Κερκύρας Νεκτάριος: «Λησμονήσαμε την μαρτυρία και το μαρτύριο»

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 17 Ιανουαρίου 2014

Γράφτηκε από τον/την Εκ του Γραφείου Τύπου - 22.07

«Οι άνθρωποι λησμονήσαμε την μαρτυρία και το μαρτύριο της συνειδήσεώς μας σήμερα, γίναμε ενσυνειδήτως ασυνείδητοι και γι’ αυτό επικράτησε η διαφθορά σήμερα», επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο Σεβασμιώτατος  Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος κατά το κήρυγμά του στην Θεία Λειτουργία που τελέστηκε το πρωί της Παρασκευής 17 Ιανουαρίου 2014 στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου πόλεως Κέρκυρας.

Ο Μητροπολίτης  επεσήμανε ότι οι πρώτοι χριστιανοί επέλεξαν το μαρτύριο του αίματος στην θέλησή τους να ακολουθήσουν τον δρόμο του Χριστού μέσα σε έναν κόσμο που απέρριπτε την πίστη.

Στη συνέχεια, καθώς ο κόσμος έδειχνε να αποδέχεται την αλήθεια του Ευαγγελίου, όσοι είχαν την κλήση του Θεού, διάλεξαν τον δρόμο του μαρτυρίου της συνειδήσεως, όπως ο Άγιος Αντώνιος, ο προστάτης και καθηγητής της ερήμου.

Έγιναν και παραμένουν τα φωτεινά παραδείγματα συνειδήσεων που ακολουθούν τον νόμο του Χριστού στην δίψα για πληρότητα, για συνεχή προσευχή και κοινωνία με τον Θεό, για κάθαρση της καρδιάς από τα πάθη και μη συμβιβασμό με το πνεύμα του κόσμου, ο οποίος αρκείται πολλές φορές σε μία τυπική τήρηση των εντολών του Θεού.

Ο Άγιος Αντώνιος έδειξε ότι όταν ο άνθρωπος αγωνίζεται να έχει καθαρή την συνείδησή του από ιδιοτέλεια, από εγωκεντρισμό, από προσκόλληση στα αγαθά του κόσμου τούτου, λαμβάνει την χάρη του Θεού και αγιάζει.

Γι’ αυτή την απουσία ενδιαφέροντος για τα όσα η συνείδηση, δηλαδή η φωνή του Θεού μέσα μας  μάς υποδεικνύει να σκεφτούμε και να πράξουμε,  μας ελέγχει ο Άγιος σήμερα.

Μάλιστα, η ζωή του είναι επίκαιρη για τον λόγο ότι συνειδητά ο πολιτισμός μας μάς προτρέπει να είμαστε ασυνείδητοι ενώπιον του Θεού και των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να υφίσταται αυτή η διαφθορά. Για την οποία μάλλον κακώς απορούμε.

Ο κ. Νεκτάριος προέτρεψε τους πιστούς να αγωνιστούν εναντίον της πωρώσεως της συνειδήσεως και να ζούνε το πνευματικό ήθος των Αγίων, την ασκητικότητα, την προσευχή, την αγάπη για τον Θεό, ώστε εν επιγνώσει να ξαναβρούμε το νόημα της ζωής μας, τόσο ως άνθρωποι όσο και ως κοινωνία, που δεν μπορεί να αφίσταται του θελήματος του Θεού.