Ο Μητροπολίτης Καρπάθου Αμβρόσιος αφιέρωσε την ζωή του στην Εκκλησία

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 30 Σεπτεμβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Ξανθίππη Αγρέλλη - 21.58

Είχα την ευλογία να γνωρίσω τον νυν Αρχιερέα Μητροπολίτη Καρπάθου και Κάσσου κ.κ. Αμβρόσιο, στα εφηβικά μου χρόνια. Γυρνώντας πίσω το ρολόι του χρόνου, ανασύρω από την μνήμη μου, μόνο πλούσιες αναμνήσεις.

Την εποχή εκείνη η ζωή μου στέρησε την μητέρα μου, έτσι έχασα τον κόσμο, και μαζί

μια τάξη του Λυκείου. Τότε ο πατέρας Αμβρόσιος, στάθηκε δίπλα μου και χάρις την δική του παρηγοριά και τις σοφές παραινέσεις του, κατάφερα να συνεχίσω ξανά τις σπουδές μου.

Πράγματι υπήρξε ο σεβάσμιος πατέρας όλων μας. Δεξί χέρι του μακαριστού Μητροπολίτου Ναθαναήλ του Α’ ο τότε νέος Αρχιμανδρίτης, ήταν πολύ καλά μορφωμένος πνευματικά και πλημμυρισμένος από ανθρωπιά και περίσσια καλοσύνη.

Από τις πρώτες ημέρες της ευεργετικής παρουσίας του στο νησί μας, πέτυχε να κερδίσει όλο το ποίμνιο της Κω.

Με πρωτοπόρο τον αείμνηστο, Μητροπολίτη Ναθαναήλ Α’ προσέφεραν μαζί αληθινό και αξιοθαύμαστο έργο. Ξαναζωντάνεψαν το σώμα της Εκκλησίας και ίδρυσαν την γυναικεία Ι. Μόνη του Αγίου Νεκτάριου, ενώ παράλληλα έκτισαν το Γηροκομείο, ένα απάνεμο λιμάνι για τους μοναχικούς γέροντες και απόμαχους της ζωής.

Επίσης ιδρύσαν στον χώρο της Ιεράς Μητροπόλεως, πλούσια Βιβλιοθήκη και ένα Εκκλησιαστικό Μουσείο, όπου διασώθηκαν και φυλάχτηκαν, ανεκτίμητοι κώδικες, ιερές εικόνες, Εκκλησιαστικά σκεύη, παλαιά άμφια, βιβλία και άλλα ιερά κειμήλια.

Ο πάτερ Αμβρόσιος είναι γεμάτος με υπομονή, καρτερικότητα και ατελείωτη ανεκτικότητα απέναντι σε όλους. Κάθε μέρα άνθρωποι κάθε λογής του ακουμπούσαν τα προβλήματα τους και ζήταγαν την πολύτιμη συμβουλή του. Δεν την αρνήθηκε ποτέ και σε κανέναν. Με ζεστή και φιλόξενη καρδιά, μοίραζε απλόχερα αδελφική αγάπη σε όλους. Ποτέ δεν τον ακούσαμε να βαρυγκωμήσει, να εκνευριστεί, να αγανακτήσει η να κάνει ενοχλητικές παρατηρήσεις και να πληγώσει τους γύρω του. Πάντα είχε ένα καλό λόγο για όλους.

Ακόμη και τότε που ο Κύριος κάλεσε κοντά του τον μακαριστό Μητροπολίτη μας και πνευματικό του πατέρα, Ναθαναήλ, Α’ ο πατήρ Αμβρόσιος υπέφερε στωικά και αυτή την τραγωδία.

Τα δύσκολα εκείνα χρόνια της Χούντας, την δεκαετία του 70, το φιλόξενο σπίτι του πατρός Αμβροσίου και η ζεστή αγκαλιά της αείμνηστης μητέρας του Χρυσής, αποτελούσαν μαζί με την Μητρόπολη, το καταφύγιο για κάθε κατατρεγμένο.

Στα ανήσυχα χρόνια της εφηβείας μας, πολλά παιδιά πλησιάσαμε στην κηρήθρα της Ι. Μητροπόλεως και αποκομίσαμε ό,τι καλλίτερο και ωφέλιμο για την μετέπειτα ζωή μας.

Ο τότε Αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος από τους πρώτους μήνες της παρουσίας του στην Κω, φρόντισε να ξαναζωντανέψει το Κατηχητικό Σχολείο, για μικρούς αλλά και για ενήλικες. Επίσης είχε φτιάξει μια ομάδα από εθελοντές που βοηθούσαν σε δύσκολες ώρες η στα αναξιοπαθούντα άτομα. Χαρακτηριστική ήταν εκείνη η φοβερή πλημμύρα της 17ης Ιανουαρίου του 1968, ημέρα του Αγίου Αντωνίου, όπου η Ι. Μητρόπολης πρώτη έσπευσε να ανακουφίσει τους πλημμυροπαθείς.

Επίσης είχε φροντίσει να δημιουργήσει μικρή Εκκλησιαστική μικτή χορωδία, που έψαλλε στις μεγάλες γιορτές και ιδιαίτερα κατά την Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ ενίσχυσε και την παρουσία της Φιλόπτωχου αδελφότητας.

Πιστός υπηρέτης της Εκκλησίας, εδώ και 50 χρόνια, ο πατήρ Αμβρόσιος, μεταδίδει την αγνότητα και τον καλοσυνάτο χαρακτήρα του σε όλους του ιερείς που συνεργάζεται.

Την ίδια επιτυχημένη και δημιουργική πορεία συνεχίζει και στα νέα του υψηλά, Αρχιερατικά καθήκοντα, στα δυο διπλανά νησιά.

Έμεινε κοντά μας περίπου 12 χρόνια, τα 10 μαζί με τον μοναδικό και αγαπητό μακαριστό Μητροπολίτη μας Ναθαναήλ Α’ που τόσο πρόωρα μετοίκισε στους Ουρανούς. Τα δε υπόλοιπα δυο τρία, μέχρι το Οικουμενικό Πατριαρχείο, να εκτιμήσει τις ικανότητες του και να τον καλέσει για πνευματικό ταγό στα νησιά Κάρπαθο και Κάσσο.

Ο αποχωρισμός για μας ήταν πολύ βαρύς και η πνευματική αγάπη, που είχαμε στον πατέρα Αμβρόσιο τόσο δυνατή, που όμως δεν στάθηκε αρκετή ώστε να τον εμποδίσουμε στο νέο τιμητικό κάλεσμα του Κυρίου. Σίγουρα η Ξάνθη, η ιδιαίτερη πατρίδα του, θα είναι υπερήφανη για το άξιο τέκνο της, αλλά και τα γειτονικά μας νησιά, πολύ τυχερά που έχουν ένα τέτοιο ακριβό και δραστήριο Ποιμενάρχη.

Η απόσταση και οι ξεχωριστές συνθήκες ζωής του καθενός, μας κράτησαν μακριά του, για 26 ολόκληρα χρόνια.

Με την ευλογημένη επιλογή του πνευματικού του τέκνου, Ναθαναήλ Β’ ως Μητροπολίτου Κω- Νισύρου, που επάξια συνεχίζει το έργο του, είχαμε την ανέλπιστη χαρά να ξανασυναντήσουμε τον αξιαγάπητο Μητροπολίτη Αμβρόσιο στο νησί μας. Αλλά και άλλη μια επίσκεψη του κατά τα εγκαίνια της προτομής του αξέχαστου μακαριστού Αρχιερέα Ναθαναήλ Α’ μας γέμισε ξανά με ξεχωριστή ικανοποίηση.

Όπως θυμάμαι, πάρα πολλά παιδιά που ήμασταν μαθητές στο τότε ενιαίο Γυμνάσιο- Λύκειο, ωφεληθήκαμε από την παρουσία του τότε Αρχιμανδρίτη Αμβροσίου στην Κω.

Τα περισσότερα ήμασταν παπαδοπαίδια. Ο Κώστας ο Καματερός, γιος του αξέχαστου παπά Γιάννη, που σήμερα ακολουθεί τον δρόμο της ιεροσύνης, ο Κώστας ο Σκανδαλίδης ο γιος του παπά Γιώργη, φτασμένος πολιτικός, ο πρόωρα αδικοχαμένος Στέργιος Πίκουλας, ο γιος του παπά Κωσταντή, ο Αριστείδης ο Ζαμάγιας, ο γιος του παπά Αντώνη από το Πυλί και σήμερα γνωστός δικηγόρος.

Ο Νίκος ο Ζουμπουλίκος ο γιος του παπά Κώστα από το Ασφενδιού και η υπογράφουσα κόρη του παπά Δημήτρη.

Υπήρχαν και πολλά άλλα παιδιά και ας με συγχωρέσουν που δεν θυμάμαι ακριβώς το επίθετο τους, αφού η γομολάστιχα του χρόνου ξεθωριάζει την μνήμη, όπου πηγαινοέρχονταν από την Μητρόπολη, είτε για να διαβάσουν στην καλά οργανωμένη Βιβλιοθήκη, είτε για να κάνουν πρόβες στην Εκκλησιαστική χορωδία.

Αξέχαστα δημιουργικά χρόνια που αν και πέρασαν μας άφησαν μια γεύση ευγνωμοσύνης στο πρόσωπο του αξιοσέβαστου πατέρα Αμβρόσιου.

Ο σημερινός Μητροπολίτης Καρπάθου και Κάσσου Αμβρόσιος, αφιέρωσε όλη του την ζωή στην Εκκλησία, απαρνήθηκε τις εγκόσμιες απολαύσεις και τις ανέσεις και επέλεξε από πολύ νέος τον δύσβατο δρόμο του μοναχισμού. Αν και συνάντησε κάθε είδους σκάνδαλα και δυσκολίες, έμεινε πάντα πιστός και αφοσιωμένος στο δύσκολο πνευματικά έργο του.

Τα λίγα αυτά λόγια ευγνωμοσύνης, ας γίνουν ταπεινή ευχή ώστε τα 50 χρόνια αυταπάρνησης και υπηρεσίας του στην Εκκλησία, να γίνουν 50 χιλιάδες.