Εκδήλωση με θέμα την θέση της γυναίκας στην Εκκλησία

Δημιουργηθηκε στις Τετάρτη, 05 Ιουνίου 2013

Γράφτηκε από τον/την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών - 13.32

Την Κυριακή 2 Ιουνίου 2013, στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννη Προδρόμου, στους Αφέτες Πηλίου, τελέστηκε ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνατίου, με τη συμμετοχή της Βολιώτικης Χορωδίας.

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας, ο Εκπολιτιστικός, Επιμορφωτικός - Εξωραϊστικός Σύλλογος Γυναικών: ‘Οι αφέντρες των Αφετών’ σε συνεργασία με την Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών Βόλου πραγματοποίησαν εκδήλωση στο πλαίσιο των πολιτιστικών - επιμορφωτικών δράσεων «Τα Αφέτεια 2013», με ομιλήτρια την εκπαιδευτικό, Δρ. Θεολογίας Α.Π.Θ. και Διδάσκουσα στο Ε.Α.Π., κ. Ελένη Κασσελούρη Χατζηβασιλειάδη με θέμα: «Η θέση της γυναίκας στην Εκκλησία». Την ομιλήτρια παρουσίασε στο ακροατήριο η Πρόεδρος του Συλλόγου κ. Λίτσα Παρισάκη.

Η ομιλήτρια αφορμώντας από την ευαγγελική περικοπή της ημέρας για το διάλογο της Σαμαρείτιδος με τον Ιησού τόνισε: «Η γυναίκα που σήμερα θυμάται και τιμά η εκκλησία μας, αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του ρόλου που διαδραμάτισαν οι γυναίκες στη ζωή της. Η Σαμαρείτιδα είναι μια γυναίκα με θάρρος, ανοιχτή στο να ακούσει και να δεχθεί, έτοιμη να μετανοήσει, να πιστέψει αλλά και να μοιραστεί την αλήθεια που ανακαλύπτει και κατανοεί… Το βιβλικό κείμενο είναι δυναμικό και ιδιαίτερα γοητευτικό. Ο Ιησούς γνωρίζει τα πάντα για το παρελθόν της γυναίκας και ανοίγει μαζί της μια σημαντική θεολογική συζήτηση για το πού πρέπει να λατρεύεται ο αληθινός Θεός. Η γυναίκα, όχι μόνο δεν ντρέπεται να μπει στη συζήτηση, αλλά με τις ερωτήσεις και τα σχόλιά της, σιγά-σιγά συνειδητοποιεί ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας. Δεν κρατά την αλήθεια αυτή για τον εαυτό της, αλλά τρέχει να ανακοινώσει στους συμπολίτες της, ότι Τον γνώρισε και ότι είναι προφήτης. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι η Μεσσιανικότητα και η προφητική ιδιότητα του Ιησού αναγνωρίζονται από μια γυναίκα, η οποία μάλιστα αμφισβητείται.

Όπως αναφέρεται στο τέλος της διήγησης, οι κάτοικοι δεν πίστεψαν γιατί τους το είπε η γυναίκα, αλλά γιατί άκουσαν τον προφητικό λόγο του Ιησού όταν έτρεξαν κοντά του. Στην παράδοση της πρώτης εκκλησίας η γυναίκα από τη Σαμάρεια και την πόλη Συχάρ αναφέρεται ως το πρώτο πρόσωπο (όχι μόνο η πρώτη γυναίκα ιεραπόστολος) το οποίο κηρύσσει το ευαγγέλιο. Αυτή η ιστορία για μια γυναίκα, της οποίας το όνομα στην ορθόδοξη παράδοση είναι Φωτεινή, μας υπενθυμίζει πολλούς από τους κεντρικούς άξονες της διδασκαλίας του Ιησού όπως η μετάνοια, η αγάπη, η πίστη στο Θεό, η μαθητεία. Μέχρι τότε ο Μωσαϊκός Νόμος διαμόρφωσε μια λατρεία με χαρακτήρα περισσότερο τυπικό και τοπικιστικό. Η αντίληψη περί λατρείας που στεκόταν στο γράμμα του Νόμου και συνίστατο στην επίμονη εφαρμογή των λατρευτικών κανόνων θεωρήθηκε από τον Ιησού ως μη ολοκληρωμένη. Το καινούργιο και αποφασιστικό που προτείνει ο Ιησούς για τη λατρεία είναι ότι αυτή καλείται να γίνει «εν πνεύματι και αληθεία» (Ιω. 4,24).

Σύμφωνα με τα λόγια του, αυτό σημαίνει ότι η αληθινή λατρεία οφείλει να αποτελεί εμπειρία μνήμης και απουσία λήθης και παράλληλα να υπερβαίνει το χώρο και το χρόνο και τις διακρίσεις που ο χρόνος και ο χώρος εξ ορισμού δημιουργούν. Η ευαγγελική διήγηση, επίσης, δηλώνει, ότι παρόλο που μπορεί να μοιάζει παράξενο, για λόγους κοινωνικούς και πολιτισμικούς, οι γυναίκες τελικά γίνονται συνομιλήτριες του Ιησού στη δημόσια σφαίρα σε θεολογικά θέματα και θέματα πίστης, και είναι ικανές να αφήσουν τα πάντα πίσω τους για χάρη του ευαγγελίου».

Στη συνέχεια η ομιλήτρια αναφέρθηκε στις γυναίκες των ευαγγελίων, στη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου για τη γυναίκα και για τη σημαντική συμβολή των γυναικών σε κάθε πτυχή της ζωής της εκκλησίας.

«Σήμερα που οι συνέπειες της κρίσης γίνονται όλο και πιο εμφανείς» τόνισε σε άλλο σημείο, «οι γυναίκες συνεχίζουν το πολύτιμο έργο τους στην εκκλησία. Γίνονται η ανοικτή αγκαλιά που αγκαλιάζει τον φτωχό, τον αδύναμο και τον αδικημένο. Αν και οι ίδιες αποτελούν τα βασικότερα θύματα της ανεργίας, της άνισης κατανομής του πλούτου, της βίας, της κακομεταχείρισης τόσο στο πλαίσιο της εργασίας όσο και στο πλαίσιο της οικογένειας, είναι οι ίδιες γυναίκες, που με αρωγό την πίστη τους, προσφέρουν ανακούφιση στους συνανθρώπους τους. Κάποτε, όπως πολύ σωστά υποστηρίζει η καθηγήτρια κοινωνικής εργασίας και μέλος της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Γυναικείων Θεμάτων κ. Χριστίνα Βάγια, θα πρέπει να γίνει μια συστηματική έρευνα για το εθελοντικό έργο των γυναικών στην εκκλησία».

Τέλος η κ. Κασσελούρη επεσήμανε ότι: «είναι ανάγκη πλέον σήμερα, όταν οι ρόλοι των δύο φύλων έχουν αλλάξει στο κοινωνικό και οικογενειακό πλαίσιο, οι θεολόγοι και η ποιμαίνουσα Εκκλησία να καταλάβουν ότι δεν είναι δυνατό να μιλούν και να συμβουλεύουν το νέο άνθρωπο, που καλείται να συνδυάσει την επαγγελματική του πορεία με τις οικογενειακές υποχρεώσεις, με όρους και σχήματα του παρελθόντος. Θα πρέπει να επικαιροποιήσουν το λόγο, τις μεθόδους και τις προσεγγίσεις τους, ώστε η όποια ανάλυση λαμβάνει χώρα στο πλαίσιο του μαθήματος των θρησκευτικών και της κατήχησης να συμβάλει προς την κατεύθυνση της άμβλυνσης των στερεοτύπων και της δημιουργίας σχέσεων αγάπης, σεβασμού και ισοτιμίας. Μόνο έτσι δεν θα εγκλωβίζονται τα πρόσωπα, εξαιτίας του φύλου τους, σε σχήματα και σχέσεις ενοχής και αυταρχισμού. Εξάλλου, η Ορθόδοξη παράδοση είναι πλούσια σε κείμενα που αναφέρονται στο σεβασμό του ενός συζύγου προς τον άλλο, και ιδιαίτερα του άνδρα προς τη σύζυγο, τον κομβικό ρόλο που ο πατέρας οφείλει να παίξει στην ανατροφή των παιδιών και στη δόμηση της προσωπικότητάς τους, στο σεβασμό της προσωπικότητας όλων των μελών της οικογένειας, από το νεώτερο έως το μεγαλύτερο».

Τόσο την Θ. Λειτουργία όσο και την εκδήλωση παρακολούθησαν εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέλη τοπικών συλλόγων και οργανώσεων, ο Διευθυντής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών Δρ. Παντελής Καλαϊτζίδης, εκπαιδευτικοί και πλήθος πιστών. Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ.κ. Ιγνάτιος, ο οποίος ευχαρίστησε την ομιλήτρια και τον Σύλλογο Γυναικών για την πρωτοβουλία, τονίζοντας ότι χωρίς την πολύτιμη και αναντικατάστατη γυναικεία αρωγή και αφοσίωση στο έργο τη εκκλησίας θα ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθούν οι δράσεις και το έργο της προς τον κόσμο και τον άνθρωπο.