Σεμινάριο Ιερέων με θέμα: Η ποιμαντική των πενθούντων

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 19 Μαρτίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Καλαβρύτων - 20.35

Με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου ξεκίνησε σήμερα, 19 Μαρτίου 2015, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών το σεμινάριο που έχει ως θέμα του την Ποιμαντική των Πενθούντων.

Οι δύο πρώτες ομιλίες πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα ομιλιών του Κέντρου Νεότητας ΝΕΟΙ ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ, της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, στο Αίγιο.

Η ποιμαντική υποστήριξη των πενθούντων και η διαχείριση των δυναμικών του πένθους συγκαταλέγονται μεταξύ των βασικών και καθημερινών ζητημάτων που καλείται να διαχειριστεί και να αντιμετωπίσει ο ποιμένας, ο οποίος χρειάζεται να έχει την δέουσα
Για την επιτέλεση αυτού του ποιμαντικού έργου, χρειάζεται ορθή γνώση της διδασκαλίας της Εκκλησίας σχετικά με τον θάνατο, γνώση των ψυχολογικών διαδικασιών που διέπουν το πένθος, των ψυχοπαθολογικών εκδηλώσεων που σχετίζονται με το πένθος και καλλιέργεια των ικανοτήτων για ποιμαντικό διάλογο, ο οποίος έχει ειδικές απαιτήσεις και ιδιαιτερότητες λόγω της φύσεως του προβλήματος.

Ομιλητές στην πρώτη συνάντηση ήταν:

1. Ο Ελλογιμώτατος κ. Εμμανουήλ Περσελής, Καθηγητής του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα: «Οι Θεολογικές Προϋποθέσεις της Ποιμαντικής των πενθούντων». Ο κ. Καθηγητής αναφέρθηκε εκτενώς στο αίτιο του θανάτου, στη σχέση του με το Θεό και στις προϋποθέσεις αντιμετωπίσεώς του, κάνοντας εκτενή αναφορά σε κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.

2. Ο Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Ευάγγελος Γκανάς, Εφημέριος του Ιερού Ναού Οσίου Μελετίου Σεπολίων, ο οποίος ανέπτυξε το θέμα «η ποιμαντική διακονία των πενθούντων».

Αναφέρθηκε στον τρόπο βίωσης του θανάτου τόσο στο Δυτικό κόσμο όσο και στην Ορθόδοξη Ανατολή, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα από λογοτεχνικά-δημοτικά κείμενα, τα οποία αναφέρονται στον συναισθηματικό κόσμο των πενθούντων και στη στάση τους απέναντι στην απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων.

Ανέλυσε τα στάδια του πένθους και τον τρόπο με τον οποίο οι ποιμένες θα πρέπει κάθε φορά να αντιμετωπίζουν τους πενθούντες, τονίζοντας ότι ο θάνατος είναι ένα γεγονός το οποίο θα πρέπει να το ζήσουμε και όχι ένα πρόβλημα που θα πρέπει να επιλύσουμε.

Ο θάνατος, όπως χαρακτηριστικώς υπογράμμισε, είναι η μόνη σίγουρη, αναπόφευκτη και οδυνηρή βεβαιότητα στη ζωή του ανθρώπου.

Ο κάθε πενθών, η κάθε οικογένεια που βιώνει την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου βιώνει αυτή την τραγική διάσταση του βίου με διαφορετικό αλλά εξίσου οδυνηρό τρόπο.

Ο Ποιμένας καλείται να σταθεί στο πλευρό αυτών των ανθρώπων όχι ως απλός τελετουργός της Εξόδιου Ακολουθίας αλλά ως πατέρας, αδελφός, φίλος, συμπάσχων και συνοδυνόμενος

Μετά το πέρα των ομιλιών ακολούθησε εποικοδομητική συζήτηση των μετεχόντων με τους ομιλητές.