως «αποστολική», μεταδίδουσα τον Χριστόν από γενεάς εις γενεάν και από τόπου εις τόπον «ίνα ο κόσμος πιστεύση» (Ιω. 17, 21) εις Αυτόν ως λυτρωτήν και σωτήρα.

Ο κόσμος και σήμερον αναζητεί σωτηρίαν και λύτρωσιν, ευρισκόμενος προ ποικίλων αδιεξόδων. Αλλ  οἱ κηρύττοντες τον Χριστόν κεχωρισμένοι απ  ἀλλήλων αδυνατούν να πείσουν τον κόσμον ότι «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ο εστι μεθερμηνευόμενον Χριστός» (Ιω. 1, 42).

Πιστοί εις το γνήσιον και  ακραιφνές κήρυγμα των Αποστόλων καλούμεθα «εν ενί στόματι και μια καρδία» να μεταφέρωμεν αυτό εις τον σύγχρονον κόσμον, ενωτιζόμενοι τας αγωνίας του και εγκύπτοντες εν αγάπη εις τα προβλήματά του.

Δια των σκέψεων τούτων υποδεχόμεθα υμάς, τους εκπροσώπους της πρεσβυτέρας Ρώμης, εν τω μέσω ημών εν αγάπη και τιμή, ευχαριστούντες και αύθις υμίν τε και τω αποστείλαντι υμάς Αγιωτάτω αδελφώ δια «τον κόπον της αγάπης» (Α’Θεσ. 1, 3) τον οδηγήσαντα τα βήματα υμών ενταύθα.

«Τω δε Θεώ και Πατρί ημών η δόξα εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».