Επιστολή Πειραιώς Σεραφείμ στην Ι. Σύνοδο για την Αγία και Μεγάλη Σύνοδος

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 10 Νοεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς 13:04

Παρακάτω ακολουθεί επιστολή του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ προς την Ιερά Σύνοδο, όσον αφορά την προετοιμαζομένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η επιστολή έχει ως εξής:

Πάνυ ευλαβώς απευθύνομαι προς την Υμετέραν Πεπνυμένην Μακαριότητα, Ήτις  δια της διακρινούσης Αυτήν ποιμαντικής συνέσεως και σοφίας εις καιρούς δυσχειμέρους δια τον κόσμον, οιακοστροφεί εν τη Πρωθιεραρχική Αυτής διακονία ως και εις τους Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας και μέλη της παρούσης Συνοδικής περιόδου άπαντας εγνωσμένους δια το ανύστακτον αυτών ποιμαντικόν ενδιαφέρον, την υπερέχουσα διάκρισιν και την ανυπόκριτον αγάπην και αφοσίωσιν εις την Αγιωτάτην Ορθόδοξον Καθολικήν Εκκλησίαν, ίνα ταπεινώς υποβάλω Υμίν την κατωτέρω πρότασιν, ήτις θα εγγράψη τα ονόματα Υμών αδιαπτώτως εις τας δέλτους των μεγάλων Ιεραρχών της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας, οίτινες πολυειδώς και πολυτρόπως ηγωνίσαντο και διεσφάλισαν ακαινοτόμητον και αδιαλώβητον την άπαξ παραδοθείσαν «τοις αγίοις αλήθειαν της αμωμήτου ημών πίστεως».

Ετίμησαν δεόντως και υπερφυώς τους στύλους της Ορθοδόξου αληθείας αγίους Πατέρας Αυτής και μετελαμπάδευσαν εις την διάδοχον γενεάν την υπερέχουσαν δάδαν της μετοχής εν τω μυστηρίω της Εκκλησίας και της αληθούς κοινωνίας εν τω Θεώ.

Η αφ’ ικανού χρόνου και με οτρηρούς κόπους προετοιμαζομένη Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Αγιωτάτων Ορθοδόξων Εκκλησίών συντονιζομένη υπό του πανσέπτου Κέντρου της υπ’ ουρανόν Ορθοδοξίας, της Αγιωτάτης Πρωτοθρόνου Εκκλησίας της Κωνσταντίνου Πόλεως και του Πρωτιστεύοντος Αυτής Αγγέλου Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου Κυρίου κ. Βαρθολομαίου κέκτηται την ανεπανάληπτον και μοναδικήν ευκαιρίαν, αφ’ενός μεν δικαιώσεως Αυτής, ως όντως Αγίας και Μεγάλης Συνόδου και αφ’ ετέρου προσφοράς εις τους ανά την οικουμένην Ορθοδόξους πιστούς μεγίστης χαράς και αγαλλιάσεως και εν ταυτώ στηλιτεύσεως του ανεπιγνώστου ζηλωτισμού και του συγκρητιστικού οικουμενισμού.

Αύτη η δυνατότης συνίσταται εις το γεγονός της υπό των Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών πανηγυρικής διακηρύξεως και συγκαταριθμήσεως ως ογδόης (Η ) Οικουμενικής Συνόδου, της Αγίας Συνόδου του 879-880 εν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης επί Αγίου και Μεγάλου Φωτίου τη συμμετοχή, δια των αντιπροσώπων αυτού, του τότε Ορθοδόξου Πάπα Παλαιάς Ρώμης Ιωάννου του Η , ήτις επελήφθη κανονικών και δογματικών θεμάτων και ειδικώτερον:

1) Επεκύρωσεν την αναβίβασιν του Μ. Φωτίου εν τω Πατριαρχικώ θρόνω της Κωνσταντινουπόλεως,

2)  Ήρε τα αναθέματα της συνόδου 869-870,

3)  Ανεγνώρισε τα εκκλησιαστικά έθιμα και παραδόσεις εκάστης τοπικής Εκκλησίας και την ισχύν των αποφάσεων Αυτής,

4)  Διεκήρυξεν την θέσιν του Επισκόπου εν τη Εκκλησία,

5)  Καθώρισεν την σχέσιν Επισκόπου και Μοναχού εις τους Ι. Κανόνας που συνέταξεν,

6)  Επέλυσεν το θέμα της κανονικής δικαιοδοσίας εν τη Εκκλησία της Βουλγαρίας και

7)  Κατεδίκασεν την αίρεσιν του filioque,

και ως ενάτης (Θ ) Οικουμενικής Συνόδου της Αγίας Συνόδου του 1351 εν Κωνσταντινουπόλει συνελθούσης Ήτις:

1) Κατεδίκασεν εν τέλει την σχολαστικήν θεολογίαν του Βαρλαάμ του Καλαβρού, των συν αυτώ και κατ’ επέκτασιν του Θωμά Ακινάτη και του Ανσέλμου Κανταουρίας,

2) Εδικαίωσεν τον Άγιον Γρηγόριον Αρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης τον Παλαμάν και τας εννέα θεολογικάς πραγματείας Αυτού «Περί των ιερώς ησυχαζόντων» και διεκήρυξεν την δυνατότητα του ανθρωπίνου προσώπου, αφ’ ότου ο Θεός εσαρκώθη να μετέχη εις την πραγματικότητα της δράσεως του Θεού δια των ακτίστων θείων ενεργειών Αυτού.

3) Εδογμάτισεν την θεοπρεπή διάκρισιν θείας ουσίας και θείων ακτίστων ενεργειών και ουσία κατεδίκασεν την σχολαστικήν αίρεσιν περί κτιστής χάριτος (actus purus).

4) Εξέδωκεν τον σχετικόν Δογματικόν Τόμον Αυτής.

Παρέλκει βεβαίως να αναφέρω ότι εν ταις συνειδήσεσι του Ορθοδόξου πληρώματος της Αγιωτάτης ημών Εκκλησίας αι εν τοις ύπερθεν εξωνομαζόμεναι Σύνοδοι τιμώνται και αναγνωρίζονται ως Οικουμενικαί και τα υπ’ Αυτών δογματισθέντα  επικυρώνουν τας Αγίας επτά Οικουμενικάς Συνόδους και συγκροτούν την Ορθόδοξον Θεολογίαν.

Συνεπώς η τυπική και μόνον ανακήρυξις και συγκαταρίθμησις αυτών παραμένει ως ζητούμενον δι’ ο και επαναλαμβάνω ταπεινώς ότι η διαφαινομένη ευμενής συγκυρία της συγκλήσεως της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου παρέχει εις τας Αγιωτάτας Αυτοκεφάλους Ορθοδόξους Εκκλησίας την μοναδικήν δυνατότητα επισήμου αναγνωρίσεως Αυτών.

Επειδή δε η υποβαλομένη πρότασις αφορά εις εξόχως σοβαρόν και μέγιστον θέμα προτείνω όπως τεθή εν τη συγκληθησομένη Ιερά Συνόδω της Ιεραρχίας του προσεχούς Φεβρουαρίου 2011, ίνα συνοδικώς αποφασισθή η υποβολή αυτού υπό της ημετέρας Αγιωτάτης Εκκλησίας της Ελλάδος ως θέματος εν τη μελλούση όπως συνέλθη Αγία και Μεγάλη Συνόδω, ως εισηγητήν δε επ’ αυτού μετ’ επιγνώσεως προτείνω τον Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Κύριον κ. Ιερόθεον, άνδρα θεολογικώς βαθυνούστατον και εξαιρέτως διακονούντα τον θεολογικόν λόγον δια της συγγραφής υπερόχων πραγματειών και εξειδικευμένον εν τη αναλύσει και παρουσιάσει του ειρημένου θέματος.

Εις απόδειξιν των ταπεινών μου λόγων συνυποβάλλω σχετικήν μελέτην του ειρημένου Ιεράρχου.

Κατασπαζόμενος την Υμετέραν Σεπτήν Δεξιάν και εξαιτούμενος τας Υμετέρας Θεοπειθείς ευχάς διατελώ, 

Ελάχιστος εν Χριστώ Αδελφός

+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ