Δημητριάδος: "Ο λαός συνεχίζει να αγαπά τον Χριστόδουλο του"

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 28 Ιανουαρίου 2012

Γράφτηκε από τον/την Εκ της μητροπόλεως 12.43

Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης πραγματοποιήθηκε σήμερα στον κατάμεστο από τον λαό του Θεού Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου Αρχιερατική Θεία Λειτουργία και το τετραετές Μνημόσυνο του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, του από Δημητριάδος Χριστοδούλου.

Της Θείας Λειτουργίας προεξήρχε ο Σεβ. Μητροπολίτης πρ. Πειραιώς κ. Καλλίνικος, τον οποίο πλαισίωσαν οι Σεβ. Μητροπολίτες Βελεστίνου κ. Δαμασκηνός, Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος και πλήθος Κληρικών της Τοπικής Εκκλησίας.

Τον Θείο Λόγο κήρυξε ο Πρωτ. Δημήτριος Κατούνης, Εφημέριος του Ι. Ναού Αναλήψεως του Χριστού Βόλου, ο οποίος με μεστό και σαφέστατο τρόπο περιέγραψε τους λόγους για τους οποίους ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος υπήρξε πρόσωπο «Σταθμός» για την Εκκλησία και την πατρίδα μας, «ένας σταθμός» όπως τόνισε, «πού είναι μία γλυκιά ανάμνηση για όλους μας και που η απουσία του γίνεται πιο έντονη κάθε ημέρα πού περνάει.

Η μορφή του παραμένει ζωντανή στην καρδιά των ανθρώπων. Ο λαός συνεχίζει να αγαπάει το Χριστόδουλό του, διότι είναι ένα δημόσιο πρόσωπο που γοήτευσε, σε αντίθεση οξύτατη με τα πρόσωπα πολλών δημοσίων ανδρών που απογοητεύουν σήμερα τους πάντες. Μέσα στον υπερβολικό πλούτο των χαρισμάτων του υπάρχουν στοιχεία της προσωπικότητός του πού κρατούν ανεξίτηλη την ανάμνησή του»

Αυτά τα στοιχεία κατά τον ομιλητή υπήρξαν βασικά τρία:

«Το πρώτο είναι η πατρότητά του… Αγαπούσε, καθοδηγούσε δημόσια και προσωπικά, δίδασκε, εξέταζε, παρακολουθούσε, επαινούσε, μάλωνε, χάιδευε, καθησύχαζε και αφύπνιζε, σ’ έκανε να κλάψεις και να γελάσεις, όπως ένας πατέρας… Το δεύτερο στοιχείο είναι η αυθεντικότητά του… Ο Χριστόδουλος υπήρξε ανθρώπινος και αληθινός. Υπήρξε μεγαλειώδης και προσιτός ταυτόχρονα.

Δεν τύλιξε το πρόσωπό του με τη φαντασμαγορική νεφέλη του αξιώματός του. Δεν έβαλε στον εαυτό του φωτοστέφανο.

Δεν φοβήθηκε να δείξει ότι αγαπάει τη ζωή σαν δώρο του Θεού, γι’ αυτό και πολέμησε γενναία την αρρώστια και δεν ντράπηκε να κοιτάξει το θάνατο μες τα μάτια…

Το τρίτο στοιχείο είναι το γεγονός πως ο Χριστόδουλος υπήρξε αληθινά παραδοσιακός. Το στείρο συντηρητισμό και τη μούχλα τα θεωρούσε αρρώστια. Τον αδιάκριτο και θρασύτατο προοδευτισμό τον έβλεπε, επίσης, ως ασθένεια και ύβρη. Δεν υπήρξε ούτε συντηρητικός ούτε προοδευτικός.Υπήρξε πρωτοπόρος και αληθινά παραδοσιακός…»

Μετά το πέρας του Μνημοσύνου ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος κατέθεσε λόγους αγάπης και ευγνωμοσύνης για τον μεγάλο προκάτοχό του.

Σημείωσε ότι «η καλύτερη τιμή για τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο είναι όχι απλά να θυμόμαστε τους λόγους και τα έργα του, αλλά να συνεχίζουμε στους δρόμους που εκείνος χάραξε και να υπηρετούμε το όραμά του για μια Ελλάδα περήφανη, που θα ανήκει στους Έλληνες».