Ιερατική Σύναξη στην Ιερά Μητρόπολη Κοζάνης

Δημιουργηθηκε στις Πέμπτη, 20 Ιουνίου 2013

Γράφτηκε από τον/την π. Κωνσταντίνος - 11.18

Ιερατική Σύναξη των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης υπό την Προεδρία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Παύλου πραγματοποιήθηκε στη νέα Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου Παλαιογρατσάνου (με Ηγούμενο τον Πανοσ. Αρχιμ. Αυγουστίνο Μύρο) με θέμα: ‘’Οι μάρτυρες του Ιεχωβά’’ και με εισηγητή τον Αιδεσ. Πρωτοπ. Κυριακό Τσουρό, Γραμματέα της Συνοδικής Επιτροπής της Εκκλησίας της Ελλάδος επί των αιρέσεων.

Τόσο το θέμα που επιλέχθηκε για τις εργασίες της Σύναξης, όσο και το κύρος και η κατάρτιση του ομιλητή και ο αγιογραφικός, θεολογικός και εμπειρικός τρόπος παρουσίασής του από τον π. Κυριακό, προκάλεσε και κράτησε ζωηρό το ενδιαφέρον μέχρι τέλους των ακροατών-Εφημερίων, που φάνηκε και από τις ερωτήσεις και τοποθετήσεις προβληματισμού, που υπέβαλαν μετά το πέρας της εισήγησης στον εισηγητή.

Στην αρχή των εργασιών ο Σεβ. κ. Παύλος κάλεσε σε κοινή προσευχή τους Πατέρες με την ψαλμώδηση του Απολυτικίου της Ανάληψης του Κυρίου και του Απολυτικίου του φιλοξενούντος τη Σύναξη Αγίου Νεκταρίου.

Στη συνέχεια ο Σεβ. Μητροπολίτης καλωσόρισε-ευχαρίστησε τον π. Κυριακό και τον παρουσίασε στο Σώμα.

Η Σύναξη στο Παλαιογράτσανο με το συγκεκριμένο θέμα της άρνησης από την Εταιρεία της Σκοπιάς της θεότητας του Χριστού, σου μετέδιδε την αίσθηση μιας συνέχειας, που η αρχή της βρίσκεται στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο το 325 στη Νίκαια, (γιορτή της παρελθούσης Κυριακής–των Αγίων Πατέρων, 16-6-2013), όπου εκεί για πρώτη φορά στην ιστορία ετέθη το ζήτημα της σχέσης του Χριστού με το Θεό-Πατέρα, η ποιότητα αυτής της σχέσης, αλλά και η σχέση του Χριστού με την ανθρωπότητα, που καθορίζει την έκταση και το βάθος της σωτηρίας που πρόσφερε ο Χριστός.

Ο π. Κυριακός ξεκίνησε την ομιλία του από τους λόγους του Χριστού, που μίλησε για ‘’λύκους βαρείς’’ και από τις επισημάνσεις των Αποστόλων στην αρχή της επί γης παρουσίας της Εκκλησίας για τους κινδύνους ‘’από τα μέσα’’, που θα αντιμετώπιζε, για τις Οικουμενικές Συνόδους, που καλούσαν σε διάλογο τους αιρετικούς μέσα στην Εκκλησία.

Σήμερα, είπε, τα πράγματα έχουν αλλάξει, αφού οι περισσότερες από τις ‘’κινήσεις-αιρέσεις’’ διαφοροποιούν τη δράση τους εκτός Εκκλησίας, άλλες με μία ψευδοταυτότητα χριστιανικής καρικατούρας, άλλες με ωμό αντιτριαδικό χαρακτήρα, εντάσσονται στις παραχριστιανικές ομάδες.

Κάποιες ανήκουν στο ρεύμα της Νέας Εποχής, έχουν το γνώρισμα της σέχτας με ολοκληρωτισμό και είναι επικίνδυνες για την ελευθερία του Προσώπου.

Άλλες κινήσεις χρησιμοποιούν φιλοσοφικά και ανθρωπιστικά προσωπεία με ύπουλη τακτική. Προτρέπουν την παραμονή των μελών τους στην Εκκλησία με το δικό τους βέβαια συμπλήρωμα πνευματικότητας για την ολοκλήρωση της ατομικότητας, αφού ο Χριστός, όπως ισχυρίζονται, είναι ο Μεσσίας του παρελθόντος. Τώρα, διδάσκουν, υπάρχουν άλλοι.

Κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών είναι ο φονταμενταλισμός, η πλύση εγκεφάλου, η στέρηση βασικών δικαιωμάτων στα μέλη τους, η τυφλότητα και η μαζική οπαδοποίησή τους, η μισαλλοδοξία και η σκληρότητα.     

Ο ομιλητής περιέγραψε την ιστορική δράση της Εταιρείας Σκοπιά με κέντρο της το Μπρούκλιν της Αμερικής και ό,τι άλλο αυτή γράφει και λέει και είναι να απορεί κανείς πώς βρίσκονται άνθρωποι που την πιστεύουν.

Κυρίως στράφηκε στην ενότητα των χριστιανών μέσα στη ‘’Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία’’ του Χριστού και τόνισε την ανάγκη του παραδείγματος, την ορθότητα του βίου (καλοσύνη, καταδεχτικότητα, ειλικρίνεια, ενδιαφέρον για το συνάνθρωπο) στους κληρικούς, που έχει καταλυτική σημασία.

Η ποιότητα ταυτότητας αποεγκλωβίζει από τις σέχτες, ανοίγει, αίρει τις διαιρέσεις, ελευθερώνει και οδηγεί στην ενότητα στους ανθρώπους.

Οι προκλητικές συμπεριφορές των κληρικών και η σκληρότητα προς τους ανθρώπους ενισχύουν την αίρεση και της δίνουν τόπο να σταθεί.

Ο γιατρός, είπε, δε χτυπά τον ασθενή, χτυπά την αρρώστια. Δε χτυπάς τον αιρετικό, χτυπάς την αίρεση. Δε χτυπάς τον πλανεμένο, χτυπάς την πλάνη.

Ακολούθησαν αρκετές ερωτήσεις από τους Πατέρες στις οποίες έδωσε απαντήσεις μέσα από την πολύχρονη εμπειρία του ο π. Κυριακός.

Τη Σύναξη έκλεισε ο Σεβασμιώτατος κ. Παύλος αποτιμώντας θετικά τον όλο προβληματισμό που προέκυψε και δίνοντας ο ίδιος με επισκοπική ευθύνη συμβουλές και οδηγίες στους Πατέρες για τις Ενορίες.