Δημητριάδος: ''Η ανθρωπότητα υπέστη τα πάνδεινα από την ναζιστική ιδεολογία'' (ΦΩΤΟ)

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 18 Δεκεμβρίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Δημητριάδος - 15.05

Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Δράκειας λειτούργησε σήμερα ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος, όπου τέλεσε Μνημόσυνο για τους 115 Μάρτυρες του ολοκαυτώματος από την ναζιστική θηριωδία, τον Δεκέμβριο του 1943.

Στην ομιλία του ο κ. Ιγνάτιος ανέφερε ότι απάνθρωπες και αποκρουστικές λογικές εκείνης της περιόδου επαναλαμβάνονται στην εποχή μας, γεγονός που προκαλεί έντονο προβληματισμό.

Συγκεκριμένα, επεσήμανε ότι «λαοί ολόκληροι υπέστησαν τα πάνδεινα μέσα από τη ναζιστική ιδεολογία που θέλησε να κυριαρχήσει στην Ευρώπη, στην κοιτίδα του πολιτισμού, στην Ευρώπη της δημοκρατίας, του Χριστιανισμού, της φιλοσοφίας, της τέχνης...

Υπήρξε μια εποχή που αρκούσε ένας σχιζοφρενής, με μια ομάδα ανθρώπων που αξιοποίησαν την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε, για να ποδηγετήσουν ένα ολόκληρο λαό με μία ιδεολογία απάνθρωπη, αντιχριστιανική, που δεν είχε και δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία, την παράδοση και τον πολιτισμό της Γηραιάς Ηπείρου.

Και αναρωτιέται κανείς, πώς συνέβη χιλιάδες λαού να εγκολπωθούν μια τέτοια ιδεολογία και να μην δουν την αλήθεια των πραγμάτων, όπως, τελικά, διαπιστώθηκε στο τέλος του πολέμου!

Εύκολα διαπιστώνεται πόσο ευάλωτη γίνεται η ψυχή του ανθρώπου όταν π.χ. διέρχεται μία κρίση, όταν έχει καταρρεύσει μέσα του το μεγαλείο που ένιωθε για την πατρίδα του.

Αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι Γερμανοί… Βλέπουμε πόσο ευάλωτη είναι η ψυχή του ανθρώπου, όταν δεν στηρίζεται σε αξίες και αρχές, πόσο εύκολα παρασύρεται από λόγια μεγάλα και εύκολα, από λόγια που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους, σε «ανώτερους και κατώτερους»… και δεν καταλαβαίνει ότι, σιγά – σιγά, το θηρίο ξυπνάει, μεγαλώνει, επεκτείνεται και καταστρέφει.

Κι έτσι φθάσαμε χωριά ολόκληρα και πόλεις να υποστούν το μαρτύριο και οι άνδρες και τα παιδιά τους να χαθούν στο βωμό μιας ιδεολογίας και ενός κατακτητή που πίστεψε ότι με αυτό τον τρόπο μπορούσε να κατακτήσει τον κόσμο.

Διδάσκει η ιστορία; αυτό είναι το ερώτημά μας σήμερα. Γιατί πρέπει κανείς να ξαναπάθει για να μάθει;… Δεν μάς αρκεί αυτό που έχει γίνει σε αυτό τον τόπο;

Δεν είναι ικανό να μάς διδάξει τί πρέπει να αποφύγουμε ότι πρέπει να αρνηθούμε ιδεολογίες και καταστάσεις που οδηγούν τον άνθρωπο στην αποκτήνωση;…»

Στη συνέχεια, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι κάποιοι μπορούν ν’ αναρωτηθούν αν ταιριάζει ένας Επίσκοπος να ομιλεί με τον τρόπο αυτό και απάντησε: «Ναι, αρμόζει σε ένα Επίσκοπο, γιατί είμαι Επίσκοπος του ταπεινού Χριστού, Αυτού που βρέθηκε ξένος στην Βηθλεέμ και πήγε να γεννηθεί σε μία φάτνη ζώων.

Αυτός είναι ο δικός μας Χριστός, που έγινε άνθρωπος για να σώσει όλους τους ανθρώπους, μηδενός εξαιρουμένου. Είναι ο Χριστός φυγάς στην Αίγυπτο.

Είναι ο Χριστός των φτωχών, είναι ο Χριστός των απλοϊκών ψαράδων, είναι ο Χριστός της αλήθειας για όλους τους ανθρώπους. Είναι ο Χριστός ο σωτήρας και λυτρωτής του κόσμου.

Γι’ αυτό μπορώ να μιλάω έτσι και να διακηρύττω ότι δεν αρμόζει σε Χριστιανό και μάλιστα Ορθόδοξο, να στηρίζει ιδεολογία που αιματοκύλησε τον κόσμο, που οδήγησε σε συμφορές σε γεγονότα σαν κι αυτό που θυμόμαστε τούτη την ημέρα.

Και δεν αρμόζει και σε Έλληνα που φέρει στους ώμους του μια αρχαία παράδοση… Είναι η ώρα, ο καθένας από την πλευρά του και πρώτος εγώ ως Επίσκοπος, να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και να μην επιτρέψουμε σε κανέναν και για κανένα λόγο να εισχωρήσει και πάλι στο σώμα του Ελληνικού λαού δημιουργώντας προϋποθέσεις θηρίου που, όταν βρει την ευκαιρία, θα καταστρέψει, θα αιματοκυλήσει, θα διχάσει…

Πρέπει να μην επιτρέψουμε σε κανένα να καπηλευτεί αυτό που ο τόπος μας διασώζει: την αλήθεια, για την ισότητα των ανθρώπων, για την αξία του κάθε ανθρώπου ως μοναδικού προσώπου - εικόνας του Θεού, την αξία που φέρνει ένας πολιτισμός με την σφραγίδα και του Ελληνισμού και της Ορθοδοξίας»

Ο κ. Ιγνάτιος ολοκλήρωσε την ομιλία του καλώντας όλους: «Ας κρατήσουμε ζωντανή τη μνήμη και κυρίως ας διδαχθούμε και ας διδάξουμε ιδιαίτερα στους νέους, ότι δεν πρέπει να παρασυρθούν από ιδεολογία, η οποία οδήγησε τον κόσμο στην καταστροφή και αλλοίμονο αν και πάλι βρει μια τέτοια ευκαιρία. Τότε η ευθύνη μας θα είναι μεγάλη…».