Αιτωλίας: ''Οι Άγιοι έδωσαν τη ζωή τους για να θεραπεύσουν αποστασίες''

Δημιουργηθηκε στις Σάββατο, 14 Φεβρουαρίου 2015

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Αιτωλίας - 23.59

Στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Λεπενούς ιερούργησε την Κυριακή του Ασώτου, 8 Φεβρουαρίου 2015, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.

Κατά την Θεία Λειτουργία τέλεσε την εις διάκονον χειροτονία του λαμπαδαρίου του Ιερού Ναού κ. Αθανασίου Κουλοχέρη.

Ο νέος διάκονος, που είναι έγγαμος και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Παν/μίου Θεσ/νίκης, υπηρέτησε την τοπική Εκκλησία ως κατηχητής, στέλεχος των κατασκηνώσεων, κήρυκας του θείου λόγου και τα δύο τελευταία έτη ως διοικητικός υπάλληλος στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως.

Κατά την προσφώνησή του, με την εγνωσμένη κατάρτιση η οποία τον διακρίνει, ιδιαίτερα συγκινημένος αναφέρθηκε στον εγκάρδιο πόθο της ιερωσύνης και στα συναισθήματα που κατακλύζουν την ψυχή του ενώπιον του μυστηρίου της χειροτονίας.

Επίσης ευχαρίστησε τα πρόσωπα που στάθηκαν αρωγοί και ευεργέτες στη ζωή του και συνέβαλαν στην μέχρι τώρα πνευματική του πρόοδο.

Μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής: «”Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω θεασάμενος το Πνεύμα το Άγιον περιιπτάμενον του Δεσποτικού Σώματος”.

Το Άγιο Πνεύμα που εμφανίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό κατέρχεται σήμερα και πάλι, για δεύτερη φορά μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Αυτή τη φορά για να ενεργήσει το Μυστήριο της χειροτονίας της αναξιότητάς μου.

Τρέμω και δειλιώ και ουκ εντρέπομαι εν μέσω Εκκλησίας πληθούσης, συνηγμένης επί το αυτό, υπό τον Αρχιθύτη της να ομολογήσω ότι από το νου μου διήλθε η σκέψη να ενεργήσω ως ο Ιορδάνης.

Να στραφώ εις τα οπίσω και να εξέλθω του Ναού. Τούτο άλλωστε, έπραξαν σπουδαίοι Άγιοι της Εκκλησίας μας… αποτολμώ να σταθώ ενώπιον της Ωραίας Πύλης και εντός ολίγου να γονυκλινήσω στην Αγία Τράπεζα. Με φόβο και τρόμο για τη δική μου αναξιότητα αλλά με ελπίδα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που είναι ικανή θα θεραπεύσει τα ασθενή και να αναπληρώσει τα ελλείποντα».

Αναφερόμενος στον Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας, είπε: «Εν πρώτοις ευχαριστώ εσάς, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κύριέ μου κύριε Κοσμά, για την πατρική σας αγάπη, το ενδιαφέρον και τη φροντίδα…Σήμερα, από τη στιγμή που θα θέσετε τη δεξιά σας επί της κεφαλής μου, θα αρχίσει να μας συνδέει ένας νέος σύνδεσμος άρρηκτος εις τον αιώνα, ο σύνδεσμος του Επισκόπου με τον κληρικό του. Για την απόφαση σας αυτή, Σεβασμιώτατε, να με χειροτονήσετε κληρικό σας, καθίσταμαι αιωνίως ευγνώμων. Δε διαθέτω τίποτα το αξιόλογο να σας αντιδωρίσω. Διαθέτω μονάχα την υπακοή μου, το σεβασμό μου και την αγάπη μου για το Ιερό και θεσμικό πρόσωπο του Επισκόπου. Τα καταθέτω ενώπιον σας εκθύμως, και σας διαβεβαιώ ότι θα τα βλέπετε διαρκώς αυξανόμενα και ουχ ελλατούμενα».

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς κατά την αντιφώνησή του αναφέρθηκε στην ευαγγελική περικοπή της ημέρας, τονίζοντας ότι ο Θεός Πατέρας αναζητά τον Άσωτο Υιό σε κάθε εποχή, για να τον οδηγήσει και πάλι στην πατρική εστία και να τον αποκαταστήσει στην πρώτη του θέση.

Απευθυνόμενος δε προς τον νέο διάκονο τόνισε ότι αυτό πρέπει να είναι και το έργο του κάθε κληρικού, να αναζητά τον πονεμένο και πλανεμένο άνθρωπο με αγάπη και κατανόηση, για να τον οδηγήσει στους κόλπους της Εκκλησίας:

«Ζώντας μέσα στην Εκκλησία μας, βλέπουμε απειραρίθμους αγίους, αποστόλους, πατέρες, ποιμένες, ιερείς, εργάτες του ευαγγελίου που έδωσαν τη ζωή τους ολόκληρη για να προλάβουν ή να θεραπεύσουν αποστασίες σαν αυτή του Ασώτου και να διαφυλάξουν τους νέους και τις νέες από τέτοιες πτώσεις, τέτοιες καταστροφές ή ακόμα να σηκώσουν πεσμένους και να τους οδηγήσουν στην σωτηρία.

»Αγαπητό μου παιδί, αυτό το έργο σε καλεί ο Θεός από σήμερα να πράττεις. Έζησες και ζεις μέσα στην Εκκλησία, με αληθινή διακονία και γνωρίζεις τι θα πει έστω και μια ψυχή να σωθεί, να αγιασθεί, να ενωθεί με το Θεό, τον οποίο εσύ θα κρατάς και θα προσφέρεις στους ανθρώπους.

»Ο πόθος σου ο νεανικός πραγματώνεται σήμερα. Κατανοείς που πορεύεσαι και τι σου χαρίζει ο Θεός με την άμετρη αγάπη Του. Ευχόμαστε να κάνεις πράξη ό,σα είπες, γιατί περιμένει πολλά ο κόσμος από εμάς σήμερα. Περιμένει στήριγμα, περιμένει πατέρα για να του δώσει το ευαγγέλιο καθαρό, ακαινοτόμητο, για να διακονήσει την Εκκλησία. Η νεότητα περιμένει αδελφό και πατέρα, που θα την αγκαλιάσει με την αγιασμένη του καρδιά για να την οδηγήσει στη σωτηρία.

»Ευχόμαστε να γίνεις μιμητής των Αποστόλων, των Πατέρων, των Αγίων και να καλλιεργείς αρετές. Ευχόμαστε η ζωή σου να είναι όλη φως και να ζεις μέσα στο φως».

Ο Σεβασμιώτατος εξέφρασε επίσης την ευχαρίστησή του που, παρά τις δυσκολίες των σημερινών συνθηκών, νέα και μορφωμένα παιδιά εισέρχονται στο Άγιο Θυσιαστήριο της Εκκλησίας μας, με σκοπό να διακονήσουν και να μεταλαμπαδεύσουν το μήνυμα της Αγάπης του Χριστού.

Στην θεία Λειτουργία συμμετείχαν ιερείς της Ιεράς Μητροπόλεως και πλήθος πιστών, συγγενών και φίλων του νέου διακόνου που κατέκλυσαν τον Ιερό Ναό για να του ευχηθούν ο Θεός να του χαρίζει πλούσια, καρποφόρα, χαρούμενη και ανέφελη διακονία.

Ακολουθεί η ομιλία του νέου διακόνου π. Αθανασίου:

«”Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω θεασάμενος το Πνεύμα το Άγιον περιιπτάμενον του Δεσποτικού Σώματος”. 

Σεβασμιώτατε Πάτερ και Δέσποτα, σεβασμία των αγίων ιερέων ομήγυρις, Χριστού Διακονία, αδελφοί μου. 

Τη στιγμή που το Πανάγιο Σώμα του Χριστού εισήλθε στα ρείθρα του Ιορδάνη για να βαπτιστεί, οι Ουρανοί ηνεώχθησαν και το Άγιο Πνεύμα εν είδει Περιστεράς, ως δάκτυλος του Πατρός κατήλθε και περιίπτατο επάνω από τον Σαρκωθέντα Λόγο.

Τη στιγμή εκείνη ο Ιορδάνης δεν άντεξε το πύρ της Θεότητας και ανέστρεψε τη φυσική του πορεία, αναχαίτισε τα ύδατά του και εστράφη εις τα οπίσω. Με αυτόν τον τρόπο εκδήλωσε την αναξιότητά του μπροστά στην πανσθενουργό δύναμη της Θεότητος.

Το Άγιο Πνεύμα που εμφανίστηκε στον Ιορδάνη ποταμό κατέρχεται σήμερα και πάλι, για δεύτερη φορά μετά τον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων. Αυτή τη φορά για να ενεργήσει το Μυστήριο της χειροτονίας της αναξιότητάς μου. Αναλογίζεσθε, το λοιπόν, εάν ένας άψυχος ποταμός συνταράχθηκε από την Παρουσία του Αγίου Πνεύματος, πόσο συνταράζεται την ώρα αυτή η δική μου υπόσταση ενώπιον του μυστηρίου.

Τρέμω και δειλιώ και ουκ εντρέπομαι εν μέσω Εκκλησίας πληθούσης, συνηγμένης επί το αυτό, υπό τον Αρχιθύτη της να ομολογήσω ότι από το νου μου διήλθε η σκέψη να ενεργήσω ως ο Ιορδάνης.

Να στραφώ εις τα οπίσω και να εξέλθω του Ναού. Τούτο άλλωστε, έπραξαν σπουδαίοι Άγιοι της Εκκλησίας μας, ασυγκρίτως τιμιώτεροι, αγνότεροι και καθαρότεροι από εμένα. Όταν έφτασε η ώρα της χειροτονίας τους εκρύβησαν “εν σπηλαίοις και εν όρεσι και εν ταις οπαίς της γης”.

Άλλοι, δε δίστασαν να αποκόψουν μέλη του σώματός, κολοβώνοντας την αρτιμέλειά τους για να αποφύγουν την ιερωσύνη.

Ωστόσο, ένας στίχος από τη Θεία Λειτουργία του Μ. Βασιλείου και συγκεκριμένα από την ευχή της αναφοράς με συγκρατεί εντός του Ναού. “Ου γαρ δια τας δικαιοσύνας ημών, ου γαρ εποιήσαμέν τι αγαθόν επί της γης, αλλά δια τα ελέη και τους οικτιρμούς σου θαρρούντες προσεγγίζομεν τῳ Αγίῳ σου Θυσιαστηρίῳ”»

Είναι σαν να στρέφεται ο Ιερός Πατήρ και να μου λέγει: “Ειρήνευε, αξιώνεσαι να προσεγγίσεις την Αγία Τράπεζα, όχι διότι επετέλεσες κάποιο αγαθό έργο αλλ’ εξ αιτίας του ελέους του Θεού”. “Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίαις και ηδοναίς προσέρχεσθαι”, αλλά παρέχεται από το Θεό ως δώρο μέγα και ουράνιο, για να συνάζεται ο εσκορπισμένος λαός σε σώμα και να παρατείνεται η δόξα του Χριστού.

Με αυτές τις επαγγελίες, Σεβασμιώτατε, αποτολμώ να σταθώ ενώπιον της Ωραίας Πύλης και εντός ολίγου να γονυκλινήσω στην Αγία Τράπεζα. Με φόβο και τρόμο για τη δική μου αναξιότητα αλλά με ελπίδα στη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, που είναι ικανή θα θεραπεύσει τα ασθενή και να αναπληρώσει τα ελλείποντα.

Η ώρα αυτή αποτελεί το μετέωρο της υπάρξεώς μου. Βρίσκομαι ανάμεσα στην τάξη του λαού και του κλήρου και εντός ολίγου από τη μία μετατίθεμαι στην άλλη.

Διέρχονται όλα τα έτη της ζωής μου μπροστά μου, ως ημέρα μία και διαπιστώνω, ότι όλα αυτά τα χρόνια που ετοίμαζα τον εαυτό μου για την ιερωσύνη δεν υπήρξα ποτέ μόνος.

Είχα πάντοτε ανθρώπους που με στήριζαν, με ενίσχυαν και με κατεύθυναν. Ανεχθείτε, επ’ ολίγον παρακαλώ, το άκομψο των λόγων μου, παρέχοντάς μου τη δυνατότητα να ευχαριστήσω τους ευεργέτες μου.

Εν πρώτοις ευχαριστώ εσάς, Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα της Αγιωτάτης Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας κύριέ μου κύριε Κοσμά. Για την πατρική σας αγάπη, το ενδιαφέρον και τη φροντίδα.

Από νεαρά ακόμη ηλικία και πριν περατώσω τις Θεολογικές μου σπουδές μού επιτρέψατε, μάλλον δε με ενθαρρύνατε και με προτρέψατε, να κηρύττω εντός της Μητροπόλεώς σας, δίνοντάς μου την ευκαιρία για βαθύτερη μελέτη του λόγου του Θεού.

Μου επιτρέψατε να διακονήσω τη νεότητα της Ιεράς Μητροπόλεως, την οποία γνωρίζω πόσο πολύ αγαπάτε, τόσον από τα κατηχητικά όσο και από την Κατασκήνωση, την οποία κυριολεκτικά και μεταφορικά ιδίοις χερσί συγκροτήσατε και ανακαινίσατε.

Η συναναστροφή με τα παιδιά, μου έδωσε τη δυνατότητα να αποκομίσω πλούσιες εμπειρίες για τις καθαρές παιδικές και εφηβικές ψυχές, η κατήχηση των οποίων αποτελεί πρώτιστο έργο της Εκκλησίας.

Κυρίως όμως σας ευχαριστώ, διότι επί δύο έτη και περισσότερο μου επιτρέψατε να εργαστώ κοντά σας στο Μητροπολιτικό Γραφείο. Η διετία αυτή αποτέλεσε για μένα ένα δεύτερο Πανεπιστήμιο.

Διδάχθηκα τη διοίκηση της Εκκλησίας συμπορευόμενη από τη θυσία, τη διακονία και την αγάπη, μέθοδο την οποία πρώτος εσείς διδάσκετε καθημερινά.

Ζωσμένος το λέντιο της ταπεινώσεως και της διακονίας, καθημερινά ατενίζετε στο πρόσωπο του κάθε ανθρώπου που περά τη θύρα της Ιεράς Μητροπόλεως τον ίδιο το Χριστό.

Οι εμπειρίες αυτές παραμένουν εγχαραγμένες βαθιά μέσα μου και αποτελούν παράδειγμα για όλη την από τούδε ιερατική μου πορεία.

Πολλάκις με τιμήσατε, πολλάκις με αναδείξατε. Ομολογώ την χάριν κηρύσσω τον έλεον, ου κρύπτω την ευεργεσία.

Σήμερα, όμως και από τη στιγμή που θα θέσετε τη δεξιά σας επί της κεφαλής μου, θα αρχίσει να μας συνδέει ένας νέος σύνδεσμος άρρηκτος εις τον αιώνα, ο σύνδεσμος του Επισκόπου με τον κληρικό του.

Αυτό άλλωστε μας διδάσκει η λειτουργική πράξη της Εκκλησίας, που υποχρεώνει, τρόπον τινά, τον κληρικό να μνημονεύει όσο ιερουργεί τον χειροτονήσαντα αυτόν επίσκοπο.

Επιβεβαιώνοντας εκείνο που ο Μυστικός Ιεράρχης Διονύσιος σημειώνει στο Αρεοπαγιτικό Corpus, ότι δηλαδή ο Επίσκοπος παραμένει αιωνίως η πηγή της ιερωσύνης για τον κληρικό είτε ζή είτε εκοιμήθη.

Γι’ αυτή σας την απόφαση, Σεβασμιώτατε, να με χειροτονήσετε κληρικό σας, σας καθίσταμαι αιωνίως ευγνώμων.

Δε διαθέτω τίποτα το αξιόλογο να σας αντιδωρίσω. Διαθέτω μονάχα την υπακοή μου, το σεβασμό μου και την αγάπη μου για το Ιερό και θεσμικό πρόσωπο του Επισκόπου. Τα καταθέτω ενώπιον σας εκθύμως, και σας διαβεβαιώ ότι θα τα βλέπετε διαρκώς αυξανόμενα και ουχ ελλατούμενα.

Έτι μικρόν ακόμα να σας παρακαλέσω: Εάν ως τώρα είχα την τιμή να βρίσκομαι λαϊκός στις προσευχές σας, από σήμερα που οι αδύναμοι ώμοι μου επωμίζονται τόσο βαρύ φορτίο, συνεχίστε να προσεύχεστε για μένα εντονότερα.

Επιτρέψτε μου να ευχαριστήσω και τον Άγιο Πρωτοσύγκελλο, Πανοσιολογιώτατο Αρχιμανδρίτη π. Επιφάνιο Καραγεώργο, τον άμεσο συνεργάτη σας και πνευματικό μου πατέρα…. Στο πρόσωπό του ευχαριστώ όλους τους εργαζομένους στα Γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως, κληρικούς και λαϊκούς.

Εξ όλων ενθυμούμαι την πολλή αγάπη, τον αλληλοσεβασμό, την άψογη συνεργασία και το διαρκές ενδιαφέρον για τη διακονία του λαού του Θεού.

Ευχαριστώ τη σύζυγό μου Κωνσταντίνα, … Ευχηθείτε να αναδειχθεί αξία διακόνισσα και εν συνεχεία πρεσβυτέρα, διακονώντας την Εκκλησία. Να ευχαριστήσω τους κατά σάρκα γονείς μου Γεώργιο και Κασσιανή…. και πλησίον σε αυτούς ευχαριστώ και τους γονείς της συζύγου μου Γεώργιο και Αργυρώ, εκζητών και τις δικές τους ευχές. Ευχαριστώ την αγαπημένη μου γιαγιά Φωτεινή, …. Τους κατά σάρκα αδελφούς μου Φωτεινή και Αλέξιο….

Ευχαριστώ τους ιερείς και διακόνους οι οποίοι σήμερα υποβλήθηκαν στον κόπο να παραβρίσκονται στη χειροτονία μου και όλους τους λαϊκούς που συμπροσεύχονται την ώρα αυτή. Παρακαλώ και εκζητώ από όλους τη θερμή προσευχή τους.

…………..

Επιτρέψατε μου Σεβασμιώτατε, εδώ να σιωπήσω. Αναμένω τώρα Εσάς, να με διδάξετε τι με δει ποιείν και λέγειν, ώστε να διατηρήσω τους λόγους σας ως φυλακτήριο πολύτιμο, υπέρ χρυσίου και αργυρίου.

Σιωπώντας, ικετεύω τους προστάτες μου Αγίους, την Υπεραγία Θεοτόκο, κυρία Βλαχερνίτισσα, τον ποιμένα των Θεσσαλονικέων Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά και τον ηρωικό Πατριάρχη των Αλεξανδρέων Άγιο Αθανάσιο τον Μέγα. Άγιοί μου οίδατε τους πόθους και τις μυστικότερες των ευχών μου. Καταστείτε προστάτες της ιερατικής μου πορείας.

Δεν επιζητώ ούτε τη δόξα των ανθρώπων, ούτε πλουτισμό, ούτε τιμές. Ικετεύω μόνο να αξιωθώ στο τέλος της ζωής μου, να μπορώ ενώπιον του Κριτηρίου να ψελλίσω το Χρυσοστομικό λόγιο:
“Δόξα τῳ Θεώ πάντων ένεκεν, κατηνάλωσα τη ζωή μου για τη δόξα του Χριστού, για τη δόξα της ωραιοτάτης αυτού Νύμφης, της Μίας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας”. Αμήν».