20η επέτειος ενθρονίσεως Νικαίας Αλεξίου (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Δευτέρα, 23 Μαρτίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Romfea.gr - 10.17

Μια πορεία με οραματισμούς και στόχους, θυσιαστικής προσφοράς και καρποφόρας εργασίας, ξεκίνησε πριν 20 χρόνια ο Ποιμενάρχης της Ιεράς Μητροπόλεως Νικαίας κ. Αλέξιος, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα με τον ίδιο αμείωτο ρυθμό, τον ίδιο παλμό, την ίδια ένταση, την ίδια χαρά και τον ίδιο ενθουσιασμό.

Μια καινούργια σελίδα γύρισε στην τοπική Εκκλησία της Νικαίας, όταν στις 22 Μαρτίου 1995, σαν σήμερα, ο Ποιμενάρχης ενθρονιζόταν στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Νικαίας, παρουσία του ιερού κλήρου και του ευλαβούς πολυπληθέστατου λαού.

Όλα αυτά τα χρόνια που πέρασαν, χαράχτηκε ο Σεβασμιώτατος στην καρδιά του ποιμνίου της Νικαίας, ως ο Ποιμήν ο ενάρετος και ευλαβής, ο φιλόστοργος και φιλάνθρωπος.

Αυτός ο ευλογημένος λαός του Θεού προσήλθε την Κυριακή 22 Μαρτίου 2015 στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Νικαίας, για να συνεορτάσει και να συμμετάσχει στην Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου κ. Αλεξίου και συνιερουργούντων του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Χριστιανουπόλεως κ. Προκοπίου και ιερέων της Μητροπόλεως.

Κατά την Θεία Λειτουργία απένειμε το Οφφίκιο του Οικονόμου στον Εφημέριο του Ναού π. Αναστάσιο Παππά.

Ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος προς τον κλήρο και το λαό της Επαρχίας του, δοξολόγησε το Πανάγιον Όνομα του Τριαδικού Θεού, που τον αξιώνει να διαποιμαίνει επί 20 έτη αυτόν τον ευλογημένο λαό και ευχαρίστησε το ποίμνιό του για τη στήριξη, τη συμπαράσταση, την αγάπη και το σεβασμό, που του αποδίδουν κάθε ώρα και στιγμή.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας στο παρακείμενο Πνευματικό Κέντρο, παρουσιάσθηκε και προσφέρθηκε στον Σεβασμιώτατο, Αφιερωματικός Ψηφιακός Δίσκος, που επιμελήθηκε και παρήγαγε η Ενορία Αγίου Γεωργίου Κορυδαλλού.

Ακολουθεί η ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Δόξα καί Προσκύνησις καί Λατρεία
εἰς τόν ἐν Τριάδι Θεόν,
τῷ Πατρί καί τῷ Υἱῷ καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι,
τιμή καί εὐγνωμοσύνη
εἰς τήν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον,
εὐχαριστία πολλή εἰς τούς ἁγίους,
ἐξαιρέτως δέ
εἰς τούς θεοφόρους Πατέρας,
τούς συγκροτήσαντας
τάς ἐν Νικαίᾳ Α΄ καί Ζ΄ Οἰκουμενικάς Συνόδους,

Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, μέ τήν ἄπειρη φιλανθρωπία Του, ἵδρυσε τήν Ἁγία Του Ἐκκλησία, γιά τή διδαχή καί τόν ἐξαγιασμό τῶν πιστῶν. Οἱ Ἀπόστολοι ἔγιναν τά πρῶτα ὄργανα τῆς σωτηριώδους αὐτῆς ἀποστολῆς, ἐκτελώντας τήν θεία ἐπιταγή: «Καθώς ἀπέσταλκέ με ὁ Πατήρ κἀγώ πέμπω ὑμᾶς» (Ἰωάν. 20, 21). «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ, ὁ δέ ἀθετῶν ἐμέ ἀθετεῖ τόν ἀποστείλαντά με» (Λουκ. 10, 16). «Ὁ δεχόμενος ὑμᾶς ἐμέ δέχεται, καί ὁ ἐμέ δεχόμενος δέχεται τόν ἀποστείλαντά με» (Ἰωάν.13, 20). Ἐκεῖνοι παρέδωσαν τό ὑψηλό ἔργο στούς διαδόχους τους, Ποιμένες καί Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας. «Χωρίς τούτων Ἐκκλησία οὐ καλεῖται» (Ἰγνάτιος).. Κανείς δέ σώζεται ἐκτός Ἐκκλησίας, καί δέν ὠφελεῖται ἄνευ τῶν οἰκονόμων τῶν θ. Μυστηρίων, τῶν ποιμένων καί διδασκάλων Της. Ὁ Ἐπίσκοπος, εἰς τύπον Χριστοῦ, προεξάρχει ὅλων τῶν διακόνων τῆς Ἐκκλησίας, ἐξοπλισμένος μέ τό τρισσόν ἀξίωμα τοῦ Κυρίου, τοῦ σαρκωθέντος, διδάξαντος, παθόντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ, ἤτοι τό Προφητικό, τό Βασιλικό καί Ἀρχιερατικό.

Τό προφητικό ἀξίωμα τοῦ Ἐπισκόπου σημαίνει ὅτι εἶναι στόμα τοῦ Θεοῦ, μεταφέροντας στούς πιστούς τίς θεῖες βουλές. Τό βασιλικό του ἀξίωμα συνίσταται στή δύναμη τοῦ λόγου, πού δέν ἀμφισβητεῖται ἀπό κανένα καί στήν ἐξουσία τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, σύμφωνα καί μέ τήν παραχώρηση τοῦ Κυρίου (Ἰω. 20,23). Ἐνῶ τό Ἀρχιερατικό ἀξίωμα συνιστᾷ τό κέντρο τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ ἔργου τοῦ Κυρίου. Περιλαμβάνει τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τή Βηθλεέμ ὡς τό Πάθος, τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση. Ἡ εὐθύνη μεγάλη ἀλλά καί οἱ δυνατότητες πολλές, πάντα πρός τήν κατεύθυνση τῆς σωτηρίας.

Ἡ Ἐκκλησία εἶναι «Σῶμα Χριστοῦ», ὅλοι εἴμαστε «ἀλλήλων μέλη», μέ κεφαλή τόν Κύριο (Ρωμ. 12, 27, Α΄ Κορ, 5, 20. 8, 15. 12, 12, Ἐφ. 5, 25), τόν Ὁποῖο φανερώνει ὁ Ἐπίσκοπος, σέ ἁρμονία μέ τόν λοιπό Κλῆρο καί μέ τό λαό τοῦ Θεοῦ. Κατά δέ τόν ἅγιο Ἰγνάτιο, χρειάζεται τίς προσευχές τῶν πιστῶν, γιά νά ἐπιτελέσει τό δύσκολο ἔργο του (Πρός Ἐφεσίους § XI). Εἶναι ἡ πηγή τῆς ἐκκλησιαστικής διακονίας, στήν Ἐπαρχία του. Ὁ ἥλιος ὁ πνευματικός, πού φωτίζει καί ζωογονεῖ ὅλη τήν περιφέρειά του.

Μέ αὐτές τίς σκέψεις ἀνῆλθα πρίν ἀπό εἴκοσι χρόνια τόν τρίτο βαθμό τῆς Ἱερωσύνης, γενόμενος Ἐπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας μέ τήν τιμία ψῆφο τῶν Μελῶν τῆς Σεπτῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί μέ αὐτά τά αἰσθήματα ἐνθρονίστηκα τόν Μάρτιο τοῦ 1995 ὡς Μητροπολίτης Νικαίας, ἀρχίζοντας ἀπό τήν ἴδια ἡμέρα τό δύσκολο ἔργο μου. Ἐπέλεξα εὐλαβεῖς νέους, τούς ὁποίους χειροτόνησα καί πλέον διακονοῦν μετά τῶν πρεσβυτέρων στήν ἡλικία κληρικῶν ἀποδοτικῶς, ἐνῶ ὁλοκληρώθηκαν κτιριακά, εὐπρεπίστηκαν καί ἐγκαινιάσθηκαν Ἱεροί Ναοί.

Ἰδιαιτέρως σημαντικό ἔργο θεωρῶ τήν ἐκ βάθρων ἀνέγερση τῆς Ἱ. Μονῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων στό Σχιστό Περάματος, ἡ ὁποία κατέστη πνευματικός φάρος τῆς εὐρύτερης περιοχῆς, τόπος ἁγιασμοῦ, ψυχικῆς ἠρεμίας καί φιλανθρωπίας. Ἀνακατασκευάσαμε ἐξ ἀρχῆς τήν κατεστραμμένη ἀπό τήν πυρκαγιά Κατασκήνωσή μας στήν Στεφάνη Βοιωτίας, ὅπου φιλοξενοῦνται κάθε καλοκαίρι περί τά χίλια παιδιά, ἐνῶ δέν παραλείπουμε νά ἐπισκεπτόμαστε τά Σχολεῖα μας, καθώς καί τούς στρατευμένους νέους μας.

Κορυφαία ἐκδήλωση τοῦ πιστοῦ, πολύ περισσότερο τοῦ Ἐπισκόπου, πρέπει νά εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ Θεός εἶναι Ἀ γ ά π η (Α΄ Ἰω. 4, 8). Στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία ὅλα ξεκινοῦν καί καταλήγουν στήν ἀγάπη. Ἡ Ἐκκλησία μαρτυρεῖ στόν κόσμο τήν Ἀγάπη, ἡ ὁποία μεταμορφώνει καί χαριτώνει τά μέλη Της. Τό χριστιανικό βίωμα εἶναι αὐθεντικό ὅσο βιώνουμε τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, καί τήν ἐπεκτείνουμε ἔμπρακτα στούς ἀδελφούς μας.

Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς ἀγάπης παρέχουμε συσσίτια μέσῳ τῶν Ἐνοριῶν καί συντηροῦμε τρεῖς χιλιάδες οἰκογένειες μέ τρόφιμα, φάρμακα, ἐνδύματα καί χρηματικά βοηθήματα, ἐνῶ στηρίζουμε ὑλικά καί πνευματικά τούς φυλακισμένους. Ἔχουμε καί φοιτητές μέ οἰκονομικά προβλήματα, ἄπειρες περιπτώσεις ἀνέργων καί ... πολλά ἄλλα, πού ἀποσιωπῶνται. Ὁ παραπάνω ἀπολογισμός παιδιά μου, συνιστᾷ ὑπακοή στήν ἀποστολική ἐντολή: «τήν διακονίαν σου πληροφόρησον» (Β΄ Τιμ. 4, 4), πάντα γιά τή δόξα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

Κανένα ἔργο δέ γίνεται ἀπό ἕνα ἄνθρωπο, καί στό μεγάλο ἔργο πού συντελέστηκε εἶχα συναντιλήπτορες τούς καλούς μας Ἱερεῖς καί ὅλους ἐσᾶς, τούς εὐσεβεῖς πιστούς. Σᾶς εὐχαριστῶ θερμά γιά τή συμπαράσταση καί σᾶς ὑπόσχομαι νά συνεχίσω καί στά ἑπόμενα χρόνια, ὅσα μοῦ δώσει ὁ Θεός, μέ τήν ἴδια ἀγάπη καί ἀφοσίωση. Σᾶς ἀγαπῶ πολύ, προσεύχομαι γιά σᾶς, εἶμαι πρόθυμος στό κάθε κάλεσμά σας.

Ζητῶ τίς προσευχές σας, γιά νά ἀνταπεξέλθω στίς πολλές καί συνεχῶς αὐξανόμενες ἀπαιτήσεις αὐτοῦ τοῦ εὐλογημένου ἔργου τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νά μπορῶ νά συντηρῶ ἐλπίδες καί νά σκουπίζω δάκρυα. Ἔχω λευκανθεῖ ἀνάμεσά σας, ἀλλά ἐξακολουθῶ νά ἔχω τήν ἴδια διάθεση προσφορᾶς. Θά συνεχίσουμε μαζί ὥς τόν τελικό προορισμό μας, τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.

Μέ πατρικές εὐχές καί εὐλογίες
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ὁ Νικαίας Ἀλέξιος