Χριστουγεννιάτικη Λειτουργία στο σπήλαιο του Αγ. Ιωάννου του Ερημίτου

Δημιουργηθηκε στις Κυριακή, 25 Δεκεμβρίου 2011

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 11.29

Την κατ΄ έθος καθιερωμένη Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία, το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων, τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου κ. Αμφιλόχιος στο αγιοβάδιστο σπήλαιο του Αγίου Ιωάννου του Ερημίτου, που ευρίσκεται στον οικισμό Μαραθοκεφάλας του Δήμου Πλατανιά, στην Κίσαμο Χανίων.

Στο σπήλαιο αυτό, κατά την παράδοση, ασκήτεψε ο Όσιος Ιωάννης ο Ερημίτης (17^ος αιω.) κατά την πορεία του από τον Αζωγυρέ Σελίνου, όπου και μόναζε με τους λοιπούς ενενήκοντα και οκτώ Θεοφόρους Πατέρες, προς την σημερινή Ιερά Πατριαρχική Μονή Γουβερνέτου, όπου και εκοιμήθη. Πρόκειται περί ενός σπηλαίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους, με θέα όλη την Εσπερία Κρήτη.

Το σπήλαιο αυτό, χάριν της φροντίδας και μέριμνας του άξιου Εφημερίου της Ενορίας Σπηλιάς Κισάμου, Αιδ. Πρωτ. του Οικουμενικού Θρόνου π. Ευαγγέλου Σφακιανάκη, αναδείχθηκε και εξελίχθηκε σ΄ ένα από τα μεγάλα προσκυνήματα της Δυτικής Κρήτης.

Δέχεται μεγάλο αριθμό πιστών καθ΄ όλη την διάρκεια του έτους. Χαίρονται την γαλήνη και ηρεμία του τοπίου και ξεκουράζονται υπό την σκέπη και ευλογία του Οσίου Ιωάννου του Ερημίτου. Την νυχτερινή Χριστουγεννιάτικη Θεία Λειτουργία καθιέρωσε ο πολυσέβαστος Μητροπολίτης από Κισάμου και Σελίνου Γέροντας Ειρηναίος και την συνεχίζει ο διάδοχος του κ. Αμφιλόχιος.

Χιλιάδες ήταν οι πιστοί που και φέτος προσήλθαν στο ταπεινό αυτό σπήλαιο, μετείχαν στην Θεία Λειτουργία και πολλοί από αυτούς και στην Θεία Ευχαριστία.

Η βιωματική συμμετοχή στο μυστήριο της ζωής, η παρουσία των άλογων όντων (πρόβατα, βόδια) σε ιδιαίτερο μέρος του σπηλαίου, οι φωτιές που άναβαν και οι καμπάνες που χτυπούσαν συντέλεσαν στην νοητή μεταφορά των πιστών στην Βηθλεέμ. Στην Εγκύκλιο του ο Σεβ. Αμφιλόχιος, ανάμεσα στα άλλα σημείωσε:

«Φαίνεται όμως πως τα φετινά Χριστούγεννα για τον τόπο μας, την κοινωνία, την Πατρίδα μας φαντάζουν διαφορετικά από εκείνα των παλαιότερων εποχών και χρόνων. Μοιάζουν σαν μυθικές οι εποχές που πρωτεύουσες του κόσμου, πόλεις και χωριά της Πατρίδας μας ανταγωνίζονταν, τούτες τις μέρες, σ’ ένα εορταστικό παραλήρημα, στο ξόδεμα της ελπίδας.

Εποχές που τα ακόρεστα ένστικτα του ανθρώπου, κατανάλωναν τον 13^ο μισθό μέσα στο μεθύσι της απίστευτα εφευρετικής αγοράς και του καταιγισμού των διαφημίσεων και των προσφορών. Παρελθόν ο 13^ος μισθός και όχι μόνο.

Πέρασε στην ιστορία του χθες και μαζί του όλη αυτή η πλαστή, εικονική ευημερία που κάποιοι μηχανεύτηκαν και κατασκεύασαν και όλοι εμείς άκριτα και αβασάνιστα υιοθετήσαμε ως στάση και τρόπο ζωής. Γιατί ακόμα και αν άλλοι μας φόρεσαν τον μανδύα της καλοπέρασης, εμείς ευχαρίστως τον αποδεχθήκαμε.

Τώρα όμως… Το ανικανοποίητο του υπερκαταναλωτισμού μας το διαδέχθηκε το άγχος της ανασφάλειας, η αβεβαιότητα της επιβίωσης, οι ορδές των ανέργων, οι νεόπτωχοι, οι λιποθυμίες των παιδιών μας στα Σχολεία από υποσιτισμό, φαινόμενο που τείνει να πάρει διαστάσεις επιδημίας, η κορυφαία αύξηση της εγκληματικότητας, τα παιχνίδια των κερδοσκόπων, των οίκων αξιολόγησης και των μνημονίων».

«Στον αντίποδα όλων αυτών και σε πείσμα των καιρών ακούγεται, επίκαιρη όσο ποτέ η ελπιδοφόρα φωνή και προτροπή του Κόντογλου: «Κι΄ όποιος δεν απελπίστηκε απ΄ όλα δεν τρέχει κοντά στον Θεό».

Αυτός ο Θεός και πάλι, κατέβηκε, κατεβαίνει στην γη, γίνεται άνθρωπος «Χριστός γεννάται» και αντιπροτείνει στο δικό μας ξεστράτισμα την δική Του οικονομία, την αγάπη Του. Μια αγάπη που υπερβαίνει τα όρια της λογικής, που νικά τον θάνατο, που ανασταίνει την ελπίδα, που διαλύει τις διακρίσεις και τις πάσης φύσεως κρίσεις.

Μια αγάπη που οδηγεί στο Φως, που χαρίζει την όντως ζωή, που κάνει τον άνθρωπο μέτοχο, κοινωνό και κληρονόμο της Βασιλείας των Ουρανών. Ας αφήσομε αδελφοί μου το δάκρυ της μετανοίας μας να κυλήσει και ας εμπιστευτούμε την Πρόνοια και την αγάπη του Πανοικτήρμονος Θεού μας. Ας κατανοήσομε ότι «μακάριον εστί μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν» (Πραξ. Κ,35). Ό,τι όσα περισσότερα δίνομε, τώρα περισσότερο πλουτίζομε.

Με αυτό τον πλούτο, τον πλούτο της αγάπης, που δεν μπορεί να μας τον στερήσει κανένα μνημόνιο, κανένα.. «κούρεμα», κανείς προστάτης και δανειστής μας, με την αγάπη αυτή της προσφοράς, της θυσίας, του ανοίγματος του εγώ στο εμείς, ας πλουτίσομε και ας γεμίσομε την ψυχή και την καρδιά μας, την ζωή μας στο σύνολο της, αν θέλομε να έχομε όχι μόνο ιστορική συνέχεια, αλλά κυρίως ζωή του μέλλοντος αιώνος».