Καταπέλτης ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για Χώκινγκ

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 24 Σεπτεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ 01:38

Καταπέλτης είναι ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ σε ανακοίνωση του, κατά του βιβλίου του Βρετανού αστροφυσικού Stephen Hawking που έχει τίτλο «ο μεγάλος σχεδιασμός», καθώς και των απόψεων του όσον αφορά τον Θεό.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ αναφέρει τα εξής:

Με αφορμή τον συνεχιζόμενο θόρυβο που έχει προκαλέσει διεθνώς η κυκλοφόρησις του τελευταίου βιβλίου του παραπληγικού Βρετανού αστροφυσικού Stephen Hawking με τίτλο “The Grand Desing” («Ο μεγάλος σχεδιασμός») και της συνεχούς παρουσιάσεως των απόψεών του που στοχεύουν στο να απομειώσουν την δράσι του Δημιουργού Θεού στην εκδίπλωση των θαυμασίων της δημιουργίας Του και όπως χαρακτηριστικά ανεφέρθη σε γνωστά έντυπα που «πατρωνάρουν» τέτοιες απόψεις «να σκοτώσει τον Θεό» και να διαψεύση την παρουσία και την αγαθοποιόν ενέργειαν Του επιθυμούμε να ενημερώσωμε τον ευαγή κλήρο και τον φιλόθεο λαό του Θεού:

1. Ο συγκεκριμένος παραπληγικός Βρετανός επιστήμων είναι απολύτως συμπαθής ιδιαιτέρως διότι ευρίσκεται εις μίαν δραματικήν κατάστασιν υγείας απεικονιζομένην εις δημοσιευθέντα φωτογραφικά στιγμιότυπα, απολύτως καθηλωμένος και επικοινωνών με ηλεκτρονικήν φωνήν, που επιφέρει την κατανόησιν δια την συμπλεγματικότητα και τραγικότητα των απόψεών του που αδίκως βεβαίως  ενοχοποιούν ουσία τον Τρισάγιον Θεόν δια την δυσχερεστάτην θέσιν της υγείας του διότι η ασθένεια, η φθορά και ο θάνατος δεν προέρχονται από τον Θεόν αλλά είναι αποτέλεσμα της σχάσεως των ανθρώπων και του κόσμου από Αυτόν.

2. Πριν από 22 έτη ο ίδιος επιστήμων στο βιβλίο του «Το χρονικό του χρόνου» στο οποίον επεχείρησε να κάνει ευλογοφανείς εικασίες για το τι πρέπει να έχει συμβεί λίγο πριν την μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) έγραφε επιλογικά: «... τότε θα έχομε γνωρίσει τον νουν του Θεού».

Σήμερα με το καινούριο του έργο αρνείται τον εαυτόν του ίσως συνεπεία των μεγάλων προβλημάτων της υγείας του και στην θεμελιώδη ερώτηση που είχε κάνει πριν 300 χρόνια ο Λάιμπνιτς «γιατί υπάρχει κάτι, ενώ θα μπορούσε να μην υπάρχει τίποτα;» ο κ. Χώκινγκ απαντά: «επειδή υπάρχουν οι νόμοι της φυσικής και ιδιαίτερα ο νόμος της βαρύτητας, χάρις σε αυτόν το νόμο το σύμπαν μπορεί θαυμάσια να δημιουργήθηκε μόνο του χωρίς να προϋπήρχε τίποτα. Αν ήθελε πράγματι ο Θεός να δημιουργήση τον άνθρωπο γιατί να δημιουργήση και τους εξωπλανήτες την ύπαρξη των οποίων έχει αποδείξει τα τελευταία χρόνια πέραν από κάθε αμφιβολία η επιστήμη».

3. Οι φυσικοί νόμοι τους οποίους επικαλείται ο Βρετανός κ. Χώκινγκ δεν απομειώνουν την δημιουργία του κόσμου από τον αιώνιο και ακατάλυτο και υπερβατικό Δημιουργό αλλά αντιθέτως αποτελούν ομού μετά των άλλων επιστημονικών και φιλοσοφικών αποδείξεων όπως:

α. το πεπερασμένον του υλικού σύμπαντος,

β. η αέναος κίνησις της συμπαντικής ύλης - μάζης,

γ. το αγεφύρωτον χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης,

δ. η οργανική διάπλασις και η ζωή των ενοργάνων όντων,

ε. αι οργανικαί και ψυχικαί ιδιότητες των ενοργάνων όντων και

ς. η αρμονία του λοιπού σύμπαντος,

μία απόλυτη απόδειξη της υπάρξεως και της δράσεως του Τρισαγίου Θεού διότι ουδείς εχέφρων και απροκατάληπτος από το δαιμονικό μίσος κατά του Θεού, μπορεί να απαντήση στο κεφαλαιώδες ερώτημα πόθεν προήλθαν οι φυσικοί λεγόμενοι νόμοι οι έννομες αυτές δυνάμεις εις τας οποίας είναι υποτεταγμένη και δουλεύει η συμπαντική ύλη, αέναα μεν αλλά μετά φανερού πάντοτε σκοπού κινείται, τρέπεται αλλοιώνεται, μετασχηματίζεται και μεταμορφώνεται ώστε δια των απαύστων κινήσεων, τροπών και αλλοιώσεών της να πραγματοποιούνται πάντοτε ωρισμένοι τελολογικοί σκοποί;

Η διηνεκώς κινουμένη, τρεπομένη, αλλοιουμένη ύλη η από άλογα σωμάτια μάζης ηλεκτρικής αποτελούμενη είναι δυνατόν να εκπορέυση δυνάμει εννόμους, σταθερές και ατρέπτους και να υποταγή συγγχρόνως σε αυτές; Αναντίρρητα όχι, διότι εκ πηγής- μάζης αλόγου στερουμένης νοήσεως, ειδέναι και συνοχής δεν είναι δυνατόν κατ’ αρχήν να προέλθουν δυνάμεις δια των οποίων να εκδηλώνεται άπειρος σκοπιμότης, σοφία και πρόνοια.

Ουδέποτε αποτέλεσμα, προϊόν η παράγωγον προερχόμενον εξ οιασδήποτε πηγής μπορεί να είναι ανώτερο της πηγής εκ της οποίας πηγάζει η προέρχεται.

Η εκδοχή ότι η, εξ αλόγων και πεπερασμένων μονάδων ηλεκτρισμού, αποτελουμένη συμπαντική ύλη-ενέργεια έχουσα εκ του εαυτού της την ικανότητα εκπορεύσεως εννόμων δυνάμεων εξεπόρευσε αυτές μυστηριωδώς και ακολούθως υπετάγη σε αυτές είναι έκδηλα παράλογος, αβάσιμος και αστήρικτος διότι η συμπαντική ύλη-ενέργεια είναι άλογος, στερείται δηλαδή νοήσεως και συνειδέναι και επομένως δεν είναι δυνατόν να παραγάγη δυνάμεις δια των οποίων να εκδηλώνεται άπειρος σοφία και πρόνοια.

Ο έλλογος και σκόπιμος αυτοπεριορισμός εις τον οποίον από όλα τα κτίσματα της παρούσης δημιουργίας μόνον ο άνθρωπος συνειδητώς υποβάλλεται τελείται δι’ ελλόγου πνευματικής δυνάμεως η οποία δεν προέρχεται από το υλικό μας σώμα αλλά είναι απόρροια και αποτέλεσμα εκδηλώσεως της βουλήσεως της ψυχής που δύναται να αντιπαλαίει τα ορμέμφυτα η ένστικτα και η οποία ως πνευματική και ενσυνείδητος έχει την ικανότητα της τελείας κυριαρχίας επί του σώματός μας και του εκουσίου και συνειδητού μας αυτοπεριορισμού.

Στερουμένη όμως η συμπαντική-ύλη ενέργεια στα βασικά της συστατικά, νοήσεως και συνειδέναι δηλ. πνευματικής υποστάσεως η ψυχής, δεν ήτο δυνατόν ούτε τους φυσικούς νόμους δια των οποίων εκδηλούται άπειρος σοφία, πρόνοια και σκοπιμότης να παραγάγη, ούτε και ακολούθως αυτοπεριοριζομένη να υποταγή σκοπίμως σ’αυτούς.

Είναι επομένως πασίδηλον στους μη διαμονιώντας και μισούντας τον Θεόν ότι οι  καθολικοί και παγκρατείς φυσικοί νόμοι οι απ’ αρχής της οντοποιήσεως της ύλης εκδηλούμενοι, όπως ο νόμος της αενάου και με ορισμένας ταχύτητας κινήσεως των θεμελιωδών συστατικών-σωματίων-μονάδων της ύλης (ηλεκτρονίων, ποζιτρονίων, πρωτονίων κα) και ο νόμος της έλξεως η βαρύτητος οι κατευθύνοντες τις κινήσεις, τις έλξεις, και τις ενώσεις πυκνώσεις-πήξεις, αλλοιώσεις και μεταμορφώσεις της συμπαντικής ύλης σαν άτεγκτοι δυναμικαί νομοτέλειαι δια την επιτέλεσιν πάντοτε ωρισμένων τελολογικών σκοπών δεν εξεπορεύθηκαν από την ύλη και ούτε προήλθαν από αυτήν διότι άλλως δεν θα ήτο δυνατόν και να υποτάξουν την ύλη και να δεσπόζουν σε αυτήν.

Το αυτό ισχύει και δια τους μεταγενεστέρους φυσικούς νόμους, χημικούς, βιολογικούς κλπ, οι οποίοι από της εκδηλώσεώς τους κυριαρχούν όχι μόνον στην ύλη αλλά και στους προηγουμένους παγκρατείς φυσικούς νόμους της διηνεκούς κινήσεως και της έλξεως-βαρύτητος.

Έχει υψίστη σημασία και θα έπρεπε αν τα κίνητρα του κ. Χώκινγκ ήταν αμιγώς επιστημονικά να σκεφθή το πασίδηλο γεγονός ότι οι νεώτεροι φυσικοί νόμοι, οι εμφανιζόμενοι και εκδηλούμενοι μετά την πήξη-πύκνωση της συμπαντικής ύλης και την περιέλευσή της διαδοχικά εις τας καταστάσεις των αερίων των υγρών και των στερεών, δηλ. οι χημικοί και βιολογικοί κλπ νόμοι εκ των οποίων οι τελευταίοι εκδηλώνονται μόνο μετά την εμφάνιση πάνω στη γη του φαινομένου της ζωής, κυριαρχούν όχι μόνον επί της ύλης αλλά και επί των παγκρατών προηγουμένων αυτών φυσικών νόμων της κινήσεως και της έλξεως και αφαιρούν τρόπον τινα μέρος της επί της συμπαντικής ύλης καθολικής κυριαρχίας τους.

Διότι πως είναι δυνατόν να δεχθούμε ότι και οι νεώτεροι αυτοί φυσικοί νόμοι προήλθαν είτε από την ύλη είτε από τους πρωταρχικούς και φυσικούς νόμους της κινήσεως και της έλξεως της βαρύτητος; Αν εξεπορεύοντο από την ύλην δεν ήτο δυνατόν να κυριαρχούν σε αυτήν. Αν προήρχοντο εκ των προηγουμένων πρωταρχικών νόμων της κινήσεως και της έλξεως της βαρύτητος έπρεπε να είναι υποτεταγμένοι σε αυτούς.

Μόνον παρανοϊκοί βυσοδομούντες κατά της λογικής, μπορούν να προσδώσουν στην άλογη ύλη, αϊδιότητα, πρώταρχο και πάμπρωτο διότι το σύμπαν εμφανίζεται ως αιτιατό, ως αποτέλεσμα και ως γεγονός και εδώ ανακύπτει το πανυπέρτιμο και λεπτεπίλεπτο ζήτημα υπάρχει σκοπός μέσα στο σύμπαν η υπάρχει ένας τυφλός μηχανισμός ασυνειδήτων δυνάμεων καθωριζομένων φαινομένων σε τρεις αναβαθμούς, τον χημικόν εξελιγμόν, τον ηλεκτρισμόν και των καθολικόν μαγνητισμόν;

Από τους φωσφορίζοντες όμως βυθούς των αβύσσων μέχρι τις ατέρμονες ουράνιες εκτάσεις μία ακούγεται φωνή ότι «πανταχού σελαγίζει της σκοπιμότητος η υπέροχος σφραγίς».

Όλοι επομένως οι φυσικοί νόμοι που διέπουν και ιθύνουν τις μεταμορφώσεις, τις μεταβολές της συμπαντικής ύλης σε όλες τις πυκνώσεις και μορφές αυτής, είναι δυνάμεις θέσει και όχι φύσει, δυνάμεις δηλαδή δοτές που έχουν ταχθή στην ύλη εξωτερικά ώστε με την επιβολή τους να επιτελή η ύλη ώρισμένους πάντοτε σκοπούς και επειδή η στοιχειώδης λογική αλλά και η υγιής επιστήμη και φιλοσοφία αποκλείουν απολύτως να δεχθούμε ότι οι φυσικοί νόμοι που δεσπόζουν στην συμπαντική ύλη δια των οποίων εκδηλώνεται ασύλληπτος παντοδυναμία, πανσοφία, σκοπιμότης και πρόνοια μη προερχόμενοι πρόδηλα από την ύλη είναι δυνατόν να έχουν προέλθη από το μηδέν, είναι επόμενον ότι οι φυσικοί νόμοι αποτελούν υπέροχες και αμάχητες μαρτυρίες της υπάρξεως του Παντοδυνάμου και Πανσόφου  Νομοθέτου και Δοτήρος των, δηλ. του απείρου Θεού.

Δεν απατελούν όμως αμαχήτους μαρτυρίας της υπάρξεως του παντοδυνάμου Θεού οι φυσικοί νόμοι μόνον δια της επιβολής τους στην συμπαντική ύλη, αποτελούν ωσαύτως και δια  της εις ορισμένας περιπτώσεις σκοπίμου παραβιάσεως των, προς τελειωτέραν εξυπηρέτησιν της Δημιουργίας.

Παράδειγμα σχετικόν παραβιάσεως του γενικού φυσικού νόμου κατά το οποίον «παν σώμα θερμαινόμενον διαστέλλεται, πηγνύμενον δε συστέλλεται» παρατηρείται εις την διαστολήν του ύδατος και εις την συστολήν της αργίλου.

Συμπερασματικώς ότι οι φυσικοί νόμοι είναι δυνάμεις δοτές στην ύλη εξωτερικά και όχι πηγαίες από την ύλη προερχόμενες διακηρύσσεται πανηγυρικά και από την επιτευχθείσα διάσπαση του ατομικού πυρήνα διότι αν αι δυνάμεις αι εκλυόμεναι από την διάσπαση των ατόμων ήταν πηγαίες ουδέποτε θα ήταν δυνατόν να διασπαστούν και να εκλυθούν.

Με την διάσπασι απεδείχθη δε πανηγυρικά ωσαύτως ότι είναι ωρισμένη απολύτως, η ελκτική δύναμις που συνέχει προς άλληλα τα σωματίδια των πρωτονίων και των νετρονίων, που σχηματίζουν καθε ατομικό πυρήνα και ότι είναι ωρισμένος απολύτως ο αριθμός τους εκ των οποίων κάθε ατομικός πυρήνας σχηματίζεται και ότι είναι ωρισμένη απολύτως η δύναμις που συγκρατεί τα ηλεκτρόνια περί τον πυρήνα.

Κατόπιν των ανωτέρω διερωτάται κάθε εχέφρων άνθρωπος από ποίον ετάχθησαν οι φυσικοί νόμοι ώστε υπό την ισχύ τους και την άτεγκτο επιβολή τους κινουμένη η συμπαντική ύλη και διαφόρους αλλά ωρισμένας πάντοτε μορφάς προσλαμβάνουσα να εμφανίζει την υπέροχη και τόσο εναρμόνια ποικιλία του κόσμου τόσον εις τα ελάχιστα όσον και εις τα μέγιστα; Ποίος έταξε τους πρωταρχικούς νόμους της κινήσεως και της έλξεως της συμπαντικής ύλης;

Ποίος εχώρισε τριαδικώς τα θεμελιώδη συστατικά της σωματίδια εις φορείς θετικού και αρνητικού ηλεκτρισμού και εις ουδέτερα και ποίος διήρεσε τα σωματίδια με ειδικήν και ωρισμένην δι’ έκαστον μάζαν;

Ποίος έταξε ακολούθως και τους νεωτέρους φυσικούς νόμους τους χημικούς, βιολογικούς κλπ που δεσπόζουν και επί των πρωταρχικών και παγκρατών νόμων της κινήσεως και της έλξεως; Και ποίος τέλος ενηρμόνισε τους φυσικούς νόμους για να πραγματοποιήται η ασύλληπτος τάξις και αρμονία στην υλική αυτή δημιουργία;

Και όμως την άπειρη αυτή δύναμη, σοφία και πρόνοια αποδίδουν κατά καιρούς οι άφρονες υλιστές και σήμερον ο κ. Χώκινγκ που έχει το ελαφρυντικό της συγχύσεως του νοός του, από την αφόρητο σωματική δυστυχία του, στα άβουλα και άψυχα σωματίδια του ηλεκτρισμού που σχηματίζουν εν τω συνόλω την συμπαντικήν ύλην και που δεν έχουν προς άλληλα μήτε συνοχήν.

 

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ