Καστορίας Σεραφείμ "Εάν δεν γίνεις παιδί, δεν θα γίνεις όπως Εγώ"

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 27 Δεκεμβρίου 2010

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr 17:57

Με λαμπρότητα εορτάστηκαν τα Χριστούγεννα στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας, με επίκεντρο τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καστοριάς.

Οι καμπάνες του Μητροπολιτικού Ναού ήχησαν στις 5.00 το πρωί και στη Θεία Λειτουργία προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ.

Στη Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιό του ο Μητροπολίτης Καστορίας, αναφέρθηκε στο Μέγα Μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Θεού μας, αλλά και τι μας ζητά σήμερα το Θείο Βρέφος της Βηθλεέμ.

«Μας ζητά να νηπιάσουμε, όχι στην ηλικία, αλλά στην κακία»

«Μας ζητά να επιστρέψουμε, όχι στην παιδική κατάσταση, αλλά στο νηπιώδες του λογισμού»

«Μας ζητά, όχι υποχθόνια σχέδια και υποκρισίες, ούτε ψεύτικα και προσποιητά χαμόγελα, αλλά παιδική απλότητα και συγχωρητικότητα, παιδικό λαμπερό χαμόγελο και ανυπόκριτη ειλικρίνεια».

Τέλος, ο κ. Σεραφείμ, ευχήθηκε στο ποίμνιο της Ιεράς του Μητροπόλεως, ο τεχθείς Κύριός μας, να μας χαρίζει την υγεία κάθε τι το ευγενές και άγιο αλλά κυρίως, όπως είπε χαρακτηριστικά, την χαμένη μας παιδικότητα.

Δείτε το βίντεο - Ο Μητροπολίτης μιλά για το μήνυμα των Χριστουγέννων:

Η Χριστουγεννιάτικη εγκύκλιος του κ. Σεραφείμ έχει ως εξής : - Φώτο - (Romfea.gr)

Η άπειρη αγάπη του Θεού μας επιτρέπει και πάλι σήμερα, αδελφοί μου, μέσα στο λατρευτικό κλίμα της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, να βιώνουμε την ιερότητα και τη γλυκύτητα αυτής της ημέρας. Ιερή αυτή η ημέρα και αγία, αφού «μυστήριον ξένον και παράδοξον», «σεσιγημένον και απόκρυφον», άγνωστο, ακόμη και στους Αγγέλους, που δοξολογικά το υπηρετούν χωρίς να το κατανοούν, φανερώνεται μπροστά μας. «Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον» ψάλλει ο ιερός υμνογράφος της Εκκλησίας μας.

Μυστήριο ξένο, διαπιστώνουν οι θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας, απροσπέλαστο, χωρίς την ελάχιστη κατανόηση από το ανθρώπινο μυαλό. «Πως μπορώ να μιλήσω για το μέγα μυστήριο;» θα αναρωτηθεί ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Με ποιές δυνατότητες και με ποιές προϋποθέσεις, ο πεπερασμένος νους θα  καταλάβει το παραδοξότερο όλων των εποχών και όλων των αιώνων γεγονός;

«Ο άσαρκος σαρκούται, ο Λόγος παχύνεται, ο αόρατος οράται, ο αναφής ψηλαφείται και ο άναρχος άρχεται. Ο Υιός του Θεού, υιός του ανθρώπου γίνεται» θα προσθέσει και πάλι ο θεολόγος πατήρ.

Γλυκιά, ακόμη, αυτή η ημέρα, γιατί «οι κατοικούντες εν χώρα και σκια θανάτου εύρομεν την αλήθειαν». Ο διωγμένος από τον Παράδεισο άνθρωπος:

επανέρχεται στην πρωτέρα του δόξα και μακαριότητα,

ανακαινίζεται και φωτίζεται,

καθαίρεται και ενισχύεται,

πλησιάζει το Θεό,

συνομιλεί μαζί Του,πραγματοποιεί τον σκοπό της ζωής του, που είναι η ένωση με το Θεό, η θέωση και η Βασιλεία των Ουρανών.

Και η είσοδος αυτή του Θεού στην τροχιά της ανθρώπινης ιστορίας, η θεϊκή αυτή συγκατάβαση, καθώς ψάλλει ο ιερός υμνογράφος του Ακαθίστου Ύμνου, χαιρετίζεται από τις ουράνιες δυνάμεις, όχι μόνο στους αιθέρες της Βηθλεέμ και στους απλοϊκούς ποιμένες της, αλλά στα πλήθη όλων των ανθρώπων που κατοικούν επί παν το πρόσωπον της γης: «ότι ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ,

ος εστίν Χριστός Κύριος εν πόλει Δαβίδ».

«Ετέχθη», λοιπόν, «ημίν σήμερον Σωτήρ».

Ο απεσταλμένος του Ουρανού δεν είναι ούτε άνθρωπος ούτε Άγγελος, αλλά αυτός ο Κύριος, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Ο ίδιος ο Θεός περιβάλλεται την ανθρώπινη σάρκα, «γίνεται ου θεοφόρος άνθρωπος, αλλά σαρκοφόρος Θεός» για να ανανεώσει το εφθαρμένο κατ’ εικόνα του ανθρώπου, αφού δεν ήταν δυνατόν αυτό να πραγματοποιηθεί από τους ανθρώπους, που το αχρείωσαν με την πτώση τους, ούτε από τους Αγγέλους, που και αυτοί είναι δημιουργήματα του Θεού.

«Και όπως ο γεωργός», θα συμπληρώσει ο Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος, «όταν πηγαίνει να καλλιεργήσει τη γη, πρέπει να έχει τα κατάλληλα για την εργασία ενδύματα και εργαλεία, έτσι και ο Χριστός, ο επουράνιος βασιλεύς και αληθινός γεωργός, ερχόμενος προς την ερημωμένη από την κακία ανθρωπότητα, ενδεδυμένος το σώμα και βαστάζοντας ως εργαλείο τον Σταυρό, εργάστηκε πάνω στην έρημη ψυχή και αφαίρεσε απ’ αυτήν τα αγκάθια και τα τριβόλια των πονηρών πνευμάτων και ξερίζωσε τα ζιζάνια της αμαρτίας και κατέκαυσε κάθε χορτάρι των αμαρτημάτων της και έτσι καλλιεργώντας την με το Ξύλο του Σταυρού, φύτευσε σ’ αυτήν τον πανέμορφο παράδεισο του Πνεύματος, ο οποίος προσφέρει στο Δεσπότη Θεό κάθε ευχάριστο και ωραίο καρπό» (Αγ. Μακαρίου Αιγυπτίου, 28η Ομιλία).

«Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ»

Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο, όχι μόνο για να εξαφανίσει τον πόλεμο του διαβόλου και της αμαρτίας, αλλά να χαρίσει, συγχρόνως, και την ειρήνη Του. Η παρουσία Του φυγαδεύει τις ψυχικές ανησυχίες, διαλύει τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες, χαρίζει τη μετά του Θεού καταλλαγή, και την αληθινή επικοινωνία με τους ανθρώπους.

«Ο Ειρηνοποιός ελήλυθεν», θα αναφωνήσει γεμάτος θαυμασμό ο Ιερός Χρυσόστομος. Και η ειρήνη αυτή του Θεού, «η υπερέχουσα πάντα νουν», δεν υπογράφεται στα πρωτόκολλα και στις συνθήκες των ισχυρών της γης, δεν έχει σχέση με τους πολέμους, την ακαταστασία και τη διχόνοια, τον εγωισμό και τα πάθη των ανθρώπων.

Την ειρήνη του Θεού, την οποία ύμνησαν οι Άγγελοι τη νύκτα της κατά σάρκα Γεννήσεώς Του:

τη συναντούμε στα μονοπάτια της ευχαριστίας και της προσευχής,

τη βιώνουμε στις στιγμές της μετανοίας, («σοι μόνω ήμαρτον και το πονηρόν ενώπιόν Σου εποίησα») και της υπακοής στο θέλημα του Θεού («ιδού η δούλη Κυρίου, γένοιτό μοι κατά το ρήμα Σου»),

την αποκτούμε με τον αγαθό λογισμό των Αγίων της Εκκλησίας μας, της αποδοχής μας στο «ο,τι θέλει ο Θεός»,

τη γνωρίζουμε στις στιγμές της τελωνικής ταπεινώσεως («ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ»),

τη ζούμε με τον συγκλονισμό της ησυχίας,

καθώς και με την παρουσία του θαύματος στη ζωή μας.

«Ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ».

«Ο Μεγάλης Βουλής Άγγελος, ο ισχυρός Θεός, ο Άρχων της ειρήνης, ο Πατήρ του μέλλοντος αιώνος» κατά τον Προφήτη Ησαΐα, με τον ερχομό Του «ο λαός ο πορευόμενος εν σκότει είδε φως μέγα» (Ησαΐας 9,2).  «Ανέτειλε», καθώς ψάλλει η Εκκλησία μας σήμερα, «το φως το της γνώσεως».

Με τη διδασκαλία Του αρχίζει μία καινούργια ζωή, ένας καινούργιος πολιτισμός, που δεν έχει μέσα του τα σπέρματα της φθοράς και του θανάτου. Το ευαγγελικό Του μήνυμα γίνεται τρόπος ζωής, αστείρευτη πηγή και πόλος έλξεως εκατομμυρίων ανθρώπων σε κάθε μέρος του πλανήτη της γης.

Η Εκκλησία Του, το Σώμα δηλαδή του Χριστού, ο ίδιος ο Χριστός, «ο παρατεινόμενος εις τους αιώνας», αποτελεί:

κιβωτό της σωτηρίας για τον κουρασμένο οδοιπόρο αυτής της ζωής,

θεραπευτήριο ψυχών,

μέσον αγιασμού και φωτισμού,

σκάλα και γέφυρα για τη Βασιλεία των Ουρανών.

 Αδελφοί μου,

Χριστούγεννα, σήμερα!

Ο Χριστός ετέχθη!

Προσκυνούμε μέσα στη λατρεία της Εκκλησίας μας τον γεννηθέντα Κύριο, μιμούμενοι τα πανάχραντα θεομητορικά χείλη που Τον ασπάσθηκαν, Τον προσκύνησαν, Τον δοξολόγησαν ως Θεό και Δεσπότη.

Τι ζητάει, όμως, ο Χριστός από μας; Τι θέλει το Βρέφος της Βηθλεέμ από τον καθένα μας, που φέρει επάνω του την ιδιότητα του Χριστιανού και το ακριβό προνόμιο του μαθητού;

Και η απάντηση μέσα από τη φαινομενική σιωπή και την αδυναμία του Βρέφους της Βηθλεέμ, μέσα από την εκούσια πτωχεία του σπηλαίου, είναι χαρακτηριστικά ιδιαίτερα στις μέρες μας:

«Εάν δεν γίνεις παιδί, όπως Εγώ, δεν θα γίνεις όπως Εγώ. Εάν δεν γίνεις ως τα παιδία, δεν μπορείς να εισέλθεις στη Βασιλεία των Ουρανών». « Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτός εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. 18,3-4).

Μας ζητά:

να νηπιάσουμε, όχι στην ηλικία, αλλά στην κακία,

να επιστρέψουμε, όχι στην παιδική κατάσταση, αλλά στο νηπιώδες του λογισμού.

Μας ζητά, όχι υποχθόνια σχέδια και υποκρισίες, ούτε ψεύτικα και προσποιητά χαμόγελα, αλλά παιδική απλότητα και συγχωρητικότητα, παιδικό λαμπερό χαμόγελο και ανυπόκριτη ειλικρίνεια.

Έτσι μόνο θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε την κρίση που ξέσπασε στον τόπο μας και που δεν είναι μόνο οικονομική, αλλά κυρίως πνευματική· την κρίση, που υπάρχει μέσα μας από την απουσία του Θεού, που τυραννά τον πλανήτη μας και ολόκληρη την ανθρωπότητα.

 

Αυτή τη μεγάλη ημέρα, που άνοιξαν οι ουρανοί, που ο Χριστός κατέβηκε στη γη μας, που ακούστηκε από τα αγγελικά στόματα η ειρήνη του Θεού, ενώνω κι εγώ μαζί σας, αδελφοί μου, τις δικές μου πτωχές ευχές για υγεία, δύναμη και ενίσχυση στον καθημερινό μας αγώνα, υπομονή και κουράγιο στις δοκιμασίες και στις αντιξοότητες της ζωής, καθώς και κάθε καλό στη ζωή σας, καθώς και στα απόδημα αδέλφια μας που βρίσκονται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.

Το Βρέφος της Βηθλεέμ να μας χαρίσει κάθε τι το ευγενές και άγιο, κυρίως όμως τη χαμένη μας παιδικότητα.

 

Ευχέτης προς τον Σαρκωθέντα Κύριο

 

Ο  Ε Π Ι Σ Κ Ο Π Ο Σ   Σ Α Σ

Ο Καστορίας Σεραφείμ