Προσφώνηση Μητροπολίτη Φιλίππων Προκοπίου για την Αγία Λυδία

Δημιουργηθηκε στις Τρίτη, 25 Μαΐου 2010

Γράφτηκε από τον/την Μητρόπολη Φιλίππων - 15:50

Τα όσα με τη Χάρη του Θεού γίνονται, χθες και σήμερα, στον αποστολοδιάβατο  τούτο τόπο, αποτελούν για τήν  τοπική Εκκλησία τών Φιλίππων, την αποστολική ι. Μητρόπολή μας σταθμό πνευματικής αναψυχής και βαθειάς ευφροσύνης. Αιτίες και αφορμές συγκλονιστικών θρησκευτικών βιωμάτων και βαθυτάτων συναισθημάτων χαράς και ικανοποιήσεως για τον Επίσκοπο, τον περί αυτόν Κλήρο και τον Λαό.

Στήν  επέτειο μνήμη τής ισαποστόλου  Λυδίας ευλαβικά περιστοιχίσαμε τήν  αγία Τράπεζα τής Θείας Ευχαριστίας  στον Οκτάγωνο Ναό-Βαπτιστήριο, ψάλλοντας  με τήν καρδιά μας κατανυκτικά  «ψαλμούς και ύμνους και πνευματικές  ωδές» (Εφ. 5, 19) προς τόν Εσταυρωμένο, Αναστάντα και με δόξα Αναληφθέντα εις τους Ουρανούς Κύριον Ιησού, στο όνομα του οποίου «θα προσκυνήσουν όλα τα επουράνια, τα επίγεια και τα υποχθόνια και κάθε γλώσσα θα ομολογήσει ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Κύριος, για να δοξάζεται ο Θεός Πατέρας» (Φιλ. 2, 10-11).

Λιτανεύοντας, εβγήκαμε έξω από το Ναό στην όχθη του ποταμού Ζυγάκτη, στο μέρος που εθεωρείτο, τότε που ο ουρανοβάμονας Απόστολος, υπακούοντας, για μια ακόμα φορά, στην ουράνια οπτασία, έφθασε στους περιωνύμους Φιλίππους, τόπο προσευχής των Ιουδαίων.

Εκεί ο φωτιστής μας Απόστολος μετά το κήρυγμά του κατέβασε στα ρέοντα νερά του ποταμού τη «σεβομένην τον Θεόν» πορφυροπώλιδα Λυδία, της οποίας ο Κύριος άνοιξε την καρδιά της, ώστε να δίνει προσοχή και να δέχεται, όσα δίδασκε ο Παύλος, εβάπτισε την ίδια και την οικογένειά της (Πραξ. 16, 9 εξ). Στον ίδιο τόπο σήμερα ο εν Επισκόποις ελάχιστος όσους  ελεύθερα και ανεπηρέαστα εδήλωσαν την βούλησή τους να ενσωματωθούν στην Ορθόδοξο Εκκλησία (10 τον αριθμό), ενήλικες κατηχούμενοι και βαπτισθέντες, έχρισεν δια του Αγίου Μύρου «προς αγαλλίασιν πιστών».

Και τήν ώρα αυτή, πάλι στον ίδιο χώρο, στο νεότευκτο και σύγχρονο Συνεδριακό Κέντρο «ο Απόστολος Παύλος», έχουμε τήν εξαιρετική τιμή περιχαρείς να υποδεχόμεθα τόν Πρόεδρο του  Τμήματος τής Θεολογίας τής Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με ομάδα επιλέκτων και ελλογιμωτάτων Πανεπιστημιακών Δασκάλων να μας προσφέρουν από την αγαπώσα καρδιά και τον ανήσυχο νου τους την υπερπερισσεύουσα επιστημονική και ερευνητική γνώση τους και την εναργή θεολογική εμπειρία τους. Η γενική διατύπωση του θέματος και η επί μέρους θεματολογία της Ημερίδος, όπως καταχωρήθηκε στο Πρόγραμμα, επικυρώνει του λόγου το αληθές, με αυτονόητο το επιστημονικό χρέος να ριφθεί άπλετο φως στην ιστορία της αρχεγόνου τοπικής Εκκλησίας των Φιλίππων.

Να ζωντανέψουν τα πρωτοστατούντα τιμώμενα πρόσωπα. Να χαραχθεί έντονα το άγιο αρχέτυπό τους μέσα μας έτσι, ώστε πλούσιος να μείνει ο της ψυχωφέλειας αμητός, σύμφωνα με τον λόγο του Αποστόλου Παύλου για την υλική προσφορά, που ισχύει ασφαλώς και για την πνευματική : «Εκείνος που σπέρνει με οικονομία, θα θερίσει και με οικονομία, και εκείνος που σπέρνει με αφθο-νία, θα θερίση και με αφθονία. Ο καθένας ας δίνει ο,τι του λέγει η καρδιά του, όχι με λύπη η αναγκκαστικά, διότι ο Θεός αγαπά τον χαρωπόν δωρητήν» (Β  Κορ. 9, 6-7).

Επιτρέψατέ  μου, ακόμα, να επικεντρώσω με λίγα λόγια τήν προσοχή και το ενδιαφέρον όλων μας στο μέρος  τών εργασιών του πνευματικού  Συμποσίου μας, που διατηρεί επίκαιρο τόν πολυσήμαντο χαρακτήρα και  αναφέρεται στη θέση της γυναίκας στο Χριστιανισμό και στο σύγχρονο προβληματισμό για τη θέση της στην Εκκλησία. Και αυτό γιατί ζητήσαμε από τις διοικήσεις των γυναικείων Συλλόγων, Οργανώσεων και άλλων συσσωματώσεων του τόπου μας να έλθουν σήμερα στη Σύναξή μας και, τιμώντας την Ισαπόστολο Λυδία, της οποίας η εμπορική και επιτυχημένη δράση δεν στάθηκε εμπόδιο στις πνευματικές ανησυχίες της και στην κοινωνική προσφορά της, να μεταφέρουν την ημέρα της Γυναίκας στις 20 Μαΐου (από 8 Μαρτίου) και να είναι εφ’ εξής η Αγία Λυδία Προστάτιδα της ενώσεως όλων των Γυναικείων Οργανώσεων της περιοχής μας. Αυτό θα εναρμονίσει την παγκοσμιοποιημένη επέτειο της «Ημέρας της Γυναίκας» με τις ελληνορθόδοξες Παραδόσεις μας και την πνευματική και πολιτιστική μας κληρονομιά.

Επιτρέψατέ  μου να μνημονεύσω ακόμα, μετά την πρώτη ευρωπαία χριστιανή Λυδία των Πράξεων των Αποστόλων και τις άλλες δύο Φιλιππήσιες γυναίκες την Ευοδία και τη Συντύχη, που ονομαστικά αναφέρει ο Απ. Παύλος στην επιστολή, (έστω και αν τις συμβουλεύει να μονοιάσουν ως καλές χριστιανές) και άλλες συνεργάτιδες και βοηθούς στο έργο του και στη διάδοση του χριστιανισμού, όπως την Πρίσκιλα (η Πρίσκα, σύζυγο του Ακύλα Β , Τιμ. 4, 19), τη Δάμαρι στην Αθήνα, τις τέσσαρες θυγατέρες του Φιλίππου, Μαριάμ, Τρύφαινα, Τρυφώσα, Περσίδα, κ.α., ιδιαίτερα δε τη Φοίβη, την οποία εμπιστεύθηκε να μεταφέρει στη Ρώμη την προς Ρωμαίους επιστολή του, συστήνοντάς την προς αυτούς, ως αδελφή «ούσαν διάκονον της εκκλησίας της εν Κεγχρεαίς» (Ρωμ. 16, 1), επίνειον της αρχαίας Κορίνθου στο Σαρωνικό κόλπο.

Η κατ’ όνομα μνεία γίνεται για να επισημανθεί ότι από της αποστολικής εποχής άνδρες και γυναίκες ενεργά και ισότιμα μετέχουν στο διδακτικό και ιεραποστολικό έργο της Εκκλησίας. Η παράδοση και το πνεύμα της Ορθοδο-ξίας επιβάλλουν την συνεργασία κληρικών και λαϊκών και τη συμμετοχή τους, πάντοτε μέσα στα όρια και στο βαθμό που χαράσσουν οι κανονικές της Εκκλησίας διατάξεις, στο προφητικό, αρχιερατικό και βασιλικό αξίωμα του Κυρίου της Εκκλησίας.

Επομένως και οι γυναίκες έχουν τη θέση τους στη διδαχή της πίστεως, στην προσευχή, τη θυσία, την αγάπη και δη στην «κατ’ οίκον εκκλησίαν», στις λατρευτικές και άλλες εκδηλώσεις της εκκλησιαστικής Κοινότητος, όπως και στις φωτισμένες δράσεις μέσα στην κοινωνία, την επιστήμη, την τέχνη, το επαγγελματικό, πνευματικό και πολιτιστικό περιβάλλον, σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις πιο αποδοτικά από τους άνδρες.

Άλλ’  ήλθεν η ώρα, θερμές ν’ απευθυνθούν  οι ευχαριστίες προς τους καταξιωμένους  και φιλοτίμους ερευνητάς του  πρωτοχριστιανικού παρελθόντος  τής εκκλησίας τών Φιλίππων Πανεπιστημιακούς Θεολόγους, προς τον κ. Δήμαρχον Φιλίππων, ο οποίος φιλότιμα και ευγενικά προσπαθεί για την διατήρηση της ιστορικής προσωνυμίας και εις το νέον από την συνένωση των Δήμων Καβάλας - Φιλίππων, αυτοδιοικητικόν σχήμα, και προς όλους όσους ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση της Εκκλησίας. Μαζί με τις ευχαριστίες οι εγκάρδιες ευχές, με τα λόγια του Αποστόλου μας από την προς Φιλιππησίους Επιστολή του:

Αδελφοί μου αγαπητοί και επιπόθητοι,

Χαίρετε πάντοτε τη χαρά, που προέρχεται από τήν ένωση και κοινωνία μας με τόν Κύριο. Όλοι μας να υπηρετούμε και να πράττουμε ο,τι είναι αληθινό, σεμνό, δίκαιο, καθαρό, αξιαγάπητο, καλόφημο, ο,τι έχει σχέση με την αρετή και είναι άξιο επαίνου. Ο Θεός που δίνει την ειρήνη να είναι πάντοτε μαζί μας (Βλ. Φιλ. 4, 4 εξ).