Ι.Μ. Σπάρτης: ''Περί της αξίας του δάσους και της προστασίας αυτού''

Δημιουργηθηκε στις Παρασκευή, 07 Ιουνίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ι.Μ. Σπάρτης - 12.39

 

Πρός
 τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς 
τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας.

Θέμα: «Περί τῆς ἀξίας τοῦ δάσους καί τῆς προστασίας αὐτοῦ».

Χριστιανοί μου Ἀγαπητοί,


Μέ τήν εὐλογία τοῦ Πανάγαθου Θεοῦ φθάσαμε σιγά-σιγά στήν ὡραία περίοδο τοῦ Καλοκαιριοῦ.

Στήν ἐποχή μέ τό πολύ πράσινο, μέ τά πολύχρωμα εὐωδιαστά λουλούδια, μέ τούς ἄφθονους καί εὔγευστους καρπούς.

Στήν ἐποχή πού ὁ ἄνθρωπος λόγω τῆς ζέστης ἀναζητᾶ τή δροσιά ὄχι μόνο στίς παραλίες ἀλλά καί κοντά στά δένδρα καί ψηλά στά βουνά.


Πάντοτε τό βλέμμα τοῦ ἀνθρώπου στρέφεται πρός τά δένδρα, γιατί δημιουργοῦν μιά εὐχάριστη εἰκόνα καί πάντοτε ἡ σκέψη του τρέχει στά δάση, γιατί ἀπό ἐκεῖ παίρνει χρήσιμα διδάγματα καί γιατί αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη τους καί ἀπολαμβάνει συχνά-πυκνά τά ἀγαθά τους.

Ὅπως ὁ εὐγενής, ὁ λεπτός, ὁ πολιτισμένος καί ψυχικά καλλιεργημένος ἄνθρωπος σκέπτεται πάντοτε τόν εὐεργέτη του καί τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο εὐεργετήθηκε, ἔτσι καί ὁ πιστός καί καλός χριστιανός πάντοτε σκέπτεται τόν Μεγάλο Εὐεργέτη καί Δημιουργό του Θεό καί ὅλα ἐκεῖνα τά μέσα μέ τά ὁποῖα τόν εὐεργετεῖ καθημερινά, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι τά δένδρα καί τά δάση.


Καί πράγματι τό δάσος προσφέρει τά ξύλα του γιά τή θέρμανση τόν χειμῶνα καί γιά τήν κατασκευή σπιτιῶν, πλοίων καί ἄλλων πολλῶν χρήσιμων πραγμάτων. Προσφέρει τή δροσιά του πλούσια καί ἀδιάκριτα σέ κάθε κουρασμένο διαβάτη, ἀκόμη καί σέ ἐκεῖνον πού κρατάει τσεκούρι ἤ πριόνι.


Ἐπίσης τά δένδρα τοῦ δάσους, ἰδίως τά ψηλότερα, λειτουργοῦν καί ὡς φυσικά, ἀνέξοδα ἀλεξικέραυνα πού ἐξουδετερώνουν τούς κεραυνούς καί προστατεύουν τίς κατοικημένες περιοχές.

Ἀκόμα ἀποδεικνύονται φιλόστοργοι οἰκονόμοι τοῦ πολυτιμότατου ἀγαθοῦ τοῦ νεροῦ, ἀφοῦ τό ἀποθηκεύουν τόν χειμῶνα σέ ὑπόγειες δεξαμενές, κάτω ἀπό τίς ρίζες τους καί τό προσφέρουν τό καλοκαίρι, τότε πού ἡ ἀξία του εἶναι ἀφάνταστα μεγάλη.


Τό δάσος, ἐπιπλέον, περιορίζει ἀξιοθαύμαστα τήν πνιγηρή θερμότητα τοῦ καλοκαιριοῦ καί τό παγερό κρύο τοῦ χειμῶνα καί ἀποτελεῖ τό δραστικότατο φάρμακο ἐναντίον τῆς μόλυνσης.

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι εἶναι τό ἐργοστάσιο πού δέν ἀπεργεῖ ποτέ, πού πάντοτε παράγει καθαρό, πολύτιμο καί ἀπαραίτητο γιά τήν ὕπαρξη τῆς ζωῆς ὀξυγόνο πού τό παρέχει ἄφθονο καί χωρίς χρήματα σ΄ὅλους τούς ἀνθρώπους χωρίς διάκριση.

Ὅμως καί ἡ αἰσθητική του σημασία εἶναι τεράστια, διότι στολίζει τόν τόπο μέ τούς διάφορους σχηματισμούς του καί μέ τό καταπράσινο καί δροσερό φύλλωμά του.

Περιοχή μέ ὡραῖες οἰκοδομές καί μέ πολλές ἀνέσεις, ἀλλά χωρίς δένδρα μοιάζει μέ γυναίκα πού ἔχει πολύ καλά διακοσμημένο ὅλο της τό σῶμα καί τό πρόσωπο, ἀλλά τό κεφάλι της εἶναι χωρίς μαλλιά.
Κάποτε ἕνας σοφός εὔστοχα χαρακτήρισε τό δάσος ὡς ἀλάνθαστο μέτρο πολιτισμοῦ.

Πράγματι! Ὅπου βλέπουμε νά ὑψώνονται δένδρα περιποιημένα καί θαλερά ἐκεῖ ἀκμάζει ἡ ἡμερότητα καί ἡ ἀγάπη. Ἀντίθετα, ὅπου προβάλλουν γυμνές, μαῦρες καί ρυτιδωμένες οἱ ράχες τῶν βουνῶν, γιατί πέρασε ἡ φωτιά καί τό τσεκούρι, ἐκεῖ κάτι σοβαρό συμβαίνει στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.


Ἀδελφοί μου, Τί περίεργοι πού εἴμαστε οἱ ἄνθρωποι. Θέλουμε νά μᾶς δίνει τό δάσος καθαρό ἀέρα καί ὀξυγόνο. Ἀπολαμβάνουμε τή σκιά καί τή δροσιά του. Ξεκουράζεται τό μάτι μας καί γαληνεύει ἡ ψυχή μας κοντά του. Μόνο πού δέ σκεπτόμαστε νά τό φυλάξουμε καί νά τό προστατεύσουμε γιά τό δικό μας καλό.

Δυστυχῶς ὄχι μόνο δέν τό προστατεύουμε ἀπό τούς ἐχθρούς του, ἀλλά οἱ ἴδιοι ἐμεῖς, πού εὐεργετούμαστε πολλαπλῶς, καταντήσαμε οἱ χειρότεροι ἐχθροί του. Βάζουμε φωτιά καί τό καῖμε ἀπό τή ρίζα. Δέν κόβουμε ἕνα κλαδί, οὔτε καῖμε ἕνα γέρικο δένδρο, ἀλλά καταστρέφουμε χιλιάδες δένδρα, ὁλόκληρα δάση.

‘Υπάρχει μεγαλύτερη ἀχαριστία καί κακία ἀπό αὐτή;

Αὐτή ἡ ἐνέργειά μας εἶναι ἕνα στίγμα γιά τόν πολιτισμό μας καί ἕνα κακό σημάδι, ὅτι δέ λειτουργεῖ σωστά τό λογικό μας. Μήπως ἑτοιμάζουμε μόνοι μας τήν καταστροφή μας, καίγοντας τά δάση, πού μᾶς ξανανιώνουν καί μᾶς ἀναζωογονοῦν;


Αὐτές τίς ἁπλές σκέψεις ἀπευθύνω σέ ὅλους σας καί ὡς πνευματικός σας πατέρας σᾶς παρακαλῶ νά προσέξετε αὐτό τό σπουδαῖο καί ζωτικό θέμα. Τοῦτο τό Καλοκαίρι καμιά πυρκαγιά νά μήν ἐκδηλωθεῖ στόν χῶρο τῆς ὡραίας μας Λακωνίας.

Κανενός ἡ ἀδυναμία, τό παράπονο, ὁ ὑπολογισμός, ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ ἐκδίκηση νά μήν ξεσπάσουν ἐπάνω στά δάση μας. Καί ἄν, ἀπό ἀπροσεξία καί ἄθελά του, κάποιος γίνει ἐμπρηστής, τότε ὅλοι μας νά γίνουμε πυροσβέστες.

Μέ πνεῦμα θυσίας καί μέ πολλή ἀγάπη, χωρίς καθυστέρηση νά τρέξουμε γιά τήν κατάσβεση τῆς φωτιᾶς. Ἡ ἴδια ἡ φύση ἀποστρέφεται τό κενό. Μήν ἀπογυμνώνουμε τά ὄμορφα βουνά μας. Τά δάση μαρτυροῦν τόν πολιτισμό μας, εἶναι ἡ ζωή μας. Προστατεύοντάς τα προστατεύουμε τήν ἴδια τήν ζωή μας.

Ε ὐ χ έ τ η ς π ρ ό ς Κ ύ ρ ι ο ν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ