Μηνύματα Μητροπολίτη Δημητριάδος για την νέα σχολική χρονιά

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 09 Σεπτεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος 12:24

Μήνυμα σε μαθητές και μαθήτριες Γυμνασίου και Λυκείου

Αγαπητά μου παιδιά,

Το σχολείο σας ανοίγει και πάλι τις πόρτες του και σας καλεί να ανακαλύψετε τον καλύτερο εαυτό σας. Αν αποφασίσετε να το δείτε, όχι σαν ένα χώρο πίεσης και άγχους αλλά σαν μία ευκαιρία ανακάλυψης των δυνάμεών σας, των χαρισμάτων σας και των ικανοτήτων σας, ο χώρος αυτός θα γεμίσει χρώματα φωτεινά, πού δεν θα μπορέσουν να τα θαμπώσουν, ούτε οι δυσκολίες, ούτε τα προβλήματα.

Το σχολείο, πού σας υποδέχεται σήμερα, σας χρειάζεται. Το μυστικό του, μυστικό της ιδιας της ζωής, δε βρίσκεται μόνο στις πολλές γνώσεις του νου αλλά στην ικανότητα της καρδιάς να πλαταίνει, να αγκαλιάζει όλο και περισσότερους ανθρώπους,  να  αγαπάει.

Σήμερα ξεκινάει μια νέα σχολική χρονιά. Όμως, ένας καινούργιος κόσμος έχει ξεκινήσει ήδη την πορεία του. Κρύβει μυστικά, πού σας καλεί να ανακαλύψετε. Κρύβει ευκαιρίες, πού σας καλεί να εκμεταλλευτείτε. Κρύβει όμως και δυσκολίες, πού σας καλεί να αντιμετωπίσετε. Και μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες, είναι η απομόνωση των ανθρώπων, η αδιαφορία για τον διπλανό, ο φόβος, πως κάποιος ξένος θα μας κλέψει την ατομική μας απόλαυση. Την ώρα πού διαφημίσεις και τηλεοράσεις, μας φωτίζουν αστέρες, πού δεν ξέρουν ούτε να χαίρονται, ούτε να αγαπούν, η Εκκλησία μας σας καλεί να αναζητήσετε τον Θεό της Αγάπης και να μιμηθείτε την δική του αγάπη για τον κόσμο.

Κάθε άνθρωπος, όποια κι αν είναι η ηλικία του, μπορεί να γίνει πρωταγωνιστής αυτής της λύσης. Ο καθένας έχει πάντα κάτι να προσφέρει, την ώρα πού η δυσκολία χτυπάει την πόρτα του διπλανού μας, ακόμη και του ίδιου μας του σπιτιού. Ενώ όλο και συχνότερα θα ακούγεται ὁ όρος «κρίση», εσείς, τα παιδιά, οι μαθητές του Γυμνασίου ἦ του Λυκείου, μπορείτε να βρείτε απαντήσεις. Τα χρήματα δε φτάνουν, ίσως γιατί μάθαμε να περιμένουμε τη χαρά μόνο απ’ αυτά. Κι όμως, εκείνη μας περιμένει στην συμπαράσταση, ακόμη και προς τούς ίδιους τούς γονείς σας, στην στήριξη του φίλου σας, στην πίστη στον Θεό. Μέσα από εκεί θα καταλάβουμε τί αληθινά χρειαζόμαστε, πόσα πρέπει να αγοράσουμε και πόσα μα πόσα, αν και στοιχίζουν πολλά, μας είναι πραγματικά άχρηστα.

Την ώρα, πού πολλοί μιλάνε για δύσκολους καιρούς, επειδή δεν θα μπορούν να ξοδεύουν όσο ξόδευαν, εσείς, μειώνοντας όσο μπορείτε τις απαιτήσεις σας, θα μπορείτε να μιλάτε για μία ευκαιρία να συμπαρασταθείτε έμπρακτα στο σπιτικό σας, στην παρέα σας, στην πόλη σας και συγχρόνως να ετοιμάζεστε να δημιουργήσετε μια αληθινά καλύτερη πατρίδα συμπόνιας και δικαιοσύνης, μέσα από μικρές καθημερινές νίκες ξεπεράσματος του εαυτού σας και έγνοιας για τούς διπλανούς σας, μικρούς και μεγάλους.

Οι καιροί πού έρχονται μας χρειάζονται όλους. Κάντε το σχολείο σας εργαστήρι ελπίδας, χαράς και αλληλεγγύης για όλη την κοινωνία πού ζούμε. Χρειαζόμαστε τον καλύτερο εαυτό σας. Από μας έχετε τις καλύτερες ευχές και όλη μας τη συμπαράσταση στον νέο σας αγώνα.

Κι εγώ, ως Πατέρας σας πνευματικός, εύχομαι με όλη μου την καρδιά, η δύναμη, η χαρά και η αγάπη του Χριστού μας να μην λείψει ποτέ από τις καρδιές σας.

Καλή χρονιά και ευλογημένη!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ

Μήνυμα σε μαθητές Δημοτικών Σχολείων

Αγαπητά μου παιδιά,

Ξεκινά μια καινούρια σχολική χρονιά, με νέες προσδοκίες, με νέες απορίες με νέα όνειρα. Καινούριοι φίλοι, καινούριοι δάσκαλοι, καινούρια γνώση. Στο τέλος της χρονιάς κανείς δεν θα είναι όμοιος με αυτόν πού ήταν στην αρχή.  Ο χρόνος για σας είναι πιο μεγάλος από ότι για μας τούς μεγάλους.

Ἡ φετινή χρονιά ξεκινά με ένα βάρος, με ένα φόβο πού βαραίνει κι εσάς, όπως βαραίνει και κάθε Έλληνα. Οι γονείς και οι δάσκαλοί σας είναι φέτος πιο ανασφαλείς και πιο φοβισμένοι από πέρσι. Δεν είναι ανάγκη όμως να είστε κι εσείς.

Μην ξεχνάτε. Το μέλλον ενός παιδιού είναι πάντα μεγαλύτερο από ότι ενός μεγάλου. Πολλές φορές ο φόβος των μεγάλων ξεκινά από τα παιδιά τους. Θα είμαστε ικανοί να ικανοποιούμε τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των παιδιών μας, εάν η οικονομική κρίση μεγαλώσει; Θα μπορούν τα παιδιά μας να προσαρμοστούν και να μας ζητούν λιγότερα;

Οι παλιοί λέγανε μια ιστορία. Σήμερα μοιάζει πολύ αθώα. Δεν γελάμε πια με τέτοιες ιστορίες. Μπορούν όμως ακόμα να μας κάνουν να σκεφτόμαστε.

Κάποτε, λένε, ένας άνθρωπος βρήκε μια τρύπα σε έναν τοίχο. Ήταν σε ένα εγκαταλελειμμένο και ερειπωμένο κατάκλειστο σπίτι. Έβαλε το μάτι του στην τρύπα και διέκρινε πώς μέσα υπήρχε ένας μικρός θησαυρός. Ίσα – ίσα χωρούσε το χέρι του. Το στρίμωξε μέσα και ψαχουλεύοντας έπιασε το θησαυρό. Τράβηξε το χέρι του.

Δεν έβγαινε. Τραβούσε, τραβούσε με όλη του την δύναμη, αλλά το χέρι του δεν έβγαινε. Έκανε υπομονή και ξαναπροσπάθησε αργότερα. Τίποτα. Γύρω από την τρύπα ήταν πέτρες τέλεια αρμοσμένες και πελεκημένες.

Προσπάθησε να σκάψει με το άλλο του το χέρι, τίποτα. Μετά από ώρα ήρθαν περαστικοί να τον βοηθήσουν, ήρθαν οι δικοί του. Κανένας δεν μπορούσε να μεγαλώσει την τρύπα. Ένας σοφός είπε πώς τελικά θα πρέπει να του κόψουν το χέρι για να ελευθερωθεί. Όλοι απελπίστηκαν. Τότε πέρασε

από κει ένα παιδί. Είδε τον κόσμο μαζεμένο, είδε και τον άνθρωπο πού πάλευε να βγάλει το χέρι από την τρύπα.

Αν σας πω κάτι, θα μ’ ακούσετε, κύριε;

Όλους τούς άκουσα, ας ακούσω και εσένα μικρέ.

Να ανοίξετε το χέρι σας και θα βγει.

Ο άνθρωπος άνοιξε το χέρι του και το τράβηξε έξω ελεύθερο. Δεν ήταν ο τοίχος πού τον κρατούσε φυλακισμένο. Ήταν ο θησαυρός. Δεν μπορούσε να τον αφήσει για να βγάλει το χέρι του. Το άδειο χέρι ήταν ελεύθερο. Το γεμάτο χέρι ήταν φυλακισμένο. Όλοι κοιτούσαν, μα μόνο το μικρό παιδί μπορούσε να δει καθαρά κι απλά.

Έτσι παιδιά μου κι εσείς, αυτήν την δύσκολη χρονιά μπορείτε να βοηθήσετε να ελευθερωθούν οι γύρω σας. Δείξτε στους γονείς σας, τούς συγγενείς και τούς δασκάλους σας πώς δεν χρειάζεστε γεμάτα χέρια. Τί χρειάζεται ένα παιδί για να χαρεί; Φίλους και χώρο για να παίξει. Τί χρειάζεται ένα παιδί για να αναπτυχθεί; Αγάπη, πίστη και ελπίδα.

Το ανοιχτό χέρι μπορεί να διαλέξει. Το κλειστό χέρι θα έχει πάντα μόνο αυτό πού κρατά. Το ανοιχτό χέρι μπορεί να προσφέρει. Το κλειστό θα είναι πάντα φυλακισμένο.

Ανοιχτό είναι πάντα και το χέρι του Χριστού και αναζητά τα δικά μας χέρια, για να τα κρατήσει σταθερά στην δυσκολία και την κακοτοπιά. Όσα μένουν κλεισμένα γύρω από πράγματα φανταχτερά, πλούτη και γνώσεις και εξουσίες δεν μπορούν να παρηγορηθούν από την ζεστή παλάμη του Θεού.

Η πληγωμένη παλάμη του Χριστού είναι πάντα ανοιχτή, κι όταν την νιώσουμε να μας κρατά τρυφερά, κάθε φόβος και κάθε αμφιβολία φεύγουν μακριά.

Με όλη μου την αγάπη,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ

† Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ