Καστορίας Σεραφείμ "Σήμερα επιθυμούν μια Εκκλησία άφωνων ποιμένων"

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 21 Μαΐου 2011

Γράφτηκε από τον/την Αιμίλιος Πολυγένης | 16:46

Πανηγυρικά εορτάστηκε και φέτος η μνήμη των θεοστέπτων βασιλέων και ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης της μητρός του, στην Ιερά Μητρόπολη Καστορίας και στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης της πόλεως Καστοριάς.

Τόσο στον Εσπερινό όσο και στη Θεία Λειτουργία, χοροστάτησε και λειτούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καστορίας κ. Σεραφείμ, συμπαραστατούμενος από τον ιερό κλήρο της Μητροπόλεώς του αλλά και την παρουσία πλήθος κόσμου που προσέτρεξε στον Ιερό Ναό, ο οποίος αποτελεί κόσμημα για την πόλη της Καστοριάς.

Στο θείο λόγο του ο Μητροπολίτης Καστορίας, αναφέρθηκε στα τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματα της μορφής του Μεγάλου Κωνσταντίνου.

Το πρώτο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι η αγάπη του προς την Εκκλησία του Χριστού και αυτό το απέδειξε εμπράκτως αφού ήταν αυτός που έβγαλε την Εκκλησία από τις κατακόμβες και σταμάτησε τους διωγμούς εναντίον των χριστιανών, με την υπογραφή του διατάγματος των Μεδιολάνων, το 313 μ.Χ., βάση του οποίου σταματούν οι διωγμοί εναντίων των χριστιανών και τους επιτρέπεται να λατρεύουν τον Ιησού Χριστό, νόμιμα πλέον, στις εκκλησίες τους.

Ένα δεύτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα, αναφέρει ο κ. Σεραφείμ, ήταν η ευλάβεια του Μεγάλου Κωνσταντίνου προς τους ποιμένες της Εκκλησίας και αυτό φάνηκε, σύμφωνα με τους ιστορικούς, στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στην οποία προήδρευσε τιμητικά αλλά και στο γεγονός ότι ασπαζόταν ο ίδιος τας χείρας των Επισκόπων αλλά και τα κομμένα μέλη όσων μέχρι τότε έφερναν τα στίγματα του μαρτυρίου.

Και ένα τρίτο χαρακτηριστικό του γνώρισμα ήταν η αγάπη του προς τον άνθρωπο αφού τον διέκρινε η ανεξικακία. Και αναφέρθηκε ο ακρίτας Επίσκοπος σε ένα γεγονός που διαβάζουμε στον κ’ λόγο του Χρυσοστόμου, εις Ανδριάντας και που πρέπει να αποτελεί παράδειγμα.

Κάποιοι συμβούλευαν τον Μέγα Κωνσταντίνο ως βασιλέα, να τιμωρήσει κάποιους Επισκόπους που ημάρταναν, αλλά αυτός έλεγε πως αν δω άνθρωπο να αμαρτάνει θα τον σκεπάσω με την πορφύρα μου. Αυτό εξαγρίωσε κάποιους που τους οδήγησε στο λιθοβολισμό της εικόνας του βασιλέα. Και όταν και πάλι τον συμβούλευαν να τους τιμωρήσει  ο ανεξίκακος Κωνσταντίνος έλεγε «Ουδαμού πληγήν επί του μετώπου γεγενημένην ορώ, αλλ’ υγιής μεν η κεφαλή, υγιής δε η όψις άπασα».

Και έθεσε ο κ. Σεραφείμ στο εκκλησίασμα ένα ερώτημα. "Σήμερα διαθέτουμε εμείς αυτήν την αγάπη και την ευλάβεια προς την Εκκλησία; Διαθέτουμε, επίσης, την αγάπη μας και τον σεβασμό μας προς τους ποιμένες της Εκκλησίας;"

Και συνέχισε ο Σεβασμιώτατος λέγοντας πως σήμερα επιθυμούν μια Εκκλησία συμβιβασμένων, μια Εκκλησία άφωνων, οι ποιμένες και οι Επίσκοποι να μην μιλούν για τα προβλήματα του λαού μας, να μην έχουν λόγο για τίποτα.

Αλλά ξεχνούν πως η Εκκλησία δεν είναι ένας σύλλογος, δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα και σύστημα ανθρώπων, αλλά είναι ένας θεανθρώπινος οργανισμός, που έχει κεφαλή τον Ιησού Χριστό και μέλη αυτού του σώματος είμαστε όλοι εμείς. Επομένως έχουμε υποχρέωση να μιλάμε και ο λόγος μας θα είναι συμβουλευτικός και καθοδηγητικός για τον λαό του Θεού που διακονούμε, κατέληξε ο κ. Σεραφείμ.